9 Σεπ 2008

Ο διάλογος συνεχίζεται...

Απο χθες το απόγευμα έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Παπανδρέου ένα κείμενο - απάντηση - στο προηγουμενο post μου, με τίτλο "Για την αξία του Διαδικτύου". Επισημαίνω τα παρακάτω που για μένα είναι χαρακτηριστικά του σκεπτικού και των προθέσεων των ανθρώπων πίσω από αυτό και του ιδίου του πολιτικού:

Κανείς δεν είναι αλάθητος, ούτε το papandreou.gr. Ο προσωπικός κόμβος του Γιώργου Παπανδρέου, δεν είναι κάτοχος του αποκλειστικού δίκιου και του σωστού.

Η στόχευση του είναι να επιζητεί απαντήσεις σε καίρια ζητήματα, που μας απασχολούν όλους και σε αυτή τη προοπτική προάγει ουσιαστικά θέματα που, είτε τίθενται ως θεματικές από τους bloggers, είτε παίρνουν τη μορφή μιας ποιο συλλογικής διεκδίκησης προς το δικαιότερο και σωστότερο.

Σημασία έχει να δοθεί χώρος και στη διαφορετική, ενδεχόμενα διερευνητική, άποψη και πρωτοβουλία και πάνω από όλα στην άποψη που αμφισβητεί και θεμελιώνει την αμφισβήτηση της. Ο διάλογος είναι ουσία επιχειρημάτων και ανταλλαγής απόψεων. Οι μονομέρειες και οι γενικεύσεις δεν μπορούν να έχουν θέση σε ένα διάλογο και κάθε κριτική που προάγει θεμελιωμένα μια διαφορετική άποψη πρέπει να προβάλλεται, εφόσον συνεισφέρει στην εποικοδόμηση, όχι μόνο του διαλόγου, αλλά και ενός ενδεχόμενου αποτελέσματος ως συνισταμένη διαφόρων απόψεων.

Οι παραπάνω δηλώσεις, μοιάζουν σαν ένα είδος (μίνι) μανιφέστου για το δημόσιο διάλογο μεταξύ πολιτικών και πολιτών. Οι πράξεις μέχρι τώρα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Απλά αυτά τα λόγια ήρθαν ως επιβεβαίωση αυτών που είχα διαπιστώσει ο ίδιος μέσα από την ιστοσελίδα του ΓΑΠ.

Το γεγονός ότι συμμετέχω σε έναν διάλογο με έναν πολιτικό δεν πρέπει να σημαίνει απαραίτητα ότι θα ψηφίσω τον εν λόγω πολιτικό ή οτι τον βοηθάω να προβληθεί. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτες τις αντιλήψεις. Να είμαστε ρεαλιστές.

Σε ποιον αλήθεια του αρέσει να βλέπει πολιτικούς να δίνουν συνεντεύξεις σε "δικούς" τους δημοσιογράφους ή να κάνουν διάλογο με οπαδούς του κόμματος? Ή να βλέπουν από το πρωί ως το βράδυ στην τηλεόραση σε προεκλογικές εποχές έναν πολιτικό να δέχεται αποδείξεις λατρείας από τους φανατικούς οπαδούς του, του στυλ "πες τα Πρόεδρε", "Πρόεδρε εμείς εδώ θα σε στηρίζουμε" και άλλα τέτοια γραφικά...

Ως πότε θα επιβεβαιώνουμε εμείς οι απλοί πολίτες με την στάση μας και τις προτιμήσεις μας ότι είμαστε ζώα σε αγέλη, όπου πάμε όπου πάνε οι πολλοί . Οι επικοινωνιολόγοι στην Αμερική (και οι εδώ αντιγραφείς και εκπροσώποι τους) υποστηρίζουν ότι όταν ένα πολιτικό πρόσωπο είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις δεν πρέπει να μιλάει πολύ και να μην εμφανίζεται πολύ δημόσια για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο να κάνει λάθη και να φθαρεί... Και έχουν δίκιο. Ετσι δυστυχώς επηρρεάζεται η κοινή γνώμη, η πλειοψηφία της τέλος πάντων.

