30 Μαΐ 2008

Η επανάσταση ξεκίνησε...

ή μάλλον ποτέ δεν σταμάτησε για να ξεκινήσει πάλι.

Πάντα υπήρχαν επαναστάτες, σε κάθε εποχή και σε κάθε μήκος και πλάτος του κόσμου τούτου.

Απλά πάντα ήταν μικρή μειοψηφία ανάμεσα σε τεράστιες μάζες συμβιβασμένων ανθρώπων.

Σήμερα το πρωί, ένα στενό πριν την δουλειά μου στην Κηφισίας, συνάντησα μία από αυτούς.

via bicyclesonly

Ναι ... ζουνε δίπλα μας. Κυκλοφορούν αναμεσά μας.

Αθόρυβα, πραγματικά αθόρυβα, χωρίς να αφήνουν ίχνη,

χωρίς να μολύνουν, χωρίς να καθυστερούν τους άλλους

χωρίς άγχος

Δεν πρόλαβα δυστυχώς να βγάλω την κάμερα από την θήκη της.

Η σκηνή όμως έχει αποθανατιστεί μες τον εγκέφαλο μου σαν να έκαναν κλικ τα μάτια μου...

Η ποδηλάτρια με το ροζ γυναικείο ποδηλατο που με προσπέρασε ξαφνικά από τα δεξιά και την έβλεπα να χάνεται περνώντας χαλαρά με το ίδιο ρυθμό ανάμεσα από τα μποτιλιαρισμένα μπροστινά αυτοκίνητα και να χάνεται τελικά πίσω από τις τεράστιες σιλουέτες των μαύρων καλογυαλισμένων τζιπ.


To post αυτό κλείνει με το ποίημα του Ελύτη "Η ποδηλάτισσα¨που μας υπενθύμισε η Ελένη σε σχόλιο της:

Το δρόμο πλάι στη θάλασσα
περπάτησα που 'κανε κάθε
μέρα η ποδηλάτισσα.

Βρήκα τα φρούτα που 'χε
στο πανέρι της, το δαχτυλίδι
που 'πεσε απ' το χέρι της.

Βρήκα το κουδουνάκι και το
σάλι της, τις ρόδες,
το τιμόνι, το πεντάλι της.

Βρήκα τη ζώνη της, βρήκα σε
μιαν άκρη, μια πέτρα διάφανη
που 'μοιαζε με δάκρυ.

Τα μάζεψα ένα ένα και τα
κράτησα κι έλεγα πού 'ναι
πού 'ναι η ποδηλάτισσα.

Την είδα να περνά πάνω
απ' τα κύματα, την άλλη μέρα
πάνω από τα μνήματα.

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα
τ' αχνάρια της, στους ουρανούς
άναψαν τα φανάρια της.

4 σχόλια:

bbchris είπε...

Εσείς στην απάνω γειτονιά είστε πίσω. Εμάς εδώ από κάτω έχει γίνει και συμφωνία να παρκάρουν στο parking.

Θα ερχόμουν κι εγώ με ποδήλατο αν δεν έπρεπε ν' ανεβαίνω όλη την Κηφισίας, με όλους τους αγενείς/άσχετους νεοέλληνες οδηγούς γύρω μου. Εδώ κινδυνεύουν οι μεγάλες μηχανές, πόσο μάλλον τα ποδήλατα. ;)

philos είπε...

Ετσι είναι οι μεγάλες ξένες πολυεθνικές... Είναι κοντά στον άνθρωπο...
;p

Την φωτογραφία με το σμαρτ που πάει ανάποδα μπροστά στο Agora στην έχουν στείλει?
Αν όχι πες μου!

Εγω στον Παράδεισο και 20 χρόνια πριν κόντεψα να σκοτωθώ δύο φορές. Μια στην Επιδαύρου και μια στην Αμαρουσίου Χαλανδρίου γωνία με Παραδείσου κοντέψαν να με πατήσουν αυτοκίνητα. Ευτυχως την γλίτωσα στο τσακ και τις δύο φορές. Να φανταστείς έπεσα πάνω τους και τις δυο φορές και δεν σταμάτησαν καν...
Ο λόγος που ποτε δεν οδήγησα μηχανή αν και οδηγούσα αγωνιστικό ποδήλατο!

Unknown είπε...

να διαβάσεις την ποδηλάτισσα του Ελύτη. Υπέροχη!

philos είπε...

Η παραγγελιά εξετελέσθη!
;)