Από video σε audio και απο κει στον ... vrypan!

Την ιδέα την έδωσε ο Παναγιώτης εδώ. Και δεν είναι μόνο για podcasts αλλά για κάθε είδους μουσικό αρχείο.
Εγώ λοιπόν σκέφθηκα να μετατρέψω σε mp3 τα βιντέακια που είχα γυρίσει στο αυτοκίνητο το τελευταίο δίμηνο, και τα οποία για κάποιο λόγο δεν ανεβαίνουν με τίποτε σε blogger.
Βάζοντας στον γούγλη την φράση "extract mp3 from video file" ως δεύτερη αναζήτηση μου βγάζει ένα free software,


το AoA Audio Extractor το οποίο πραγματικά είναι free software και μάλιστα απίθανα εύκολο στο χειρισμό του.


Ετσι σε δευτερόλεπτα τα 192mb ενός αρχείου .mov γίνανε μόλις 8mb, τα οποία ελπίζω ότι θα μπορεί να τα επεξεργαστεί και να τα κατεβάσει πιο εύκολα κάθε διαδικτυακός player.
Απο εκεί και έπειτα μετά ακολούθησα την πολύ απλή διαδικασία που περιγράφει ο vrypan όμορφα και αναλυτικά στο post του.

Το αποτέλεσμα πατώντας το play απο κάτω!



Τωρα θα μου πει κάποιος γιατί δεν κάθεσαι να γράψεις ένα podcast απευθείας στο laptop και με πολύ καλύτερο ήχο, και μοντάζ και με πιο συγκεκριμένα θέματα και επομένως ίσως και περισσότερο κοινό και απήχηση.

Απλά δεν έχω χρόνο, είναι η απάντηση. Στο σπίτι με δύο γονείς που δουλεύουν πολύ παραπάνω από 8ωρο και δύο αγρίμια να μεγαλώνουν ραγδαία και να αρρωσταίνουν, να θέλουν παρέα για παιχνίδι, τάϊσμα κάθε δίωρο εναλλάξ, μπάνια και το κυριότερο εκπαίδευση δεν μένει και πολύ μυαλό για να οργανώσεις και να φτιάξεις όχι ένα podcast αλλά ουτε καλα καλά ένα ποστ. Φαίνεται αυτό άλλωστε από την συχνότητα των ποστς μου το τελευταίο διάστημα...

Και σκοπός μου παραμένει πάντα όλα αυτά τα χρόνια να εκφράζομαι όσο το δυνατό πιο άνετα για μένα και άμεσα για ότι κατα καιρους ... κυκλοφορεί στο κεφάλι μου.

Πιστεύω ότι τα καταφέρνω λίγο.

Σαν ζογκλέρ...

Χθες βράδυ στο φανάρι εξω απο την δουλειά, είδα ένα ζογκλέρ πάνω σε ένα ποδήλατο με μία ρόδα να κάνει ακροβατικά παίζοντας παράλληλα με τρεις κορίνες. Σήμερα το πρωί στο ίδιο φανάρι ένας άλλος ζογκλέρ χωρίς το ποδήλατο έδινε show με τις κορίνες του.
Στο εκ διαμέτρου απέναντι φανάρι (στο δαχτυλίδι της Κηφισίας) ένας "ανάπηρος" γερος κουρελιάρης επαίτης προέτεινε το ποτηράκι του στα αυτοκίνητα ζητώντας ελεημοσύνη.

"Στο μυαλό μου εκείνη την στιγμή ο ένας χαρακτηρίστηκε αυτόματα ζογκλέρ και ο άλλος επαίτης. Γιατί?

Και οι δύο ως στόχο τους είχαν να πάρουν τα κέρματα που έχω αφημένα στην κονσόλα του αυτοκινήτου μου. Και οι δύο περιμένανε στις εξόδους της Αττικής Οδού προς την Κηφισίας, ίσως προσδοκώντας ότι οι οδηγοί θα είχαν αφημένα τα ρέστα τους από τα διόδια κάπου πρόχειρα.

Ο ένας στοχεύε να χτυπήσει στην ελεημοσύνη μου, ο άλλος στόχευε να χτυπήσει στον εντυπωσιασμό, στην καινοτομία, στην έκπληξη που ένιωσα. Και οι δυο στοχεύουν στα συναισθηματά μου ως παρότρυνση για να πάρω την απόφαση και να κινηθώ να τους δώσω ένα κέρμα μου. Και οι δυο ξέρουν ότι εκείνη την στιγμή που τους βλέπω μπαίνει μέσα μου το δίλημμα, να τους δώσω κάτι ή όχι?

Και γιατί να το κρύψω, στον ζογκλέρ έκανα την κίνηση να δώσω χωρίς πολλή σκέψη (με πρόλαβε το φανάρι), μπορεί και να προλάβω να του δώσω σήμερα το βράδυ.

Ίσως γιατί πίσω από αυτό το κέρμα κρύβονται ατελείωτες ώρες εξάσκησης. Αλλά και κάτι άλλους επαίτες που έχω δει σε φανάρια που κουνιούνται ολόκληροι σαν ξεβιδωμένοι, μήπως και αυτοί δεν έχουν επενδύσει ώρες ολοκληρες για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα? Και αυτους επαιτες τους χαρακτηρίζω. Τελικά να δίνω και σε αυτους ψιλά ως δείγμα αναγνώρισης της καλλιτεχνικής τους προσπάθειας?
Θα δείξει.
Εφτασα στο γραφείο. Να θυμηθώ να γράψω κάτι..."

Και ανέβηκα στο γραφείο και έγραψα ένα twit.


Ενα ακόμη twit με κάτι που μου προξένησε το ενδιαφέρον.

Όμως οι σκέψεις μου δεν σταματήσανε εκεί. Και ίσως το γεγονός της απλής καταγραφής ενός γεγονότος, μιας σκέψης, μιας ιδέας σε 140 χαρακτήρες μπορεί να με ικανοποιησε αρχικά, αλλά συνειδητοποίησα ότι άφησα πίσω μια σειρά σκέψεις (αυτές στο κείμενο με τα εισαγωγικά πιο πάνω) που μου ήρθανε την στιγμή που είδα το γεγονός.

Θα τις κατέγραφα αυτές τις σκέψεις σε ένα twit ή ένα plurk? Δεν νομίζω. (Ειδικά στο twitter λόγω δομής, με τίποτε. Στο Plurk κάτι γίνεται αλλά και πάλι χάνεται μες τις δεκάδες χαλαρές κουβεντούλες, τα πειράγματα, τις αγκαλίτσες και τις μπανάνες.)

Πλέον έχω αρχίσει και ιεραρχώ τις σκέψεις που θέλω να δημοσιοποιήσω. Ποιες θα μπούνε στο Blog, ποιες στο twitter, ποιες στο plurk. Σαν ένας άλλος ζογκλέρ, προσπαθώντας να τρεις κορίνες...
Άλλη δουλειά δεν είχα... Και όμως.

Βλέπω ότι αυτη η διεργασία που λαμβάνει χώρα συνεχώς στο μυαλό μου με έχει οδηγήσει στο να ζυγίζω τις σκέψεις μου, να τις επεξεργάζομαι, να τις διακρίνω και να τις κρίνω με διάφορα κριτήρια...

Και ευτυχώς να συνεχίζω να ποστάρω όχι μόνο εικόνες και στιγμιαίες αποτυπώσεις του μυαλού μου σε μια υπηρεσία microblogging αλλά όλη αυτή την ακανόνιστη ροή των σκεψεών μου, που ίσως κάποιες φορές να μην βγάζει νόημα, αλλά που σχεδόν πάντα μου δίνει εκείνο το όμορφο συναίσθημα του πατήματος του publish post, με ότι αυτό μπορεί τελικά να σημαίνει...

Pop CERN - το πολυσυγγραφικό κοσμικό πείραμα

Sci-fi, έτσι όπως δεν έχετε ξαναδιαβάσει...

Μια ιστορία γραμμένη από 5 ογκόλιθους της σύγχρονης ελληνικής μπλογκοτεχνίας!

[Teleologikos]

«Μα μιλάτε σοβαρά;»

Ο Βίκτωρ, φοιτητής στη φυσική και βοηθός στο εργαστήριο, έριξε ένα βλέμμα απορίας κι έκπληξης όταν ο Φραντς Μπερνστάιν, ο διευθυντής του CERN, του αποκάλυψε το σχέδιο. Ένα σχέδιο ύπουλο και μεγαλειώδες που θα έφερνε την ανακατάταξη στο άγνωστο κι απέραντο Σύμπαν. Αφού το καλοσκέφτηκε και ζύγισε τις θετικές πιθανότητες πήρε την απόφαση να δεχτεί να συμμετάσχει. Το Μεγάλο Σχέδιο ήδη έπαιρνε σάρκα και οστά και χαιρόταν που θα συνέβαλλε αποφασιστικά στην μεγάλη αναδημιουργία του Κόσμου.


«Μα μιλάτε σοβαρά;»

Η Γκρέτα έριξε ένα βλέμμα περιφρόνησης στον καθηγητή Φραντς Μπερνστάιν αργότερα το ίδιο απόγευμα, η πρότασή του παραήταν εξωφρενική αλλά και προβλέψιμη. Άκου εκεί να κοιμηθεί μαζί του μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει από κοντά το πείραμα του CERN. Εξάλλου το κόστος παραήταν υψηλό για να μείνει η ίδια απλός θεατής κι έτσι επιστράτευσε τη γυναικεία πειθώ απέναντι στον καψουρεμένο καθηγητή.

