Google privacy or facebook privacy?

Και τελικά τι είναι αυτό το privacy που επαγγέλονται οι μεν και οι δε?

H άποψη της Google για το πως χειρίζονται τα περιεχόμενα των emails και των chats:

Google Privacy: Emails, Off-the-record Chats

O Τσιμιτάκης εκφράζει διάφορους προβληματισμούς σύμφωνα με αυτά που ακούγονται για το facebook:

Οταν εμείς οι ίδιοι τροφοδοτούμε τον «μεγάλο αδελφό»

Εγώ θα ξαναπώ κάτι που είπα και σε προηγούμενα σχόλια...

"... παρατηρώ ότι κόσμος απλός που δεν ήθελε να εκθέσει τις απόψεις του, ή τις προτιμήσεις του επώνυμα μέσα από τα blogs το κάνει πολύ χαλαρά μέσα από το facebook. Και να φωτογραφίες και να οι φίλοι, και να οι σπουδές και η εταιρεία που δουλευω, τα τραγουδια που ακουω κλπ, κλπ, κλπ..."

"Mας πειράζει που το facebook διαχειρίζεται ένα σωρο προσωπικά δεδομένα χωρίς να γνωρίζουμε τους σκοπούς αυτής της διαχείρισης.
Η google τόσο καιρό που κάνει το ίδιο πράγμα και δίπλα σε κάθε μας email βάζει και την σχετική διαφήμιση με το θέμα του mail μας... δεν αναρωτιέται ή ανησυχεί κανένας?

Μήπως ...
"Απλά φοβόμαστε το καινούριο? Ή εξοικιωνόμαστε με το παλιό και δεν αναγνωρίζουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν?"

Κράτησα για το τέλος μερικούς εύστοχους προβληματισμούς της Τασούλας Καραϊσκάκη (που δείχνει και αυτή να προτιμάει να κάνει αρκετές ερωτήσεις από το να δώσει απαντήσεις!!!) στο εξαιρετικό της κείμενο στην Κυριακάτικη Καθημερινή "Η ζωή μας στην προθήκη του Ιντερνετ"

Είναι άραγε η λαχτάρα για ένα εικονικό παγκόσμιο χωριό, όπου όλοι ταυτόχρονα είναι πρωταγωνιστές και μαζί θεατές του εαυτού τους και των άλλων;


Είναι ναρκισσισμός;


Είναι η ηδονή της εξουσίας (όταν έχεις πρόσβαση στη ζωή των άλλων, νιώθεις να την κατέχεις, να την ορίζεις...);


Είναι μια απάντηση στην πρόκληση να παίξεις με τους δικούς σου όρους σε ένα «παιχνίδι» όπου είσαι έτσι κι αλλιώς εγκλωβισμένος; (Κινητά, Ιντερνετ, e mail, αφήνουν ευδιάκριτα «ίχνη» της ιδιωτικής σου ζωής).


Είναι μια «μούντζα» στο σύστημα περισυλλογής και εμπορίας δεδομένων, με την επίδειξη αυτών που αναζητεί;

Και συνεχίζει. Διαβάστε προσεχτικά και ζυγίστε την κάθε της πρόταση:

"Η διαδικτυακή κοινωνία δεν διαφέρει από τη συμβατική σε πολυπλοκότητα, κινδύνους και αντιφάσεις – άλλωστε αποτελεί μέρος της. Και το παιχνίδι της αυτοαποκάλυψης είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά.
Αλλά κι ένα άλμα προς τη χαμένη συντροφικότητα, προς τη συλλογικότητα.

Μια προσπάθεια να αναδημιουργεί –μέσα από το Ιντερνετ– ο αποψιλωμένος δημόσιος χώρος.

Η ιδιωτικότητα αποτελεί προϋπόθεση για την ασφάλεια, την ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στη διαμαρτυρία.

Ομως, χωρίς δημόσιο χώρο δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιώματα.

Εξω από αυτόν, τα δικαιώματα είναι ορισμοί χωρίς περιεχόμενο, λόγια χωρίς νόημα, άδεια κελύφη."

Τελικά ... η ιδιωτικότητα αποτελεί προϋπόθεση για την ασφάλεια, την ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στη διαμαρτυρία???
Εγώ ρωτάω απλά...