17 Ιαν 2008

Η επιχειρηματικότητα είναι καλή όταν ....

...δεν συντηρείται από το κράτος.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Μου έστειλαν πριν μερικές ημέρες ένα mail με το παρακάτω άρθρο από το Ποντίκι. Στο Ποντίκι δεν υπάρχει κάποιο άμεσο link πάνω στο άρθρο για αυτό και αντιγράφω παρακάτω αυτούσιο το κείμενο:



Ιταλός Μακαρονάς προσπάθησε να ζήσει έναν μήνα με το μισθό που έδινε στους υπαλλήλους του. Έπειτα από 20 ημέρες ήρθε η ώρα των αποφάσεων...

Πρόκειται για τον Έντσο Ρόσι, 42 ετών, ιδιοκτήτη της ιταλικής βιομηχανίας μακαρονιών Campofilone, ο οποίος επιχείρησε για διδακτικούς λόγους, να τα βγάλει πέρα για ένα μήνα με τον μισθό που έπαιρνε το προσωπικό του - γύρω στα 900 ευρώ. Ήθελε να πείσει τις κόρες του ότι δεν μπορεί να έχει κανείς όλα όσα θέλει, κι ότι υπάρχει και μία άλλη όψη της ζωής που θα έπρεπε να γνωρίσουν.
Στην Ιταλία το 25% του πληθυσμού ζει πράγματι με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα. Άρχισε να κόβει ότι μπορούσε. Το τσιγάρο, το κρασί στο γεύμα, και τις οικογενειακές εξόδους για πίτσα ενώ και τα κορίτσια σταμάτησαν να αγοράζουν dvd και cd. Παρά ταύτα, καθώς πλησίαζε το τέλος του μήνα το ταμείο χτύπησε κόκκινο, κι ο Έντσο άρχισε να νιώθει άβολα. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν κατάλαβε ότι τα λεφτά δεν του έφταναν πια ούτε για έναν εσπρέσσο στο πόδι.
Τότε αποφάσισε να αυξήσει τους μισθούς των υπαλλλήλων του κατά 200 ευρώ το μήνα
.

Ο υπουργός εργασίας τον επισκέφθηκε για να τον συγχαρεί, ενώ δέχτηκε πολλές συγχαρητήριες επιστολές από όλη την Ιταλία. Τώρα ο Έντσο Ρόσι σκέφτεται να επισκεφτεί τον Πάπα για να συζητήσει μαζί του το θέμα των χαμηλών μισθών. Σε ερώτηση αν διακατέχεται από μαρξιστικές ιδέες, απάντησε ρητά όχι. Δηλώνει μάλιστα πρώην δεξιός. Πρώην με την έννοια ότι ο κεντροδεξιός συνασπισμός τον οποίο ψηφισε, δεν είναι - κατά την άποψή του- ικανός ούτε αντιπολίτευση να κάνει. Θεωρεί πάντως, ότι εφόσον η επιχείρησή του πηγαίνει καλά, μέρος της υπεραξίας πρέπει να επιστρέφεται τόσο στους αγρότες που παρέχουν την πρώτη ύλη όσο και στους εργαζόμενους του εργοστασίου του.
Η κίνηση του να αυξήσει τους μισθούς υπαγορεύεται, κατά δήλωσή του, και από εγωιστικούς λόγους. Με τι μυαλό μπορεί μια μάνα (οι περισσότερες υπαλλήλοι του είναι γυναίκες) να δουλεύει αποδοτικά όταν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αναρωτιέται. Πιστεύει ότι ύστερα από μια φάση κατά την οποία οι κοινωνικές διακρίσεις κάπως εξομαλύνθηκαν, με τον 21ο αιώνα επιστρέψαμε στις απάνθρωπες συνθήκες του 19ου. Περιέργως, οι άλλοι εργοστασιάρχες δεν αντέδρασαν αρνητικά. Ορισμένοι μάλιστα του τηλεφώνησαν για να ζητήσουν διευκρινήσεις (αν, για παράδειγμα έδωσε σε όλους τις ίδιες αυξήσεις) και κάποιοι δήλωσαν ότι σκέφτονται να μιμηθούν το παράδειγμά του.