«Θέλω να συμμετάσχω ενεργά στο πείραμα, αλλιώς ξέχασέ με.»

Ο καθηγητής δίστασε μπροστά στην υπερβολική απαίτηση της Γκρέτας αλλά γρήγορα οι ηθικές αναστολές του υποχώρησαν από την ασυγκράτητη ερωτική του επιθυμία.

«Και μόνο μετά την ολοκλήρωση του πειράματος θα κοιμηθώ μαζί σου» συμπλήρωσε επιτακτικά με την ακαταμάχητη γοητεία της η Γκρέτα. Ο καθηγητής δέχτηκε χαρούμενος και την έμπασε γρήγορα στα άδυτα του ινστιτούτου CERN, όπου έμελλε σύντομα να αλλάξει η μοίρα του κόσμου.

[Spdd]

Αυτό που αντίκρισε η Γκρέτα όταν μπήκαν και οι δύο μέσα, ξεπερνούσε και την πιο αχαλίνωτη φαντασία. Άπειρα μικροσκοπικά φωτάκια σε τόνους αχνού γαλάζιου και θαμπoύ πράσινου στόλιζαν τον τεράστιο Θόλο που ξεδιπλωνόταν κάτω από τα πόδια τους. Για μια στιγμή η ανάσα της κόπηκε καθώς κοίταξε προς τα κάτω και συνειδητοποίησε ότι βρίσκονταν πάνω σε μια μεταλλική πλατφόρμα η οποία αιωρούνταν στο κενό στηριζόμενη μόνο από λεπτά ελάσματα. Το χέρι της μηχανικά κινήθηκε προς το μέρος του καθηγητή ζητώντας την προστασία του. Στιγμιαία αισθάνθηκε ότι ήταν στο έλεος του. Για μια μικρή στιγμή.

«Έχεις ακόμα την ίδια απαίτηση να συμμετάσχεις; Δεν νομίζεις ότι είναι πάνω από τις δυνατότητές σου;» ρώτησε ο Φραντς Μπερνστάιν, με μια ελαφριά δόση ειρωνείας στη φωνή του.

Η Γκρέτα γύρισε και τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια. Η αυτοκυριαρχία της είχε επανέλθει. Ο τόνος της φωνής της έγινε σχεδόν μηχανικός.

«Τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει. Ούτε εσύ, Φραντς Μπερνστάιν!»...

Με μια αργή, σαδιστική θα έλεγε κανείς, κίνηση, άνοιξε το παλτό της και από μια εσωτερική, κρυφή τσέπη έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο και το έδειξε στο καθηγητή. Εκείνος χλώμιασε...

«... Δεν... δεν είναι αυτό που νομίζω... νόμιζα ότι δεν υπήρχε πια... μα πώς;...»
Η Γκρέτα επιτέλους έπαιρνε το πάνω χέρι, έστω και σ' αυτό το αφιλόξενο σκηνικό του Θόλου.
«Είναι πολύ αργά πλέον για να κάνεις πίσω. Το πείραμα θα γίνει!»

[Philos]

«… αλλά με τους δικούς μας όρους…» Στο χέρι της Γκρέτα ήταν ανοιγμένο ένα φυλακτό με την φωτογραφία της γυναίκας του καθηγητή. Ήταν το φυλακτό που φορούσε η κόρη του όσο ζούσε, για να θυμάται την μητέρα της που χάθηκε κατά την διάρκεια ενός ακόμη πειράματος στο Cern όταν εκείνη ήταν ακόμη μικρό παιδί…

“Δικούς σας? Ποιοι είστε? Και η κόρη μου? Είναι ζωντανή? Και που…» τον διέκοψε απότομα η Γκρέτα «Θα σου απαντήσει η ίδια αργότερα σε όλες σου τις ερωτήσεις, αν φυσικά αποφασίσεις να συνεργαστείς…»

«όταν θα φτάσουμε κάτω θα ακολουθείς γρήγορα και χωρίς αμφισβητήσεις τις οδηγίες που θα σου δίνω» και εμφάνισε ένα μικρό κινητό στο οποίο αναβόσβηνε ήδη η οθόνη.

«Όλα εντάξει, ο καθηγητής είναι δίπλα μου και…» κοιτώντας στα μάτια τον Φραντς Μπέρνσταϊν «…δείχνει να είναι έτοιμος να συνεργαστεί» συμπλήρωσε με σοβαρό ύφος.

Ο καθηγητής ψέλλισε «Τι σκοπό έχετε? Πως ξέρετε ότι δεν έχουμε τους ίδιους στόχους? Τι νομίζεις ότι θα καταφέρετε? Έχω στήσει όλη την εγκατάσταση με σκοπό να ανακατατάξω την ύλη σε όλο το Σύμπαν. Δεν μπορεί κανένας να το αλλάξει αυτό πλέον. Και το παραμικρό λάθος μπορεί να διαλύσει το σύμπαν μας. Μόνο εγ…»

Η μεταλλική πλατφόρμα είχε πια φτάσει στο έδαφος, δεκάδες ερευνητές είχαν παγώσει τις δουλειές τους κοιτώντας τον ψυχρά και χωρίς να μιλάνε…


«Εμείς είμαστε Φραντς Μπερνστάιν. Οι συνεργάτες, οι βοηθοί, οι μαθητές σου… που σιωπηρά όλα αυτά τα χρόνια υποκρινόμασταν ότι αποδεχόμαστε τις θεωρίες του Μεγάλου Σχεδίου σου… Ίσως το σύμπαν να είναι πολύ μεγάλο για να το αναδομήσουμε. Μπορούμε όμως με την ευφυία μας άνετα να κυριαρχήσουμε στην γη …»

[Dealsend]

Η Γκρέτα γύρισε με κόκκινα μάτια προς τον καθηγητή. "Άσε μας να σου δείξουμε τι μπορεί στα αλήθεια να κάνει ο CERN...", με αυτή τη φράση η καταπακτή άνοιξε και ένα τσούρμο από Playmates, λικνίζοντας τα πλούσια στήθη τους στον ρυθμό του “LA BAMBA”, εμφανίστηκε.

Εμπρός καθηγητά let's dominate the world είπαν όλες μαζί! Η Γκρέτα πέταξε από πάνω της την φόρμα εργασίας και άρχισε να φιλιέται με τον πρώτο επιστήμονα που έπεσε πάνω της.

Σε λίγο όλοι είχαν γίνει μαλλιά κουβάρια, η ανθρωπότητα ίσως έχανε για άλλη μια φορά την ευκαιρία του παντοτινού παράδεισου, και αυτή τη φορά δεν θα έφταιγε το μήλο, αλλά τα ζουμερά καρπούζια της Γκρέτας.



Ο αδέξιος βοηθός όμως του καθηγητή Μπέρνσταϊν , ονόματι Βίκτωρ Τζουζέπε, προσπαθώντας να κουτουπώσει την Miss Μάϊος 2006 πάτησε το πράσινο μπουτόν του επιταχυντή, από τα μεγάφωνα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.

Ο καθηγητής ευλόγησε τον Θεό και συνέχισε να χαλαρώνει τους μύες της γλώσσας του πάνω στην κοιλιά της Γκρέτας. «Θα τα καταφέρεις καθηγητά», του είπε πονηρά εκείνη…

[Attackta]

Είχαν ακόμη 30 λεπτά. Το ψηφιακό χρονόμετρο που κρεμόταν από την οροφή έτρεχε σταθερά προς το σημείο μηδέν που όλοι περίμεναν τόσα χρόνια. Ο προειδοποιητικός ήχος που υπενθύμιζε τη σοβαρότητα της κατάστασης, αντί να τους αγχώνει, έδινε ρυθμό στα παλλόμενα κορμιά τους. Ερευνητές, επιστήμονες, playmates και κόσμος που συνεχώς έμπαινε συνέχιζαν να ερωτοτροπούν σε άναρχους συνδυασμούς χωρίς κανόνες.


Ο Βίκτωρ έντρομος για το κακό που άθελά του προκάλεσε κινήθηκε προς τον καθηγητή του για να απολογηθεί. Από μακριά διέκρινε την χαρακτηριστική του καράφλα με την αλογοουρά και υπέθεσε πως είναι αυτός, μιας και η λεκάνη της Γκρέτας έκρυβε το πρόσωπό του.


Πριν προλάβει να πλησιάσει τον αρπάζει από το χέρι το φαβορί για Playmate Οκτώβριος 2008, τον γυρίζει και του αστράφτει μια σφαλιάρα: «Κανόνισε για την ηλιθιότητά σου να χάσω τον τίτλο!» του λέει, και ο άμοιρος Βίκτωρ σκύβει το κεφάλι. Πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, του δίνει ένα γλωσσόφιλο και του ψιθυρίζει στο αυτί: «Απόδειξέ μου ότι μπορείς να διορθώσεις την κατάσταση, ότι η ανθρωπότητα θα σωθεί ..».