Αντί να συμβαίνει το αντίθετο... Να επηρρεάζεται θετικά η κοινη γνώμη όταν κάποιος ανοίγεται στους πολίτες και όταν εμφανίζει ένα πιο ρεαλιστικό προφίλ, όταν βλέπει τον πολιτικό να έχει τις ίδιες ανησυχίες με αυτόν, τις ίδιες αγωνίες, όταν τέλος πάντων επικοινωνεί με τον πολίτη απευθείας χωρίς να φοβάται τις δύσκολες ερωτήσεις, συνέχεια , δημόσια και όχι μόνο στις περιοδείες του ή στην ΔΕΘ. Δεν υπάρχουν δύσκολες ερωτήσεις και απαντήσεις όταν μιλάς ξεκάθαρα και λες αυτό που πιστεύεις. Όταν παραδέχεσαι ότι δεν είσαι αλάθητος και παντογνώστης. Και όλα αυτά να τα αποδεικνύεις σε βάθος χρόνου και με ευλαβική συνέπεια!

Ένας πολιτικός βέβαια πρέπει όχι μόνο να επηρρεάσει θετικά κάποιον αλλά και να τον πείσει, χρειάζονται ΚΑΙ ξεκάθαρες θέσεις και προτάσεις τις οποίες ο πολιτικός θα πρέπει να υπερασπίζεται χωρίς μονομανίες και να αποδεικνύει την ευελιξία του ως δείγμα πολιτικής σοφίας και όχι αδυναμίας και υποχώρησης μόνο σε μαζικά (ψηφοθηρικά) αιτήματα.

Αν θέλουμε να αλλάξουν την Ελλάδα οι πολιτικοί, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να τους ψηφίσουμε. Όλοι έχουμε μία ομάδα την οποία στηρίζουμε φανατικά και την αγαπάμε βρέξει χιονίσει για όλη μας τη ζωή. Δεν χρειαζόμαστε και ένα κόμμα το οποίο να το αγαπάμε με φανατικό και οπαδικό τρόπο. και με παντελή έλλειψη κριτηρίων. Χρειαζόμαστε πολιτικούς που να ικανοποιούν τα κριτήρια τα οποία ο καθένας μας θα πρέπει να επιλέγει και με αυστηρότητα θα πρέπει να κρίνει αν εκπληρωθήκαν στην διάρκεια της τετραετίας. Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι, ούτε κληρονομικά χαρίσματα.

Η επιλογή της ψήφου σαν δοκιμασία κρασιού. Χωρίς ετικέττες, δοκιμάζοντας (ακούγοντας-να ενημερώνεσαι για) όλες τις υποψηφιότητες και τέλος επιλέγοντας αυτήν που ικανοποιεί περισσότερο τα δικά σου κριτήρια. Και ας μην είναι από το αγαπημένο σου κτήμα ή παραγωγό!

Και τα λάθη θα πρέπει να πληρώνονται (με μη επανεκλογή) όταν κάποιος δεν βρίσκει το θάρρος να παραιτηθεί.

Ζω για την μέρα που θα δω τον πρώτο πολιτικό που δεν θα ξαναθέσει υποψηφιότητα γιατί θα έχει κρίνει ότι δεν εκπληρώσε και δεν πέτυχε τους στόχους που του είχαν θέσει οι ψηφοφόροι του στην προηγουμενη υποψηφιότητα του.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ζω για την μέρα που θα δω τον πρώτο πολιτικό που δεν θα ξαναθέσει υποψηφιότητα γιατί θα έχει κρίνει ότι δεν εκπλήρωσε και δεν πέτυχε τους στόχους που του είχαν θέσει οι ψηφοφόροι του στην προηγούμενη υποψηφιότητα του.


TEΛΟΣ

Unknown είπε...

καλή συνέχεια λοιπόν

bbchris είπε...

Μα το πρόβλημα δεν είναι ο ΓΑΠ.
Οι ιδέες του μια χαρά είναι.
Το υπόλοιπο όλον Πασόκ είναι που μπάζει νερά από παντού γιατί η μοναδική τους πρεμούρα είναι πότε θα ξανακυβερνήσουν χωρίς κανένα σχέδιο.

Mara Lisha είπε...

Φοβάμαι, παρόλο που συμφωνώ με την κεντρική ιδέα του να δούμε πολιτικούς που θα απομακρυνθούν ύστερα από δική τους ευθιξία, πως είναι όνειρα θερινής νυκτός!
Μαζί σου καλέ μου φίλε :)

Klearchos είπε...

Να τον χέσω τον διάλογο για την αξία του διαδικτύου... Αν δεσμευτεί ότι θα πάρει πίσω τις ρυθμίσεις για τα "μπλοκάκια" έχει την ψήφο μου δαγκωτό... (Δεν μου αρέσει να μου βάζουν το χέρι τους τόσο βαθιά στην τσέπη μου)

Klearchos είπε...

