4 Μαΐ 2009

Ούτε ένας καλός!

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε ο Σταύρος Θεοδωράκης στα σημερινά Νέα:

"Για μια στιγμή νόμισα ότι ο Νικοπολίδης μόλις πέτυχε το 37ο γκολ του αγώνα, θα έτρεχε να συγχαρεί τον πεσμένο αντίπαλό του. Ο Σάχα είχε αντέξει και αυτός 180 λεπτά, είχε βάλει 2 γκολ- όσα και ο Νικοπολίδης- και είχε αποκρούσει 2 πέναλτι- όσα και ο Νικοπολίδης. Για μια στιγμή το έζησα σαν φαντασίωση. Ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού ύστερα από έναν τέτοιο τελικό θα έδιναν αμέσως το χέρι στους αντιπάλους τους. Ότι όλοι μαζί οι 22 ποδοσφαιριστές- όσοι τέλος πάντων είχαν μείνει όρθιοι έπειτα από τρεις ώρες αγώνα θα γίνονταν μια μπάλα και θα έκλαιγαν και θα γελούσαν μαζί.
Και η μια εξέδρα θα χειροκροτούσε την άλλη
.
Ίσως να είχα επηρεαστεί και από το κλίμα της παρέας μου. Οι μισοί ήμασταν με την ΑΕΚ και οι άλλοι μισοί με τον Ολυμπιακό. Τα πρώτα γκολ τα πανηγύριζε ο καθένας χωριστά. Στην αρχή κάποιοι φώναζαν, έβριζαν και χειρονομούσαν. Όσο περνούσαν οι ώρες, ακόμη και οι πιο σκληροί μαλάκωσαν. Μετά τα δέκα πέναλτι για κάθε ομάδα, σχεδόν πάψαμε να πανηγυρίζουμε. Και τις «αστοχίες» των «αντιπάλων» μας τις αντιμετωπίζαμε με σκυμμένο το κεφάλι. Γιατί, πώς να πανηγυρίσεις ένα στραβοπάτημα σε έναν μαραθώνιο; Αυτό όμως που έζησε η παρέα μου- και πολλές άλλες παρέες σε όλη την Ελλάδα- το βράδυ του Σαββάτου, δεν μπόρεσε να το αισθανθεί ούτε ένας από τους εκατομμυριούχους του γηπέδου. Αν το αισθανόταν και υποκλινόταν στους αντιπάλους του, θα έμενε για πάντα στην αθλητική ιστορία.
Τελικά όμως δεν υπήρξε ούτε ένας τολμηρός, για να αποδειχθεί άλλη μία φορά ότι εκτός από τους πολιτικούς που μας αξίζουν, έχουμε και τους ποδοσφαιριστές που μας αξίζουν.

ΥΓ: Δεν τρέφω καμιά ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά αν νικητής ήταν η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ, ο Άρης ή η Λάρισα. Στην Ελλάδα, οι νικητές δεν γνωρίζουν την ύψιστη αρετή των νικητών. Την ταπεινότητα!"



Το παρακάτω κείμενο το άκουσα που το διαβάζε σήμερα το πρωί ο Γιαννούτσος στο ραδιόφωνο του Best. Και αυτός, όπως και οι υπολοιποι της παρέας του στο ραδιόφωνο, αλλά και εγω περίμενα να ζήσω την ίδια "φαντασίωση" που περιγράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης σε αυτό το εξαιρετικό του κείμενο.
Αλλά που τέτοια τύχη...
Δεν είναι μονο θέμα ταπεινότητας.
Είναι ότι γενιές τώρα, στην συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, το γήπεδο και γενικά η παρακολούθηση ομαδικών σπορ όπου και αν αυτή λαμβανει χώρα έχει συνδεθεί με την εκτόνωση, με ευφάνταστα συνθηματα που περιέχουν μπινελίκια και μια γενικότερη ενασχόληση με τα γεννητικά όργανα και των δύο φύλων...

Και φυσικά ούτε το facebook αλλα ούτε και το twitter δεν αποκόπηκαν από τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας...

Δυστυχώς ακομη και 37 γκολ σε ένα ματς δεν στάθηκαν αρκετά για να με πείσουν ότι αυτό ήταν ένα ματς ευρωπαϊκού επιπέδου, είτε μέσα, είτε έξω απο τον αγωνιστικό χώρο...

14 σχόλια:

brexians είπε...

kai min perimeneis na iparxei!
itan poli diskolo na diavaso to blog kati exoun oi xaraktires exou kai to latino ellinkos!!

brexians είπε...

τωρα ειναι οκ!

philos είπε...

Είπα και γω να παιξω με γραμματοσειρες αλλά ξέχασα ότι ο ΙΕ δεν υπακούει εύκολα...
Σε ευχαριστώ για την επισήμανση!
:)

next_day είπε...

