22 Φεβ 2007

Και ένα και δύο και ... τρία υπέροχα ποστ!

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρώ ή είναι απλά ιδέα μου, πάρα πολλά και ωραία posts από πολλούς bloggers. Αρκετά από αυτά φαίνονται και στο πλάι, όπου επιλέγω αυτά που με εντυπωσιάσαν και θέλω να τα προβάλω και σε άλλους.

Ξεχώρισα ιδιαίτερα δύο posts, γιατί τα αποσπάσματα που επέλεξα να παρουσιάσω παρακάτω, θα μπορούσαν κάλιστα να αποτελούν αποφθέγματα μεγάλων συγγραφέων ή φιλοσόφων, οχι μόνο για την ποιότητα της γλώσσας τους, αλλά κυρίως για τα νοήματα που περικλείουν. Και τα δύο προκύψανε από το παιχνίδι των 5 πραγμάτων. (Thank you Sharon!)

Διαβάστε τα αργά,
διαβάστε τα προσεκτικά... και
τέλος διαβάστε ολόκληρα τα ποστ στα blogs των συγγραφέων τους.

Από την Paraxenο aka Χριστίνα Σαββατιανού και το post της για να δούμε ;;; 5x5:

"- Πριν τρία χρόνια έφυγε η μάνα μου... και για άλλη μια φορά αλλαξα, έφτυσα πίσω μου όλα εκείνα που είχαν φανεί σημαντικά, πόσα ηλίθια δάκρυα για ανόητους λόγους! πόσες ανησυχίες για ανύπαρκτες αιτίες, μοιάζει αστείο αν δεις για τι λυπάται ο άνθρωπος... το μόνο που αξίζει είναι το τώρα είναι η ζωή που έχεις, όχι το πριν όχι το μετά, τα συναισθήματα είναι επιλογές, τα αισθήματα είναι δεσμά επιλεγμένα κι αυτά... ότι υπάρχει είναι η στιγμή... όλα τα άλλα είναι θλιβερές επιλογές για να γεμίζουμε τη δίψα της σκέψης, τη μοναξιά του εγωισμού και την ανημπόρια της βολής μας... έτσι άλλαξα και έφτυσα το πριν και το μετά..."

Από τον Antvol και το post του Περί πυραμίδων και προσωπικών αποκαλύψεων (κάλλιο έξι παρά πέντε):

"3. Μου αρέσουν οι άνθρωποι με χιούμορ. Όπως τουλάχιστον εγώ το εννοώ. Απόλυτα, δηλαδή, συνυφασμένο με ευαισθησία, γλυκό κυνισμό, διαρκή αμφισβήτηση και ανασκευή, πρώτ' απ' όλα, του ίδιου τους του εαυτού. Άνθρωποι που δεν νιώθουν ανασφαλείς, όχι γιατί δεν ξέρουν τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους, αλλά γιατί έχουν τη σοφία να γνωρίζουν πως αυτό είναι το υλικό από το οποίο όλοι είμαστε πλασμένοι. Που δεν ξεχνούν πως, δυστυχώς, όλα σε λίγο τελειώνουν, κι ίσως όχι τόσο όμορφα. Κι αυτό, αντί να τους κάνει επιθετικούς κι ανθρωποφάγους, τους βοηθά, αντίθετα, να είναι επιεικείς με τον άλλο, ακόμη κι όταν αυτός, βυθισμένος στην ηλίθια έπαρση της ανίκητης βλακείας του, φαντασιώνει πως είναι αθάνατος και προβάλλει τις ασημαντότητες της καθημερινότητάς του ως επικά κατορθώματα.

Άνθρωποι που πιστεύουν, τέλος, πως η ύστατη στιγμή είναι καλύτερα να έρθει μέσα σε γέλιο παρά σε κλάμα."
(οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Τυχόν σχόλιά σας θα επιθυμούσα να γραφτούν στα Blogs των δύο αυτών ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ώ ν bloggers και όχι εδώ.
Εγώ απλά ήθελα να κρατήσω αυτά τα δύο απόσπάσματα, σαν να έσκιζα και κράταγα μία σελίδα από το αγαπημένο μου βιβλίο, μαρκαρισμένη με τις επισημάνσεις μου, τονίζοντας τα σημεία που με σημάδεψαν, να τα διαβάζω συχνά και να τα συμβουλεύομαι όχι μόνο εγώ αλλά και οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπάνε, για χρόνια πολλά...

