16 Μαΐ 2008

Ενα κυριακάτικο πρωϊνό στας Αχαρνάς!

Το Σαββατο βράδυ για μια ακόμη φορά ήταν δύσκολο.
Ο μεγάλος υιός δεν έλεγε να σταματήσει να βήχει όλο το βράδυ και ξημέρωμα της Κυριακής πήραμε τηλεφωνο το γιατρό του. Ενα καινούριο σπρέϊ προστέθηκε στην λίστα των φαρμάκων του. Ανοίγω τηλεόραση να δω στο teletext του Alpha που έχει κοντά φαρμακείο.
Προς μεγάλη μου τύχη βλέπω ότι υπάρχει ανοιχτό φαρμακείο σε κεντρικό δρόμο του Μενιδίου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπαίνω στο αμάξι και κατηφορίζω.
Η ώρα δεν έχει πάει ακόμη 10 το πρωί.
Στη στάση λεωφορείων Καραμανλή και Πάρνηθος έρχεται το πρώτο σοκ.
Δυο κοριτσάκια - όχι πάνω από 15 - με τα μίνι τους, τα βαψιματά τους και όλο προκλητικότητα σε ύφος, περιμένουν το λεωφορείο.
Γυρνάνε σπίτι ή τώρα ξεμυτίσανε?

WHO cares? Ούτε καν οι γονείς τους!
Παρακάτω εκεί που ανοίγει ο δρόμος με προσπερνάει το πρώτο
"φτιαγμένο" αμάξι με διαπασών σκυλάδικα και με μια εξάτμιση να βρυχάται.
Στην επόμενη μεγάλη διασταύρωση και ενώ περιμενα το φανάρι να ανάψει, στα δεξιά μου μία κοπελίτσα γύρω στα 17 (και είμαι απόλυτος στην εκτίμηση της ηλικίας, γιατί στα εικοσί της θα βγαίνει ήδη βόλτα με το μωρό της) με λευκές μπότες, φόρεμα υπέρκοντο που τονίζει το πλούσιο μπούστο της, τεράστια λευκά γυαλιά ηλίου και περπάτημα κανονικά πασαρέλας, κάνει όλους τους αρσενικούς οδηγούς να γυρίσουν το κεφάλι για πάνω από 180 μοίρες.
Ίσως το διερχόμενο περιπολικό απέτρεψε κάποια σχόλια που φάνηκε έτοιμος να εκστομίσει ο μπροστινός οδηγός μου.
Φτάνω στο φαρμακείο. Πάω να μπω, αλλά με προλαβαίνει με γρήγορο διασκελισμό μία κυρία μαυροντυμένη και με πορτοκαλί παντόφλες.
Ρωτάει αν έχει κάτι η φαρμακοποιός για τον πυρετό που νιώθει. Τις δίνει κάτι και της λέει την τιμή 10€. Κοντοστέκεται η πελάτισσα...
Της απαντάει μισό λεπτό να πάω στο αμάξι να δω αν έχω λεφτά! Μέχρι που έφυγα ακόμη έψαχνε στο αμάξι να βρει λεφτά. Μετά ξαναμπήκε στο φαρμακείο... Ποιος ξέρει τι πραματικά ήθελε...
Φεύγω και στην διαδρομή σταματάω για Κυριακάτικες.
Διαλεγω εφημερίδες, τις αφήνω πάνω στις καραμέλες και εκεί που πάω να πληρώσω έρχεται ένας πελάτης που ήταν από το πλάι και μπαίνει μπροστά μου.
Σε άλλη περίπτωση θα είχαμε χεστεί... Η μπόχα που ανέδυε και το θολωμένο βλέμμα του, με έκαναν να απομακρυνθώ κανα μέτρο μέχρι να απομακρυνθεί... Μιλάμε για τρελλή απλυσιά και μπόχα. Μαλλί μέχρι τους ώμους... άπλυτο. Φεύγω και γω και εκείνη την στιγμή με προσπερνάει με θόρυβο από εξάτμιση και μουσική με το "φτιαγμένο" Οκτάβια του.

Οκ. Αφού έχω αδειάσει ήδη τα μισά μαντηλάκια dettol που έχω στο αμάξι, λέω τώρα πάμε προς το σπίτι και το πολύ πολύ να σταματήσω στο βιντεο κλαμπ να πάρω καμια κασέτα του μικρού μιας και θα την βγάλει στο κρεβάτι.