Σιγουρα δεν ήταν ένας αγώνας ευρωπαικού επιπέδου, απο τις λίγες γνώσεις που έχω...

Έζησα όμως κάτι που ποτέ δεν το περιμένα..
Έβλεπα κι εγω τον αγώνα με τους δικούς μου και τον Τάσο στην πλατεία στο χωριό..

Στην αρχή ο καθένας υποστήριζε την ομάδα του και οι Παναθηναικοί τηβν ΑΕΚ, μέσα σε αυτούς κι εγώ...

Όμως στο τέλος του αγώνα, έγινε κάτι που με συγκλόνισε..

Σηκώθηκε όλο το μαγαζί και χειροκροτούσε!! Και τις 2 ομάδες!!

Την καλησπέρα μου!

bbchris είπε...

Απ' όλο αυτό το πράγμα στον τελικό του κυπέλλου αυτό του έμεινε? Διαβασα το άρθρο του link και με έπιασαν τα γέλια.

Γίνεται αυτό που λέει ο Θεοδωράκης στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλου? Όχι.

Γίνεται στον τελικό του Champions League? Ούτε.

Μόνο στο μπάσκετ ισχύει από παράδοση να δίνεις στο τέλος το χέρι σου στον αντίπαλο.
Στο ποδόσφαιρο το δίνεις πριν την έναρξη του αγώνα.

Ωραίο πράγμα η ευγένια αλλά για εκεί που χρειάζεται. Μέσα στις τέσσερις άσπρες γραμμές δεν ισχύουν οι κανόνες αυτού που λέγεται στις μέρες μας political correct. Είναι η φύση του παιχνιδιού τέτοια. Και για να σας διαλύσω ακόμα περισσότερο τον μύθο, που προσπαθείται να φτιάξεται γύρω από την «μπάλα» η UEFA από πέρσυ ζητάει από τους παίκτες και τους διαιτητές να μην εφαρμόζουν το fair play.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό γίνεται πάντως. Παίκτες Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού να φεύγουν αγκαλιασμένοι, προπονητές να κουτσο-κουβεντιάζουν, ηττημένοι και νικητές να συγχαίρουν τους διαιτητές. Βεβαίως και γίνεται. Ακόμα κι αν κρίνεται κάτι τόσο σπουδαίο όσο μια συμμετοχή σε τελικό.

Αλλά στο μπάσκετ.

Δες τον ημιτελικό της Παρασκευής. Τόσα παιζόντουσαν και όμως παίκτες/προπονητές ήταν κύριοι. Ελέω Γερμανικής αστυνομίας, ήταν κύριοι και τα παλληκάρια στις εξέδρες. Μια χαρά. Για κάτι τέτοια δηλώνω μια ζωή μπασκετόφιλος.

Ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου λέμε! :^)

ΥΓ: Διάβασα και κάτι καλό, δεν θυμάμαι πού, ότι τώρα που βγαίνουν όλοι να πανηγυρίσουν στο facebook, ποιοι θα κατεβούν στο Πασαλιμάνι;

philos είπε...

mpampakis, βιάζομαι τώρα αλλα το διάβασα και γω σε ένα blog προχθες θα βαλω λινκ αργότερα που θα απαντησω εκτενέστερα!
:)
Καλό απογευμα!

Γιατρός είπε...

Τι διαφέρει, σ' αυτό το κείμενό του ο κ. Θεοδωράκης από τις νουθεσίες των παλιών κατηχητικών...
Δυστυχώς αυτά στην Ελλάδα δεν αλλάζουν. Πάντα υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν ποιό είναι το σωστό, το χρηστό, το πατριωτικό κοκ και εξεγείρονται όταν δεν γίνονται τα πράγματα όπως αυτοί τα θέλουν.
Καληνύχτα κ. Θεοδωράκη.

Vassilis είπε...

Η αλήθεια είναι ότι απέχουμε πολύ ακόμα για να χαρακτηρίζονται ευρωπαϊκού επιπέδου οι αγώνες στην Ελλάδα. Το επίπεδο δεν προσδιορίζεται μόνο από τις ομάδες αλλά και από τους φιλάθλους, οπότε έχουμε δρόμο ακόμα να διαβούμε. Πάντως η αντίδραση στο χωριό της next day είναι ένα αισιόδοξο σημάδι ότι όλα μπορούν να γίνουν.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα. Επίσης θεωρώ ότι και η ΑΕΚ θα είχε την ίδια ή και χειρότερη συμπεριφορά.
Το ελληνικό τερατούργημα που ονομάζουμε κατ'ευφημισμό ποδόσφαιρο, είναι δημιουργία του άπληστου διαβρωμένου αθηναϊκού κατεστημένου.
Προσ Θεού, δεν εννοώ ότι όλοι όσοι γεννήθηκαν στην Αθήνα ανήκουν σ'αυτήν την κατηγορία.
Σίγουρα όμως αυτή η πόλη έλκει την ανομία και τη διαφθορά. Όπως η μύγα έλκεται από το σ$ατό.
Η λύση όπως και σε άλλα πολλά, θα έρθει από τον ΠΑΟΚ.
Η μόνη σοβαρή αντιπρόταση στη βρώμα και στη δυσωδία του ΠΟΚ θα είναι και πάλι από τη Θεσσαλονίκη.
Ανοίξτε τα μάτια σας προ Βορρά και αφήστε αφιονισμένους κηπουρούς και κηργιάκους να αυνανίζονται.

