9 Ιουν 2009

Προσπέραση.

Ακόμη σκέφτομαι τη γιαγιά που περπατούσε το πρωί στην μέση του δρόμου στο Κεφαλλάρι και δεν σταμάτουσε κανενας από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, από όλους ΕΜΑΣ δηλαδή να βοηθήσει... (177 χαρακτηρες... δεν χωράει στο twitter... δεν χωράει καν να προσθέσω τις λέξεις ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ στο τέλος.... ανοιγω το dashboard και συνεχίζω...)

Ήταν εμφανές ότι η γιαγιάκα είχε ανία και ότι κάποιος θα έπρεπε να διακόψει την κυκλοφορία στη λεωφόρο που βρισκόταν για να την περάσει στο πεζοδρόμιο πριν την διαμελίσει κανένα αυτοκίνητο αλλά και να την βοηθήσει να επιστρέψει σπίτι της.

photo by rileyroxx

Σκεφτόμαι για ώρα μετά, πόσο λάθος έκανα που δεν σταμάτησα.
Εστω και μόνο ως παράδειγματισμό στο γιο μου που καθόταν στο πίσω κάθισμα και παρατηρούσε και αυτός απορημένος.
Ουτε καν τηλεφώνησα στην αστυνομία. 100 μέτρα πιο κάτω σταμάτησα και να κοιτάζω από τον καθρέφτη να δω τι συμβαίνει...

Και τώρα δυστυχώς σκέφτομαι ότι τελικά ο γιος μου το πήρε το μάθημα του σήμερα.
Έμαθε να προσπερνάει τα προβλήματα των άλλων, των αγνώστων στους δρόμους. Αυτών που πραγματικά δεν μπορούν. Όπως έμαθα εγω. Όπως με μάθανε μάλλον...
Θα μάθει και αυτός να κοιτάει αδιάφορος από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Ένα παράλληλο κόσμο για τον οποίο δεν έχει ακούσει τίποτα ακόμη.

Και ξέρω προσωπικά άλλους γονείς που όντως θέλουν να δώσουν αντίστοιχα μάθηματα στα παιδιά τους. Να τα κάνουν "σκληρά", στην σκληρή κοινωνία που θα βγούνε.

Και δεν διαφωνώ ότι η κοινωνία είναι σκληρή.
Αλλά έχω πάψει προ πολλού να συγχέω το να σε πιάνουν κορόϊδο, το να ανέχεσαι την αδικία και την ατιμωρησία στους πραγματικούς ενόχους ή κακούς, με το να δείχνεις αλληλεγγύη και σεβασμό σε συνανθρώπους που πραγματικά δεν μπορούν (και σε καμία περίπτωση όχι σε αυτούς που δεν "θέλουν").
Έχουν υπάρξει στην ζωή μας πολλές τέτοιες στιγμές. Που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια σου και όχι στην οθόνη ή σε ένα κείμενο και εκείνη την στιγμή πρέπει να κινηθείς άμεσα. Να πράξεις και όχι να σκέφτεις ατελείωτα.

Η κοινωνία μας θέλει ανθρωπιά. Η ανθρωπιά θέλει εγρήγορση.

Γιατί αλλιώς θα συνεχίσουμε να προσπερνάμε αδιάφοροι... όχι μόνος τις γιαγιάδες αλλά ότι συμβαίνει και αλλάζει την κοινωνία γύρω μας.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενώ συμφωνώ μαζί σου, μην φορτώνεσαι τα σφάλματα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Είναι άδικο - για σένα. Και μην ξεχνάς ότι εσύ την είδες την γιαγιάκα, και προβληματίστηκες πάνω σε αυτό που είδες. Σε αντίθεση με πολλούς, πολλούς άλλους. Και απ' όλο αυτό βγαίνει κάτι, γιατί σίγουρα - δλδ βάζω στοίχημα, και μάλιστα χαλαρά - την επόμενη αντίστοιχη φορά θα σταματήσεις. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.

yannis είπε...

To na ftasoume sto epipedo pou h swsth sumperifora ginetai automata, kai oxi meta apo skepsh, einai kathara thema pws megalwnoume, kai duskola allazei. O sebasmos pros ton allon den prepei na erxetai meta apo skepsh...

O deuteros paragontas einai to pws antidroun oi upoloipoi gurw sou.. Polles fores den exw skeftei oti sumperiferomai la8os, para mono otan blepw tous upoloipous na kanoun to swsto.

Den to lew proswpika, fusika, apla autes tis skepseis mou dhmiourghse to post sou. Fusika kai egw exw er8ei apeires fores se tetoia thesh. Kai meta to skeftomai.. Kai isws na allazw ligo ka8e fora.

philos είπε...

mpampakis, σίγουρα δεν φορτωνόμαστε τα προβλήματα μιας κοινωνίας και ειδικά όταν προσπαθείς να αλλάξεις πράματα αλλά δεν γίνεται τίποτα.

Χαίρομαι πάντως ιδιαίτερα να έχω φίλους που μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη! :D

Jaywalker, οι σκέψεις σου νομιζω με εκφράζουν και μένα απόλυτα. Μάλλον πρέπει να αλλάζουμε από λίγο κάθε φορά.

KitsosMitsos είπε...