Συμπεράσματα μπορούν να βγουνε πολλά και ανάλογα με το ποια πολιτική άποψη επικρατεί στο μυαλό του καθενός μας.
Εδώ θα αναλύσω τα δικά μου συμπεράσματα.

Εγώ πιστεύω ότι η φράση κλειδί στην πράξη του Έντσο Ρόσι είναι "Με τι μυαλό μπορεί μια μάνα να δουλεύει αποδοτικά όταν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα".

Είναι μια σκέψη καθαρά επιχειρηματική.
Ούτε αριστερής ούτε φιλελεύθερης ιδεολογίας.
Δείχνει πως πρέπει να σκέφτεται κάθε σοβαρός επιχειρηματίας που πραγματικά νοιάζεται για την επιχειρησή του και άρα και για το κέρδος του, βραχυπρόθεσμα αλλά κυρίως και μακροπρόθεσμα!

Πως οι άνθρωποι που απασχολεί ένας επιχειρηματίας θα αποδόσουν τα μέγιστα όταν δεν μπορούν να βγούνε οικονομικά? Τόσο απλό σαν σκέψη. Αλλά τόσο δύσκολο στην πράξη.
Πως μπορούν να αποδόσουν οι εργάτες και οι κάθε λογής εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση όταν σκέφτονται μες την δουλειά τους τα οικονομικά τους ζητήματα, το δάνειο, τις κάρτες, το πως θα πάρουν δώρα στα παιδιά τους, το πως θα πάνε διακοπές.
Από το να κάθεται ένας επιχειρηματίας να αναζητεί ποιο δάνειο ή χρηματοδότηση είναι πιο συμφέρουσα, σε πολλές περιπτώσεις η λύση στην βιώσιμότητα μιας επιχείρησης συνδυάζεται με την αποδοτικότητα και είναι η αύξηση των μισθών ή ένα σοβαρό bonus επίτευξης στόχων. Το βλέπω στις κατασκευές αλλά και στις πωλήσεις.
[Παρένθεση:Ένα ενδιαφέρον στοιχείο θα ήταν να μαθαίναμε - αλλα δυστυχως δεν γνωρίζω ιταλικά για να το ψάξω - αν όντως ο Έντσο Ρόσι είδε ανάλογη αύξηση της παραγωγικότητας μετά τις αυξήσεις και αν ναι, πόσο αυτες διήρκησαν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.]

Όπως επίσης είναι πολύ απλό κάποιος να σκεφτεί ότι αν καλομάθεις κάποιον επιχειρηματία να χρηματοδοτείται συνέχεια από το κράτος ή την Ε.Ε. αυτός δεν θα αναζητήσει άλλους τρόπους πως να αυξήσει την παραγωγικότητα και την απόδοση της επιχειρησής του, αλλα πως θα βρεί τρόπους να πάρει την μεγαλύτερη χρηματοδότηση.

Αν δηλαδή ο Έντσο Ρόσι χρηματοδοτείτο κατά κύριο λόγο από το κράτος μεσω διαφόρων προγραμμάτων ή κονδυλίων, θα νοιαζόταν πραγματικά για το μέλλον της επιχείρησής του και συνεπώς και για την οικονομική και συναισθηματική κατάσταση των υπαλλήλων του?
Μπορεί και ναι θα απαντήσει κάποιος. Το πιθανότερο, θεωρώ εγώ, πως όχι. Θα "καθόταν". Θα είχε άλλους προσανατολισμούς.

Αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Ρόσι και ο κάθε Ρόσι με τα ίδια μυαλά δεν έχει να φοβάται τίποτα ούτε από παγκοσμιοποιήσεις, ούτε από το λιγότερο κράτος.
Το μόνο που έχει να φοβάται είναι από τον αθέσμιτο ανταγωνισμό που προκαλεί ένα κράτος που προασπίζεται συγκεκριμένα συμφέροντα και που τονώνει την επιχειρηματικότητα μόνο με κονδύλια ή επιχορηγήσεις και τις αντίστοιχες πελατειακές σχέσεις που αυτά προκαλούν μεταξύ των επιχειρηματιών και των κρατικών - περαστικών ανα 4ετία - λειτουργών.

