Little joys!

Ξύπνησα. Στο μυαλό μου στριφογυρνάει μια ιδέα που μου γεννήθηκε ως απόρροια σκέψεων από ένα όνειρο που έβλεπα. Δεν θυμάμαι πια το όνειρο. Θυμάμαι τις σκέψεις μου. Μπορεί και αυτές να έχουν ξεθωριάσει μέχρι να τελειώσω αυτή την ανάρτηση.
Δεν πρόλαβα να πιω την πρώτη γουλιά εσπρέσσο και στην κορυφή του google reader ήταν ένα κείμενο με τον πιασάρικο - για εμένα- τίτλο "άλγεβρα" ... από μία από τις πιο παλιές μου φίλες στο χώρο των blogs...την lemon
Έκπληξη...
Ένα ποίημα...
του Jeffrey McDaniel...
μόλις 109 λέξεις... που μετέφρασε η lemon από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο που βλέπετε παρακάτω:

Published in polaroidshots.tumblr.com

... μια απλή σκέψη, μια απλή ιδέα σαν αυτή που έκανα όταν ξύπνησα...

και μετά περιπλανήθηκα λίγο ακόμη στον reader μου... να διαβάσω κείμενα φίλων που αμέλησα το τελευταίο διάστημα που δουλεύω σαν τρελλος...
και εκεί που ενημερωνόμουν για την καθημερινότητα και τις σκέψεις μιας αγαπημένης παιδικής μου φίλης που υπογράφει τα εξαιρετικά της κείμενά (και τις ακόμη πιο εξαιρετικές συναταγές της) ως tilemetora είδα αυτό το βίντεο...


"Αυτές είναι οι παρέες που γράφουν ιστορία πραγματικά. "

Μια σκέψη-ιδέα, ένα κείμενο, ένα βίντεο, ένα πρωινό ξύπνημα με την γλυκιά φωνή και αγκαλίτσα του μικρου μου  γιου, ένα σαλόνι και ένας υπολογιστής γεμάτο αποδείξεις όμορφων στιγμών του τελευταίου διήμερου...

...ενδείξεις ότι αξίζει να πιστέψω να είμαι αισιόδοξος...

...είμαι τουλάχιστον ευτυχισμένος.