Ο δειλός βοηθός, εκστασιασμένος από την ένταση της στιγμής, την σφαλιάρα, το φιλί, τον συναγερμό, τα βογγητά που ακούγονται από παντού και τους ήχους της αισθησιακής μουσικής μεταμορφώνεται σε επιβήτορα και η ξανθιά υποψήφια γίνεται θήραμα των άγριων διαθέσεων του.


Απομένουν ακόμη 5 λεπτά. Ο ήχος γίνεται ακόμη πιο συχνός, πιο διαπεραστικός. Τα κορμιά δείχνουν έτοιμα να εκραγούν. Τελευταίο λεπτό. Οι πρώτοι οργασμοί, οι πρώτες συσπάσεις, η πρώτη ενέργεια που εκλύεται. Ακολουθούν και άλλοι… και άλλοι… Είμαστε στη κορύφωση: 10, 9, 8, 7….


Ο καθηγητής Μπέρνσταϊν αντιλαμβάνεται το μεγαλείο της στιγμής. Αυτό που πάντα περίμενε. Από τα μάτια του περνάνε τα πάντα. Η γυναίκα του, η κόρη του, οι αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος, το χρονόμετρο λίγο πριν το τέλος. Όλα αυτά ενώ κοιτάει την Γκρέτα να τελειώνει και νιώθει και ο ίδιος έτοιμος να εκραγεί μέσα της. 4,3,2…. «Ναιιιι!!!» αναφωνεί ο καθηγητής και μαζί με το αλαλάζων πλήθος βυθίζεται στην απόλυτη νιρβάνα, αγνοώντας αυτό που μόλις αρχίζει.


Ο θάλαμος κλείνει και αρχίζει να κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς άγνωστη κατεύθυνση. Κανείς δεν ασχολείται. Κορμιά χυμένα στο πάτωμα. Όλοι ιδρωμένοι, εξαντλημένοι μα και απόλυτα ευτυχισμένοι. Ζουν τη στιγμή, χωρίς να τους νοιάζει το άμεσο μέλλον που έρχεται. Άλλωστε αυτό που έζησαν δεν το είχαν σχεδιάσει και ήταν μοναδικό. Κόποι, έρευνες, προσπάθειες μιας ζωής δείχνουν να μην έχουν καμία σημασία μπροστά στη δύναμη του τυχαίου, του απρόβλεπτου.


Και αν αύριο που θα ξυπνήσουν υπάρχει ακόμη ο κόσμος με τη σημερινή του μορφή, αυτό θα είναι η μεγάλη τους ανακάλυψη. Η χαρά του απρόβλεπτου!

THE END

Για το post αυτό συνεργάστηκαν:

Τeleologikos
Spdd
Philos
Dealsend
Attacta


Μια ιδέα γεννήθηκε ξαφνικά μεσα σε ένα Plurk και οργανώθηκε σε ένα άλλο. Έτσι απλά για να πειραματιστούμε.
Πέντε bloggers δηλώσαμε συμμετοχή αρχικά. Ο καθένας θα έγραφε μια ιστορία 200-300 λέξεις και θα την παρέδιδε στον επόμενο για να την συνεχίσει. Η κλήρωση για να βγάλουμε την σειρά που θα γράψουμε έγινε στο twitter, ευχαριστούμε sotomi αλλα και τους υπόλοιπους που έσπευσαν να απαντήσουν!

Χρησιμοποιήθηκαν επίσης: E-mail accounts, Google Documents, MSN. Κανένα τηλέφωνο, καμία άλλη άμεση επαφή. Το ίδιο απόγευμα το κείμενο ήταν έτοιμο. Κανένας δεν προσπάθησε και δεν έκανε διορθώσεις στα κείμενα των υπολοιπων, παρα κάποιες ελάχιστες μικρές προσαρμογές.
Αν το πείραμα άρεσε, πηγαίνετε στον spdd να τον πείσετε να ξεκινήσει και την εικονογράφηση της ιστορίας. Εκτός και αν ενδιαφέρεται κανας άλλος να αναλάβει.


Οι 4 απο τους 5 ζούμε στην Αθήνα σε διάφορες περιοχές, ενώ ο 5ος στην Ναύπακτο.

Και αυτό είναι που λέμε σήμερα Web 2.0!!!

Μαγική σφαίρα!

Μέχρι σήμερα είχα την αίσθηση ότι το google, η wikipedia και γενικότερα το διαδίκτυο, ότι είναι κάτι αντίστοιχο με το βιβλίο των μικρών εξερευνητών που χρησιμοποιούσαν τα ανιψάκια του Ντόναλντ στις διάφορες αναζητήσεις θησαυρών με τον θείο Σκρουτζ.
Λύσεις και πληροφορίες για κάθε αναζήτηση ... στην στιγμή, για κάθε είδους εγκυκλοπαιδικό ή ... μη θέμα (1)

via

Αλλά ώρες ώρες όταν χαζεύω στα στατιστικά μου τις διάφορες αναζητήσεις στο google που οδηγήσαν κόσμο στο blog μου έχω την αίσθηση ότι μερικοί βλέπουν το google σαν να είναι η μαγική σφαίρα των μεντιουμ ή κάτι σαν τον μαγικό καθρέφτη της μάγισσας στα παραμύθια...

Καθρέφτη, καθρεφτάκη πες μου:
"Ποια είναι η πιο συμφέρουσα επένδυση αυτή την στιγμή"

Αν ο τύπος ή η τύπισσα νομίζει ότι βρήκε την πιο συμφέρουσα επένδυση μέσα από αυτή του την αναζητηση , τότε τα κλαψε...

Αν ακόμη όμως ψάχνει να βρει την πιο συμφέρουσα επένδυση, έχει καλώς.

Εγώ σαν συμβουλή έχω να του/της πω, αν θέλει να περάσει από το OpenCoffee μεθαύριο Τρίτη και κάθε πρώτη Τρίτη του μήνα, μπας και βρει εκεί κάποια νέα επιχείρηση να επενδύσει... Για μένα στις startup είναι οι πιο συμφέρουσες επενδύσεις αυτή την στιγμή. Σε φρέσκιες ιδέες και φρέσκους δυναμικούς ανθρώπους!



(1). Δείτε επίσης άλλες απίστευτες αναζητήσεις στις ... κωλότριχες εδω (και εδώ) και στο εξοχικό της kwlogria!

Τι είναι blog?

To DailyBlogTips σε ένα ποστ του συμπεριέλαβε ορισμούς του blog που του δώσανε 27 bloggers.

Άλλοι χιουμοριστικοί... σαν τον ορισμό από το www.rarst.net:

"Blog is a site you are reading today.
Knowing it was written yesterday.
Expecting it to be written tomorrow."

άλλοι πολύ πιο αυστηροί ή πιο μεταφορικοί όπως αυτός από το stetoscope-blog.com

"As to me, a blog is an Exhibition-stand.

An exhibition-stand, is an open place designed to communicate messages and tht offers the option to have a one-t-one discussion with someone that represents the owner of the stand. You could notice that stands are sometimes very well-designed and sometimes quite cheap : just as blogs."

και άλλοι πολύ λιτοί αλλά ουσιαστικοί:

"A blog is just another way of being heard"

(μπείτε και στο blog να δείτε και μία πολύ πετυχημένη γελοιογραφία)

Και στην ελληνική μπλογκόσφαιρα έχω κατα καιρούς διαβάσει πολλά και πετυχημένα σχόλια και ορισμούς για το τι είναι blog.

Στο μυαλό αρχικά μου έρχεται ο Allu fun Marx και η ΑΝΘΟ-BLOG-ΙΑ του από διάφορους γνωστους Έλληνες bloggers και ειδικότερα αυτός της Κλέλιας:

"Γιατί αυτό που πιστεύεις κι αγαπάς όταν το μοιράζεσαι με φίλους και τους νιώθεις να χαίρονται μαζί σου, σου δίνει την αίσθηση πως ο κόσμος μεγαλώνει μαζί σου…"

Όπως κάνει αυτές τις ημέρες με την αντίστροφη μέτρηση του ο VK (... 5-4-3-2-1):

"Αυτό άλλωστε δεν μοιραζόμαστε όλοι εδώ μέσα; Την καθημερινότητά μας…!!!!"

που συχνά επίσης κάνει η Mara Lisha από το blog της:

"Ξεκινάς με τη λογική πως γράφεις και ίσως κάποιος σε διαβάσει, ενώ διαβάζεις γνωρίζοντας πως είσαι περαστικός αναγνώστης, εφήμερος κι ασήμαντος."

Και τέλος πρόσφατα αυτον τον πιο "αυστηρό" ορισμό από τo τρίτο post μίας πολύ ενδιαφέρουσας σειράς post της diva με τίτλο "Time to Blog Beyond our silly nose and Move On-Post" (οι επισημάνσεις δικές μου):

Δύο στοιχεία που διαφοροποιούν ένα διαδικτυακό άρθρο από ένα post είναι:
α) Το post οφείλει να προκαλεί σχολιασμό (το δημοσιογραφικό κείμενο οφείλει να ενημερώνει|| να ψυχαγωγεί||να εκφέρει άποψη [εκ του ασφαλούς(=της μη αποκαλυπτόμενης αντίδρασης)] και
β) Στα post ο ιστολόγος "κατοικεί" σε ένα αποκλειστικά δικό του βήμα οπότε αυτός είναι ο χώρος στον οποίο μπορεί άμεσα να επιτευχθεί μία "επαφή" (=επικοινωνία). Ειδικά στις περιπτώσεις αναρτήσεων άποψης, ο ιστολόγος εκ των προτέρων αποδέχεται την ευθύνη φανερής και άμεσης υποστήριξης της άποψης του αλληλεπιδραστικά (ή αντι-δραστικά) με τα σχόλια των επισκεπτών του.