Ακούω τις αντιρρήσεις σας!

27 σχόλια:

Unknown είπε...

Φίλε, οι μισθοί είναι το προπύργιο της φυλακής στην περίπτωση αυτή.
Η θα γίνεις κλέφτης ή θα πεθάνεις...
Αλλά για μένα όλα ξεκινούν από τα μεγάλα σύγχρονα ψέμματα που περιφέρονται ανέμελα εδώ και κει... ιδίως για τους νέους και τους ηλικιωμένους..

philos είπε...

Η κουβέντα που έγινε σπίτι σου, κάποια στιγμή θα βρεί τον δρόμο της για ένα πολύ σοβαρό και μεγάλο ποστ!
Και σίγουρα θα συνδράμεις και σύ!

katerina είπε...

Καλημέρα!
Το είχα διαβάσει εδώ και καιρό το συγκεκριμένο νέο και είχα εντυπωσιαστεί..
Πάντως (παρά το νεαρό της ηλικίας μου) έχω διαπιστώσει πως όσο καλύτερες είναι οι συνθήκες εργασίας και όσο καλύτερος ο μισθός (σε αντιστοιχία φυσικά με την εργασία που προσφέρεις) τόσο μεγαλύτερη η απόδοση. Άρα μεγαλύτερο κέρδος για τον εκάστοτε εργοδότη...
Το θεωρείς τυχαίο που νέοι (όπως τα παιδιά του facebook) κάνουν οτι μπορούν ουτώς ώστε ο χώρος εργασίας να είναι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστος και οι μισθοί όσο το δυνατόν καλύτεροι? Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος εκεί έξω που αν είχε μια δουλειά που περνούσε καλά όσες ώρες βρισκόταν εκεί, τον εκτιμούσαν και του το έδειχναν και ο μισθός του ήταν ισάξιος με την προσφορά του, θα αισθανόταν άσχημα...
Ο καλός εργοδότης - επιχειρηματίας είναι αυτός που βρίσκει τη χρυσή τομή στο κέρδος και την ικανοποίηση των υπαλλήλων...

bbchris είπε...

Σοβαρός και έλληνας επιχειρηματίας είναι δύο έννοιες αντίθετες μεταξύ τους.
Το δείχνει η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.
Στο μόνο που είναι καλοί είναι στην δημιουργία καρτέλ και στις συναλλαγές με το κράτος.
Δηλαδή αν κάποιος επιχειρηματίας φτιάχνει προφυλακτικά, δεν θα κοιτάξει να φτιάξει ανταγωνιστικά προφυλακτικά ώστε να μπορέσει να σταθεί στην αγορά και ίσως να κάνει και εξαγωγές.
Θα κοιτάξει να γνωρίσει 2-3 υπουργούς ώστε να φτιάξουν ένα νομοσχέδιο που θα παρέχει δωρεάν προφυλακτικά στον στρατό σαν ένα μέσο καταπολεμησης του AIDS. Και συνεπώς να έχει μια σίγουρη αγορά για τον προϊόν του.
Φυσικά τα κέρδη δεν θα επενδυθούν στην ανάπτυξη της εταιρίας αλλά σε βίλες και Ferrari.

Δεν τον ενδιαφέρει αν θα είναι ευχαριστημένοι οι εργαζόμενοι στην εταιρία του. Αφού παίζει με σημαδεμένη τράπουλα στην αγορά. Ή μέλος καρτέλ θα είναι ή κρατικός προμηθευτής.

Γι' αυτό και στο θέμα των μισθών σχεδόν το σύνολο των ελλήνων επιχειρηματιών σκέφτεται σαν Μαρία Αντουανέττα. Αφού δεν έχουν ψωμί ας φάνε παντεσπάνι.
Είναι ευκόλως εννούμενο από το τελευταίο ποιο είναι κατά τη γνώμη μου το μέτρο για να πάει μπροστά η χώρα. ;)))))

Kwlogria είπε...

Πάρα πολύ σωστός ο τύπος Φίλε μου!!!! Αυτά τα μακαρόνια να παίρνουμε! :Ρ :)))

Manos S. είπε...

