Η δική μου ημέρα!

"Σήμερα ήταν τα 7α γενέθλια του Γ. και αποφάσισα να του χαρίσω αυτή την τόσο πολύτιμη για εκείνον αλλά πιο πολύ για εμένα μέρα της κάθε χρονιάς που περνάει!

Αποφασίσαμε μυστικά με τον μπαμπά του λοιπόν να τον αφήσουμε με την δικαιολογία της "μύξας" (μην φανταστείτε... μια ιδέα ήταν και σήμερα σχεδόν είχε εξαφανιστεί) να κάνει κοπάνα από το σχολείο και να του κάνουμε όλα τα χατίρια! 

Έτσι λοιπόν, χωρίς κανένα πρόγραμμα και χωρίς τίποτα προσχεδιασμένο χτίζαμε εγώ και ο Γιώργος λεπτό προς λεπτό την "Δική του μέρα".

Μία Κερασιά και φραουλιές από κάτω! Έργο 7χρονου

Στην αρχή λοιπόν απολαύσαμε οι δυο μας βολτούλα στον ήλιο ήπιαμε μαζί καφέ και χυμό, αγοράσαμε και ξεφυλλίσαμε τον καινούριο Μίκυ Μάους και μετά αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε τούρτα αλλά κέικ...(άλλωστε ο Γ. δεν τρώει τούρτες, μόνο κέικ) αφού αυτό το τρώει και θέλει να το απολαύσει! 

Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε στο σπίτι και φτιάξαμε μαζί το δικό του κέικ-τούρτα γενεθλίων χωρίς ίχνος στολισμού, (άλλωστε δεν "μας" αρέσει τίποτα συμβατικό πόσο μάλλον οι συμβατικοί στολισμοί και πανηγυρισμοί)! 

Το αρχικό μας πλάνο ήταν να φάμε το βράδυ απλά με παππού, γιαγιά, και ξαδερφάκια, δεδομένου όμως ότι η ξαδερφούλα μας καιγόταν στον πυρετό τα μόνα παιδάκια στο "μίνι πάρτυ" ήταν άφαντα... Έτσι λοιπόν για να μην υπάρξει τούρτα χωρίς χαρούμενα γελάκια και φωνούλες, κυριολεκτικά όμως τελευταία στιγμή, του επέτρεψα να καλέσει δύο φίλους του μόνο! 

Φυσικά η πρώτη του επιλογή ο κολλητός του και γεννημένος την ίδια ακριβώς ημέρα αλλά και την ίδια στιγμή δίπλα δίπλα στο ίδιο μαιευτήριο (ναι όσο απίστευτο και αν ακούγεται "κόλλησαν" αμέσως μόλις γνωρίστηκαν στον ίδιο παιδικό που πηγαιναν στα 3 τους!!!) κατέρρευσε γιατί φυσικά είχε και αυτουνού η μαμά του είχε κανονίσει δειπνο με τους δικούς του παππούδες, γιαγιάδες κτλ.

Έτσι καλέσαμε τις επόμενες δύο επιλογές του: τις εξίσου κολλητές "μας", 2 Εβ. (που πλέον είναι σε κάθε μας μεγάλη στιγμή και πολύ χαίρομαι που o Γ. έχει κολλητές), και το νέο "μας" κολλητό από το καινούριο μας σχολείο!

Αφού λοιπόν έριξα τα μούτρα μου απέναντι στους ανθρώπους και ήταν όλοι ευγενέστατοι που δεν με έβρισαν για την πρόσκληση της τελευταίας στιγμής (σύνηθες φαινόμενο.... δυστυχώς τα τελευταία 2-3 χρόνια όλο και χειροτερεύω) ήρθαν και κόψαμε την τούρτα (γιατί φυσικά τα φυσιολογικά παιδιά θέλουν τούρτα...) και μετά ακολούθησε πραγματικά ένα υπέροχο βράδυ!

Ομολογώ ότι σήμερα ήταν και η δική μου μέρα... μου είχε λείψει τόσο πολύ να κάνουμε μαζί βόλτα χωρίς σκοπό, να τον βλέπω τόσο χαρούμενο, τόσο λαμπερό!!! 

Ήταν μια μέρα που του έκανα όλα μα πραγματικά όλα τα χατίρια και αυτό μου είχε λείψει εξίσου... δυστυχώς όσο και να το θέλω.... πρέπει εγώ να βάζω όρια... σήμερα λοιπόν δεν είχαμε όρια σε τίποτα! Φτιάχναμε μαζί την επόμενή μας στιγμή χωρίς κανένα πρόγραμμα και χωρίς καμία προετοιμασία! Ήταν η δική του μέρα και εγώ ήμουν απλά ο "βοηθός παραγωγής" στο δικό του σενάριο... μακάρι λοιπόν πάντα να φτιάχνει ο ίδιος το σενάριό του και εγώ να είμαι πάντα εκεί να το κάνω πραγματικότητα!

Στον υπέροχο σκηνοθέτη μου... ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες τις όμορφες στιγμές που μου έχει χαρίσει!

Ήταν και η πρώτη φορά στην ζωή μου που αισθάνθηκα ότι θα ήθελα να κρατήσω αυτή την ημέρα δυνατά στην μνήμη μου και στις δικές του αναμνήσεις!!!"

Το παραπάνω κείμενο το έγραψε χθες αργα το βράδυ η μαμά του Γιώργου αμέσως μολις τέλειωσε το μίνι πάρτυ μας και έπεσε ο Γιώργος ... αλλά και ο μπαμπάς του... για ύπνο!

Εγώ απλά το μορφοποίησα λίγο και διάλεξα φωτογραφία...

Φαίνεται ότι το νέο μας "παιδί" ... το Μικροί Μεγάλοι έκανε το θαύμα του και η παρέα μας απέκτησε και νέα blogger! 

Εγώ πάλι δεν έπαψα στιγμή χθες να χαίρομαι την κάθε αγκαλιά του Γιωργου που την ακολουθούσε η φράση "εισαι ο καλύτερος μπαμπάς" και σήμερα το πρωί που μιλούσε ενθουσιασμένος για το πάρτυ, τους φίλους του και τα υπέροχα δώρα που του έφεραν οι κολλητοί του!

Σε ευχαριστούμε Γιώργο που και πάλι μια τέτοια μέρα μας έκανες το δικό σου ανεκτίμητο δώρο, βλεποντάς σε τόσο χαμογελαστό, τόσο ευτυχισμένο!