Η Οία παραμένει πανέμορφη ...

γιατί δεν είναι μόνο κοσμοπολίτικη...

Ο γιος και ο πατέρας έχουν τοποθετήσει το ταβλακι πάνω στο μαντράκι και παίζουν, ενώ η μάνα δίπλα τους να αγναντεύει στο πελαγος.

Από τις πιο όμορφες σκηνές που είδα στις διακοπές μου.

Ερωτευμένα ζευγάρια!

Κάθε φορά που πηγαίνω διακοπές σε νησί, θυμάμαι ένα διάλογο που είχα κάνει με ένα ρεσεψιονιστ στην Μύκονο πριν χρόνια.

Τον είχα ρωτήσει κάποτε με αφορμή ένα ζευγάρι που μόλις είχε αφιχθεί στο ξενοδοχείο και φαινόταν να είναι φουλ ερωτευμένο και σε τρελλή ευτυχία, αν μπορεί να καταλάβει αν πραγματικά ένα ζευγάρι είναι ερωτευμένο και πως?

Και μου απάντησε....

"Αν δεις το ζευγάρι με το που αφήνει τις βαλίτσες του να βάζει τα μαγιό και να πηγαίνει για μπάνιο, τότε έχει φύγει ο έρωτας προ πολλού... Πολλά ερωτευμένα ζευγάρια δεν βγαίνουν καν από το δωμάτιο την πρώτη τους ημέρα εδώ."

Και πάντα μπαίνω σε σκέψεις παρατηρώντας τα διάφορα ζευγάρια που πηγαινοέρχονται σε ένα ξενοδοχείο ...

Και αν ο έρωτας έχει φύγει? Μπορούν ακόμη αυτά τα ζευγάρια να ζήσουν ευτυχισμένα και αγαπημένα για χρόνια πολλά?


Θα συνεχίσω τις σκέψεις μου βλέποντας το σημερινό ηλιοβασίλεμα...

10 χρόνια μετά...

Tην Σαντορίνη, είχα να την επισκεφτώ ακριβώς 10 χρόνια.
Τότε και πάλι την είχαμε επισκεφτεί μαζί με την Κατερίνα.

Θυμάμαι τότε ότι είχαμε εορτάσει την δεύτερη επέτειό μας σε μία βίλα γνωστού βιομήχανου στο Μεροβίγλι.
Ο βιομήχανος δεν το έμαθε ποτέ, γιατί απλούστατα στο σπίτι του μας είχε βάλει εν αγνοία του και μείναμε για ένα 24ωρο ένας υπάλληλος του ο οποίος και αυτός εόρταζε την πρώτη του νύχτα με μία δική μας φίλη....


Αξέχαστες στιγμές...

Σήμερα πηγαίνοντας προς Οία, τα θυμηθήκαμε αυτά και άλλα ... πολλά.... με την Κατερίνα και αναρωτιόμασταν πόσο πολύ έχουμε αλλάξει αυτά τα 10 χρόνια.

Εδώ απέξω από το εργοστάσιο ντομάτας του Νομικού στον Μονόλιθο, η γυναίκα μου οδήγησε τα πρώτα 100 μέτρα της με το αυτοκίνητο μου, τότε... Μετά της έσβησε και δεν μπορούσε να το ξαναβάλει μπρος με εμένα να έχω πανικοβληθεί τρέχοντας ξωπίσω της.

Θυμηθήκαμε τα ξενύχτια μας εδώ, τα δεκάδες σφηνάκια τεκίλα που κατεβάζαμε , το πόσο ανέμελοι είμασταν (που χάσαμε το πλοίο χωρίς να αγχωθούμε δευτερόλεπτο... το αντίθετο μάλιστα!)

Και τα συγκρίναμε με τις σημερινές καταστάσεις και το άγχος που συντροφεύει κάθε μας κίνηση, κάθε μας δραστηριότητα.

Ναυάγιο στο Αμμούδι

................................................

Καθόμασταν στην Οία με θέα στην Καλντέρα και άκουγα από πίσω μου μία παρέα να συναγωνίζονται ποιανου ο πατέρας του άφησε μεγαλύτερη περιουσία και γιατί αυτή δεν είναι ακόμη μεγαλύτερη από κάποια "λάθη" των προγόνων τους... Από τις στιγμές που σου έρχεται να σηκωθείς όρθιος και να ξεστομίσεις την μεγαλύτερη κακία που σου έρχεται εκείνη την στιγμη.