Είμαι μικροβιοτέχνης...
Έχω 5 υπαλλήλους και 3 εγώ(!!!)=8
Το δεξί μου χέρι (Ρουμάνος) αμοίβεται με 1500 τον μήνα αλλά "πεθαίνει" στη δουλειά (12 ώρες)
Οι υπόλοιποι 800!!!
Οι ανταγωνιστές μου έχουν υπαλλήλους με 550-600 ευρώ και χωρίς ΙΚΑ...μαύρους στην κυριολεξία!!!
Αθεμιτος ανταγωνισμός ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;;;

Σπύρος Ντόβας είπε...

Το ερώτημα είναι: Θα αγοράζαμε τα μακαρόνια του ακόμα και αν ήταν 10% ακριβότερα λόγω του υψηλότερου εργατικού κόστους (αναλαμβάνοντας έτσι και εμείς ένα μέρος του κόστους αυτού)?

Σοφία είπε...

Πολύ αμφιβάλλω ότι είδε την παραμικρή αύξηση στην παραγωγικότητα των υπαλλήλων του, σίγουρα όχι μακροπρόθεσμα. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος επιχειρηματίας που αυξάνει τους μισθούς μονοκοπανιά, και αν ήταν τόσο εύκολο να αυξήσεις την παραγωγικότητα, να είσαι σίγουρος πως θα το έκαναν όλοι.

Εκείνο που κατάφερε πιθανότατα είναι να αφαιρέσει ένα μεγάλο αρνητικό, δηλαδή την γκρίνια για τους μισθούς.

Δεν τα λέω εγώ αυτά, τα έχει πει πολύ πριν από εμένα (και το ...Ποντίκι) ο Herzberg.

philos είπε...

river, τίποτα δεν είναι απόλυτο και πολύ σωστά μιλάς για χρυσή τομή.
Αν εμένα αύριο μου κάνουν αύξηση 100% μπορεί και να ασχολούμαι όλη μέρα με επενδύσεις μετά! (το έχω δει ιδιοις όμμασι!!!)
Αν μου δώσουν ως αύξηση όμως το δάνειο που έχω, τότε μπορεί και να σταματήσω να το σκέφτομαι στην διάρκεια της ημέρας!

philos είπε...

Χρήστο, μου αρέσει που τα λες απλά και κατανοητά!
Αν ήθελα να μιλήσω σε ένα ξένο για την ελληνική επιχειρηματικότητα το παράδειγμά σου θα χρησιμοποιούσα!

Τωρα που είπες Μαρία Αντουανέττα έχω δημοσιευσει 1,2 χρόνο πριν ένα σχετικό ποστ-quiz! Για δες το!
;)))

philos είπε...

Kwlogria, kai otan pas stin agora na koitaxeis ta makaronia na einai Campofilione!!!

Αν και για να απαντήσω και στο σχόλιο του Σπύρου δεν θα έδινα 10% παραπάνω για να αγοράσω τα εν λόγω μακαρόνια αν το ήξερα για αυτό το λόγο.
Θα το θεωρούσα χειρότερη εξαπάτηση. Γιατί μία αύξηση 10% στους μισθους δεν σημαίνει 10% στην τελική τιμή του supermarket. Ίσως να μην υπερβαίνει καν το 1-2% αν η παραγωγικότητα δεν είχε διαφορα! Αν είχε διαφορά προς το καλύτερο θα έπρεπε να είναι χαμηλότερη. Άρα αν υπάρξει 10% αύξηση του προϊόντος αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού!
Και γενικά δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει οι έμποροι-μεσάζοντες να λειτουργουν με τόσο υπερβολικά ποσοστά κέρδους. Βλέπε πχ ειδη μαναβικής!
Και από την άλλη ποιος καταλαβαίνει εύκολα τις λογής λογής ανατιμήσεις που μας επιβάλλουν στα σουπερμάρκετ.
Βγάζει 2% αυξηση ο βιομηχανος και πληρώνεις 5% στο σουπερμαρκετ! Και το καταλαβαίνεις μόνο όταν πας ταμείο και βλέπεις ότι σαν να ήταν υπερβολικό το σύνολο!

philos είπε...

