Διαβάζω και εγώ σήμερα στο Monitor, για τον χαμό που γίνεται με την εισαγγελική παρέμβαση και την αυτόφωρη διαδικασία εις βάρος του υπευθύνου μιας ιστοσελίδας, με υπηρεσίες RSS.
Διαβάζω λοιπόν ότι μηνύθηκε για αυτήν ακριβώς την υπηρεσία, από κάποιο επώνυμο δημόσιο πρόσωπο. Κάτι μέσα μου δεν ικανοποιείται με αυτή την εξήγηση...
Κάνω τους παρακάτω συλλογισμούς:
- Aν σε αντιστοιχία, κάποιος μηνύσει μια εφημερίδα, γιατί περιέχει ένα άρθρο ή πιο σωστά ένα γράμμα αναγνώστη της εφημερίδας, το οποίο κάποιος μπορεί να θεωρήσει υβριστικό προς το άτομό του, θα είχε επέμβει αντίστοιχα ο Εισαγγελέας με Ένταλμα Σύλληψης στην συγκεκριμένη εφημερίδα και θα κάτεσχε όλο τον εξοπλισμό και τους σκληρούς δίσκους που θα έβρισκε εκεί πέρα?
Υπάρχει πράγματι τέτοια δυνατότητα?
Και αν ναι, γιατί δεν έχει εφαρμοστεί τόσα χρόνια σε μια σειρά εφημερίδες που βρίζουν και λοιδορούν πολιτικούς, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και μετά καλούνται να τους πληρώσουν αποζημίωση? - Από την άλλη, μήπως οι δικαστικές αρχές δεν ξέρουν την δουλειά τους και για ψύλλου πήδημα, μπουκάρουν σε σπίτια με ότι πρόσχημα τους έρθει, κάνοντας κατασχέσεις και αναστατώνοντας τον κόσμο τσάμπα? Αν και προσωπικά δεν πιστεύω ότι ισχύει κάτι τέτοιο, στην ακραία περίπτωση όμως που ισχύει, τότε ο παθών στην προκειμένη περίπτωση και ο κάθε παθών μιας τέτοιας αντίστοιχης μεταχείρισης, θα πρέπει να υποβάλλει μήνυση εναντίον του Δημοσίου για αποζημίωση και πλήρη αποκατάστασης κάθε ηθικής βλάβης που υπέστη.
- Μήπως πάλι εδώ έχουμε μια κλασσική περίπτωση που κάποιος θίχτηκε με κάτι που γράφτηκε και εκμεταλλεύτηκε κάποια παράνομη λειτουργία της εν λόγω ιστοσελίδας ή κάποιας άλλης επαγγελματικής δραστηριότητας του εναγομένου για να μπορέσει να πετύχει νομότυπα (όπως επισημαίνει και ο ίδιος ο εναγόμενος στην ιστοσελίδα του σήμερα) την κατάσχεση των μηχανημάτων του?
Έχουμε στο παρελθόν ζήσει μια σειρά περιπτώσεων ανθρώπων, που στην προσπάθειά τους να πετύχουν ασυλία για μια σειρά άλλων παράνομων δραστηριοτήτων τους, έγιναν ιδιοκτήτες ΜΜΕ, με προεξάρχουσα μορφή τον Κοσκωτά. Βουίζει δε ο τόπος -και ειδικά πάλι αυτές τις ημέρες - ότι πολλοί άνθρωποι των ΜΜΕ ανακατεύονται σε υποθέσεις εκβιασμών πολιτικών και επιχειρηματιών - για να μην ξεχνάμε και την υπόθεση Μιχαλόπουλου που τελικά επιδικάστηκε και ο κατηγορούμενος οδηγήθηκε στις Φυλακές.
Η ελευθερία της γνώμης και του λόγου είναι το μεγαλύτερο αγαθό σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία.
Μήπως όμως κάποιοι πίσω από το καλύμματα της Ελευθερίας του Λόγου προσπαθούν απλά να εκβιάζουν την ασυλία τους και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις να το πετυχαίνουν?
Μήπως όλοι μας πρέπει να είμαστε λίγο πιο ψιλιασμένοι και επιφυλακτικοί στις αντιδράσεις μας, να μην ενθουσιαζόμαστε εύκολα, και να περιμένουμε να διαβάσουμε όλα τα γεγονότα, όχι μόνο από την πλευρά του εναγόμενου αλλά από κάθε μεριά, για να βγάλουμε συμπεράσματα?
