Χιούμορ από ένα κύριο 3 ετών

Μόλις ξεκινήσαν οι διακοπές στην Εύβοια.
Ανεβαίνουμε τα βουνά βόρεια της Χαλκίδας και ακούμε ραδιόφωνο. Κατα περίεργο τρόπο παίζει αγαπημένα μας παλιά κομμάτια, ο ήχος δυναμώνει, τραγουδάμε σα να μην έχουμε παιδιά στο πίσω κάθισμα...
χαμηλώνω μουσική, γυρνάω στην Κατερίνα και λέω:

"Καλά τι μουσικάρες παίζει σήμερα στον Cosmos..."
"Ναι όντως παίζει εκπληκτικά κομμάτια σήμερα... Φοβερά είναι!"
"Σκ...τά είναι" ακούστηκε να λέει μια παιδική φωνή με πολύ σοβαρό και γκρινιάρικο ύφος
....
προσπαθήσαμε να ξεπεράσουμε την αρχική παγωμάρα μεταξύ μας προσπαθώντας να ψελίσουμε ότι Παναγιώτη... δεν μιλάμε έτσι.... αλλά πολύ γρήγορα δεν κρατηθήκαμε και γελούσαμε και δαγκωνόμασταν ταυτόχρονα με το ύφος και το timing της ατάκας και ενώ ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφιζόταν στα χείλη του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πεταγόταν από το πίσω κάθισμα να πει την γνώμη του*

Όλες οι διακοπές κύλησαν με την παραπάνω έκφραση να εκστομίζεται συχνά πυκνά όταν κάναμε κάποια θετική παρατήρηση... για το τοπίο, για ένα φαγητό, μια παραλία...
Κατορθώσαμε και το περιορίζαμε για μερικές ώρες, κάθε φορά που του στερούσαμε την τσάντα με τα εργαλεία του Μπομπ του Μάστορα.

Άγνωστη η προέλευση της έκφρασης. Από που την έμαθε γιατί την χρησιμοποιούσε κάθε φορά με σοβαρό ύφος ξέροντας ότι θα μας πειράξει και θα μας εκνευρίσει.
Τις επόμενες φορές δεν γελάγαμε όπως την πρώτη φορά.

Ούτε νιώσαμε ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Σαν επιδημία ακούγαμε πολλές παρόμοιες φράσεις από παιδιά από 3 εως 10 ετών. Μάλλον μπορεί εμείς να τα ακουσαμε πρώτη φορά, τώρα που είμασταν 24/7 δίπλα τους ή ... το έκαναν επίτηδες για να ασχολούμαστε μαζί τους όσο είμασταν δίπλα τους!?!

Το θέμα είναι ότι ο μικρός έχει ένα πολύ φλεγματικό χιούμορ που όσο μεγαλώνει γίνεται εμφανέστερο.

Και έτσι ενώ ξεκινάει το σχολείο και πρέπει να ξυπνάει νωρίς, στην πρώτη προσπάθεια που κάναμε να τον ξυπνήσουμε πριν τις 7, γύρισε μες τον ύπνο του και μας είπε την πρώτη μέρα:
- Μαμάααα, δεν δουλεύουν ακόμη τα σχολικά τέτοια ώρα!
την επόμενη μέρα:
- Μα μαμάαα σήμερα είναι Σάββατο...δεν έχει σχολείο!

την τέταρτη μέρα απλά έκλαψε γοερά λίγο πριν μπει σχολικό. Κέρδισε άλλη μισή ώρα μαζί με το μπαμπά και την μαμά.... και εμείς τον ακούγαμε να παραπονιέται ότι το σχολικό κουνάει πολύ... για αυτό δεν του αρέσει!

Και αν το ξανάειπαμε σε facebook μαμά και μπαμπάς... θα την καταγράψω και εδώ την ατάκα του μικρού μετά την πρώτη του ξενάγηση στο σχολείο... για να την θυμόμαστε και πολύ αργότερα

‎"- Μαμά το σχολείο έχει βρυσούλες; 

- Βεβαίως... Για να πλένεις τα χεράκια σου; 

- Όχι μαμά, για να παίζουμε μπουγέλα!" 

Teachers beware!

(*) Η μαμά και ο μεγάλος παίζουν Ζώο - όνομα - πράγμα στο αυτοκίνητο και βάζουν το γράμμα Θ για να βρουνε λέξεις που σημαίνουν πράγμα... περνάνε τα δευτερόλεπτα χωρίς κανένας να βρίσκει τη έστω μία λέξη, μέχρι που ο Παναγιώτης επεμβαίνει μη έχοντας ξανασυμμετάσχει στο παιχνίδι με απόλυτη ηρεμία και σοβαρότητα: ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ... σα να έχει αλλάξει για λίγο μάσκα από τις αγαπημένες του γκριμάτσες και μιμήσεις φωνών!

ps. Thanks Yolina για το ποστ σου που μου έδωσε το έναυσμα να γράψω και το δικό μου!