Μάνο αυτό που μου λές, είναι το αλλήθωρο κράτος!
Που ευννοεί όσους παρανομουν με την τήρηση των νόμων.

Όσο για την παραγωγικότητα, αυτό εμείς στην κατασκευη το βιώνουμε καθημερινα.
Βλέπεις εργολάβους που λειτουργουν έτσι φτηνά, παίρνουν την δουλειά και μετά για να τελειώσουν φτύνεις αίμα. Συνήθως μετά παίρνεις τον ακριβό που πληρώνει καλά τους εργάτες του γιατί όντως αξίζουν, για να σου τελειώσει την δουλειά!

Σοφία, με απασχολεί έντονα το όλο θέμα και δεν είμαι απόλυτος σε τίποτα. Αλλά σε μια κοινωνία που αλλάζει συνεχώς δεν μένω μόνο σε θεωρίες που έχουν γραφεί 30 χρόνια πριν αλλά κοιτάζω αυτό που βλέπω και γω γύρω μου και το αξιολογώ.

ritsmas είπε...

Μια υποσημείωση, ασημαντη βεβαια... Η ειδηση είναι πολυ παλιά, αν και εντός του 2007. Την αναπαραγουν όμως ολα τα αριστερόστροφα μεσα. Προ ημερων μου τοστειλαν από την αριστερή συνομοταξία του Αλευρο,...και του Αρδην και τους ειπα : παιδες, εχει παιχτεί μεχρι και στην τηλεόραση. Ωραία ειδηση δε λεω και μπράβο του μακαρονά που είδε τη ζωή με άλλα μάτια. Αλλα οι επιχειρηματιες δεν λειτουργούν με το συναίσθημα. Με την αριθμητική λογική λειτουργούν.
ριτς

philos είπε...

Δεν διαφωνούμε Ρίτσα, για αυτό και προείπα ότι ο καθένας θα την δει με την δική του οπτική γωνία.
Όταν κάνεις επιχείρηση όμως μέρος της αριθμητικής λογικής είναι να έχεις και συναισθηματική νοημοσύνη!
Στα εργοτάξια που η αποδοτικότητα είναι σε ημερήσια διάταξη καταλαβαίνει κάποιος πιο εύκολα πόσο επηρρεάζουν μέτρα σαν μια αυξηση μισθού, ένα Bonus, ακόμη και μια εβδομαδιαία επίσκεψη σε ταβέρνα!
Η αποδοτικότητα δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικής. Όποιος την βλέπει ΜΟΝΟ έτσι το σίγουρο είναι ότι θα χάσει λεφτά!

Σοφία είπε...

Αλλά σε μια κοινωνία που αλλάζει συνεχώς δεν μένω μόνο σε θεωρίες που έχουν γραφεί 30 χρόνια πριν αλλά κοιτάζω αυτό που βλέπω και γω γύρω μου και το αξιολογώ.

Το κάναμε στην δικιά μου εταιρία πριν από 4,5 χρόνια και δεν είδαμε καμία βελτίωση στην απόδοση και την παραγωγικότητα. Το έχουν κάνει κι άλλοι, να είσαι σίγουρος γι' αυτό. Υπάρχει ολόκληρος τομέας που ασχολείται με αυτά τα θέματα (compensation and benefits). Aν σε ενδιαφέρει, ψάξτο λίγο παραπάνω. Πάντως οι έρευνες του Herzberg είναι από τις πιο διαχρονικές.

Επίσης έχε υπόψην σου ότι αυτό που βλέπεις εσύ γύρω σου χρωματίζεται από το ποιος είσαι - και αυτό που διαβάζεις σε εφημερίδες και περιοδικά από το τι ιδέες προσπαθεί να σου περάσει το κάθε έντυπο. Προσωπικά δεν διαβάζω ποτέ άρθρα και έρευνες που δημοσιεύονται σε εφημερίδες, γιατί συνήθως είναι γραμμένα από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το θέμα τους σε βάθος, και ποτέ (μα ποτέ) δεν είναι αμερόληπτα.

Σπύρος είπε...

Πρέπει να πούμε στον Κύριο να έρθει μία βόλτα να μιλήσει με τον κ.Αλογοσκούφη....:)

Ανώνυμος είπε...