..................................................

Αναρωτιόμουν χαζεύοντας το υπέροχο τοπίο της Οίας, τελικά τι είναι αυτό που το κάνει τόσο μοναδικά όμορφο, τόσο μαγευτικό, τόσο θεϊκό.
Η παραδοσιακή αρχιτεκτονικη των σπιτιών?

Οι υπέροχες λεπτομέρειες σαν αυτήν εδώ της φωτογραφίας?
Τα ποικίλλα χρώματα που διάσπαρτα κοσμούν έναν ζωντανό εξπρεσσιονιστικό πίνακα?
Το σκούρο μπλε της θάλασσας δίπλα ακριβώς στην εικόνα των σπιτιών έτσι όπως φαίνονται από κάτω?


ή μήπως το σκούρο καφέκόκκινο κάδρο της καλντέρας στο βάθος που λυτρώνει το μάτι από το απέραντο γαλάζιο στην ένωση του ουρανού με την θάλασσα?

................................................

Ένα άλλο στοιχείο που με γοήτευσε στην Σαντορίνη αλλά ειδικά στην Οία σήμερα το μεσημέρι ήταν αυτή η ποικιλία στις εθνικότητες. Πολλοί νοτιοαμερικάνοι ανακατεμένοι με γιαπωνέζους και γερμανούς, και πολλούς πολλούς Ιταλούς. Σαν να είσαι σε Μητρόπολη του κόσμου. Και από το πρωί να χάνεσαι σε ήχους του Dizzy και του Art Blakey...


............................................

Περί φαγητού
Με απογοήτευσε ο Κρητικός με τις πάλαι ποτέ φημισμένες μπριζόλες του. Δεν θύμιζε σε τίποτε τις παλιές καλές του εποχές και τις υπερμεγέθεις αλλά πολύ ζουμερές και καλοψημένες μπριζόλες του. Πλέον είναι μια ταβέρνα της σειράς με τιμές ανάλογες της Αθήνας, δλδ σίγουρα όχι φθηνές. Εδώ να ευχαριστήσω και τον Κλέαρχο που μας κέρασε!

Με απογοήτευσε και η ποιότητα του γνωστου ζαχαροπλαστείου με θέα στην καλντέρα στην Οία. Με τις τιμές που είχε περίμενα κάτι περισσότερο... ποιοτικά, κάτι πιο ξεχωριστό. Τελικά το παραπάνω στην τιμή (πλήρωσα για ένα μέτριο freddo baileys με παγωτό 10€ και σύνολο για 2 τοστ, 2 χυμους και έναν ακόμη freddo 45€, χωρίς κάτι από αυτά να αξίζει ιδιαίτερης μνείας) μπορώ να το αποδώσω μόνο στην εξαιρετική θέα των περισσοτέρων τραπεζιών του μπαλκονιού που καθίσαμε.

Από την άλλη έφαγα ικανοποιητικά και σχετικά φθηνά, σε ένα από τα δεκάδες τουριστικά εστιατόρια μες τα Φηρά, όταν από την εξάντληση 1 ώρας συνεχούς περπατήματος στα σοκάκια σταματήσαμε στο πρώτο μέρος που βρήκαμε για να πάρουμε δυνάμεις.

Ωραίο και το σημερινό, γνωστό για το ψάρι του, εστιατόριο στην παραλία του Περιβολου, "τα Δίχτυα". Βρήκαμε ένα ωραιότατο μεγάλο φαγκρί γύρω στα 1,750 κιλά, το οποίο μας βγήκε καλοψημένο και ... νοστιμότατο, δοκίμασα τις ωραιότερες τηγανιτές γαρίδες (τουλάχιστον όσο με άφησε ο υιός, ο οποίος τις καταβρόχθισε!) αλλά και μία εξαίσια πίτα μελιτζάνας. Θα δοκίμαζα και άλλα ωραία, αν έβρισκα τον Κλέαρχο σε καλύτερη φόρμα για να βοηθήσει! Δεν πειράζει τους χρωστάω ένα γενναιόδωρο κέρασμα και ελπίζω τις επομενες ημέρες να βρω την κατάλληλη ευκαιρία στο κατάλληλο μέρος.

