31 Δεκ 2008

Η μελωδία της φετινης χρονιάς.

Δίπλα στους θανάτους παιδιών σε όλο τον κόσμο, σε καταστροφές και πολέμους στον τόπο και την ώρα που γεννήθηκαν τα Χριστούγεννα, εμείς επιμένουμε και συνεχίζουμε την ζωή μας κανονικά.
Σαν να μην την αγγίζει τίποτα.
Να τρέχουμε σαν παλαβοι για τα τελευταία ψώνια, να ετοιμάσουμε εορταστικα τραπέζια, να παίξουμε με τα παιδιά μας, να ακουσουμε τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες ξανα και ξανα...

Τα έχουμε όλα. Και όταν κάποια στιγμη μας λείψει η καλή υγεία, πανικοβαλόμαστε, τρομάζουμε, προσγειωνόμαστε... μέχρι την επόμενη πτήση.

Και ναι αυτή η πτήση είναι το μόνο όπλο μας, στο άγχος της επομενης ημέρας.
Τα δώρα, οι ευχές, τα ήθη και τα εθιμα που είτε κληροδοτήσαμε είτε αυτα που δημιουργουμε οι ίδιοι...

Και κάθε Νοέμβρη τα νοσταλγούμε έντονα, ενώ τις πρώτες ημέρες του Γενάρη ξέρουμε ότι το hangover θα είναι απότομο και βαρύ και θα μας επαναφέρει ανώμαλα στην καθημερινότητά μας.

Γιατί πολύ απλά εμείς επιλέγουμε την καθημερινότητά μας. Να τρέχουμε συνέχεια έξω απο το σπίτι προς αναζήτηση μεγαλύτερης επαγγελματικής και προσωπικής επιτυχίας, να αναζητάμε πολλούς φίλους και όχι να προσέχουμε τους λίγους καλούς φίλους, να κυνηγάμε το χρήμα και την κατανάλωση, να μην βάζουμε φραγμό στις φιλοδοξίες μας είτε είναι εφικτές είτε ανέφικτες.
Και φυσικά να ελπίζουμε.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε αν και κατα βάθος ξέρουμε καλά την στατιστική.

Είμαι μόνος σπίτι για αυτό και έχω και χρόνο να καταγράφω όλα αυτα που μπορεί κάποια στιγμή να αφαιρεθώ και να σκεφτώ σε λίγες ώρες που όλοι μαζί οι συγγενείς και οι φίλοι θα φωνάζουν όλοι μαζί στο σπίτι που θα περάσουμε το ρεβεγιον της πρωτοχρονιάς.

Σκέφτομαι πόσο άσχημα ξεκίνησε η χρονιά περσι και πόσο καλύτερα είμαστε τώρα.

Και συνειρμικά μπορεί όλα αυτά να τα έχω σκεφτεί όλες τις προηγουμενες πρωτοχρονιές ακουγοντας τις γνωστές Χριστουγεννιάτικες μελωδίες.

Φέτος όμως μία μελωδία, ένα σκανδαλιάρικο παιδικό προσωπάκι να την τραγουδάει και ένα άλλο μονίμως χαμογελαστό προσωπάκι που χτυπάει παλαμάκια συνέχεια με κάνουν να φέρνω άλλους συνειρμους. Ευχάριστους και ελπιδοφόρους. Ξεχνώ και πάλι τις στατιστικές. Και νιώθω πιο δυνατός από κάθε άλλη προηγουμενη παραμονη Πρωτοχρονιάς. 

Σας το αφιερώνω.
Ρουντολφ το ελαφάκι.



Σε όσους σε πείσμα των καιρών συνεχίζετε πραγματικά να ατενίζετε το μέλλον αισιόδοξα, με ελπίδα και αγάπη.
Σε όλους τους νέους γονείς αλλά 
και σε όσους όταν βλέπουν φτωχά, αρρωστα, ταλαιπωρημένα, ορφανά ή μπαρουτοκαπνισμένα παιδιά, δεν παύουν ποτέ να δακρύζουν και να μην νιώθουν ποτέ απόλυτα ευτυχισμένοι.

(update: Ο Αρκούδος με κάλυψε πλήρως...)

Point Of View


Aγάπη και υγεία παντου ... μα παντου και σε όλους εύχομαι.


6 σχόλια:

Klearchos είπε...

Καλή Χρονιά!!

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά!

ritsmas είπε...

Ωραίο κείμενο... Μπράβο. Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο,.να χαιρεσαι την οικογένεια, το δικό σου σπιτικό. Και νασαι δοτικός και δημιουργικός. Εκεί ειναι όλο το μυστικό

ριτς

philos είπε...

Καλή χρονιά, Κλέαρχε και ipodcrates.

Ρίτσα, σε ευχαριστώ για τις ευχές και τα καλά σου λόγια.
Ελπίζω να εχουμε όλοι μας ένα δημιουργικό 2009!

Unknown είπε...

Καλή χρονιά φίλε!!!!!!!

Σοφία είπε...

Καλή χρονιά να έχουμε!