Φτάνω στο βιντεο κλαμπ.
Σταματάω στο πλάι του δρόμου που έχει χώμα. Κοιτάζω από τον καθρέφτη για διερχόμενα αυτοκίνητα.
Ερχονται δύο.
Ο πρώτος ανάβει alarm... αλλά πηγαίνει αργά προς την απεναντι πλευρά του δρόμου... Το από πίσω αυτοκίνητο έχει την φαεινή ιδέα να τον προσπεράσει όταν είδε ότι έβαλε τα alarm... θεωρώντας ότι θα σταματήσει στην πλευρά που βρισκόταν, ενώ ένα τρίτο φορτηγάκι ξεπροβάλλει με ταχύτητα από πίσω τους. Από απέναντι έρχεται και μια τζιπούρα...

Αποτέλεσμα.

Ευτυχώς φρενάραν όλοι εγκαίρως και ακινητοποιηθήκαν. Ο πρώτος με τα αλαρμ πάρκαρε στην απέναντι πλευρά του δρόμου, δίπλα του είχε σταματήσει το αυτοκίνητο που πήγε να τον προσπεράσει και τον έβριζε, το φορτηγάκι που ερχόταν από πίσω τους προσπέρασε από δεξιά , ξυστά από εκεί που είχα παρκάρει και ο τύπος στο τζιπ έμεινε εκεί και κοίταζε την σκηνή με ανοιχτό το στόμα όπως και γω!

Εβαλα μπρος και πήγα κατευθείαν σπίτι.
Χωρίς άλλη στάση. Ούτε βίντεο κλαμπ πήγα..

(συνεχίζεται αύριο με το κείμενο για την Κηφισιά)

ps. Το κείμενο το πρωτοξεκίνησα να το γράφω ένα μήνα πριν. Ο μικρός χαίρει άκρας υγείας αυτή την περίοδο!

7 σχόλια:

Nikos είπε...

Εφυγα απο την Ελλαδα πριν απο δεκα χρονια. Διαβασα τις εμπειριες σου και ομολογω οτι ενιωσα μια παράξενη νοσταλγια. Αλλα η νοσταλγια κρατησε λιγα λεπτα. Φανταζομαι οτι αμα επεστρεφα πίσω θα μισούσα αυτά τα γεγονότα γιατί μου θυμίζουν μερικούς απο τους λόγους για τους οποίους έφυγα.

Ανώνυμος είπε...

xexeexex
Και ηταν κυριακη φαντασου!!
δηλαδη τις καθημερινες τι γινεται;;;;;;;

ευτυχως που η καλλιθεα τις κυριακες ειναι σχεοδν αδεια απο αυτοκινητα!

philos είπε...

Νίκο, πατρίδα είναι πάντα εκεί που έχεις τις παιδικές αναμνήσεις. Αυτό δεν αλλάζει. Αλλά εδω μισούμε καθημερινά τον εαυτό μας όσοι τελικά επιμένουμε και ζούμε εδώ.

lifewhispers, Κυριακή πρωί μάλιστα! Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πανηγύρι στο Μενίδι είναι Σάββατο πρωί! ΠΟυ βγαίνουν για ψώνια, πλύσιμο στο αμάξι και τέτοια...
Στην Καλλιθέα ήμουν το προηγούμενο Σάββατο και την είδα πολύ πιο πολιτισμένη!

diva είπε...

Εγώ που είμαι "νέα" στην πόλη σας πάντως, σαν Θύμιος περπατώ και οδηγώ...δεν ξέρεις κυριολεκτικά από πού θα σου έρθει!

philos είπε...

Και πολύ καλά κάνεις Diva!
Και να προσέχεις πολύ τα Β.Προάστεια... κανένας σεβασμός στους πεζους. Η δικτατορία των τζιπ σε ολο της το μεγαλείο!
:))

Ανώνυμος είπε...

Να παρακρατηθείς για όσο χρειάζεται. Δεν είσαι ρατσιστής, αυτοί είναι "κάφροι" :Ρ

philos είπε...

Freedula, σαφέστατα και καταλαβαίνω το χιούμορ που κάνεις αλλά για αποφυγή παρεξηγήσεων θέλω να πω ότι ουδείς είναι "κάφρος".

Απλά αν κυκλοφορείς στο Μενίδι, θα δεις αρκετές συμπεριφορές που ίσως σε ξενίσουν. Είναι ένας τεράστιος Δήμος και σε έκταση και σε πληθυσμό και τις τελευταίες δεκαετίες δέχθηκε μεγάλο αριθμό μεταναστών, ομογενών και αθίγγανων, χωρίς φυσικά να έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες υποδομές και φυσικά ο χαρακτήρας του Δήμου έχει αλλάξει ριζικά!