Ειπώθηκαν εξαιρετικά θέματα για προβληματισμό.

Αραγε η παροχή υπηρεσιών καλυτέρευσης της ποιότητας ζωής, τύπου έξοδοι, πληρωμή εξόδων κίνησης, ταξίδια, μετεκπαιδεύσεις, ασφάλειες ζωής κλπ, αποτελούν σύνδεσμο με την αύξηση της παραγωγικότητας ή ενός μοντέλου βολέματος; Εχω μεγάλες και πρακτικά βάσιμες αμφιβολίες. Η νοοτροπία του εργαζόμενου είναι απόρροια όλου του οικονομικού συτήματος.

Εχω την αίσθηση, οτι η μισθολογική βελτίωση δε συνεπάγεται την παραγωγικότητα, αλλά έτσι κι αλλιώς η φορολογική πολιτική καταδικάζει τέτοιου είδους κινήσεις. Η αύξηση του μισθού των 600€ χάνεται από την φορολογική τσιμπίδα ενώ είναι υπέρμετρη η αύξηση των κερδών των εταιριών από τις ατελείωτες απλήρωτες ώρες εργασίας.

Ωστόσο, για τι είδους επιχειρήσεις μιλάμε; Για τις μικρομεσαίες που επιβιώνουν οριακά και αναπτύσσονται με δανεικά ή για τα μεγαθήρια, των οποίων τα κέρδη εκτοξεύονται λόγω της επιτρεπόμενης πώλησης σε μεγάλες τιμές;

Ασε που στην Ελλάδα η αύξηση μισθών έχει αποτέλεσμα μόνο στις θέσεις ευθύνης, που υπάρχει κίνητρο διεκδίκησης θέσεων. Οι οποίες εχουν φυσικά, δυσανάλογα αυξηθεί με την χρησιμότητα τους, το ίδιο και οι αμοιβές όσων τις κατέχουν.

Ερωτήματα, σκέψεις χωρίς σειρά, προβληματισμοί, που οι ρίζες τους έχουν φυτρώσει βαθια στην πολιτική "οτι αρπάξει ο κ... μας" που εδώ και χρόνια εφαρμόζεται παντού. Οπότε όπως και να έχει, η διανομή ειναι ίδια: οι πτωχοί πτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.

Οι πρόσκαιρες λύσεις του κάθε επιχειρηματία, αποδεικνύεται οτι δεν μπορούν να καταστήσουν βιώσιμο μακροπρόθεσμα το μεγαλύτερο ποσοστό των μικρομεσαίων, για κερδοφορία ούτε λόγος βέβαια.

Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

CyberEddie είπε...

Η Ζωή είναι τόσο πολύπλοκη όσο θέλουμε να την κάνουμε. Σε μια ιδανική κοινωνία όλα θα πήγαιναν τέλεια. Αλλά επειδή απλά ζούμε σε μια ανταγωνιστικότατη κοινωνία - ζούγκλα, πρέπει να επιβιώσει ο καθένας μας. Το θέμα απλά είναι τι μέσα διαθέτει και πόσο καλός είναι σε αυτή την αρένα. Αν είσαι κάποιος που σε χρειάζονται θα σε πληρώσουν - αλλιώς είσαι ένας από τους αναλώσιμους. Ενα απλό γρανάζι. Επειδή έπαθε μια μικρή επιφώτηση και είχε 5 φράγκα παραπάνω, έκανε κάτι που θεωρούσε καλό. Ανν είχε να διαλέξει ανάμεσα στην επιβίωσή του και στην ... ψυχολογική και οικονομική ανάταση του πρωσοπικού του, δεν θα είχε κανένα δείλημμα...

Klearchos είπε...

Η ιστορία είναι γενικά πολύ παλιά, με την έννοια ότι μιλάμε στην πράξη για το "Welfare Capitalism", του οποίου πατέρας ήταν ο Henry Ford... Ό,τι έκανε ο "μακαρονάς" της ιστορίας σου το είχε κάνει ο Henry Ford με το περίφημο "five dollars pay", δηλαδή την αύξηση των μισθών στους ειδικευμένους εργάτες από 2,5 σε 5 δολλάρια... Τότε ο Φόρντ είχα κατηγορηθεί... Ο ίδιος απέδειξε ότι με αυτούς τους μισθούς οι εργάτες μπορούσαν να αγοράζουν τελικά τα αυτοκίνητα που κατασκεύαζε και άρα ήταν καλό και για την οικονομία γενικότερα...

