Βλαστοκύτταρα... Τι απόφαση να πάρω?

Ξέρω ότι με τέτοιο τίτλο αργά ή γρήγορα όλο και κάποιος που θα γουγλίσει με τη λέξη βλαστοκύτταρα θα ξεπέσει εδώ γιατί προφανώς θα έχει την ίδια απορία με εμένα.

Εμείς το αργότερο εντός μίας εβδομάδας από σήμερα, ευελπιστούμε ότι θα γεννήσουμε το δεύτερο αγοράκι μας.

Στην πρώτη εγκυμοσύνη, τρία χρόνια πριν, είχαμε συλλέξει βλαστοκύτταρα με συνολικό κόστος τότε γύρω στα 1650€. Αυτή την στιγμή, τα βλαστοκύτταρα αυτά πρέπει να καταψύχονται κάπου στην Γερμανία αν θυμάμαι καλά.

Την πρώτη φορά ήμουν πολύ ενθουσιώδης για αυτή την νέα δυνατότητα της επιστήμης και την πιθανότητα -έστω και μικρή- της ίασης ανίατων ασθενειών χάρη στην φύλαξη αυτών των βλαστοκυττάρων.

Έκτοτε άκουσα και διάβασα πολλά. Και θετικά και αρνητικά.
Μάλιστα κάπου τελευταία διάβασα ότι επιστήμονες καταφέραν να αναπτύξουν κύτταρα και ανθρώπινους ιστούς δανειζόμενοι κύτταρα από άλλο μέρος του σώματος χωρίς την αναγκη να επιλέξουν βλαστοκύτταρα. Και σίγουρα μετά από 5-10 χρόνια από σήμερα, μπορεί και το εύχομαι η επιστήμη να έχει προχωρήσει μακριά και να μπορεί να θεραπεύει είτε με την χρήση βλαστοκυττάρων είτε χωρίς πολλές μη ιάσιμες -εύκολα - ασθένειες.

Μάλιστα την ώρα της γέννας, έγινα αυτόπτης μάρτυρας μιας συναλλαγής - εκείνη την πραγματικά τελευταία στιγμή - μεταξύ ενός γιατρου και της ετοιμόγεννης συγκατοίκου της γυναίκας μου, για το σκόπιμο της συλλογής βλαστοκυττάρων σε μια τιμή γύρω στα 3000€. Τελικά η γυναίκα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια πείστηκε και υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, σίγουρη ότι έπραττε το καλύτερο για το παιδί της.
Από τότε άκουσα από ανθρώπους του ιατρικού χώρου, διάφορα μη κολακευτικά σχόλια για διάφορες πρακτικές που υιοθετούνται σε Ελλάδα και εξωτερικό, και ειδικότερα ότι στην ουσία δεν υπάρχει εγγύηση το τι τελικά γίνονται αυτά τα βλαστοκυττάρα και αν τελικά κάποιος σου εγγυάται ότι αυτά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθούν από άλλους ασθενείς συμβατούς με τα αρχέγονα αυτά κύτταρα του παιδιού σου ή το πιο σημαντικό ίσως αν κούφια η ώρα έρθει η στιγμή να τα χρησιμοποιήσεις μετά από κάποια χρόνια αν θα είναι στην πρέπουσα κατάσταση και ποσότητα ώστε να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά.

Και έρχομαι τώρα 3 χρόνια μετά να αποφασίσω. Σοφότερος και ωριμότερος (λέμε τώρα...)

Και τελικά αποφασίζω ότι και πάλι θα συλλέξω βλαστοκύτταρα.
Ακόμη και αν ισχύουν αυτά που άκουσα, αυτό σημαίνει ότι όντως τα βλαστοκύτταρα σώζουν ζωές ή η έρευνα που συντελείται αυτή την στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο θα βοηθήσει στο μέλλον να σωθούν πολλές ζωές. Εφόσον μπορώ γιατί να μην το κάνω?
Το Κόστος από όσο έψαξα από 3 μεγάλες και γνωστές εταιρείες (μία ελληνική και δύο ξένες) κυμαίνεται από 1650-2000€.

Σίγουρα δεν είναι τσάμπα για να μην το σκεφτείς λίγο παραπάνω.
Και ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως η φίλη μου η Δέσποινα έχει δίκιο, γιατί αν ωφελεί κάτι τόσο πολύ να μην δίνεται τσάμπα η δυνατότητα συλλογής του?
Μήπως τελικά το κόστος είναι αυτό που γεννάει και όλο αυτό τον σκεπτικισμό σε σχέση με την αναγκη του να προχωρήσει κάποιος σε μια τέτοια κίνηση ή όχι?

Εγώ προσωπικά μπορώ να πληρώσω τα ζητούμενα λεφτά. Βασικός λόγος. Αν ήταν να βάλω υποθήκη το σπίτι μου σίγουρα θα το ξανασκεφτόμουν ή αν δούλευα και γω και η γυναίκα μου με τον βασικό μισθό. Για αυτό και είναι αδικία τα φτωχά ζευγάρια να μην τυγχάνουν αυτής της δυνατότητας ή να μην χρηματοδοτείται από τα ασφαλιστικά ταμεία αυτή η δαπάνη.

Θα μπορούσα π.χ. να πάω να μείνω και σε μονόκλινο στο Ιασώ ή να πάρω αμάξι με πιο χλιδάτο brand name αλλά δεν το κάνω. Η διαφορά από το τετράκλινο στο μονόκλινο στο Ιασώ είναι πιο μεγάλη από το κόστος της συλλογής βλαστοκυττάρων και το θεωρώ το λιγότερο κοροϊδία. Προτιμώ να πάρω ένα όμορφο δώρο στην γυναίκα μου με αυτή την διαφορά χρημάτων ή να πάμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

Και το βασικότερο είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Και γω όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που ξοδέψαν αυτά τα λεφτά για να φυλάξουν βλαστοκύτταρα σκεφτήκαν ότι στην μία περίπτωση στις χίλιες να χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσουν (και πάλι το τονίζω χωρίς σίγουρο αποτέλεσμα) και να ξέρουν ότι είχαν την δυνατότητα αλλά την απέρριψαν λόγω κόστους ή κάποιων φημών και φόβων (ανυπόστατων ή μη) θα ήταν κάτι το οποίο δεν θα συγχωρούσαν εύκολα από τον εαυτό τους.

Επίσης μιλούσα με έναν άνθρωπο του ιατρικού χώρου, ο οποίος μου είπε το εξής σωστό και σοφό!
Από το να παίρνουν οι συγγενείς χαζοδωράκια, κουκλακια, ζιπουνάκια, κοσμηματάκια και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, πιο σώφρων θα ήταν να χρησιμοποιούνταν όλα αυτά τα πεταμένα λεφτά στο να πάρει το παιδί μία καλή ιδιωτική ασφάλεια περίθαλψης. Είναι σίγουρα το πιο χρήσιμο και ουσιαστικό δώρο για κάθε παιδί και μακάρι να μείνει για πάντα αχρείαστο. Και ο άνθρωπος αυτός σκεφτείται ότι διδάσκει σε δημόσιο ίδρυμα και δουλεύει παράλληλα και σε δημόσια κλινική!

Τελικά έκλεισα στην ίδια εταιρεία που αποθηκεύσαμε και την προηγούμενη φορά με το ποσό των 1750€ (100€ παραπάνω από το 2005).

Αχρείαστο να 'ναι!