7 Απρ 2008

"Δύο πράσινες μηχανές"

Από αυτό το Σάββατο επιστρέψαμε σπίτι.
Πλέον είμαστε μία τετραμελής οικογένεια.
Ο Γιωργάκης απέκτησε επιτέλους τον αδερφούλη που τόσο επιθυμούσε και εμείς προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει να έχεις και δεύτερο παιδάκι σπίτι και μάλιστα όταν δεν έχεις καταφέρει ακόμη να κουμαντάρεις το πρώτο σου παιδί.

Όταν πρωτοφτάσαμε σπίτι είχαμε χαρές και πανηγύρια. Ο μεγάλος υιός περίμενε πως και πως τον αδερφούλη του για να του δώσει τα δωράκια που διάλεξε για αυτόν (μια κουδουνίστρα και ένα πάνινο κύβο, που διάλεξε ο ίδιος προσωπικά!) Παράλληλα ήθελε να δει αν ο μπέμπης του πήρε και αυτός το δώρο που μου είχε εκμυστηρευτεί ότι ήθελε... δηλαδή... μία πράσινη μηχανή ταχυδρόμου από τα Playmobil.
Όπως καταλαβαίνετε Σαββατο πρωί πήγα από τους πρώτους στο playmobil land λίγο πιο κάτω και έψαξα να βρω κάτι παρόμοιο σε πράσινη μηχανή, γιατί οι γονείς μου που είχαν πάει την προηγουμένη δεν πέτυχαν κάτι.
Και εύρηκα... δύο πράσινες μηχανές... όχι ταχυδρόμου αλλά τις πήρα και τις δύο για να είμαι σίγουρος ότι πέτυχα το στόχο.
Ο Γιωργάκης ενθουσιάστηκε τρελλά που ο αδερφός του μάντεψε το τι ήθελε και με έκανε προς στιγμή να αμφιβάλλω αν όντως το περίμενε ότι θα του έκανε δώρο ο αδερφούλης του ή αν μας κοροϊδεύει ψιλό γαζί ή τέλος αν όλα αυτά είναι μέρος ενός ατελειωτου παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα στο παιδικό του κόσμο!



Και μετά τις πρώτες χαρές ... ξεκινάει πλέον η συμβίωση.
Τα πράματα είναι δύσκολα. Όχι ακατόρθωτα, αλλά δύσκολα.
Ο ελεύθερος χρόνος πλέον δυσεύρετος.

Όταν είναι ξύπνιοι και οι δύο, καταλαβαίνει κανείς ότι μιας και η μαμά θηλάζει εγώ ασχολούμαι με τον μεγάλο, ώστε να μην απασχολεί και κατ' επέκταση ενοχλεί την μαμά και τον μπέμπη, απασχολώντας τον με διάφορους τρόπους αλλά και προσπαθώντας να τον ταίσω, να τον εξυπηρετήσω σε διάφορες ανάγκες του κλπ κλπ.
Όταν κοιμάται ο μπέμπης, και είναι ξύπνιος ο μεγαλύτερος, πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας σε αυτόν. Και αν δεν την δώσουμε, μας το θυμίζει ο ίδιος... Ενας φίλος σήμερα είπε ότι ο μεγάλος τώρα νιώθει ως έκπτωτος μονάρχης και κάνει τα πάντα για να διεκδικήσει ακόμη και δικαιώματα που ποτέ εμείς δεν του είχαμε δώσει...

Παράλληλα πρέπει να κάνουμε και σιγίρισμα, μαγείρεμα, πλυσίματα, καθαριότητες, και ειδικά ο ένας από τους δύο μιας και ο άλλος θα πρέπει να διαβάσει και κανα παραμυθάκι ή να παίξει με τον μικρό.
Ο μπέμπης έχει μία αξιοζήλευτη ικανότητα να μυρίζεται όταν του βγάζουμε την πάνα για να εκτοξεύσει τα υπόλοιπα τσισάκια του και να μας κάνει να αλλάξουμε ρούχα δικά του, δικά μας και από πάνω να τον κάνουμε και μπανάκι... ΠΑΛΙ!!! Μέσα σε δύο ημέρες μόνο και έχουμε αλλάξει 4 πετσέτες, 3 νυχτικά και 2 μπλούζες και κάμποσα φανελλάκια του μπέμπη εκτός προγράμματος!!!


Η δε γυναίκα μου βρίσκει και λίγο χρόνο να ανακτήσει δυνάμεις και να πάρει τα πάνω της γιατί οι πόνοι από τα ράμματα και από την μήτρα της ώρες ώρες την λυγίζουν από κάθε άποψη... και φυσική και ψυχολογική.

Όταν κοιμηθεί ΚΑΙ ο μεγάλος είναι η ώρα της ξεκούρασης. Και πρέπει να είναι. Ακόμη και ας μην αισθάνεσαι κούραση. Είναι σαν πόλεμος. Πρέπει να είσαι ξεκούραστος την ώρα της μάχης. Γιατί δεν ξέρεις πότε αυτή θα έρθει...

