17 Φεβ 2008

Εκαστος στο είδος του...


... και οι Θρακομακεδόνες στα χιόνια και στους σεισμούς.

Χθες από νωρίς το πρωί ήμουν στο πόδι.
Ψώνια σε μαναβη, κρεοπώλη, σουπερμάρκετ, κάλυψη με νάυλον και υφασμάτα όλων των οπορωφόρων δένδρων στον κήπο, μετακόμιση όλων των γλαστρών στο υπόγειο, καλύμματα στους ηλιακούς, ξανα έξω για ψώνια και τέλος να περιμένω 1 ώρα την shell για το πετρέλαιο - που είχαμε παραγγείλει από την Τετάρτη!!!

Τα πρώτα χιόνια

Κάθισα 15 λεπτά - όπου ο μικρός έβγαζε φωτογραφίες από τα πρώτα χιόνια που πέφτανε - και μετά μπάνιο και ετοιμασίες για να πάμε τον μικρό στο πρώτο του πάρτυ!
(Λεπτομέρειες σε επόμενο ποστ!)

Ο δρόμος ξαναστρώθηκε από χιόνι αλλά είναι προσπελάσιμος. Αν και από την ώρα που σηκώθηκα δεν έχει περάσει ούτε ένα αυτο κίνητο.

Γυρίσαμε κατά τις 9. Μπάνιο ο μικρός, γάλα, ιστορία στο κρεβάτι και με τα χίλια ζόρια και μετά από πολλα παρακάλια και φωνές του μικρού λόγω υπερέντασης τελικά κοιμήθηκε.
Εκεί γύρω που κοιμήθηκε θυμάμαι τον εαυτό μου να κλείνουν τα μάτια μου και την επόμενη φορά που τα άνοιξα ήταν όταν άκουσα την βοή του σεισμού στις 03¨30 το πρωί.

Με μια κίνηση πεταχθηκα και πήγα να αρπάξω τον μικρό από το κρεβάτι.
Όλοι σηκωθήκανε. Μου πήρε καμιά ώρα πάλι να κοιμηθω. Ευτυχώς ο μικρός δεν πήρε χαμπάρι.
Εβγαλα τα ρουχα μου και φόρεσα πιτζάμες. Αλλά με το πρώτο φως της ημέρας σηκώθηκα. Η θέα από το παράθυρο δεν με άφηνε να ξανακλείσω μάτι.

η θέα από τον καναπέ

Το χιόνι με κάνει κάθε φορά να νιώθω παιδί.
Να συμπεριφέρομαι σαν παιδί.
Να τσεκάρω πόσο χιόνι έριξε, να βγάζω φωτογραφίες, να θέλω να βγω έξω, να περπατήσω, να παίξω, να πιω τον καφέ μου σε μεγάααααλη κούπα και να χαζεύω έξω με τις ώρες...

Προσέξτε τις πατημασιές από την γάτα... Μάλλον πηγε πίσω που έχουμε αφήσει φαί.
Ο Billy πριν λίγο έφαγε όλα τα ψωμιά και τα ψίχουλα που είχαμε αφήσει για τα πουλιά!

Φέτος είναι χρονιά χιονιού πάλι. Όπως το 2002, το 2004 (το απόλυτο ρεκόρ με συνεχόμενες χιονοπτώσεις και ύψος χιονιού - σχεδόν 1 μέτρο) και το 2006.

Δεν ξέρω αν τα καταφέρουμε την Δευτέρα να πάμε δουλειά. Λένε ότι θα επιδεινωθεί και πάλι ο χιονιάς από το μεσημέρι και μετά. Ελπίζω να έχουν έρθει οι Κυριακάτικες εφημερίδες μέχρι τότε στην πλατεία.


Περιττό να πω ότι όποιος καταφέρει να ανέβει μέχρι εδώ είναι καλοδεχουμενος για καφεδάκι και metaxa σε μεγάλο ποτήρι μπροστά στο τζάκι!!!

update 13:44
Πριν μισή ώρα περίπου μπροστά από το σπίτι και ενώ καθάριζα τον διάδρομο για να βγω να πάω για εφημερίδες στην Πλατεία Θρακομακεδόνων, με πλησίασε ένας δημοσιογράφος του Αντ1 μαζι με τον καμεραμάν και μου πηρανε μια μίνι συνέντευξη. Δεν ρώτησα ποτε θα την δείξουν αν και αποχωρώντας ο ρεπορτερ είπε στον καμεραμάν ότι "τώρα έχουν υλικό για να πάνε να "κόψουν"".


