Όλη την εβδομάδα, σκεφτόμουν πόσο αναβλητικός ήμουν όλο αυτό το καλοκαίρι, που δεν μπόρεσα να κανονίσω μια ωρίτσα και να πεταχτούμε οικογενειακώς να δουμε την έκθεση του Botero στην Πινακοθήκη.
Χθες το πρωί, μόλις ξύπνησα, μπαίνω Αθηνόραμα, τσεκάρω τι ώρες είναι ανοιχτή η έκθεση τις Κυριακές και με το που συνειδητοποιώ ότι είναι μέχρι τις 2 το μεσημέρι, ξυπνάω και μαμά και μικρό και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε.
Με τα πολλά και ξεπερνώντας μια ασυνήθιστη κίνηση Καβάλας και Πειραιώς, φτάνουμε στο φανάρι του Hilton 13:20.
Και τότε η γυναίκα μου, κοιτώντας το Banner της έκθεσης, κάνει την φρικτή διαπίστωση ότι η έκθεση είναι μέχρι της 23 Σεπτέμβρη. "Ε, και της απαντώ που είναι το προβλημα, σήμερα είναι είκοσιτε... "(παύση, ξανασκέφτομαι τι πήγα να πω, και συνειδητοποιώ, το προφανέστατο).
Με τα πολλά και ξεπερνώντας μια ασυνήθιστη κίνηση Καβάλας και Πειραιώς, φτάνουμε στο φανάρι του Hilton 13:20.
Και τότε η γυναίκα μου, κοιτώντας το Banner της έκθεσης, κάνει την φρικτή διαπίστωση ότι η έκθεση είναι μέχρι της 23 Σεπτέμβρη. "Ε, και της απαντώ που είναι το προβλημα, σήμερα είναι είκοσιτε... "(παύση, ξανασκέφτομαι τι πήγα να πω, και συνειδητοποιώ, το προφανέστατο).
Ο Botero με εκδικήθηκε για δεύτερη φορά στην ζωή μου.
Η πρώτη φορά στο Παρίσι πριν δύο χρόνια, αλλά εκεί με εμπόδισε η δουλειά μου, τώρα με εμπόδισε η ανυπέρβλητη αναβλητικότητά μου.
Η πρώτη φορά στο Παρίσι πριν δύο χρόνια, αλλά εκεί με εμπόδισε η δουλειά μου, τώρα με εμπόδισε η ανυπέρβλητη αναβλητικότητά μου.
Ποιος ξέρει, ίσως να μην ήμουν στο σωστό μέρος να την δω, ίσως η μοίρα μου είναι να δω τις υπέροχες χοντρές του Botero σε μια Μαδρίτη, ένα Λονδίνο, ή μια Νέα Υόρκη...
(κλασσικές δικαιολογίες αναβλητικού ατόμου!)
Όλες οι φωτό με τους πίνακες είναι από το karaart.com
2 σχόλια:
Στη Νεα Υόρκη φίλε, στη Νεα Υόρκη...
Μαζί φιλε, μαζί!
Δεν σε αφήνω μόνο σου αυτή την φορά!
Δημοσίευση σχολίου