Όταν τα δύο παραπάνω στοιχεία απουσιάζουν, δεν έχουμε ιστολόγιο (Blogs) και αναρτήσεις (Posts) αλλά ένα προσωπικό site το οποίο προβάλει "παθητικά" τον γραπτό λόγο του συντάκτη.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με το τελευταίο!

Αναρωτιέμαι ότι τελικά θα ήταν ωραίο και χρήσιμο για όσους ακόμη δεν έχουν έρθει σε επαφή με τα Blogs αν κάποιος μάζευε ορισμούς Ελλήνων bloggers για τo blogging σε ένα ξεχωριστό blog. Σαν ένα ακόμη όμορφο αποτύπωμα των Ελλήνων Bloggers αντίστοιχο με αυτό του Ιδιογράφως.

Τώρα -για να κλείσω - αν κάποιος με προσκαλούσε να πω με 2 λέξεις τι είναι blog θα έλεγα το εξής:

Τα blogs είναι μια πύλη στο μυαλό και τις σκέψεις μας,
μια νέα διάσταση επικοινωνίας που ακόμη τις δίνουμε μορφή και την εξελίσσουμε.
Τα blogs μοιάζουν με την αγάπη.
Τις περισσότερες φορές όσο "δίνεις" άλλο τόσο "παίρνεις".

ps. Όλα τα παραπάνω γραφτήκαν σε μια μικρή έκρηξη που προκάλεσε στο μυαλό μου το ποστ του DailyBlogTips το οποίο μοιράστηκε η ThirdEye3 από τα google shared items της και την οποία την ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί με βοήθησε να βγάλω το μυαλό μου από την "μετα-διακοπική" ραστώνη!

Αυτό το blog γίνεται...

... τριών ετών σε λίγες ημέρες!

Και εορτάζει!


Όποιος αφήσει σχόλιο σε αυτό το ποστ, έχοντας μετρήσει ή μαντέψει (γιατί είναι εκατοντάδες) τον ακριβή αριθμό των ανηρτημένων ποστς μου μέχρι ΚΑΙ την προηγούμενη από την ημέρα των γενεθλίων του blog, θα κερδίσει ένα άλμπουμ (ή 10 μεμονωμένα κομμάτια) της επιλογής του από το itunes!

Μπορείτε να απαντήσετε μέχρι και 2 ημέρες μετά τα γενέθλια.

Αν βρεθούν πάνω από 3 σωστές απαντήσεις, θα κάνω κλήρωση.

Αν δεν βρεθεί σωστή απάντηση θα δωρίσω τα 3 cd στην πιο κοντινή στη σωστή απάντηση.

Περι ... παραγωγικότητας!

Friendly Parisian? (yes, it does exist!)

Έτσι υπογράφει ο Eric κάτω από το προφίλ του στο διάσημο blog του PDP (ParisDailyPhoto) που έχει γίνει πρότυπο για εκατοντάδες ακόμη CityDailyPhoto blogs από όλο τον κόσμο.

Και δεν είναι μόνο friendly! Είναι ευφυέστατος, αξιαγάπητος, δημιουργικός... και τέλος....

... δεν χαλάει χατίρια στους φανατικούς αναγνώστες του!

Ένας Αμερικανός αναγνώστης του τον παρακάλεσε να τον τραβήξει φωτογραφία μαζί με την κοπέλα του, όταν εκείνος θα ερχόταν Παρίσι και την στιγμή που θα της έκανε πρόταση γάμου σε μία γέφυρα κάτω από τον Πύργο του Αϊφελ και χωρίς εκείνη βέβαια να πάρει χαμπάρι την όλη σκηνή!


Και ο Eric δέχθηκε και το όμορφο αποτέλεσμα φαίνεται στο καθημερινό του ποστ, αλλά και εδώ. Μια φωτογραφία που θυμίζει τον μοναδικό Doisneau.


Ο Manu kαι η Smitha μάλιστα δεν διστάζουν να κάνουν και χιούμορ απαντώντας στην κλασσική ερώτηση των αναγνωστών του PDP αν τελικά η κοπέλα είπε το πολυπόθητο ΝΑΙ!

Σας μεταφέρω την απάντηση της Smitha και δείτε και τον υπόλοιπο διάλογό τους στα σχόλια:

"I told Manu hell no! If he couldn't afford to take me somewhere nice and warm than I doubt he can afford to keep me in the style to which I've grown accustomed."

update: Τελικά απεδείχθη ότι ο παραπάνω διάλογος ήταν λίγο fake από έναν φίλο του Eric και του blog!

Η πανέμορφη Smitha είπε τελικά το ναι στον Manu και αναμένουμε και περισσότερες λεπτομέρειες σε λίγες ημέρες...

Μία από τις όμορφες στιγμές του Παρισιού,
μία από τις όμορφες και ξεχωριστές στιγμές στα blogs.

Merci beaucoup, Eric!

Δελτίο Τύπου από philos προς φίλους

Παραμένω free blogger αν και δεν ανήκω σε καμία ομάδα freebloggers.

Ανησυχώ ιδιαίτερα (όπως πιστεύω ότι ανησυχεί και ο κάθε ένας από τους 30.000 bloggers εν Ελλάδι KAI OXI MONO) για την ελευθερία του Λόγου στην Ελλάδα και για την φημολογούμενη νομοθετική ρύθμιση των blogs αλλά δεν υπέγραψα το σχετικό δελτίο τύπου παρόλες τις διευκρινήσεις που δοθήκαν εκ μέρους των διοργανωτών της κίνησης.

Οι ίδιοι οι διοργανωτές μπορεί να ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν μόνο τους εαυτούς τους και δεν έχω λόγο να δυσπιστήσω στις διαβεβαιώσεις που δίνουν αλλά δεν αρκεί η γυναίκα του Καίσαρα να είναι τίμια, χρειάζονται και πράξεις.

Το παραπάνω e-poster είναι δημιουργία του Ιωάννη Φετάνη.

Δεν μου αρέσει να με εκπροσωπεί καμία Ε.Ε.Χ.Ι. έγραφε το banner που έφτιαξε πριν λίγο καιρό η Magica και το προσυπέγραψα όπως και οι περισσότεροι σχολιαστές του κειμένου τότε.

Αλλά πριν Αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές όμως...
Η πρακτική που ακολουθήθηκε απέδωσε ήδη καρπούς... Ο Μάκης ψάχνει ήδη για νέους μαϊντανούς - "εκπροσώπους" στη ζούγκλα του!

Επίσης ένα άλλο θέμα που ετέθη είναι το θέμα των links. O Νίκος πιάνει το θέμα πολύ καλά και χωρίς περιστροφές και αναδεικνύει μία πολύ σοβαρή διάσταση που μπορεί να έχουν τέτοιες πρακτικές σε αυτή αλλά και σε επόμενες καμπάνιες. (Μην και δω κανα γαύρο φίλο να παίρνει ιδέες απο αυτά που γραφω εκεί στα σχόλια!)

Εγώ στο ποστ της Magica αλλά και ο Chaca Chan στο ποστ του Νίκου προτείναμε ένα ειδικό blog, το οποιο θα επεξεργαζόταν το όλο θέμα ή ένα petition online ή κατά την γνώμη μου το πιο απλό και μαζικό θα ήταν ένα κοινό tag από όλους όσους ανησυχουν για τις κινήσεις της κυβέρνησης αλλα δεν θα ήθελαν να υπογράψουν ένα κοινο κείμενο αλλά ένα δικό τους κείμενο.

Ο Φώτης Περλικός πέραν του Δελτίου Τύπου προώθησε και μία καμπάνια μέσω ενός group στο facebook με τίτλο We support Freedom of Speech and Anonymity for Greek Blogs, η οποία και φαίνεται να έχει ήδη μεγαλύτερη επιτυχία και επιρροή από ότι το Δελτίο Τύπου μιας και έχουν ήδη γίνει μέλη του group πάνω από 200 άτομα σε μία ημέρα.

Επίσης είδα ως ένα επιχείρημα της βιαστικής κίνησης ότι υπήρχε πίεση χρόνου και δεν προλαβαίνανε οι 20-30 bloggers να το συζητήσουν και με άλλους περισσότερους. Εδώ καλά καλά η κυβέρνηση πέρασε απλά ένα momentum απο τα δεκάδες που συντάσσονται στα Υπουργεία σε ένα άρθρο εφημερίδας και μόνο. Ούτε σχέδιο νόμου βγήκε ούτε άλλη αναφορά έγινε από κάποιον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Εκτός και αν κάποιοι πήραν στα σοβαρά το ποστ της Ελένης που έλεγε ότι
"Κατα πληροφορίες μας το νομοσχέδιο προωθείται επειγόντως και θα ψηφισθεί πριν την Καθαρά Δευτέρα για να μην προλάβουν οι ιστολόγοι και οι σκεπτόμενοι να αναρτήσουν αετό."


ps1. Αστέρη με μέτρησες και μένα μιας και αναφέρθηκα στους freebloggers?
ps2. Πάντως δεν βρίσκω σωστό παιδιά την πρώτη ημέρα να βάζετε όλοι στα ποστς σας τα λινκς των 20-30 blogs των διοργανωτών του Δελτίου Τύπου και μετά για όλους τους υπόλοιπους που προσυπογράφουν να μην τους δίνετε την χαρά να δούνε και αυτοί τα blogs τους να εκτοξεύονται στο top100 του SYNC. ;))

Ουδέν κακόν...