Πλατεία Θρακομακεδόνων στις 13:04

Στις 13:00 στην Πλατεία Θρακομακεδόνων πήγα χωρίς αλυσίδες. Αλλά οι στεγνοί δρόμοι ήταν μόνο οι κεντρικοί. Τωρα είναι αδύνατο να βγω χωρίς αλυσίδες έξω. Με αλυσίδες όμως κυκλοφορείς άνετα γιατί δεν έχει ύψος το χιόνι. Απο χθες έχει περάσει 3 φορές το εκχιονιστικό μόνο μπροστά από το σπίτι μου που παλαιότερα πέρναγε 1 φορα στις δύο ημέρες!
Βεβαια το γειτονικό στενάκι που δεν είναι κεντρικό παραμένει αποκλεισμένο απο χθες. Και τώρα το χιόνι κοντεύει τους 20 πόντους. Και ρίχνει πολύ χιόνι τώρα...

8 σχόλια:

CyberEddie είπε...

Βασικά, για να δω χιόνι στην Κέρκυρα, θα κάνω καμιά 30αριά χρόνια ακόμα μια και χιονίζει 1 φορά κάθε 50 χρόνια!!

DaNaH είπε...

Λες και ζούμε σε άλλον πλανήτη είναι! Εδώ έχει έναν ήλιο ΝΑ με το συμπάθειο, χεχε! Πάει χάλασε ο κόσμος... χιονίζει στην Αθήνα νότια και εδώ βόρεια είναι χαρά θεού!

Ωραία φαίνεται η γειτονιά σου, μέσα στα δέντρα! Και πρέπει να είναι και ήσυχη.

Κοιτάξτε να χαρείτε το χιόνι όσο το έχετε, γιατί δεν πέφτει και κάθε μέρα! :)

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

αχ σε ζηλευω, ειναι ομορφα πολυ στη γειτονια σου και η θεα παο το παραθυρο καταπληκτικη!
περιμενω να περασει η ωρα να παω σπιτι να βλεπω κι εγω εξω απο το παραθυρο!!

καλο υπολοιπο κυριακης!

Σοφία είπε...

Θέλω κι εγώ χιόνι ρε γμτ!!

philos είπε...

Ανδρέα, ποτέ δεν ξέρεις. Αν ο άνεμος φύσαγε λίγο ανατολικότερα θα βλέπατε και σεις χιόνι.

Δανάη, ωραία είναι και ήσυχα. Κατι σαν Ωραιόκαστρο μοιαζει με πιο πολλά δενδρα. Για αυτό και τρέμουμε κάθε καλοκαίρι!
Εμείς το χαιρόμαστε!
Πηγαινετε και σεις τίποτα Καιμακτσαλαν ή Τρία Πέντε Πηγάδια να το χαρείτε. Εχει κάτι ωραία μέρη εκεί κοντά στην Θεσσαλονίκη που πραγματικά τα νοσταλγώ με τέτοιο καιρό!

lifewhispers, τωρα μόλις πίνω σοκολατα και χαζεύω την θέα όσο μπορώ ακόμη γιατί σε λίγο θα σκοτεινιάσει!

Σοφία, σου αφιερώνω το επόμενο ποστ με την ευχή να δείτε και σεις οι Λονδρέζοι άσπρη μέρα!
;))

Καλά να περασετε όλοι με χιόνι ή χωρίς!

Ανώνυμος είπε...

Κερνάω καφέ ζεστό, έχω μια παρόμοια θέα από το παράθυρο και οι σκέψεις μου είναι γλυκές και ταξιδιάρικες, τόσο που δεν θέλω να τελειώσει αυτό το Σαββατοκύριακο, μόνο και μόνο για αυτές.

Με μια χαρά που δεν φέρνει χαμόγελο, μα μια μελαγχολία για τις απουσίες, μα μια εσωτερική αναστάτωση επειδή τελικά μπορεί και να μην είναι τόσο μακριά. Μπορεί! Ποιος ξέρει!

Κοίτα έξω από το παράθυρο, όλο το απόγευμα και όλο το βράδυ ... μην χάσεις στιγμή

Σοφία είπε...

Μπα... εμάς πάει, πέταξε το πουλάκι...

Σνιφ :-(

Katerina ante portas είπε...

Eυτυχώς σήμερα μπορώ να μπώ στο blog σου! Το φαντάστηκα ότι θα είχες..ζωντανή ανταπόκριση~ ελπίζω να είσαστε πολύ καλά όλοι~ και δρώμενα!