Ο υπολογιστής προς το παρόν ανοίγει σπάνια στο σπίτι και αυτό μόνο για να περαστεί κανα βίντεο ή οι καινούριες φωτογραφίες. Για internet ούτε λόγος να γίνεται... όχι ακόμη τουλάχιστον. Όταν θα βρούμε την διάθεση και τις δυνάμεις μας. Ασε δε που οι ορμόνες της γυναίκας μου έχουν χτυπήσει κόκκινο... και δεν έχω όρεξη να δω τον υπολογιστή να εκτοξεύεται στο κεφάλι μου καμια ώρα...

ps1.
Την ώρα που έγραφα αυτες τις τελευταίες γραμμές η γυναίκα μου έπαιρνε τηλέφωνο να δει τι ώρα θα πάω σπίτι.
Από πίσω της ακούγονταν δύο διαφορετικές παιδικές φωνές να κλαίνε ταυτόχρονα...


ps2. Το βιντεάκι νομίζω δείχνει ότι τα παιδικά μυαλά πολλές φορές καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε ... Είναι ικανότατα από μικρή ηλικία να κάνουν πολυπλοκότατες σκέψεις, όπως μου απέδειξε και στο παρελθόν η βαφτιστήρα μου.
Ευχαριστώ τον φίλο μου τον κύριο Τάκη που μου το έστειλε.

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Εγώ προτείνω να κάνετε ένα ακόμη. Είναι μάλλον που δεν υπάρχει κοριτσάκι στην εικόνα!

ria είπε...

σε δυο χρόνια ολα αυτά θά έχουν ξεχαστεί

υ.γ. στην αμερική μια γυναίκα, σκότωσε τον άντρα της στην ψύχωση της λοχείας και αθωώθηκε, γι αυτό σε ότι λέει ναι, άσε να θυμάται αυτήν την περίοδο σαν την πιο αρμονική σας! (δεν κάνω πλάκα για το φόνο, ήταν το πρώτο που μας είχαν πει στην ενδοκρινολογία!)

Γκρινιάρης είπε...

Παρά τις - πολλές πρακτικές - δυσκολίες, είμαι σίγουρος οτι είναι από τις ομορφότερες περιόδους της ζωής σου! Διάβασα όλο το post χαμογελώντας!

ΥΓ. Ωραίο το βιντεάκι!

DaNaH είπε...

Υπομονή Χρήστο! Τουλάχιστον τώρα με τον δεύτερο θα είστε πιο προετοιμασμένοι για το τι χρειάζεται.

Το βιντεάκι φανταστικό!!! :)

Ανώνυμος είπε...

Να΄σαι καλά, για όλα αυτά που μου θύμισες... μεγάλο ζόρι, δεν λέω, και αυτό που λέει η Ρία ότι σε 2 χρόνια θα έχουν ξεχαστεί είναι αλήθεια... αλλά πίστεψέ με, μου λείπουν όλα αυτά που λες!
Προσπάθησε να ζήσεις όσο μπορείς περισσότερο αυτές τις στιγμές... είναι ανεπανάληπτες...
(το πόσο γέλασα με την αλλαγή πάνας και την εκτίναξη του τσισακίου! τι είχαμε τραβήξει με τον κανακάρη μας!)

ένας στρατολάτης είπε...

Καλωσήρθες στο κλαμπ των ξενύχτηδων!

philos είπε...

Ελένη, κάτσε να περάσει κανας χρόνος και μετά κάνουμε τιςσχετικές κουβέντες... Πάντως θείος μου μαιευτήρας με προέτρεψε να μην πάω για τρίτο αν θέλω κόρη... Στο σόι οι πρωτότοκοι κάνουν μόνο γιους εδώ και γενεές!!

ria, εδώ δεν ισχύει ουτε καν αυτό το εσύ στο χωμα και γω στην φυλακή! Ατιμες ορμόνες...
;)

magica, ευτυχώς ακόμη δεν έχω ακούσει κάποια παρόμοια ατάκα. Αλλά αναμένω σύντομα....

γκρινιάρη, είναι ωραίες... αλλά δύσκολες στιγμές. Γενικά το να είσαι γονιός σου προσφέρει άπειρες συγκινήσεις. Αλλά είναι άλλος τρόπς ζωής.

Δανάη, Είμαστε πιο προετοιμασμένοι, αλλά θέλειυπομονή και αντοχές και από τους δυο γονιους.

spdd, μωρε και εμας μας είχανε λείψει, και ήδη στα θεματα ρουτίνας όλα είναι πιο εύκολα τώρα. Αλλά ανεβηκαμε επίπεδο και πίστα γιατί έχουμε και έναν τρίχρονο που τώρα φτιάχνει χαρακτηρα!

στρατολάτη, ευτυχως και ο νέος δεν μας ξενυχτά ιδιαίτερα ακόμη, όπως έκανε και ο πρώτος. Ενα τριωράκι ύπνο το ρίχνει γεματο ήδη! Μη σου πω και 4ωρο!

CyberEddie είπε...

Καλό κουράγιο!

Debby είπε...

Να σου ζήσει το καινούργιο μωρούλι!!

Η κούραση με δυο μικρά μέσα στο σπίτι είναι απερίγραπτη ειδικά όταν πρέπει να ανταπεξέλθει κανείς μόνος του!
Μερικές φορές είναι πολλή ακόμη και για δύο άτομα!

Η γυναίκα σου έχει την αμέριστη συμπαράσταση μου!

iLiAs είπε...

..να σας ζήσει.."πολεμάς" την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα ;)

Juanita La Quejica είπε...

Να σας ζήσουν και τα δύο!
Καλό Κουράγιο, Καλή Δύναμη και στους δύο γονείς! Σε λίγους μήνες θα βρείτε καινούργιες ισορροπίες, υπομονή και αγάπη στο μεταξύ!
Ίσως... μετά από 3 χρόνια... να ευχόμαστε και για το κοριτσάκι!
Που ... κακά τα ψέμματα! Περισσότερο φωτίζουμε την ζωή των γονιών μας από εσάς τους μαντραχαλάδες, χαχα!

philos είπε...

Να σας ευχαριστήσω και τους υπόλοιπους για τις ευχές σας.

Προς το παρόν πάμε καλά... Αλλά γνωρίζουμε ότι έχουμε πολλά ακόμη να περάσουμε.