Όλοι σιγά σιγά ξεπερνάνε το πρώτο σοκ από την υπόθεση Press-gr και σιγά σιγά ασχολούνται με το πραγματικό περιεχόμενο του Δούρειου Ίππου...
... το πιθανολογούμενο σχέδιο νόμου που ετοιμάζεται προς ψήφιση.

Και τα μηνύματα από πολλές μεριές είναι ενθαρρυντικά.

Ώριμες σκέψεις, όμορφες τοποθετήσεις από απλούς και τους πιο φρέσκους Bloggers (οι πιο παλαιοί και επώνυμοι κυρίως συνεισφέραν στο να γίνει ντόρος), γνωστους τηλεδημοσιογράφους (σήμερα το πρωί πέτυχα τον Κουίκ να αναφέρει διάφορα γνωστά ονόματα bloggers που έχουν αναφερθεί υβριστικά εναντίον του και θεώρησε ότι είναι λογικό και δεν θα τους κυνηγήσει μιας και υπάρχουν πολλοί περισσότεροι χιλιάδες απλοί άνθρωποι που κάνουν το ίδιο για το άτομο του στα σπίτια τους), πολιτικούς αλλά μέχρι και μουσικούς παραγωγούς.

Το απόγευμα χθες και ενώ άκουγα τέρμα το εκπληκτικό Electric Blue των Cicada και αναρωτιόμουν αν τυχόν θα αναφέρει τον τίτλο του η Μαρία Πετρίδη που κάνει εκεινη την ώρα πρόγραμμα στον Best, τελειώνοντας το κομμάτι την άκουσα να αναφέρεται στο θέμα των ημερών... στα blogs.

Μίλησε για τον "κώδικα ηθικής" των blogs που δημοσίευσε ο Νίκος του Nylon (αυτό που ο ίδιος ονόμασε με τον βαρύγδουπο τίτλο του Μανιφεστο των Blogs, αλλά που ασχέτως αν δεν συμφώνησα και γω με τον τίτλο, απεδείχθη οτι ακούστηκε αρκετά και διεδόθη ως μια λογική φωνή από τους bloggers) και αμέσως μετά σε αυτό που έδωσε ιδιαίτερη σημασία ήταν ο νόμος για τα Βlogs.

Είπε επίσης:

"Ότι είναι γνωστό ότι η ελευθερία έχει πολλά κουκούτσια, αλλά ένας νόμος ενάντια στην ελευθερία του λόγου είναι χειρότερος από το πιο δηλητηριώδες και κακόβουλο blog"

Φαίνεται ότι η φετινή χρονιά για την Ελλάδα θα είναι η χρονιά των blogs. Θα είναι σίγουρα και η χρονιά για πολλούς bloggers που θα αρπάξουν την ευκαιρία να βγούνε στο γυαλί.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τώρα οι Έλληνες θα ανακαλύψουν πραγματικά τα blogs και το blogging εν γένει.
Φέτος θα ανακαλύψουν ΚΑΙ οι Έλληνες την δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου που προσφέρουν τα blogs και απομένει να μάθουν σιγά σιγά να φτύνουν και τα κουκούτσια...

Στην Ελλάδα έχουμε το press που μας αξίζει.

Φούντωσε η Blog-οσφαιρα... Μήπως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να τα ξαναδούμε τα πράματα από την αρχή?
Να σου και πάλι πλήθος απλές ερωτήσεις ξεπηδούν από το κεφάλι μου ....

Αν στην Ελλάδα τα μέσα λέγανε όλη την αλήθεια,

Αν οι πληροφορίες σοβαρές και μη, κουτσομπολίστικες ή μη, αλλα πάντα διασταυρωμένες και τεκμηριωμένες την ίδια ώρα που έφταναν στους δημοσιογράφους προβάλλονταν και στον κάθε απλό πολίτη, θα είχε φτιαχτεί το press-gr?
Και αν ναι θα είχε αντίστοιχη επιτυχία?

Αν οι δημοσιογράφοι επώνυμα και χωρίς αναστολές δημοσίευαν και δημοσιοποιούσαν κάθε διασταυρωμένη ή τεκμηριωμένη πληροφορία που έφτανε σε αυτούς, θα είχε ανάγκη ο κόσμος να αναζητήσει πληροφόρηση από blogs του επιπέδου του press-gr? Όπου η κάθε πληροφορία και είδηση συνοδευόταν από δεκάδες υβριστικά, ψευδή και παραπλανητικά σχόλια?

Αν αυτά που λένε οι δημοσιογράφοι μεταξύ τους, έφθαναν στα αυτιά του κάθε πολίτη, δια μέσω των παραδοσιακών ΜΜΕ, θα ένιωθε την ανάγκη ο απλός πολίτης να επισκεφθεί το κάθε press-gr?
(Είναι δυνατόν ο Καψαμπέλης και οι συνεργάτες του να διαθέτουν καλύτερη πληροφόρηση από τους μεγαλοδημοσιογράφους των καναλιών και των εφημερίδων? Και αν δεχτούμε ότι ναι είχανε, θέλετε να πιστέψω ότι αυτός που τους έδωσε την πληροφορία πχ για τον Θέμο και τα 5,5 εκατομύρια δεν την έδωσε προηγουμένως σε άλλους περισσότερο επώνυμους δημοσιογράφους και με σίγουρα μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή?)

Όταν πλήθος άρθρων και κειμένων στις περισσότερες εφημερίδες παραμένει ανυπόγραφο ή υπογράφεται ψευδώνυμα, γιατί ο αναγνώστης να μην στραφεί σε blogs επιπέδου press-gr για να ενημερωθεί. Δεν κοστίζουν τίποτα άλλοστε.

Όταν οι εφημερίδες αντί να διαφημίζουν αρθρογράφους και κείμενα, διαφημίζουν τις κυριακάτικες προσφορές τους, από cd, dvd και περιοδικά μέχρι ομπρέλες και αδιάβροχα, αυτό δείχνει ότι τον πολίτη αντί να τον ενδιαφέρεται για το ποια εφημερίδα του προσφέρει καλύτερη και πιο έγκυρη ενημέρωση και πιο σύγχρονες και ανεξάρτητες αναλύσεις της επικαιρότητας, τον ενδιαφέρει η εφημερίδα που κουβαλάει μαζί της τις πιο διασκεδαστικές προσφορές.
(Ή πάλι μπορεί αυτό το τελευταίο να δείχνει ότι ο πολίτης αναγνωρίζει ότι δεν έχει ελπίδα να πάρει σωστή και αντικειμενική ενημέρωση και ανάλυση και στρέφεται στον ψυχαγωγικό ρόλο των εντυπων.)


Αλήθεια...
Υπάρχει αληθινή ελευθερία και δημοκρατία σε ένα κράτος στο οποίο οι δημοσιογράφοι φοβούνται να μιλήσουν επώνυμα στον κόσμο και επιλέγουν να διοχετεύουν ανώνυμα τις πληροφορίες που διαθέτουν?

Και μία απορία bonus:
Το να ζητάει κάποιος λεφτά από κάποιον για να τον προβάλλει σε ένα μέσο ενημέρωσης θεωρείται διαφήμιση (άσχετα αν τις περισσότερες φορές γίνεται "κατάμαυρα" και κάτω από το τραπέζι), το να ζητάει κάποιος πάλι λεφτά για να μην προβάλλει τις παρανομίες κάποιου γιατί θεωρείται εκβιασμός? ή το αντίθετο.... γουοτέβερ?


ps.
Διάβασα αρκετά ποστς τις τελευταίες ημέρες και είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν και άλλα πολλά. Με μια μικρή βόλτα στα Blogs θα πέσετε σίγουρα πάνω τους.
Εγώ θα ήθελα να επισημάνω να διαβάσετε τα παρακάτω:

Τους προβληματισμούς από έναν νέο αλλά έμπειρο στα διαδικτυακά θέματα δημοσιογράφο τον Ματθαίο Τσιμιτάκη "Οχι στη λογοκρισία του διαδικτύου"

Τον πάντα καυστικό J95 που σπάνια μασάει τα λόγια του (anybody who’s anybody in Greece) vs. (press-gr.blogspot.com) , για αγγλόφωνους αναγνώστες και σχολιαστές μόνο!!!