Ο γιος μου βελτιώνεται στις φωτογραφίες που μου βγάζει!

Αλλα η έκπληξη ήταν το Jojo's λίγα μέτρα πιο πέρα... Και πισίνα, και εκπληκτικές ξαπλώστρες, και bar και ένα πολύ κομψό εστιατόριο (το οποίο δυστυχώς έκλεισε από χθες λόγω της επιστροφής του σεφ για την Αθήνα).
Πολύ καλή διεθνή κουζίνα, τεράστιες μερίδες, εξαιρετικό service, εκπληκτικό περιβάλλον και όμορφη mainstream μουσική. Εγώ συμβουλεύτηκα την σερβιτόρα και πήρα φιλετίνια με ζυμαρικά... Ο δε γιος μου - γόης όπως πάντα κατάφερε και πήρε στο τέλος κερασμένη διπλή μερίδα πανακότα! Από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει!

To εστιατόριο στο Jojo's

Κόσμος ... πιο ώριμος. άνω των 30 και αρκετά παιδάκια, χωρίς όμως να ενοχλούν. Και ξένοι λίγοι. Το μπαρ βέβαια "έτσουζε" λίγο, αλλά ίσως και να μου φάνηκε μιας και είχα χρόνια να παραγγείλω σε μπιτσόμπαρο! Θα ξαναπάω σίγουρα και με την αυριανή παρέα που θα προστεθεί μαζί μας! (Και όντως πήγαμε και κάτσαμε σε ξαπλώστρα-κρεβάτι, που δεν σου έκανε καρδιά να σηκωθείς και να βουτήξεις...)

Ο Κλέαρχος συστήνει και μία βόλτα από Chili για περισσότερο χαβαλέ και παιχνίδι. Θα το δω και αυτό και θα σας πω.

.....................................
Από παραλίες πάλι δεν είδα να έχει αλλάξει κάτι σημαντικά... Ο Μονόλιθος έχει αναβαθμιστεί κάπως, αλλά και πάλι είναι μόνο για οικογένειες, μιας και το μπαρ στην παραλία είναι κλειστό!!!
Είχε όμως ωραία παιδική χαρά για πιτσιρίκια!

......................................

Το νησί αν και έχει τρομερή ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια με πάρα πολλά σπίτια να χτίζονται ακόμη και σήμερα, έχει πολλά θετικά αλλά και πολλά αρνητικά, που χαλάνε την συνολική εικόνα.
Εκεί που βλέπεις υπέροχα από αρχιτεκτονικής άποψης σπίτια, στην μάντρα από πίσω βλέπεις συνήθως αρκετά μπάζα από την οικοδομή και όχι μόνο. Και αν δεν φαίνονται εκ πρώτης όψεως από το αυτοκίνητο, όταν περπατάς σου κάνουν πολύ άσχημη εντύπωση.


Είδα σε πολλους ασβεστωμένους ευκαλύπτους αφίσες από την επιθεώρηση του Ψάλτη, με τον ίδιο ντυμένο τραβεστί ως Μαρία η άσχημη. ΌΤΙ ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟ για το νησί! Το έβαλα στο ποστ και αμέσως το ξανασκέφτηκα και την απέσυρα δια παντός.

Πολλές επίσης κακογουστες και άσχημες ταμπέλες που διαφημίζουν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς σε πολλά σημεία του νησιού, διαταράσσοντας το τοπίο. Μέχρι και γήπεδο paintball
Το δε κέντρο των Φηρών συναγωνίζεται σε κιτσαρία την Γλυφάδα της εποχής της αμερικανικης βάσης στο Ελληνικό.
.........................................

Το νερό σε πολλά μέρη είναι βρόχινο αλλά χλωριωμένο ή αφαλατωμένο. Πριν σας φτιάξουν καφέ ρωτήστε το γιατί το εμφιαλωμένο έχει ... άλλη γεύση και απλα θα σας κοστίσει μόνο 1 ευρώ παραπάνω. Αφήστε που είστε και πιο σίγουροι με το εμφιαλωμένο.

..........................................
Είδα πολλές και ωραίες πισίνες. Αλλά σε ελάχιστες περιπτώσεις είδα ντους δίπλα σε αυτές που να υποχρεώνουν τον κόσμο να πλυθεί από τον ιδρώτα και τον αντηλιακό πριν βουτήξει.
Αυτός παραμένει και ο λόγος που δεν έχω βουτηξει ακόμα σε πισίνα.