(Στο πρώτο έτος που διαβάζαμε ακόμα, κάτι έμαθα από την Βιομηχανική Κοινωνιολογία)

CyberEddie είπε...

...όταν μιλά η μόρφωση ...

;-)

philos είπε...

Σοφία, δεν διαφωνώ και στον τομέα που είμαι ασχολούμαστε συχνά με τέτοιου είδους θέματα που είτε διαβάζουμε στον ειδικό τύπο είτε από αληθινά σενάρια.
Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και σίγουρα μία αύξηση σε μισθους από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια.
Και κάτι ακόμη... Είτε διαβάζω Μικυ Μαους είτε εφημερίδα είτε ειδικό κλαδικό περιοδικό, πάντα έχω υπόψη μου ότι κάτι προσπαθεί να περάσει και αυτό πολλές φορές είναι και το κίνητρό μου, και σίγουρα ότι όλα εχουν μεγαλο ή μικρό βαρμό υποκειμενικότητας.
Εγω στο εν λόγω άρθρο πήρα μια ιστορία και την ανέλυσα όπως εγώ νομίζω.
Και επειδή θέλω να διαβάζετε πίσω από τις λέξεις που γράφω, να σου τονίσω ότι πριν γράψω το κείμενο, έψαξα στο google να διαβάσω ποιοι άλλοι ασχοληθηκαν πριν από μένα με την ιστορία αυτή. Ανακάλυψα μόνο κάποια αριστερά sites και forums. Και ο καθένας καλά έκανε και έδωσε τη δική του λογική και οπτική γωνία. Δεν πρέπει να είσαι επιστήμονας για να έχεις άποψη για μια είδηση που διαβάζεις κάπου. Να μην έχεις παρωπίδες και να ζυγίζεις αντικειμενικά χρειάζεται όλα τα δεδομένα που έχεις υπόψη σου.
Η δική μου οπτική επί του θέματος είναι ότι η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Μπορεί αυτό που κάνατε εσείς να μην πέτυχε στην δεδομενη χρονική στιγμή και να πετύχαινε σήμερα ή πριν απο 10 χρόνια ή τότε σε κάποια άλλη επιχείρηση στην Αγγλία.

philos είπε...

lockheart, o Αλογοσκούφης και ο κάθε ένας σε τέτοια θέση γνωρίζουν πολύ καλά τέτοια θέματα και θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τις ακαδημαικές τους γνώσεις αν το θέλανε....
Στο συγκεκριμένο θέμα βρίσκω ότι είναι καθαρά θέμα επιχειρηματικότητας και νοοτροπίας. Αν τώρα εννοείς ότι θα έπρεπε να δοθούν αυξησεις στους Δημόσιους Υπαλλήλους για να αυξηθεί η αποδοτικότητα, νομίζω ότι θα ήταν εκ των προτέρων μία τεράστια σπατάλη χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα.

philos είπε...

Freedula, καθόλου δεν καταχράστηκες το χώρο. Αντίθετα με κάλυψες σε πολλά.

philos είπε...

Ανδρέα, καμιά φορά η επιβίωση μας εξαρτάται από την ποιότητα και την απόδοση των συνεργατών μας.
Ξέρω αλυσίδα ηλεκτρονικών που κόντεψε να κλείσει γιατί δεν επένδυε σε προσωπικό και επιμόρφωση. Κάποια στιγμή καταλάβαν το λάθος τους, αυξησαν μισθους, πήραν καλύτερο προσωπικό, πιο μορφωμένο και εξοικειωμένο και ξεπεταχτήκαν και πάλι. Και δίνουν και bonus καλά! Φίλος μου που άλλαζε δουλεια σαν τα πουκάμισα είναι στην τρίτη του χρονιά εκεί και δεν σκέφτεται καν το ενδεχόμενο να φύγει!