Το πολύ εύστοχο για το θέμα της ανωνυμίας από τον Πέτρο Τζεφέρη
Τα μπλοκς δεν (πρέπει να ) είναι ένα ανώνυμο βήμα! (ένα εξαιρετικό κείμενο που πρέπει να προβληματίσει πολύ κόσμο)

και ένα ανακεφαλαιωτικό από τα arxediamedia
Press-gr, ελληνική πολιτεία και bloggers (εμείς)


Και κλείνω με κάτι σύντομο για να μην το αναλύσω εις βάθος.
Το ότι είμαι blogger, δεν σημαίνει ότι θα υπερασπιστώ τον οποιοδήποτε δηλώνει την ίδια ιδιότητα με εμένα. Ενας blogger μπορεί να είναι καλός, χρυσός και άγιος μπορεί να είναι και κακοποιός.
Αλλα σίγουρα θα υπερασπιστώ το blogging σε κάθε μήκος και πλάτος αυτου του πλανήτη.

Δεν με νοιάζει αν αγαπήσει ή όχι ο κόσμος τους bloggers,
με νοιάζει ο κόσμος να αγαπήσει το blogging
και να το προστατεύσει από κάθε πλευρά!

Τεστάρωντας τα όρια του Google Reader.

Κοντεύουν να φτάσουν τα 5000 τα ποστς που έχω μαρκάρισμένα ως αδιάβαστα στο reader μου.
Πρώτη φορά άφησα και ξέφυγε τόσο το νούμερο. Και έχω τόση λαχτάρα να διαβάσω πολλά πολλά blogs και posts, αλλά η δουλειά μου είναι τόσο κουραστική, πολλές νέες υποχρεώσεις ξεπηδήσαν τους τελευταίους 2 μήνες και το τελευταίο που δεν αντέχω είναι να διαβάζω και να γράφω και το βράδυ στο σπίτι.

Πολλά ποστς τα διαβάζω από το sync και άλλα από το buzz. Οπότε πρέπει το πραγματικό νουμερο να είναι μικρότερο.

Από την άλλη όμως ακολουθώ ψιλοσυνειδητά την αντίστοιχη συμβουλή του ΕΚΟ για τα βιβλία.

Είχε δηλώσει κάποτε ο ΕΚΟ ότι αγοράζει συνέχεια καινούρια βιβλία, αλλά τα διαβάζει μετά από 10 χρόνια. Αν τότε μετά από πάροδο 10 χρόνων, τα βιβλία αυτά του κάνουν καλή εντύπωση, σημαίνει ότι ήταν πραγματικά καλά βιβλία, που διαβάζονται διαχρονικά.

Κάπως έτσι πρέπει να είναι και για τα ποστς.
Και διαπιστώνω και γω ότι πολλά καλά ποστς διαβάζονται με το ίδιο ενδιαφέρον και τώρα, όπως και πριν λίγες εβδομάδες, μήνες ή χρόνια και ας μην είναι επίκαιρο πλέον το θέμα που πραγματεύονται.

Αν και πλέον - και χωρίς να ήταν αυτό στην αρχική μου επιδιωξή για ενασχόληση με τα blogs - έχω γίνει φίλος με πολλούς blogger και ας μην έχω δει ή μιλήσει με τους περισσότερους ποτέ μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα η επαφή μου με τα blogs τους να έχει και μια άλλη διάσταση πιο κοινωνική πλέον. Είναι μια παρέα, μια συντροφιά.
Που με ακούει και τους ακούω.

Και δεν έχω πάψει ποτέ, να αναζητώ νέες, δυνατές φωνές, που λένε κάτι διαφορετικό, με ντρομπροσύνη, χωρίς να σκέφτονται το κόστος σε επισκέψεις, φίλους, δημοτικότητα. Που αποτυπώνουν τις σκέψεις τους χωρίς φίλτρα, σε όλες τους τις διαστάσεις.
Μάλλον δύσκολα θα πέσει το νουμερο αυτό στον reader μου, μιας και συχνά μπαίνω στον πειρασμό και προσθέτω blogs στην λίστα...

Φαντάζομαι όμως από τώρα.... μια - έστω και μόνο μία - ωραία χειμωνιάτικη μέρα, εγώ σε άδεια σπίτι χωρίς έννοιες και υποχρεώσεις, κουκουλωμένος με κουβερτουλα στην γωνιά μου στον καναπέ, το φορητό πάνω στο μπράτσο του, τεράστιο καφέ νες αχνιστό και cookies, χαλαρή lounge, τζάκι να σιγοκαίει, και θα διαβάζω, θα διαβάζω, θα διαβάζω...
... και όταν θα σηκώνω το κεφάλι από την οθόνη θα είναι για να δω το χιόνι να πέφτει πάνω στα δέντρα στην αυλή, να δω τα τελευταία κατορθώματα του γιου μου στα παιχνίδια του και να δώσω ένα φιλάκι στην κοιλιά της γυναίκας μου που όλο και μεγαλώνει...

"They are the oil that reduces the friction of human interaction."

μτφ: "Αυτοί είναι το λαδι που μειώνει την τριβή της ανθρώπινης αντίδρασης"

Ποιοι είναι "Αυτοί"?
Ποια είναι αυτή η τριβή (πεστε την και δύναμη αδράνειας) της ανθρώπινης αντίδρασης?



Σκεφτείτε το και επανέρχομαι όταν θα βρω λίγο χρόνο να ολοκληρώσω το ποστ.
Και πάνω που έλεγα ότι σημερα δεν θα έγραφα κάτι, γιατί δεν είχα κάτι σημαντικό να πω.

Εχω διαπιστώσει....

ότι και γω αλλα και άλλοι Bloggers,
δεν γράφουν ποστς όταν έχουν κάποιες έντονες στιγμές στη ζωή τους.

ενα καλό νέο,
ή ένα κακό νέο,

έντονες ευτυχισμένες στιγμές,
ή άσχημες στιγμές,

προβλήματα,
έννοιες,
δουλειές στο γραφείο ή στο σπίτι,

via

μια σημαντική αλλαγή στην ζωή τους,

όταν ερωτεύονται (και όχι τόσο όταν χωρίζουν!)
όταν βρίσκουν άλλα ενδιαφέροντα, πιο ενδιαφέροντα,

όταν δεν έχουν χρόνο,

όταν συνειδητοποιήσουν ότι έχουν στερέψει από καλές ιδέες ή...

.... τέλος....

όταν έχει μπει για τα καλά η ραχάτικη διάθεση του Αυγούστου στην ζωή μας.



Και τότε ή μπαίνουν τίτλοι τέλους....

ή αλλάζει κεφάλαιο στο blog τους (μου).

Όσο δουλεύω

και έχω πραγματικά πολύ δουλειά (μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω τα όσα ενδιαφέροντα έλαβαν χώρα αυτή την εβδομάδα στην δουλειά μου - αλήθεια γιατί κάθε φορά που έρχεται η Debby στην Αθήνα μου τυχαίνουν διάφορες απρόσμενες αλλά ακρως ενδιαφέρουσες εξελίξεις?) εσύ μόνιμε ή τυχαίεε επισκέπτη, μπορείς να χαζέψεις με την ενδιαφέρουσα εφαρμογή που μου στείλανε πριν λίγο να δοκιμάσω από την Neoworx και την οποία εγκατέστησα ακριβώς δίπλα.
Δείχνει στατιστικά, τους επισκέπτες μου από όλο τον κόσμο, που είναι νύχτα και ημέρα κάθε στιγμή στον κόσμο, έχει και μια υδρόγειο, έχει και chat room (σε greeklish μόνο ακόμη) και δείχνει λίγο σαν ipod, για να δείχνουμε trendy!

Από κάτω - στην κεντρική σελίδα μόνο - φαίνεται το twitter μου το οποίο φροντίζω να ανανεώνω όσο πιο συχνά μπορώ και στο οποίο δείχνω κάποιες πρόσφατες δραστηριότητες μου ή σκέψεις μου μέσα σε 140 χαρακτήρες.

Πιο κάτω βλέπετε τα τελευταία κείμενα που έχω επισημάνει σε άλλα blogs που παρακολουθώ μόνιμα στον google reader μου και τα οποία συνιστώ για διάβασμα, όπως και πιο κάτω στο buzz postroll, αυτά που έχω βρει (ή έχω συστήσει και) στο buzz.

Δεν σας αρκούν αυτά, δείτε και ποιοι με έχουν κάνει links και τους το ανταπέδωσα και εγώ. Η πλειοψηφία τους έχουν πολύ όμορφα blogs (άντε λίγο χειρότερα από το δικό μου, αλλά μην τους το πείτε γιατί δεν θα με ξανακάνουν link, με αποτέλεσμα να πέσω ακόμη πιο χαμηλά στην λίστα του Sync ή του Tecnoratti).

Sas agapo olous!


p.s.
Το ρητό θέλει η Π... να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει, το ξέρετε?

This blog is Powered by a human!

It is also ...
Powered by a man,
Powered by a father,
Powered by an engineer,
Powered by an Athenian,
Powered by a Greek,
Powered by a European,
Powered by an AEK fan,
Powered by a basket fan,
Powered by a cyclist,
Powered by a Christian,
Powered by a liberal,
Powered by a comics collector,
Powered by a cinefil,
Powered by a photographer,
Powered by a reader,
Powered by a writer,
Powered by a listener,
Powered by a music lover,
.
.
.
and ... at last ....
it is "Powered by a blogger".

Θεωρητικό Ερώτημα.

• Αν αύριο κάνω εκπομπή σε ραδιόφωνο ή έχω μόνιμη στήλη σε περιοδικό, και θέλω να δώσω ένα στίγμα για το ποιος είμαι, χρησιμοποιώντας σαν μοτό ότι αυτή η εκπομπή ή αυτό το περιοδικό είναι "powered by" ποια ιδιότητα μου θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω?

