Τhoughts in twittering form...

Χθες βρήκα επιτέλους μια παιδική χαρά με γκαζόν... το οποίο δεν απαγορεύεται να πατιέται!

Αυτο που ευχαριστιέμαι πιο πολύ όταν πηγαίνουμε στον παιδότοπο του Avenue (και πηγαίνουμε συχνά) είναι να παίζω hockey με τον μεγάλο...

... και όχι μόνο... μου αρέσει να βαράω σουτ στην διπλή μπασκέτα με 1 ευρώ!

Χαίρομαι που η βαφτιστήρα μου άφησε το πρώτο της σχόλιο στο flickr... μένει να πείσω και τον αδερφό μου, την γυναίκα μου και καμια 20ρια φίλους και συγγενεις να κάνουν το ίδιο που και που!


Ο μεγάλος επιμένει και αντι να λέει Χαζομάρα λέει Ζαγομάρα! Το κακό είναι ότι αρχίζω να το λέω και εγώ έτσι!

Η μάνα μου βγαίνοντας από το νοσοκομείο μου ευχήθηκε -αντι να της ευχηθώ- και του χρόνου αντι να μεινω σπίτι να κάνω babysitting να πάω πολλές μέρες διακοπές σε ένα νησί! #μάναείναιμόνομία!

Χάρηκα ιδιαίτερα που χθες στο carrefour μια οικογένεια μεταναστών μου παραχώρησε από μόνη της την σειρά της ενώ κρατούσα στο ένα χέρι τον μικρό που χτυπιόταν να κατέβει και στο άλλο το καλαθάκι με 3 πράγματα.

Στενοχωρήθηκα που άλλοι 5-6 Ελληνες στην ίδια σειρά δεν προθυμοποιηθηκαν να κάνουν το ίδιο!

Αυτο το μήνα λάτρεψα το ραδιόφωνο χωρίς εκφωνητές. Μακράν την καλύτερη μουσική άκουσα στον ΕΝ ΛΕΥΚΩ.

Στο μυαλό μου όταν θα ακούω το cd του Monsieur Minimal θα σκέφτομαι το φετινό καλοκαίρι.

Χαρηκα που το έβαλα και στην βαφτιστήρα μου και την άκουγα να σιγοτραγουδάει το ...Smile!

Κορυφαία στιγμή του φετινού καλοκαιριού η μέρα που ανέβηκα Ακρόπολη με την Λυδία και τον Γιώργο.

Ουδεν κακόν αμιγές καλού. Λιγη δουλειά στο γραφείο, πολύς χρόνος με τα μικρά στο σπίτι!