Αν στην περίπτωση του κ. Τσιπρόπουλου και του κάθε Τσιπρόπουλου αποδειχτούν βάσιμοι και δίκαιοι οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα του, και αν όλη αυτή η ταλαιπωρία που υπέστη, αποδειχθεί με κάποιο τρόπο ότι ήταν προϊόν κάποιων που επιθυμούν την λογοκρισία και την φίμωση του πραγματικά ελεύθερου λόγου, όπως είναι αυτός στα blogs, πρώτος θα δηλώσω συμπαράσταση και θα πάω ως μάρτυρας υπεράσπισης στην όποια δίκη γίνει. Γιατί είναι υποχρέωση όλων μας να διαφυλάττουμε αγαθά σαν την Ελευθερία του Λόγου και πόσο μάλλον όταν δικάζεται κάποιος ο οποίος δεν έχει πάρει καν θέση στην διαμάχη κάποιων άλλων, μόνο γιατί είχε την ατυχία να προβάλλει αυτόματα χωρίς την προσωπική του παρέμβαση κάποια κείμενα. (που λογικά με την ίδια αυτή δικαιολογία θα έπρεπε και το Monitor τώρα να είχε κλείσει και ο υπεύθυνος του να είχε και αυτός τα ίδια μπλεξίματα με την Δικαιοσύνη).
Αν όμως καταλάβω ότι κάποιος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί και να καταχραστεί την συμπαράσταση, αλληλεγγύη και τις καλές προθέσεις των δεκάδων, εκατοντάδων ίσως ανθρώπων που λειτουργούν πίσω από τα blogs, τότε η οργή μου θα ξεχειλίσει.
Έχω βαρεθεί να βλέπω τα τελευταία χρόνια παντού ανθρώπους που εκμεταλλευόμενοι ομάδες, πεποιθήσεις, ιδέες, αγώνες άλλων ανθρώπων, στην ουσία ψάχνουν για ασυλία σε μια χώρα που έχει κάνει νόμο το δίκιο της ομάδας. Μια χώρα που μοιράζει ασυλία σε παρανομίες όταν αυτοί που τους εκτελούν βρίσκονται ενταγμένοι σε κάποια ομάδα, σε κάποιο σύνολο ανθρώπων με συγκεκριμένη ιδιότητα.
Και μιλάω από τον τελευταίο χούλιγκαν που τα σπάει κάθε εβδομάδα στα γήπεδα, μέχρι και τον κάθε πολιτικό, δημοσιογράφο ή άλλο δημόσιο πρόσωπο που μπορεί να εκμεταλλεύεται τους ψηφοφόρους του, τους αναγνώστες της εφημερίδας του ή μια κοινωνική ή άλλη ομάδα για να συγκαλύπτει τις κάθε λογής παράνομες δραστηριότητές του.
Μέχρις αποδείξεως της ενοχής, κάθε άνθρωπος είναι αθώος. Και με αυτό το σκεπτικό και μόνο, συμπαραστέκομαι στην περιπέτεια του κ. Τσιπρόπουλου και εύχομαι πραγματικά αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος.
6 σχόλια:
Πολύ καλές οι σκέψεις σου, ακι πολύτ καλα΄κάνεις και είσαι επιφυλακτικός, αλλά εδώ νομίζω τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα, τουλάχιστον όσον αφορά τον Αντώνη. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχει την παραμικρή ευθύνη, αρκεί να διαβάσεις τον σχετιό νόμο και διαλύεται κάθε αμφιβοΛΊΑ...
Βρηκα το νόμο σε αυτό το site Στην παρ.3 του άρθρου 11, που επικαλείται και ο κ.Τσιπρόπουλος ο Νόμος λέει:
"Το παρόν άρθρο δεν θίγει τη δυνατότητα να επιβληθεί δικαστικά ή διοικητικά στον φορέα παροχής υπηρεσιών η παύση ή η πρόληψη της παράβασης. "
To ίδιο περιγράφεται και στα επόμενα δύο άρθρα του νόμου. Διαβάζω και παρακάτω στον ίδιο Νόμο.
"Άρθρο 17
Μέσα έννομης προστασίας
Εφόσον πιθανολογείται προσβολή δικαιωμάτων προερχομένων από τις υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας, το Μονομελές Πρωτοδικείο διατάσσει ως ασφαλιστικό μέτρο οποιοδήποτε πρόσφορο μέτρο, ιδίως τη συντηρητική κατάσχεση των αντικειμένων που κατέχονται από τον καθ' ου ή από τρίτον και αποτελούν μέσο τέλεσης ή προϊόν ή απόδειξη της προσβολής. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται υποχρεωτικά το άρθρο 687 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ. και χορηγείται υποχρεωτικώς προσωρινή διαταγή κατά το άρθρο 691 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ."
Εδώ φαίνεται ποιο άρθρο πιθανότατα επικαλέστηκε ο Εισαγγελέας.
Άρθρο 687 του Κ.Πολ.Δικονομίας.