Ή μήπως δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω καμία από τις παραπάνω ιδιότητες, μιας και γράφοντας σε ένα περιοδικό αποκτώ μία νέα ιδιότητα, γίνομαι δημοσιογράφος ή αρθρογράφος, όπως αντίστοιχα αν έχω ραδιοφωνική παραγωγή αυτόματα χρίζομαι ραδιοφωνικός παραγωγός.

Ή μήπως τότε θα έπρεπε αντίστοιχα να προσθέσω ότι αυτό το Blog, it is also powered by α journalist, or a columnist or a writer or a radio producer?

Τελικά ο Blogger έγινε δημοσιογράφος ή ο δημοσιογράφος έγινε Blogger?

Εγώ πάντως να δηλώσω ότι μόνο στα πλαίσια αυτού του blog νιώθω ως philos, ως blogger δηλαδή κυκλοφορώ μόνο εδώ, στα πλαίσια αυτου του ποστ και στα σχόλια άλλων ποστς.

Αν με "βρείτε" έξω από εδώ, είμαι πάντα ο Χρήστος και αναλογα το που με "βρείτε", θα με δείτε να "φοράω" κάποια ή κάποιες από τις προαναφερθείσες ιδιότητες ή τίτλους, αλλά ΠΟΤΕ αυτή του Blogger.

Any questions?

Ταχύτερο Ψάξιμο - Καλύτερο Ψαξιμο!

Πριν λίγες ημέρες βρήκα δύο νέους τρόπους αναζήτησης στο διαδίκτυο.

Ο πρώτος τρόπος είναι μία ελληνική μηχανή αναζήτησης που βασίζεται στο Google και ψάχνει σε όλα τα ελληνικά blogs!
Λέγεται ΜΠΛΟΟΓΚΛ και το επιμελήθηκε η ομάδα του Cosmix.org.


Μου φάνηκε όμορφο και απλό για λίγο που το χρησιμοποίησα και το ενέταξα κατευθείαν στην bookmarks toolbar, αλλά και στο παραθυρακι με τα ψαχτήρια μου.


Η άλλη μηχανή αναζήτησης είναι το YubNub.
Δεν είναι καινούριο, αλλά εμπλουτίζεται συνεχώς και μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ οσους έχουν μάθει να αφήνουν λίγο το Mouse και πιάνουν περισσότερο τα πλήκτρα.

Βρηκα ένα πολύ αναλυτικό και απλό ποστ στο Lifehacker, όπου εκεί εξηγεί κάποιες τις πιο σημαντικές από τις πάαααααραααα πολλές δυνατότητες του yubnub.
Ξεκινάμε και ότι προλάβουμε και δεν βαρεθούμε:

• Πρωτα εγκαθιστούμε το YubNub plugin for Firefox. (Αν επιμένετε και δεν χρησιμοποιείτε firefox, μπορείτε να κάνετε εγκατάσταση και στον explorer ή στον Opera, σύμφωνα με τις οδηγίες εδώ). Πάμε στην search bar και βάζουμε το yubnub σε ενεργοποιηση.
  

Και τώρα:

• Θέλετε αναζητήσεις μόνο από το yahoo?

Δακτυλογραφήστε:
y κενό και αυτό που ψάχνετε, π.χ. "y philos". Το αποτέλεσμα? όλες οι αναζητήσεις της λέξης philos μόνο απο το Yahoo.


Θέλετε μόνο από το Google, γράψτε "g philos"
θέλετε μόνο εικόνες?
"gim santorini" απο το google images, είτε
"yim santorini" για το yahoo images".

Μήπως θέλετε flickr?
"flk santorini"

και πάει λέγοντας:
"tec" (Technorati),
"ts" (TorrentSpy),
"wp" (Wikipedia),
"imdb" (Internet Movie Database),
"yt" (YouTube),
"am" (Amazon),
"ebay" (ebay),

και άλλες 275 σελίδες με διάφορες συντμήσεις που έφτιαξαν διάφοροι χρήστες για να κάνουν ευκολότερες τις αναζητήσεις τους.

Καλή ώρα σαν του λόγου μου.

• Εφτιαξα 4 εντολές

"blogr" για αναζήτηση σε ελληνόφωνα Blogs φτιαγμένα στον blogger

Βλέπετε στην εικόνα πόσο απλό είναι να φτιάξει ο καθένας την δική του εντολή, ακόμη και για την αναζήτηση στο δικό του blog π.χ.

"wordgr" για αναζήτηση σε ελληνοφωνα blogs γραμμένα στο wordpress.com
"hellas" για αναζήτηση σε ελληνικά sites αποκλειστικά γραμμένα στα ελληνικά
"hel" για αναζήτηση σε sites γραμμένα στα ελληνικά.

Δεν έκανα κάτι φοβερό ή χρονοβόρο. Αντίθετα αν κάποιος με μεγαλύτερη εξοικείωση και γνώση μπορεί να φτιάξει κάποια καινούρια εντολή, που πχ να περιέχει όλα τα ελληνικά blogs μαζί (από κάθε πλατφόρμα), όπως κάνει πετυχημένα το μπλοογκλ, πολύ ευχαρίστως να το μοιραστεί μαζί μας.

• Συνεχίζουμε όμως με μία εντολή, η οποια πραγματικά με έχει εντυπωσιάσει.

Γράψτε mash την αναζήτησή σας και μετά το πολύ άλλες 4 εντολές που να προσδιορίζουν από ποια μηχανή αναζήτησης θέλετε να έχετε αποτελέσματα.
π.χ. mash santorini gim flk yim wp

et voila:

Αυτό είναι ωραιο για να συγκρίνεις αποτελέσματα μεταξύ google και Yahoo ή κάποιου άλλου search engine

και που να δείτε και το παρακάτω:

• με την εντολή split, μπορείτε να δείτε όσα blogs ή sites αντέχετε σε ένα παράθυρο!

για δείτε εδώ γράφωντας την παρακάτω εντολή:

split http://dsrmlion.blogspot.com http://www.cybereddie.gr http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com http://paraxenies.blogspot.com http://rednights.blogspot.com

Όλοι οι φίλοι μαζί!

δλδ, split κενό διευθυνση κενό διεύθυνση κ.ο.κ.

• Με την εντολή both μπορείτε να συνδυάσετε δύο οποιεσδήποτε εντολές και έτσι γράφοντας both blogr -and wordgr philos να πάρετε κάθε αποτέλεσμα για το philos σε blogger και wordpress.

Υπάρχουν πολλές έξυπνες (2g, elen) και αμέτρητες κουλές εντολές. Αναζητήστε τις.
Για παίξετε και εσείς λίγο να δω τι μάθατε?

BLOGGER- We thank you!

Θυμόσαστε το πρόβλημα που δημιουργήθηκε σε όλα τα ελληνόφωνα blogs όταν απο την απλή έκδοση του blogger μας υποχρέωναν σταδιακά από τον Δεκέμβρη να μεταφερθούμε όλοι στον τότε blogger beta! (δείτε εδώ και εδώ δύο από τα ποστς που θυμήθηκα σήμερα).

Θυμάστε που αμέσως μετά την μεταφορά μας, όσα nicknames σχολιαστών ήταν γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες φαινόντουσαν γραμμένα στα αρλαμπουρνέζικα και χωρίς να φαίνεται το avatar (η φωτογραφία που συνοδεύει το προφίλ μας) στο πλάι?
Ε, λοιπόν αυτό το πρόβλημα διορθώθηκε από σήμερα?!

Το άλλο πρόβλημα που είχαμε εντοπίσει όλοι μας τότε, σε κάποια σχόλια (που οι σχολιαστές είχαν καταγραφεί ως Others) και τα οποία δείχνανε να έχουν γίνει από ανώνυμους, δυστυχώς παραμένουν ακόμη ως σήμερα "ανώνυμα"!
Ευτυχώς που αυτά τα σχόλια ήταν πολύ λιγότερα από εκείνα της προηγουμενης κατηγορίας (αν και εγώ μέχρι τότε υπέγραφα κατά 99% ως other για λόγους google account!)

Πως το ανακάλυψα?
Σήμερα το πρωί μπαίνοντας στο Dashboard είδα όλο το περιβάλλον να είναι γραμμένο στα ελληνικά! Μου ήρθε κάπως απότομα και επειδή έχω ακόμη καινούριο υπολογιστή και ακόμη τον σετάρω, σκέφτηκα μπας και έκανα καμιά λάθος ρύθμιση χθες βράδυ, που πείραζα κάτι στο Control Panel.
Εντόπισα γρήγορα στα δεξιά, ότι μπορούσα να αλλάξω γλώσσα και από τα ελληνικά επανήλθα άμεσα στα Αγγλικά που είναι και η μητρική μου γλώσσα στους υπολογιστές.
Μετά από λίγο σκάει μύτη ο Κλέαρχος (ναι, ο γνωστός Κλέαρχος, ο οποίος βρίσκεται στα γραφεία μαζί μου εδώ και δυο μέρες) και με ρωτάει αν όντως μου βγαίνει και σε μένα στα ελληνικά το dashboard.
Του εξήγησα τα νέα και τότε του ήρθε η φαεινη ιδέα να δούμε αν η Google είχε διορθώσει αυτό το πρόβλημα που είχε εμφανιστεί παλαιότερα και ανέφερα και στην αρχή του ποστ! (Ναι ο Κλέαρχος τρώει κάτι τέτοια φλας που έχουν σχέση με την νοικοκυροσύνη και το layout του blog του!)