............................................

Στην Οία και γενικότερα δεν βρήκα κάτι συγκλονιστικό καλλιτεχνικά. Αλλά το νησί έχει γεμίσει από εκθέσεις με πολύ όμορφα κεραμικά.
Θα προτιμούσα όμως να φυλάξω τα λεφτά μου και να αγοράσω σε ένα προσεχές ταξίδι σε κάποια ευρωπαική πόλη ή από κάποια ενδιαφέρουσα και μη διαφημιζόμενη έκθεση μη επώνυμου καλλιτέχνη σε κάποια άγνωστη Αθηναϊκή γκαλερί.


............................................

Τέλος...


Το ξενοδοχείο που βλεπετε στις περισσότερες φωτογραφίες αυτου και των προηγουμενων ποστς είναι το Απάνεμο, στο χωριό του Ακρωτηρίου, πάνω ψηλά στην κορυφή του λόφου.
Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μου έχουν τύχει χρόνια τώρα, το ξενοδοχείο να είναι μακράν καλύτερο από αυτό που φαίνεται στην ιστοσελίδα.

Η φωτό αφιερωμένη στην Σοφία

Πεντακάθαρο, με φιλικότατους ιδιοκτήτες, με υπέροχο πρωινό (φανταστική η σπιτική φανουρόπιτα της ιδιοκτήτριας) πιο όμορφο και βελτιωμένο σε σχέση με τις φωτογραφίες του site, καθημερινές αλλαγές σε όλες τις πετσέτες, με Α/C, με wifi, κοινόχρηστο υπολογιστή ανοιχτό όλη μέρα, με δωρεάν καφέ (ελληνικό φραπέ ή γαλλικό όποτε το ζητήσετε) και μια πεντακάθαρη πισίνα που καθαρίζεται καθημερινά και .

Ξέχασα τίποτα? Α ναι ναι ναι ναι
Στο ξενοδοχείο δεν είναι λίγες οι φορές όπως και σε πολλά άλλα ξενοδοχεία εδώ στο νησί, που έρχονται ξένοι τουρίστες όπως Ρώσοι και τελούν τον πολιτικό τους γάμο δίπλα στην πισίνα ή στην βεράντα του δωματίου που διαμένουμε και που διαθέτει αυτή την εκπληκτική θέα...


Γενικά δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος Παύλος το προτιμάει εδώ και 7 χρόνια!!!

Γκρηκ τραντισιοναλ πικτσιουρ

Δύο σε ένα.
Γνήσια ελληνική παράδοση και νησιώτικη απλότητα σε πλήρη αρμονία!

Ξετυλίγοντας...

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε ένα πράγμα, σε μία σκέψη, σε μία προσπάθεια.
Αλλά τίποτα.
Όλα μπλέκονται μέσα μου γλυκά και γίνονται κουβάρι.
Πολύχρωμο μεν, ζωηρό, αλλά κουβάρι.


Μάταια προσπαθώ να το ξετυλίγω. 5 ποστ ήδη περιμένουν στο Πρόχειρο, μπας και κατορθώσω να τους δώσω την μορφή και το περιεχόμενο που θέλω. Ώρες πολλές σκέψεων και γραψίματος.

Πάντα ο εαυτός μου.
ή όχι ακριβώς...


γιατί ενδιάμεσα πετάγομαι διαβάζω άλλα blogs, αποσυγκεντρώνομαι, ξυπνάει ο μικρός, αφήνω την πληκτρολόγηση στην μέση, σκέφτομαι την δουλειά, τις εκλογές και άλλα πολλα και πιο σημαντικά...

Ο εαυτός μου συνεχώς αλλάζει. Επηρρεάζεται απο γνώμες άλλων, από καταστάσεις και βιώματα καθημερινά. Απο συναισθήματα... Πριν λίγες ώρες είδα το γιο μου να κλαίει από ένα ατύχημα που είχε και φοβήθηκα. Έκλαιγε και μέσα μου έσκαγα...

Αλλάζω κάθε στιγμή.


Φταίει και αυτό το ρημάδι το τοπίο εδώ περα... Που μου είχε λείψει τρελλά και τώρα το συνειδητοποιώ, τώρα που το ξαναέζησα, που είμαι μέρος του για λίγες μέρες ακόμη.


