Η μαμά κλασσικά για ψώνια με τον μπέμπη στο καροτσάκι και γω προσπαθώντας να τιθασεύσω τον "μεγάλο"!
Περάσαμε από φουσκωτά όπου τα δοκιμάσαμε και χοροπηδήσαμε σε όλα, οδηγήσαμε ηλεκτροκίνητο αυτοκινητάκι σε πίστα μαζί (αν και ο μικρός ενώ καταλάβαινε να στρίψει στις στροφές, μονίμως έχανε την προσοχή του στο δρόμο και κοίταζε σαν χαμένος γύρω του!), κάναμε καρουζέλ 2 φορές (θα έκανε ευχαρίστως αλλες πέντε φορές, αλλά δεν τον άφησα, γιατι... μας τελειώσαν τα λεφτα) και τέλος είπαμε να ψαρέψουμε βατραχάκια και να κερδίσουμε δωράκια.
Στο τέλος κατά τις 9 βρήκαμε και την μαμά και της διηγηθήκαμε όλα όσα κάναμε. Τον ενθουσίασαν τα πάντα. Ακόμη και το γεγονός ότι για πρώτη φορά βρήκε κάπου εκτός του παιδικού σταθμού και μια τουαλέττα αποκλειστικά για παιδιά του μεγέθους του (ακόμη δεν είναι 1 μέτρο ύψος) και προπάντως... πεντακάθαρη!
Αλλά κακά τα ψέματα, περισσότερο από όλα ενθουσιάστηκε στο τέλος με το ψάρεμα, "...όπου μία όμορφη και ευγενική μαύρη κυρία, μας είπε "ότι έχουμε το πιο ωραίο χαμόγελο" αλλά "δεν άκουγε το όνομα μας" και μας ζητούσε να το φωνάξουμε δυνατά ξανά και ξανά..." και εκεί με διόρθωνει ο μικρός λέγοντάς μου...
"μπαμπααα, δεν ήταν μαυρη η κυρία... ήταν χρώμα σοκολάτα..."
11 σχόλια:
Άπαιχτη η ατάκα του μικρού! Το παιδί είπε την αλήθεια, άσχετο αν εμείς αλλιώς έχουμε μάθει!
Τέτοια μου λένε και τα δικά μου και με κάνουν να ξανασκέφτομαι τι λέω και τι κάνω!
"Το παιδί είπε την αλήθεια, άσχετο αν εμείς αλλιώς έχουμε μάθει!"
Ακριβώς αυτό spdd. Αρχικά σκέφθηκα συνεχίσω το κείμενο και να αναλύσω αλλά προτίμησα να μείνω εκεί, γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα έπιανε κάποιος εύκολα το νόημα του κειμένου...
Νομίζω ότι με τα παιδιά έχουμε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να διορθωθούμε εμείς οι μεγάλοι.
και εγώ τα μαύρα παιδάκια τα λέω σοκολατάκια!!!!!!! ίδια μυαλά έχουμε με το Γιώργο.
Νάμαστε λοιπόν και πάλι εδώ!
Καλώς την Ελένη, που ήρθε φορτωμένη από το ταξίδι της με φωτογραφίες ωραίων φίλων!
;)
O Γιώργος έχει πολλά να μας διδάξει ακόμη και ας διατηρουν κάποιοι ακόμη την παιδική φρεσκάδα στο μυαλό τους!!!
;)
xaxa
Κορυφαίος συντάκτης ο μικρός
..όχι άλλα να λέμε και άλλα να εννοούμε:-)
Δεν φαντάζεσαι πόσο ακριβολόγος είναι ο μικρός... Και έχει μια μόνιμη τάση να σε διορθώνει...
Μπαμπά δεν τα λες καλά. Κανεις λάθος και να κουνάει και το δάκτυλο με δασκαλίστικό ύφος!
;)
Η Γιούνις, μια πανύψηλη κοπέλα από την Κένυα (απελάθηκε εξαιτίας της έντασης της μουσικής που ενοχλούσε τη σπιτονοικοκυρά της) έπαιζε πριν καμιά 20ριά χρόνια με τη μεγάλη μου κόρη ακουμπώντας τη μυτούλα της και κάνοντάς τη να ξεκαρδίζεται στα γέλια:
«Εγκό μαύρο τσοκολάτα, εσύ άσπρο τσοκολάτα!»
Αυτό μου αρέσει στα παιδιά, η ειλικρίνεια και ο αυθορμητισμός! Πολύ γλυκός ο μικρός σου..
Παρ' όλα αυτά δεν μου αρέσει και τόσο όταν το λένε οι ενήλικοι αυτό :/
rodia, να δουμε ποτε θα πάψει αυτη η ντροπή... των απελάσεων και της άρνησης να δίνονται υπηκοότητες.
Εκπληκτική η ιστορία σου.
city addict, σε ευχαριστώ.
Και μένα με δυασαρεστεί να λένε τέτοια οι μεγάλοι, αλλά να ξέρεις υπάρχουν μερικοί μεγάλοι που όταν τους δεις η ματιά τους προδιδει ότι δεν έχουν μεγαλώσει καθόλου από την παιδική ηλικία. Και εγώ χαίρομαι που έχω συναντήσει μερικους απο αυτους!
:)
φοβερός ο μικρός!
είναι στην ηλικία που λέει τις καλύτερες ατάκες νομίζω.
αδημονώ να ακούσω τι έχει να πει και δικιά μας όταν θα μεγαλώσει...
Μην μου βιάζεσαι... Ξέρεις πόσο μας είχε λείψει η φάση στην οποία βρίσκεται τώρα η κόρη και ο μπέμπης μας.
Καθε εποχή έχει τη δικά της γλυκα.
Ασε που οι ατάκες καθημερινά ειναι δεκαδες... ποια να πρωτοθυμηθείς!
Δημοσίευση σχολίου