Και ναι διαπιστώσαμε και οι δύο αυτά που σας ανέφερα παραπάνω.
Εγώ μάλιστα που είχα μεταφέρει προ εικοσαήμερου το blog μου και στο wordpress, πηγαίνοντας από εκεί να τσεκάρω τα επίμαχα σχόλια διαπίστωσα πέρα από κάθε αμφισβήτηση την αλλαγή!

To πρίν (από μεταφορά στο wordpress) και... το σήμερα

Εγώ να ευχαριστήσω τα παιδιά στο blogger, που έστω και αργά επιληφθήκαν του θέματος και έστω και λίγο καθυστερημένα διορθώσαν σε ένα βαθμό το λάθος που είχαν κάνει τότε.

Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα, πολύ ευχαρίστως να μοιραστεί τις γνώσεις του μαζί μας!

Ο ΝΔ έφυγε .... ο DS έρχεται...

Φίλοι και φίλες μπλογκάρηδες...

Ξέρω ότι όταν κλείνει ένα blog δεν είναι μία ευχάριστη υπόθεση. Κάθε Blog που κλείνει είναι μία φωνή που σιωπά. Και το τελευταίo διάστημα κλείσαν αρκετά.
Πόσο μάλλον όταν κλείνει ένα blog στο οποίο ο χρήστης του αυτοδιαφημίζεται σε τρίτο πρόσωπο σαν ο "Συγγραφέας που από 2.1.06 ως 30.3.07 έγραψε 332 posts που συγκέντρωσαν σχεδόν ένα εκατομμύριο επισκέψεις και ενενήντα χιλιάδες σχόλια."
Θεαματικότατα νούμερα για την Ελλάδα, αν μη τι άλλο... Και μπράβο του!

Τώρα αν είσασταν από τους δεκάδες bloggers και που συχνά πυκνά σας άρεσε να περιπλανιέστε και να χάνεστε στα εκατοντάδες σχόλια του κάθε ποστ που έγραφε ο Συγγραφέας και το ψιλοπερνάτε ένα στερητικό σύνδρομο, μην μου πτοείστε...
Υπάρχει ελπίδα...
Υπάρχει φως!

Μην περιμένετε να σας προτείνω καμιά zoi20, καμιά argyrenia ή καμιά kwlogria... στις οποίες μαζεύονται ήδη δεκάδες διαφορετικοί bloggers και αφήνουν σχόλια σε κάθε post αδιακρίτως....
Θα τα ξέρετε και θα τα επισκέπτεστε ήδη οι περισσότεροι.
Εκεί μαζεύονται ήρεμοι, χαλαροί άνθρωποι με χιούμορ (ενίοτε και κανά λιγούρι-δεν άντεξα την πέταξα την κακία μου), χωρίς την διάθεση να στρωσουν "σεντόνια", σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον των blogs που επισκέπτονται! Μεταξύ άλλων και η αφεντιά μου (γιατί και εγώ όπου δω κείμενα με χιούμορ χώνομαι!!!)

Εγώ θα σας προτείνω το νέο trend!
DAVID SANTOS
από την Πορτογαλία!!!
για τους μυημένους ds!

Και Συγγραφέας είναι,
και επώνυμα γράφει,
και εκατοντάδες comments μαζεύει,
και μουτζαχεντιν οπαδούς (γυναίκες ως επί το πλείστον) που του γράφουν όμορφες ευχές διαθέτει,
και παππούς δείχνει, οπότε σου μεταδίδει ένα κύρος και μία θετική αύρα!

Μπήκε σιγά σιγά στην ζωή μας πριν μερικούς μήνες, στέλνοντας το διάσημο σε όλους πλέον μήνυμα (spam για τους μυημένους again)

" Heelo, Philos!
Thanks for you work and have a good weekend."

Ήδη από εκείνη την περίοδο εκατοντάδες ήταν οι bloggers που συνωστίζονταν για μια θέση στα σχόλιά των post του! Και όχι μόνο από Πορτογαλία ή Βραζιλία, αλλά και από ΗΠΑ, Μαλαισία, Αίγυπτο, Ισπανία, Ινδία κλπ, κλπ!

Εσχάτως και αποδεικνύοντας περίτρανα ότι "χτύπα χτύπα κουδούνια όλο και κάποιος θα σου ανοίξει χωρίς να δει ποιος είσαι", αρκετοί φίλοι και μη bloggers περάσαν το κατώφλι του blog του και αφήσαν σχόλια...
Πηγαίνετε στα σχόλια του προ-τελευταίου post να εντοπίσετε αρκετούς Έλληνες μπλογκάρηδες! Βοήθησε και το γεγονός ότι έχει μεταφράσει και στίχους ενός πονήματός του στα ελληνικά(!!!) αλλά και στα αραβικά, αγγλικά και ισπανικά!

Έτσι χτίζετε η δημοφιλία φίλοι μου! Με διακρατικές φιλίες, προσωπική προσέγγιση και μπόλικη αυτο-διαφήμιση!

Γιατί οπως έχω πει και σε μία φίλη, οι μπλογκάρηδες μοιάζουν με τα ζουζούνια της νύχτας που πάνε και στριμώχνονται γύρω από το έντονο φως. Μόλις σε κάποιο blog μαζευτούν πάνω από 20-30 σχόλια επί κάποιο χρονικό διάστημα, μετά αυξάνεται ο αριθμός των σχολιαστών γεομετρικά.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς αυτό το φαινόμενο? Απλά όλοι μας επιθυμούμε να ακουστούμε. Όσο μεγαλύτερο είναι το κοινό, τόσο καλύτερα για εμάς. Γινόμαστε γνωστοί και δημοφιλείς γρηγορότερα.



p.s.1 Αλήθεια ξέρει κανείς αν ο ΝΔ άνοιξε καινούριο prive blog? Πολύ ησυχία βλέπω τελευταία ...

p.s.2 ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΚΙΖΕΤΑΙ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ BLOG ΤΟΥ Ο ANTVOL! Εγώ αν για ένα και μοναδικό λόγο στενοχωρήθηκα που έκλεισε το blog του Δήμου ήταν ότι είχε ως παράπλευρη απώλεια και το κλείσιμο αυτου του υπέροχου blog που αποτέλεσε μια από τις αγαπημένες μου περιπλανήσεις στο λίγο διαστημα που το ανακάλυψα.

p.s.3. Μακάρι να ξανανοίξει το blog του δημόσια ο ΝΔ, γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και έδωσε αφορμή για ενασχόληση με το blogging σε πολλούς εξαίρετους όπως αποδείχτηκαν bloggers και τους οποίους παρακολουθώ αδιαλείπτως!


p.s.4 Απλά θέλω να μοιραστώ την χαρά που είχα να είμαι ο πρώτος που άφησα σχόλιο στο καινούριο ποστ του ds! Ξέρω...., ξέρω... με ζηλεύετε! Ελπίζω και γω κάποτε να έρθουν από τα λημέρια μου κοπελίτσες και να μου αφήνουν χαριτωμενιές σαν τις παρακάτω:


　¨`*• (¨`•.•´¨) ♡ .•*´
　　　　　　¨`*• .`•.¸(¨`•.•´¨) ♡ .•*´
　　　　　　¨`*• ♡　× `•.¸.•´ 　


__♥♥_♥♥
_♥♥___♥♥
_♥♥___♥♥_________♥♥♥♥
_♥♥___♥♥_______♥♥___♥♥♥♥
_♥♥__♥♥_______♥___♥♥___♥♥
__♥♥__♥______♥__♥♥__♥♥♥__♥♥
___♥♥__♥____♥__♥♥_____♥♥__♥_____
____♥♥_♥♥__♥♥_♥♥________♥♥
____♥♥___♥♥__♥♥
___♥___________♥
__♥_____________♥
_♥____♥_____♥____♥
_♥____/___@__\\___♥
_♥____\\__/♥\\__/___♥
___♥_____W_____♥
_____♥♥_____♥♥
_______♥♥♥♥♥


Τελειώνοντας και βλέποντας το κουνελί από πάνω, με έπιασε ένα νευρικό γέλιο...
Είναι καλό αυτό γιατρέ μου?

p.s. 6 Μόλις άφησα σχόλιο, και στο καπάκι μου άφησε σχόλιο και ο santos στο προηγούμενο post μου! ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!!!
Αυτό είναι άμεση ανταπόκριση!

" I'm afraid Canon Canon't read Greek "

Κοιτάχτε τι σκάρωσε ο DEALSEND για πάρτη μου εδώ πέρα!



Εγώ πάντως θα διαδώσω το μήνυμα!

Εσείς θα βοηθήσετε στον ιερό αυτό σκοπό?

Διαδώστε την δύναμη των blogs!

Get Philos the Canon EOS-400D!

p.s. Τι σου είναι το internet ρε παιδί μου! Μην πεις μια κουβέντα... και πιάνονται όλοι από πάνω της!