Κλέαρχε, ετσι είναι. Απλή λογική είναι.
Αν ο επιχειρηματίας επιμένει να μεταφέρει από την άλλη τα εργοστάσιά του στην Κίνα για να μειώσει τα εργατικά, απλά θα διαπιστώσει ότι κάποια στιγμή δεν θα έχει αγοραστές για τα προιόντα του! ή θα εχει μόνο τους κινέζους!

CyberEddie είπε...

Συμφωνώ απόλυτα ΑΛΛΑ είχαν το περιθώριο να κάνουν! Υπάρχει μια λεπτή διαφορά σε κείνο το σημείο ...

philos είπε...

Ως επιχειρηματίας παίρνεις ρίσκα.
Αν το ρίσκο της αύξησης των μισθών πιστεύεις ότι θα σου αυξήσει τα έσοδα και τα κερδη μακροπρόθεσμα ή για να το πω με άλλο τρόπο, εάν η μη αυξηση ή ο περιορισμός των μισθών βλέπεις ότι οδηγεί σε γκρίνιες και πτώση της απόδοσης, θα αφήσεις να περνάνε οι μήνες έτσι, χωρις να τολμάς να κάνεις κάτι?
Και σίγουρα δεν είναι η κάθε επιχείρηση η ίδια.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει κ εγώ να παραθέσω τη γνώμη μου πάνω σε αυτό το θέμα ως οικονομολόγος και ως άνθρωπος που σκοπός της εργασίας του είναι να μεγιστοποίσει τα κέρδη του επιχειρηματία-αφεντικού του!

Στην προσπάθεια λοιπόν ο κάθε επιχειρηματιας να αυξήσει τα κέρδη του, το να καλυτερεύσει τις συνθήκες εργασίας είναι μια σκέψη που πολύ σπάνια πέρναγε από το μυαλό του μέχρι πριν από λίγα χρόνια , γτ είχε καθαρά την πεπείθηση ότι εφόσον εγώ πληρώνω τον εργαζόμενο, αυτός θα δουλέψει όπως και να έχει!

Παρόλαυτά στη σύγρονη εποχή οι επιχειρηματίες αρχίζουν να ενδιαφέρονται για tην ψυχολογία του εργαζόμενου και για το εργασικό κλίμα γενικότερα, γιατι αντιλαμβάνονται πλέον ότι και αυτό με τη σειρά του μπορεί να βάλει ένα χεράκι στην αύξηση των εσόδων τους!

(Εδώ πρέπει να πούμε πως ο εργαζόμενος αποτελεί παραγωγικό συντελεστή για την επιχείρηση, και όταν αυτός παράγει ολοένα και λιγότερο προιόν, τότε το κόστος είναι μεγάλο στην επιχείρηση.)

Το καλύτερο εργασιακό κλίμα είναι μια επένδυση.
Επενδύεις σημερα κάτι για να σου έρθει μεθαύριο περισσότερο!

ΟΜΩΣ σαν και τον κάθε εργαζόμενο υπάρχου άλλοι τοσοι που δέχονται να δουλέψουν στις υπάρχουσες εργασιακές συνθήκες κ ίσως και με χαμηλότερο μισθο! Εδώ εισάγεται η έννοια του ανταγωνισμού, όπως ολύ σωστά διευκρίνησαν ορισμένοι σχολιαστές από πάνω....
Και είναι εκεί, που το κέρδος του επιχειρηματία μπαίνει πάνω από όλα και οι εργασιακές συνθήκες παραμένουν ως είναι.......

..έχω να πω κ άλλα, αλλά εν μέρη με έχουν καλύψει οι ανωτέρω σχολιαστές της παρούσας ανάρτησης και επιπλέον αν αρχίσω για τέτοια θέματα δεν τελειώνω!!!

Οπότε...
Take Care!

α και..
ΥΓ: σε σπάνιες περιπτώσεις όταν αυξηθεί ο μισθός, δηλαδή η τιμή του παραγωγικού συντελεστη εργασία, αυξάνονται και τα κέρδη του παραγωγού.. συνήθως είτε μειώνονται,είτε μένουν σταθερά, πράγμα που δεν συμφέρει τον επιχειρηματια.