(Οτι "κινδυνεύω" να ψηφίσω και ΠΑΣΟΚ δεν το περίμενα ποτέ...)

CyberEddie είπε...

Θα περιμένεις πολυ καιρό για το δεις, εδω πλεόν απλά δεν παραιτούνται με τα σκάνδαλα! Στο παρελθόν κάτι γινόταν κι ας έμπαινε άλλος πιο χειρότερος ή καλύτερος. Τουλάχιστον υπήρχε κάτι.

Τώρα το χάσαμε κι αυτό επειδή είναι όμηροι στο "151"

philos είπε...

dealsend, thanks!

Ελένη, το ξέρω ότι κρατιέσαι με νύχια και με δόντια να μην μιλήσεις!
;)

Χρήστο, αν δεν μπορέσει και ο ΓΑΠ να τους αλλάξει, τότε μάλλον η επόμενη μέρα θα έχει κάτι από μέρες '80!
Μουρλιααα!
Το ποστ σου πολύ σωστό! το συστήνω για ανάγνωση και προβληματισμό!


mara lisha, δεν μπορώ να σταματήσω να οραματίζομαι. Είναι κακό?

Κλέαρχε, εμένα δεν με νοιάζει να πληρώσω αναλογικά. Αυτό που με νοιάζει είναι να πληρώσουν όλοι το μερίδιο τους!
Και να πάψει το Δημόσιο να σπαταλάει περισσότερα από όσα εισπράττει.
Εγώ θα μπορούσα να δανείζομαι όσα δανείζεται το Δημόσιο και να περνάω dolce vita? Όχι βεβαια!

(και όσο για την ψήφο σου, έχεις κάνει και χειρότερες επιλογές...)
;))))

Δυστυχώς Ανδρέα στον τομέα της ευθιξίας πάμε ολοταχώς δεκαετίες πίσω... μπορεί και παραπάνω...

philos είπε...

Κλέαρχε λόγω δουλειάς δεν είχα προσέξει ότι όντως έπαιζε πρώτη είδηση στα κανάλια ότι το Πασοκ υποσχέθηκε ότι θα πάρει πίσω το τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο.

Τωρα που κλείσαμε το τι θα ψηφίσεις στις επόμενες εκλογές (έχασε μια ψήφο η Φιλελεύθερη Συμμαχία), μπορείς να αφήσεις τις ακραίες εκφράσεις και να προσέλθεις και σύ στο διάλογο.
;)

philos είπε...

Γενικά, το γεγονός ότι κάποιοι πολιτικοί είναι έτοιμοι να ακούσουν και να αλληλεπιδράσουν με τους πολίτες είναι ένα θέμα, το οποίο με ενδιαφέρει άμεσα.
Στην σημερινή εποχή, που έχουν πέσει τα διαχωριστικά τείχη των προηγουμενων δεκαετιών μπορεί ο καθένας να αναπτύσσει διάλογο με φορείς άλλων κομμάτων και να ανταλλάσονται σκέψεις, ιδέες, προβληματισμοί.

Ο Κλέαρχος στο σχόλιό του εξέφρασε μια κλασσική αντιμετώπιση των πολιτικών στην χώρα μας και όχι μόνο.
"Να μου κάνει ο πολιτικός αυτό που θέλω, αυτό που νιώθω εγώ ως προσωπικό και άμεσο συμφέρον και "χέστηκα" αν αυτό είναι προς όφελος ή μη του γενικου κοινωνικού συνόλου".

Ατομικισμός και μια λογική κλασσικής πελατειακής σχέσης με τα κόμματα.
Για αυτό και δεν βελτιώνονται τα κόμματα. Δεν πετάς εύκολα μια πετυχημένη συνταγή δεκαετιών.

Δεν αγχώνονται να πουλήσουν ένα δύσκολο προϊόν αλλά πουλάνε αυτό που θέλει να ακουσει ο πελάτης.

Και επιτέλους... τόσα χρόνια γκρινιάζουμε ότι δεν μας ακουνε οι πολιτικοί. Τωρα που "στήσαν αυτί" γιατί εμείς γυρνάμε την πλάτη?

Αν θέλουμε να τους "εκδικηθουμε" για όσα κάνανε ή δεν κάνανε, αρκεί η ψήφος μας.