Kwlogria είπε...

Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνεστε κι εσείς (οι άντρες) όταν μιλάμε για γυναικείες μαλακίες. Ούτε ξέρω τι έγινε! Καλά που διαβάζω κανένα ποστ κι ενημερώνομαι (αν και συνεχίζω να μην καταλαβαίνω!) Τα φιλιά μου!!

KitsosMitsos είπε...

Ευτυχώς που έβαλες μέσα και τη Λάρισα ;-)
Όσο για τα άλλα, δεν είναι τόσο ουτοπικά. Ήδη έχουν ξεκινήσει πρωτοβουλίες πχ από τον Εργοτέλη. Μακάρι να συνεχιστούν

philos είπε...

Αφησα να σιτεψουν λίγο τα σχόλια. Συγχωρέστε με δεν ήταν στις προθέσεις μου.

next day, ίσως οι συγχωριανοι σου είδανε και αυτη αυτο το ματς σαν μια γιορτη.
Ήταν μια γιορτη. Είχε κάτι το ασυνήθιστο.
Και δεν είναι κακο έστω για μια φορά να αλλάζανε συνήθειες και οι παίχτες και οι φίλαθλοι.

Συνωνόματε, δεν είναι θέμα παράδοσης. Είναι θέμα φιλοσοφίας και ανθρώπων. Εχω δει αντιπάλους να αγκαλιαζονται στο τέλος ενός ματς πάμπολες φορές. Επίσης δεν είδα ούτε άκουσα πουθενα την UEFA να ζητάει να μην εφαρμοζεται το fair play. Και αν η UEFA θέλει να βλέπει περισσότερους φιλάθλους σε τηλεοράσεις και γηπεδα, μάλλον δεν θα πρέπει να σκέφτεται έτσι.
Αποψη μου!

philos είπε...

mpampakis, εγώ δεν είμαι πλέον ουτε μπασκετικός ουτε ποδοσφαιρικος... κοιταζω που υπάρχει καλό θέαμα. Για αυτο και σπάνια βλέπω ελληνικο ποδόσφαιρο, αλλά μπάσκετ στα playoff θα δω αρκετά ματς και περιμένω με αγωνία τον τελικο Ολυμπιακου - Παναθηναικου. Και ας μην δώσουν στο τέλος τα χέρια...
:DDD

Παρεπιπτόντως το Link που ειδα αυτο που λες ήταν εδώΓιατρός, όποιος δεν θέλει κηρυγματα απλά δεν πάει κατηχητικό.

Vassilis, και στο δικό σου ποστ, πάνω κάτω τις ίδιες θέσεις εκφράζεις. Αρα να μην νιωθω μόνος...

Ανώνυμε, 3 χρόνια ζουσα Τούμπα διπλα στο γηπεδο και ουκ ολίγες φορές πηγα και ειδα ματς. Ας υποθέσουμε ότι υφίσταται το λεγομενο Αθηναικό κατεστημένο μετά από χρόνια Υπουργων και υφυπουργων αθλητισμου αλλά και πρωθυπουργων προερχομενοι απο Θεσσαλονίκη. Ενα δεν κατάλαβα ότι θα έρθει η λύση από τα μικρά παιδιά δημοτικού που πάνε στην Τουμπα, στο Καυτατζόγλειο και στο Χαριλάου μόνα τους και βρίζουν και πετάνε αντικείμενα θα έρθει η λύση?
Ως ότου έρθει πραγματική λύση, εγω θεωρώ ότι αυνανιζόμαστε όλοι όσοι επιμένουμε να παθιάζομαστε και να φανατιζόμαστε με τις ελληνικές ομάδες στο ποδόσφαιρο...

kwlogria, δεχομαστε τα φιλιά σας και κάνουμε ένα διάλλειμμα απο την αθλητική καφρίλα που μας έπιασε!
xaxaxa

Κιτσο, μακάρι να ξεκινησουν πρωτοβουλίες απο τους μεγαλους... και συντομα!