Και θέλω να το ρουφήξω σε γενναίες δόσεις, να φορτίσω τα συναισθήματα μου, να πάρω δύναμη και θέληση για να πετύχω όσα έχω βάλει στόχους.


Σταματάω... και φορτώνω φωτογραφίες από εικόνες που έχουν αποτυπωθεί για τα καλά στο μυαλό μου

Και θέλω και άλλο...

και άλλες όμορφες στιγμές,

και αγάπη!

Σαντορίνη... τώρα!

Από την οροφή του κάναβου που διαμένω στο Ακρωτήρι.
Μπορεί να μην έχω άμεση οπτική επαφή με το ηλιοβασίλεμα,
αλλά η γαλήνη στο βλέμμα και τους ήχους
είναι συγκλονιστική,
μοναδική.


Οι διακοπές μου τώρα αρχίσανε...

Κάποιοι είναι σταθεροί στις απόψεις τους!

... αλλά και στους τίτλους τους!

(Δείτε προσεκτικά τις ημερομηνίες και στις δύο φωτογραφίες και θα καταλάβετε)

ΙΟΥΛΙΟΣ 2006

Καθημερινή 30/07/06



ΙΟΥΝΙΟΣ 2007

Καθημερινή 17/06/2007



ΙΟΥΝΙΟΣ 2008

Μαντεύετε τι θα λέει και πάλι το αντίστοιχο άρθρο σε ένα χρόνο?

Σκέψεις γύρω από το ναυάγιο του Sea Diamond!

Όταν πρώτο-άκουσα την είδηση, γιατί είχα δουλειά και άργησα κανά 6ωρο να την πάρω χαμπάρι, είπα δεν μπορεί όνειρο θα είναι. Πως τα καταφέραμε πάλι να γίνουμε βούκινο από ένα τόσο ηλίθιο γεγονός.
Αλλά και μόνο το γεγονός ότι η διάσωση φάνηκε να λειτουργεί γρήγορα και αποτελεσματικά, σκέφτηκα και πάλι καλά να λέμε που αποφύγαμε τα χειρότερα.
Δυστυχώς την επόμενη ημέρα, όταν είδα τα τελευταία νέα της βύθισης του πλοίου, ένιωσα ακόμη μεγαλύτερο σοκ, όπως υποθέτω θα νιώσανε και οι επιβάτες του πλοίου, συνειδητοποιώντας το τι έπαθε το πλοίο πάνω στο οποίο βρισκόντουσαν λίγες ώρες πριν.

Bίντεο από την βύθιση του πλοίου το βράδυ

Ερωτήματα πολλά.
Απαντήσεις τελεσίδικες και σοβαρές - όπως πάντα - θα πάρουμε λίγες και πολλά χρόνια αργότερα. Βλέπετε συμφέροντα εκατομμυρίων διακυβεύονται πάντα μετά από κάθε τέτοιο ατύχημα.
Ασφαλιστικές αγωγές, δυσφήμιση εταιρειών και μιας ολόκληρης χώρας και της τουριστικής της βιομηχανίας, ποινικά αδικήματα....
Crisis managers (λέγε με κύριο Φ.!) θα έπιασαν δουλειά μέσα στο πρώτο μισάωρο. Δυστυχώς το έχουμε ξαναδεί το έργο...

Αλλά μυαλό δεν βάζουν κάποιοι.