Ενεργούς πολίτες χρειάζεται. Σκεπτόμενοι είμαστε όλοι, το θέμα είναι πότε θα τα κάνουμε όλα αυτά πράξη...

Katerina ante portas είπε...

Δεν πειράζει που δεν πρόλαβες να σταθείς, ότι το σκέφτηκες και το έφερες επι τάπητος ως προβληματισμό όλων μας είναι εξίσου σημαντικό.
Είμαι σίγουρη ότι ο γυιός σου, εισέπραξε πιο έντονα, το μήνυμα, με το ενδιαφέρον και τη στάση σου έμπρακτα.

philos είπε...

Katerina, ο γιος μου εισπράττει και ελπίζω όταν κάποια στιγμή κάνει ταμείο να είναι γεμάτο θετικές εμπειρίες.

Freddos - www.sport24.gr/freddos είπε...

No offense αλλά μήπως θα έπρεπε να μας πεις και τι θα κάνεις για να επανορθώσεις (όσο αυτό είναι εφικτό);

Εννοώ, ναι ΟΚ, μας το είπες. Εσύ τί θα κάνεις;

Καλημέρα σε όλους

philos είπε...

Καλή σου μέρα, freddos

Χαίρομαι που μου έκανες αυτή την ερώτηση, γιατί αυτό που ανέφερες είναι και η δική μου αποτροπή στο να γράψω πολλές σκέψεις μου εδώ μεσα. Γενικά σε αυτό το blog τα τελευταία 2 χρόνια που γράφω πολυ πιο αραιά, είναι γιατί περισσότερο ασχολούμαι με το τι θα κάνω και το τι πραγματικά κανω με τα παιδια μου παρά με το τι σκέφτομαι. Και όταν σκέφτομαι κατι το κάνω κωδικοποιημένα.
Περιμενα μια τέτοια ερώτηση σαν την δική σου για να συμπληρώσει το ποστ μου με τον καλύτερο τρόπο.

Στο θεμα μας...
Ωραία να καταγγέλεις άλλους ή τον εαυτό σου για πράματα.
Αλλά αν μένεις μόνο εκει μοιάζεις σαν τους πολιτικους που βγαίνουν στα πρωινάδικα και καταγγέλουν μόνο. Όλοι συμφωνουν για την κατάντια, αλλα πράξη καμία.

Σιγουρα δεν θέλω να χαρακτηρίζομαι και γω ως ανθρωπος μόνο των λόγων.

Εν προκειμένω να επανορθωσω λίγο δυσκολο. Αλλα όπως διαπιστώνουν όλοι καθημερινα μπορει να συναντησουμε παρόμοιες καταστάσεις.
Και προσπερνάμε.
Το θέμα ειναι απλό.
Να βαλουμε φρένο μια στο τόσο έστω. Να βοηθησουμε κάποιον που αποδεδειγμένα δεν μπορεί. όχι μονο με το να βάλουμε 10, 20 50 ευρω σε ένα λογαριασμο ή να δωσουμε καποια ρουχα παραμονες γιορτων. Αλλα καποιον σαν την γιαγιά μες τη μέση του δρόμου.
Δηλαδη να σταματησεις το αμαξι 5 λεπτά, να παρεις την γυναίκα απο το δρόμο, και να δοκιμασεις να βρεις που παει ή στο πιο ευκολο να παρεις τηλεφωνο την αστυνομία να την παραλαβει και να βρει τους δικους της αν έχει.

Το να νοιαζεσαι για τρίτους δεν ειναι τόσο κακο. Το κάνουμε σε αλλες περιπτώσεις. Και μονο που έχουμε blogs και γραφουμε το τι είναι σωστο κατα την γνωμη μας για να μας ακουσουνε αλλους και να βελτιωθουν σημαίνει οτι έστω και λιγο νοιαζομαστε και για τους αλλους. Για να τους αλλαξουμε... να αλλαξουμε ως κοινωνια.


Μπορεί και να νιωσουμε καλυτερα, αλλα το σίγουρο είναι ότι το παιδί που παρακολουθεί την καθε σου κινηση και την καθε λεπτομέρεια, ασχετως αν δεν στο λέει, θα έχει μαθει κατι.

Αλλοι λένε ότι είναι πιο χρήσιμο να μαθει να αντιμετωπίζει μια κοινωνία άγρια και σκληρη. Εγω λεω ναι. Αλλα να μαθει να ξεχωρίζει την σκληρότητα απο την αναγκη για αλληλεγγυη, που έχει η καθε κοινωνία.

Θα το καταφέρω? Θα το κάνω Αν τελικα ναι, πάντως δεν θα ξαναβγω στο blog μου να το διαλαλήσω.
;)

Σε κάλυψα?
Αν όχι... εδω είμαστε... αν δεν βαριέσαι!

akrat είπε...

έχετε δίκαιο Ο ΥΙΟΣ ΣΑΣ πήρε το πρώτο ΜΑΘΗΜΑ ... ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΑ ΣΟΥ....

philos είπε...

akrat κάθε στιγμη με ένα παιδι είναι ένα μάθημα. Για αυτά ο χρόνος περναει πιο αργά και μια απλη πράξη μπορει να την σκέφτονται για καιρο!