Αν αντέχετε και άλλη ανάγνωση διαβάστε και την υπέροχη ιστορία φαντασίας (sci-fi) της Inner Mind της Foulianna, αν δεν είστε ακόμη έτοιμοι ... ξεκουραστείτε πρώτα με τις υπέροχες φωτογραφίες του Γιώργου Τετράδη (ο γνωστός "καιρός" της Ελευθεροτυπίας), και με τις οποιες ... "μιλάει" για τα δικά του 5 πράγματα!

9 σχόλια:

paraxeno είπε...

κοκκίνησα... ποτέ δεν είχα φανταστεί πως οι μικρές ασήμαντες επισημάνσεις μου και οι παρατηρήσεις μου και οι ανακαλύψεις των φορτισμένων μου στιγμών μπορεί να έχουν κάποια σημασία...

ίσως γιατί μου φαίνονται τόσο συνηθισμένες, τόσο ίδιες με τις δικές σου με εκείνες όλου του κόσμου... ίσως γιατί έμαθα να μονολογώ και τώρα που "συνδιαλέγομαι" με πιάνει συστολή...

θα κάνω πως μονολογώ για να μην κοκκινίζω συνεχώς...

σε ευχαριστώ ειλικρινά

IdentityCafe είπε...

πολυ χρησιμο το μπλογγ σου! 1002 πληροφοριες που δεν τις ειχα δει αλλου! (μεσω Αντβολ)

paraxeno είπε...

http://paraxenies.blogspot.com/2007/02/philos.html

οι λέξεις σου εκεί με οδήγησαν... ίσως και το ποστ σου, που πες μόλις γύρισες απ τη δουλειά...

προτείνω την αναστασία απ τα λινκς μου να συνεχίσει να παιζει με λέξεις, θα βγάλει θαυμάσια πράγματα

akis είπε...

ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ...

philos είπε...

Μην ευχαριστείς καθόλου, paraxeno. Εγώ να ζητήσω συγγνώμη που δεν έχω προλάβει ακόμη να διαβάσω τα υπέροχα ποστ που δημιούργησες με τις λέξεις μας.

Ακις, μας ταξίδεψες για τα καλά!

Identity cafe, σε παρακολουθώ και εγώ εδώ και καιρό! (μέσω antvol και εγώ!) :D

antvol είπε...

Τώρα τι να πω, δεν μιλώ γιατί νιώθω πολύ αμήχανα (ίσως θα 'πρεπε στα 5 χαρακτηριστικά να συμπεριλάβω πως, μερικές φορές, προτιμώ να με επιτημούν παρά να με επαινούν, τουλάχιστον άνθρωποι που ξέρω πόσο αξίζουν - μάλλον λοιπόν πρέπει να βγάλω και δεύτερη έκδοση ...).

Λοιπόν, φίλε philos, έχω πρόβλημα μαζί σου. Κι αυτό γιατί, κάθε φορά που αποφασίζω να κλείσω το blog μου (και σε διαβεβαιώ πως είναι κάμποσες οι φορές αυτές), σχόλια σαν το δικό σου ζωντανεύουν και δημιουργούν τόσο θόρυβο στο σύστημα, που η απόφαση αναβάλλεται ...

philos είπε...

To blog σου φίλε μου, είναι σαν να ανοίγεις ένα μπουκάλι καλό κρασί. Δεν είναι για αλκοολικούς, αλλά για γευσιγνώστες. Δεν είναι για τρελλή κατανάλωση, αλλά για πραγματική απόλαυση. Δεν το ανοίγεις κάθε ημέρα, αλλά σε πιο αραία διαστήματα και πάντα με παρέα εκλεκτών φίλων.
Είναι Grand Cru. Τα αμπέλια έχουν ωριμάσει και προσφέρουν εκλεκτό απόσταγμα.
Εγώ φροντίζω να κάνω καμιά φορά μετάγγιση, ... για ακόμη μεγαλύτερη απόλαυση!
Και ένα ευχαριστώ που συνεχίζεις και μας προσφέρεις τόσο όμορφα ποστ αλλά και ακόμη πιο απολαυστικά σχόλια!!!

Μην και τολμήσεις να εγκαταλείψεις το blog σου, θα αποκαλύψω τι κρύβεις στο υπόγειό σου!
;D

paraxeno είπε...

antvol, παρ ότι νέα στη μπλογκόσφαιρα, έριξα μια μεγάααααλη ματιά στο μπλογκ σου και θα έλθω να συμφωνήσω με τον plilo

απορώ γιατί άργησα να βρω τα μπλογκς

philos είπε...

Η χαρά η δική μου είναι ότι βοήθησα έστω και λίγους bloggers να γνωριστούν μεταξύ τους και να εκτιμήσουν την γραφή κάποιων ανθρώπων που εκτιμώ ιδιαίτερα!