17 Μαΐ 2011

Μικρό παιδί είσαι...

... όταν σε ένα μπισκότο με μια χαρούμενη φατσούλα στην μια πλευρά, εσύ επιλέγεις να φας το μπισκότο γυρνώντας το ανάποδα, για να μην βλέπεις την φατσούλα την ώρα που την τρως!

Την παρατήρηση αυτή κάναμε αρκετοί μεγάλοι (έχουμε και φωτογραφικό υλικό) βλέποντας μικρά παιδιά της παρέας (κάτω των 6) να τρώνε τα πειρατικά μπισκότα της φωτογραφίας! Όλα πριν τα φάνε τα κοιτάζανε και τα γυρίζανε ανάποδα! Τα μεγαλύτερα αδιαφορούσαν!


Τελικά η πλήρης αθωότητα να έχει ημερομηνία λήξης κάπου εκεί στα 6? Εγώ ξέρω όμως ότι χθες δεν χόρταινα να βλέπω αυτά τα μικρά χεράκια να τρώνε τα μπισκοτάκια τους! Δεν χορταίνω να απολαμβάνω αυτές τις στιγμές που μας χαρίζουν όλα τα μικρά παιδιά, όταν εμείς βρίσκουμε τον χρόνο να τις απολαύσουμε.

Και θέλω να παραμείνω έτσι και να απολαμβάνω αυτή την αθωότητα στα μάτια των παιδιών μου ακόμη και όταν αυτά θα μεγαλώσουν ... και ας έχω σταματήσει χρόνια τώρα να κοιτάζω τα μπισκότα μου στα μάτια!

5 σχόλια:

popelix είπε...

Άσε ... εγώ πετούσα το αχλάδι που μου έβαζε η μάνα μου στο νηπιαγωγείο γιατί του σκάλιζε μάτια, μύτη και στόμα. Μου φαίνόταν σαν ανθρωπάκι!

Βουτυροκόριτσο :-p

sitronella είπε...

Εγώ πάλι αυτή την αθωότητα την έχω χάσει εντελώς (αν την είχα ποτέ :P )
Τα καταβροχθίζω χωρίς δεύτερη σκέψη, μάτια, μύτες, χαριτωμένα μαντηλάκια, τα πάντα χαχαχαχα
Πάντως για σκέψου το λίγο... Είναι πράγματι αθωότητα το να γυρνάς το μπισκότο από την άλλη; Αν το γυρίσεις και πάλι ξέρεις πως από την άλλη είναι ένα γλυκό προσωπάκι. Και παρ' όλ' αυτά εσύ το τρως! Απλώς, όπως είπες κι εσύ, δεν το κοιτάς στα μάτια.
Αθωότητα θα ήταν να μη το έτρωγαν καθόλου (όπως η popelix)...
Μήπως λοιπόν αντί να χάνουμε αθωότητα, κερδίζουμε ειλικρίνια; :P
(ναι κύριε πειρατή. Το ξέρω πως υπάρχεις και είσαι νόστιμος και κοίτα τώρα πως θα σε φάω!!!! )

gaitanaki είπε...

δεν χορταίνω να τον κοιταζω τον γιό μου, είτε το τρώει το ανθρωπάκι είτε όχι! πώς θα γίνει να κρατήσει αυτή εποχή....?ψάχνω τα βρώ μπουκαλάκια να κρατήσω τις στιγμές και ακόμα και το κουτάκι της φωτογραφικής δεν μου φτάνει..... αχαχ.

popelix είπε...

sitronela, μου αρέσει το σκεπτικό σου!

philos είπε...

Μαμάδες... τι συζητάτε στο site μου? :p
θα συμφωνησω με την Στέλλα και το μόνο που αποζητώ και γω είναι περισσότερες τέτοιες στιγμές να καταγράφονται στην μνήμη μου ή της φωτογραφικής για να μπορώ και γω να ξεφεύγω από τις έγνοιες τις καθημερινές!