Εδώ και μερικούς μήνες περίμενα να δω την ταινία Home του Yann Arthus - Bertrand.
Ήξερα ότι δύσκολα θα έβλεπα κάτι το οποίο δεν έχω ακούσει ή διαβάσει ήδη στο λίγο σχετικά χρόνο που αφιερώνω για να ενημερώνομαι για οικολογικά θέματα ανά τον πλανήτη.
Αλλά ήθελα να δω κατά πόσο
ο συνδυασμός υπέροχων εναέριων λήψεων,
σε μια συνεχή πτήση της κάμερας πάνω από τον πλανήτη μας,
με την συνοδεία επιβλητικής μουσικής και
μιας λιτής αλλά ουσιαστικής αφήγησης
θα με καθήλωνε, θα με ενέπνεε, θα με επηρρέαζε, θα με προβλημάτιζε.
Τα κατάφερε. Με ξεσήκωσε να γράψω κάτι μετά απο καιρο...
Την ίδια στιγμή
που οι περισσότεροι στην Ελλάδα ασχολούνται είτε με την διαφορά πρώτου-δεύτερου κόμματος,
που υποψήφιοι ευρωβουλευτές, κόμματα αλλά και οι υποστηριχτές τους πειραματιζόμενοι με τις νέες δυνατότητες έκφρασης και επαφής με την εξουσία μέσα από τα διάφορα διαδικτυακά κοινωνικά δίκτυα διαλαλούν τις (ντεμέκ?) οικολογικές τους ανησυχίες και συνθήματα,
εγώ και ελπίζω και αρκετές χιλιάδες ακομη μαζί μου, παρακολούθησαν αυτό το ντοκιμαντέρ για το σπίτι μας. Για το κοινό σπίτι όλων μας, την Γη.
Επί περισσότερο από μία ώρα, βλέπαμε το πως έχουμε καταντήσει την γη με τις αλογιστες πράξεις μας τα τελευταία 100 χρόνια και στα τελευταία λεπτά ως επίλογο ακούσαμε την αφηγήτρια να επαναλαμβάνει την φράση "It's too late to be a pessimistic"
Είναι πολύ αργά να είμαστε απαισιόδοξοι. Πράξεις να εφαρμοστουν άμεσα υπάρχουν και προϋποθέτει να τις εφαρμόσουμε όλοι μαζί και γρήγορα... Να συνειδητοποιησουμε ότι δεν υπάρχει άλλος καιρός για χάσιμο. Χιλιάδες εθελοντές και ακτιβιστές και επιστημονες ανά τον κόσμο μας δείχνουν τον δρόμο.
Και τελικά?
Βλέποντας αυτό το ντοκιμαντέρ κατά τύχη κάποιος που πρώτη φορά ενημερώθηκε για την σημερινη κατάσταση στον πλανήτη και το πόσο μπορεί να επηρρεαστεί η ζωή μας τα αμέσως επόμενα χρόνια απο οικολογική καταστρφή της, πείστηκε μέσα σε αυτή την μιάμιση ώρα να αλλάξει τρόπο και στάση ζωής?
Δύσκολο. Πολύ δύσκολο...
Γιατί αυτό το ντοκιμαντέρ πραγματικά αποτελεί εστία έμπνευσης που διήρκησε μολις 1:30 ώρα διακόπηκε από τον ίδιο τον ΣΚΑΙ 5-6 φορές με διαφημίσεις από όμορφα πολυτελή μεγάλου κυβισμού κατά κύριο λόγο αυτοκίνητα να διασχιζουν όμορφες και καθαρές πόλεις χωρις ιχνος κίνησης ή δρόμους δίπλα σε καταπράσινα λιβάδια, δημιουργώντας μια ευφορία αντιστοιχη με αυτη των πανεμορφων νεανικών προσώπων και γενικότερα χαρούμενων και πετυχημένων προτύπων στις διαφημίσεις των τσιγάρων.
Όταν ενημερωνόμαστε για την οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας μερικές ελάχιστες ώρες αθροιστικά ολόκληρο το χρόνο από παρόμοια ντοκιμαντέρ ή ολιγόλεπτα ρεπορτάζ σε κάποια δελτία ειδήσεων αλλά ταυτόχρονα βομβαρδιζομαστε για εκατοντάδες ώρες το χρόνο από διαφημίσεις για όμορφα, μεγάλα αυτοκίνητα είναι προφανες οτι δεν μπορούμε να αλλάξουμε στάση ζωής έτσι εύκολα.