Κάποιοι που δεν δίστασαν να κινητοποιηθούν πολύ αργά και παντελώς λάθος!
Που διόρισαν ένα νέο ηλικιακά καπετάνιο με 2 χρόνια ανάλογης εμπειρίας, σε μια τόσο σοβαρή και επικίνδυνη όπως αποδείχθηκε θέση.
Που άργησαν να ειδοποιήσουν τις αρχές (ναι μισή ώρα και μία ώρα είναι αργά!)
Που κάνανε μόνοι τους μανούβρες αποκόλλησης σε ένα τόσο ιδιαίτερο σημείο όπως είναι η καλντέρα στην Σαντορίνη.
Που οι αρχές αντί να δράσουν άμεσα, και αυτοβούλως, κινήθηκαν με μακάρια ηρεμία.
Που ο Δήμαρχος Σαντορίνης, θεωρούσε ότι έκανε το καλύτερο δυνατό, μη έχοντας όχι καν δώσει απλά ένα κατάλυμα ή κουβέρτες για τους επιβαίνοντες του κρουαζιερόπλοιου, αλλά ούτε καν νεράκια και τροφή. (έχει σκεφτεί άραγε το πόσο δυσφημιστική για όλο το νησί ήταν αυτή η ολιγωρία του? Μέσα από τέτοιες καταστροφές και ατυχήματα αν έχεις γρήγορα αντανακλαστικά μπορείς να κάνεις την καλύτερη διαφήμιση, όπως και έγινε με το δυστύχημα του Σάμινα, και μέσα από το οποίο στο αντίστοιχι ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel, διαφημιστηκε η αυτοθυσία και ο ηρωισμός πολλών Ελλήνων που έσπευσαν να βοηθήσουν αλλά και σημειώθηκε και η αποτελεσματικότητα των διασωστικών αρχών!)




"Myself and a group of 77 students from Paisley Magnet School in North Carolina were on the Sea Diamond, this is one video of life jackets being distributed."Μαρτυρία μίας κοπέλας σε βίντεοπου διεσώθη από το πλοίο.

Ντροπή σε όλους τους, στην εταιρεία Louis, που για μια ακόμη φορά, κατάφερε να αμαυρώσει τον ελληνικό τουρισμό, στον καπετάνιο, στους υπεύθυνους της οργάνωσης της διάσωσης που θέλανε 4 ώρες για να αδειάσουν ένα πλοίο με ασφάλεια.

Και φυσικά ένα μεγάλο μπράβο αξίζουν όλοι όσοι βοήθησαν αφιλοκερδώς και εθελοντικά με κάθε τρόπο στην όλη επιχείρηση.



"One of the numerous ways passengers evacuated the Sea Diamond. This is the way a large majority including myself evacuated" Μαρτυρία σε βίντεο μίας κοπέλας που διεσώθη από το πλοίο.





Και μια τελευταία απορία.
Τι πραγματικά έγινε με την Γαλλίδα που έχασε τον άντρα και την κόρη της?
Γιατί άργησε τόσες ώρες να δηλώσει τον πνιγμό του άντρα της και άντε πες αυτόν μπορεί να μην τον αγαπούσε τόσο, αλλά ειδικά της κόρης , όταν είδε ότι δεν ήρθε από πίσω της?
Δηλαδή αυτή που κολύμπησε και σώθηκε, μετά τι έκανε? Έτρεξε στο κατάστρωμα και έπαιρνε ανάσες και φόρεσε σωσίβιο μαζί με του άλλους και όταν πέρασε κάνα δίωρο αναρωτήθηκε τι κάνανε οι δικοί της? Έτσι δεν αντιδράει ο νορμάλ κόσμος. Ούτε καν ένας ψυχρόαιμος βορειοευρωπαίος.
Μήπως της "βούλωσαν" το στόμα κατευθείαν για να μην πανικοβάλλει τους συνεπιβάτες της? Αν, ναι, το καταλαβαίνω σε ένα βαθμό.
Αν όχι? Τότε μήπως κάτι άλλο που χρήζει εισαγγελικής έρευνας συνέβη? Και γιατί την άφησαν να φύγει από την Ελλάδα?
Όχι κάτι απλά μυρίζει, αλλά κάτι βρωμοκοπάει...

Θα μου πεις τι σε νοιάζει?
Η αλήθεια με νοιάζει. Πειράζει που θέλω να ξέρω την αλήθεια και να κρίνω από μόνος μου τι ήταν σωστό να γίνει και τι όχι?

Και για κερασάκι στην τούρτα σας άφησα για το τέλος ένα video από ένα άλλο ελληνικό κρουαζιερόπλοιο, το οποίο δύο χρόνια πριν στις 14.02.2005, έπεσε σε μια απίστευτη θύελλα μέσα στη Μεσόγειο. Σας επισημαίνω ότι θέλει πολύ γερα στομάχια για να το δείτε το παρακάτω βίντεο. Αλλά αποδεικνύει ότι τα πλοία πλέον βυθίζονται πολύ πολύ δύσκολα!
Και σχεδόν πάντα από ανθρώπινο λάθος!

Βίντεο από το Voyager