Ευχή

Οι μικροί μεγαλώνουν συνεχώς. Τους ανακαλύπτουμε καθημερινά. Και αυτοί παρόμοια ανακαλύπτουν τις αντοχές μας και τα όριά μας. Μας λατρεύουν με το δικό τους τρόπο.
Τη μια μερα αγαπανε περισσότερο το μπαμπά, την επόμενη τη μαμά. Κάποιες μέρες και τους δύο το ίδιο.

Ο μικρός τη μια μέρα είναι Αεκάρα, μετά και κόκκινος... ολυμπικός (σωστά το έγραψα!).... λέει συνθήματα θα σκίσουμε, κουρέλες, χοροπηδάει όλη μέρα, ουρλιάζοντας σα πειρατής, πειράζοντας το μεγάλο, κάνοντας ζημιές, αναποδογυρίζοντας τα παιχνίδια, κάνοντας ζαβολιες στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στην κουζίνα... τιμωρίες, παππούδες και γιαγιάδες που τον γλυτώνουν από τους "κακους γονείς", θέλει πολύ να διαβάσει... και φυσικά συνεχίζει τα "αμερικάνικα" και το Σάββατο πρωί θέλει να πάει Λονδίνο για βιβόσαυρους (δεινόσαυρους)! Είναι φαφουτάκι και δεν παίρνει καλές ανάσες από τα κρεατάκια, αλλά πλέον το λεξιλόγιο του είναι μεγαλύτερο. Εκφράσεις πολλές και διαφορετικές...."θα έρθει ο καιρός του". Ωριμάζει, λέει τη γνώμη του, πίνει ακόμη γάλα μετά από διαπραγμάτευση σε χρόνο dt... και τέλος... κάνει υπέροχα το Κοάλα!!!
Αγαπάει την Αριάδνη, αλλά και την Δήμητρα και την Άννα Μπανάνα και πλέον έχει δικους του φίλους, το Παύλο, τον Αντρέα, τον... Αντρέα, τη Μυρτώ, την Αλίκη, την Σοφία... αλλά κρατάει και μούτρα σε όσους τον έχουν πειράξει στο παρελθόν!

Ο μεγάλος κουρασμένος πλέον από το σχολείο, δε μιλάει πολύ σκέφτεται πάρα πολύ, μαστερ στα ηλεκτρονικά, διαβαζει μια δυο ώρες την ημέρα από μίκυ μάους, βιβλία, εγκυκλοπαιδικά... αυτό είναι σαχλαμάρα, είναι βαρετό, αυτό να το ξαναπάρουμε... αρχίζει και γελάει με τα ανεκδοτα στο Μίκυ, κάνει λιγότερα καπρίτσια, τρώει μία πίτσα cheddar-melt ολόκληρη και 2 λίτρα γάλα, κάνει μπάνιο μόνος, κρίνει φίλους, μεγάλους, το μπαμπά του, τη μαμά του, τη δασκάλα του και την διευθυντριά του, και θέλει ακόμη αγκαλίτσες, ζηλεύει πάντα, και πάντα θέλει παρέα σε ότι κάνει.
Κάνει λαθάκια απο αφηρημάδα, αλλά όταν συγκεντρωθεί τα πάντα επιταχύνονται με εκρηκτικους ρυθμους. Νεοι φίλοι αλλα και σταθεροι παλιοι, κάποιοι πιο παλιοι έχουν γίνει εντελώς delete απο την μνήμη. Παλιά πάρτυ, εκδρομές δεν τις θυμάται καν. Απίστευτο. Και εκεί που ξυπνάει μες το γέλιο μπορεί για μια ασήμαντη αφορμή να αρχίσει να χτυπιέται. Φτιάχνει μόνος του lego και πλέον ζωγραφίζει, ενώ το αγαπημένο του μάθημα είναι τα αγγλικά και η μουσική. Θα ήταν και η πισίνα αλλά μάλλον δεν φαίνεται να δώσει αυτή την χαρά στη δασκάλα της γυμναστικής. Οι φόρμες πλέον αντικαθιστουν κάθε άλλο ρούχο...
Αθεράπευτα αντικομφορμιστής και σκηνοθέτης!

Και γω καθημερινά διαβάζω δεκάδες αναρτήσεις από γονείς, από ψυχολόγους, επιλέγω, σχολιάζω και τελικά συνειδητοποιώ ότι δεν έχω γράψει για μένα.
Φωτογραφίζω αλλά δεν είναι αρκετό. Έχω πολλά ακόμη να ξεκλειδώσω.
Δουλειά πολύ το πρωί, γονιός για 2-3 ώρες καθημερινά, blogging το βράδυ, full γονιός το ΣΚ... και νέες προκλήσεις και προσκλήσεις. Νιώθω καλά. Υπάρχει αναγνώριση και σε νούμερα αλλα το σημαντικότερο από ανθρώπους ... άγνωστους μέχρι χθες.
Χωρίς άγχος. Ετοιμάζεται το mikroimegaloi, είναι σχεδόν έτοιμο και άγχος μηδέν. Γιατί νιώθω καλά.
Καλά που περνάνε τα βράδια δημιουργικά, μεταδίδοντας έμπνευση και ιδέες και ενέργεια.

Ειδήσεις ελάχιστες. Άλλωστε κανένας δεν κάνει κάτι να αλλάξει κάτι. Αποσβωλομένοι. Τριγύρω σοφιστές, και ευνουχισμένοι είρωνες.
Καμία ιδέα για μέλλον. Ο καθένας μόνος. Ο καθένας μας είναι ένα παράδειγμα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι χρεωκοπούμε αλλά θέλω να πιστέψω ότι αλλάζουμε.

Οι σκέψεις από ένα σημείο και μετά είναι λίγο πολύ οι ίδιες. Βρίσκονται άλλωστε μες τα link που μοιράζομαι, στα likes αλλά και στις φωτογραφίες μου.

Θέλω να θυμάμαι πάντα το μικρό την πρηγουμενη Κυριακή... όταν είδε κόσμο να πετάει σε ένα πηγάδι στο Μουσείο της Ακρόπολης νομίσματα κι έμαθε ότι κάνουν ταυτόχρονα μία ευχή...

"Θέλω και γω μαμά μια ευχή.... να μάθω να διαβάζω (*)..."

Και έγραψα όλα τα παραπάνω... γιατί κάποτε θα αναζητεί αυτά που σκέφτομαι και γράφω εγώ σήμερα!

(*) update της επόμενης μέρας:
η μαμά του μου είπε ότι πραγματικά είπε γράφω αντί για διαβάζω... αλλά όλο το τελευταίο διάστημα είναι εμφανής η προσπάθειά του να διαβάσει ακόμη και σε μας κάθε βιβλίο που πέφτει στα χέρια του!