Στο μυαλό μας ακομη και μετά από αυτή την προβολή κυριαρχει το SUV της διαφήμισης, αυτό που ζηλεύει ο γείτονας οταν το πάρεις, αυτό που νομίζουμε ότι μας κοιτάνε οι πάντες στο δρόμο όταν σταματάμε στα φανάρια και που ο παρκαδόρος θα αφήσει για μόστρα κοντά στην πόρτα του μαγαζιού το βράδυ...
... και όχι το πόσα εκατομύρια κυβικά μέτρα νερού πχ σπαταλιώνται για μια φυτεία ευκάλυπτου που θα μας δώσει χαρτί ή για την διυλιση πετρελαιου απο τη λάσπη ή για τους πάγους που λιώνουν με ταχεις πλέον ρυθμους στους δυο πόλους κινδυνεύοντας να αλλάξει η ζωη στην γη όπως την ξέρουμε.
Μια τέτοια μέρα, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, παραμονές ευρωεκλογών όλοι αυτοί που θέλουν την ψήφο μας, ξοδεύοντας αλόγιστα τα χρήματα που τους έδωσε το κράτος, εγώ και εσείς δλδ, θα μπορούσαν να μας πεισουν για τα οικολογικά τουλαχιστον αισθηματά τους ή προθέσεις, έστω απλά βάζοντας σε εθνικό δίκτυο το HOME PROJECT.
Χωρίς διαφημίσεις. Πληρώνοντας τα κόμματα τα κανάλια για το χαμένο διαφημιστικό χρόνο.
Όπως όταν κάνει εθνικά διαγγέλματα ο Πρωθυπουργός μας
όπως θα κάνουν μεθαύριο από μόνα τους τα κανάλια όταν ένας ένας οι αρχηγοι των κοινοβουλευτικών μας κομμάτων θα βγουνε στο Ζάππειο να μας ανακοινώσουν τα συμπεράσματα τους απο την αναμέτρηση.
Ουτοπικά σκέφτομαι πάλι?
όχι σκέφτομαι αισιόδοξα
Θέλω απλά σήμερα, αυτό που ειναι καταδικασμένο να γίνει κάποια στιγμή αργότερα τα αμέσως επομενα χρόνια.
Άλλωστε...
It's too late to be a pessimistic.
Ήξερα ότι δύσκολα θα έβλεπα κάτι το οποίο δεν έχω ακούσει ή διαβάσει ήδη στο λίγο σχετικά χρόνο που αφιερώνω για να ενημερώνομαι για οικολογικά θέματα ανά τον πλανήτη.
Αλλά ήθελα να δω κατά πόσο
ο συνδυασμός υπέροχων εναέριων λήψεων,
σε μια συνεχή πτήση της κάμερας πάνω από τον πλανήτη μας,
με την συνοδεία επιβλητικής μουσικής και
μιας λιτής αλλά ουσιαστικής αφήγησης
θα με καθήλωνε, θα με ενέπνεε, θα με επηρρέαζε, θα με προβλημάτιζε.
Τα κατάφερε. Με ξεσήκωσε να γράψω κάτι μετά απο καιρο...
Την ίδια στιγμή
που οι περισσότεροι στην Ελλάδα ασχολούνται είτε με την διαφορά πρώτου-δεύτερου κόμματος,
που υποψήφιοι ευρωβουλευτές, κόμματα αλλά και οι υποστηριχτές τους πειραματιζόμενοι με τις νέες δυνατότητες έκφρασης και επαφής με την εξουσία μέσα από τα διάφορα διαδικτυακά κοινωνικά δίκτυα διαλαλούν τις (ντεμέκ?) οικολογικές τους ανησυχίες και συνθήματα,
εγώ και ελπίζω και αρκετές χιλιάδες ακομη μαζί μου, παρακολούθησαν αυτό το ντοκιμαντέρ για το σπίτι μας. Για το κοινό σπίτι όλων μας, την Γη.
Επί περισσότερο από μία ώρα, βλέπαμε το πως έχουμε καταντήσει την γη με τις αλογιστες πράξεις μας τα τελευταία 100 χρόνια και στα τελευταία λεπτά ως επίλογο ακούσαμε την αφηγήτρια να επαναλαμβάνει την φράση "It's too late to be a pessimistic"
Είναι πολύ αργά να είμαστε απαισιόδοξοι. Πράξεις να εφαρμοστουν άμεσα υπάρχουν και προϋποθέτει να τις εφαρμόσουμε όλοι μαζί και γρήγορα... Να συνειδητοποιησουμε ότι δεν υπάρχει άλλος καιρός για χάσιμο. Χιλιάδες εθελοντές και ακτιβιστές και επιστημονες ανά τον κόσμο μας δείχνουν τον δρόμο.