Χωρίς κλήτευση
1. Σε εξαιρετικά κατεπείγουσες περιπτώσεις ή όταν επίκειται άμεσος κίνδυνος, το δικαστήριο μπορεί να συζητήσει την αίτηση χωρίς να κλητεύσει εκείνον κατά του οποίου απευθύνεται.
2. Αν ο αιτών και εκείνοι κατά των οποίων απευθύνεται η αίτηση εμφανιστούν εκούσια ενώπιον του δικαστή του μονομελούς πρωτοδικείου ή του ειρηνοδίκη, η αίτηση συζητείται αμέσως.
Άρθρο 691 του Κ.Πολ.Δικονομίας.
Προσωρινή διαταγή. Συλλογή στοιχείων
1. Το δικαστήριο μπορεί και αυτεπαγγέλτως να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για το σχηματισμό της κρίσης του και με την απόφασή του δέχεται ή απορρίπτει ολόκληρη ή εν μέρει την αίτηση.
2. Αν το δικαστήριο κρίνει ότι υπάρχει ανάγκη, έχει το δικαίωμα, μόλις κατατεθεί η αίτηση και ώσπου να εκδοθεί η απόφασή του, να εκδώσει και αυτεπαγγέλτως προσωρινή διαταγή, που καταχωρίζεται κάτω από την αίτηση ή στα πρακτικά, σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν αμέσως έως την έκδοση της απόφασής του για την εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης.
3. Η απόφαση που διατάζει ασφαλιστικά μέτρα πρέπει να ορίζει το ασφαλιστικό μέτρο, καθώς και το δικαίωμα στην εξασφάλιση ή διατήρηση του οποίου αποβλέπει ή την κατάσταση την οποία ρυθμίζει.
Και ερωτώ και πάλι, αν η Δικαιοσύνη δίνει τέτοιες δυνατότητες, τότε γιατί δεν έχει κινηθεί ανάλογα σε άλλες περιπτώσεις σε πολύ πιο επώνυμα ΜΜΕ?
Το θέμα είναι τελικά για ποια παράβαση κινηθηκε όλη αυτη η διαδικασία? Τι επικαλέστηκε στην αποφασή του το δικαστήριο?
Συμφωνω απολυτα μαζι σου, στο οτι πρεπει να ειμαστε επιφυλακτικοι πριν μαθουμε ολη την αληθεια.
Δε συμφωνω στο οτι πρεπει να θυμωνουμε με ¨καποιους" που παρασυρουν ομαδες, γιατι ετσι υποτιμας την κριση των μελων της ομαδας. Οποιος θελει να ανηκει σε οχλο και να παρασυρεται εχει το δικαιωμα να το κανει και ας πληρωσει και το τιμημα αυτου που κανει.
Φίλε "fight back".
Δεν είναι κακό να θυμώνεις με κάποιον ο οποίος εκμεταλλεύεται μια βασική ιδιότητα και χαρακτηριστικό μιας ομάδας. Την ενότητα και την αλληλεγγύη.
Τα μέλη μιας ομάδας έχουν κρίση. Και στην συγκεκριμενη υπόθεση, αν ο μη γένοιτο, αποδειχθεί ότι κάποιος πήγε να εκμεταλλευτεί την ομοψυχία και αλληλεγγύη της blog-οκοινότητας, τα μέλη της αργά ή γρήγορα θα κινηθούν εναντίον αυτού.
Από την άλλη, πολύ καλά κάνουν όλοι όσοι, αυτή την στιγμή, συμπαρίστανται σε κάποιον μέσα από την ομάδα αυτή, ο οποίος διώκεται ποινικά. Αποδεικνύεται περίτρανα, ότι πρόκειται όντως για μια κοινότητα ανθρώπων, για μια ομάδα.
Ο όχλος όμως είναι άλλο πράγμα...
Η μετατροπή μίας ομάδας σε όχλο συνήθως έχει δυσάρεστα αποτελέσματα για τους στόχους της ομάδας. Παύει η λογική και λειτουργεί το συναίσθημα. Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι δημαγωγικές απόψεις, και δεν διευκολύνεται ο διάλογος.
Αλλά και πάλι ελεύθεροι και ώριμοι άνθρωποι με επίγνωση των πράξεων του ο καθένας...
Διορθώνω και συμπληρώνω την τελευταία φράση μου:
Αλλά και πάλι ελεύθεροι και ώριμοι άνθρωποι έίμαστε, με επίγνωση των πράξεων του ο καθένας...
Και η ύπαρξη όχλου είναι δείγμα αφύπνισης και εξέγερσης...
Παρεπιμπτόντως πολύ ενδιαφέρον το blog σου, φίλε "fight back"
Εχεις δικιο για τη διαφορα ομαδας και οχλου. Και thanks για τον καλο λογο
Δημοσίευση σχολίου