Και τελικά?
Βλέποντας αυτό το ντοκιμαντέρ κατά τύχη κάποιος που πρώτη φορά ενημερώθηκε για την σημερινη κατάσταση στον πλανήτη και το πόσο μπορεί να επηρρεαστεί η ζωή μας τα αμέσως επόμενα χρόνια απο οικολογική καταστρφή της, πείστηκε μέσα σε αυτή την μιάμιση ώρα να αλλάξει τρόπο και στάση ζωής?
Δύσκολο. Πολύ δύσκολο...
Γιατί αυτό το ντοκιμαντέρ πραγματικά αποτελεί εστία έμπνευσης που διήρκησε μολις 1:30 ώρα διακόπηκε από τον ίδιο τον ΣΚΑΙ 5-6 φορές με διαφημίσεις από όμορφα πολυτελή μεγάλου κυβισμού κατά κύριο λόγο αυτοκίνητα να διασχιζουν όμορφες και καθαρές πόλεις χωρις ιχνος κίνησης ή δρόμους δίπλα σε καταπράσινα λιβάδια, δημιουργώντας μια ευφορία αντιστοιχη με αυτη των πανεμορφων νεανικών προσώπων και γενικότερα χαρούμενων και πετυχημένων προτύπων στις διαφημίσεις των τσιγάρων.
Όταν ενημερωνόμαστε για την οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας μερικές ελάχιστες ώρες αθροιστικά ολόκληρο το χρόνο από παρόμοια ντοκιμαντέρ ή ολιγόλεπτα ρεπορτάζ σε κάποια δελτία ειδήσεων αλλά ταυτόχρονα βομβαρδιζομαστε για εκατοντάδες ώρες το χρόνο από διαφημίσεις για όμορφα, μεγάλα αυτοκίνητα είναι προφανες οτι δεν μπορούμε να αλλάξουμε στάση ζωής έτσι εύκολα.
Στο μυαλό μας ακομη και μετά από αυτή την προβολή κυριαρχει το SUV της διαφήμισης, αυτό που ζηλεύει ο γείτονας οταν το πάρεις, αυτό που νομίζουμε ότι μας κοιτάνε οι πάντες στο δρόμο όταν σταματάμε στα φανάρια και που ο παρκαδόρος θα αφήσει για μόστρα κοντά στην πόρτα του μαγαζιού το βράδυ...
... και όχι το πόσα εκατομύρια κυβικά μέτρα νερού πχ σπαταλιώνται για μια φυτεία ευκάλυπτου που θα μας δώσει χαρτί ή για την διυλιση πετρελαιου απο τη λάσπη ή για τους πάγους που λιώνουν με ταχεις πλέον ρυθμους στους δυο πόλους κινδυνεύοντας να αλλάξει η ζωη στην γη όπως την ξέρουμε.
Μια τέτοια μέρα, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, παραμονές ευρωεκλογών όλοι αυτοί που θέλουν την ψήφο μας, ξοδεύοντας αλόγιστα τα χρήματα που τους έδωσε το κράτος, εγώ και εσείς δλδ, θα μπορούσαν να μας πεισουν για τα οικολογικά τουλαχιστον αισθηματά τους ή προθέσεις, έστω απλά βάζοντας σε εθνικό δίκτυο το HOME PROJECT.
Χωρίς διαφημίσεις. Πληρώνοντας τα κόμματα τα κανάλια για το χαμένο διαφημιστικό χρόνο.
Όπως όταν κάνει εθνικά διαγγέλματα ο Πρωθυπουργός μας
όπως θα κάνουν μεθαύριο από μόνα τους τα κανάλια όταν ένας ένας οι αρχηγοι των κοινοβουλευτικών μας κομμάτων θα βγουνε στο Ζάππειο να μας ανακοινώσουν τα συμπεράσματα τους απο την αναμέτρηση.
Ουτοπικά σκέφτομαι πάλι?
όχι σκέφτομαι αισιόδοξα
Θέλω απλά σήμερα, αυτό που ειναι καταδικασμένο να γίνει κάποια στιγμή αργότερα τα αμέσως επομενα χρόνια.
Άλλωστε...
It's too late to be a pessimistic.
