20 Φεβ 2008

Το πρώτο μας πάρτυ!

Το προηγουμενο Σαββατο δεχθήκαμε ένα τηλέφωνο απο μία κυρία.
- Γεια σας, είμαι η μαμά της Ανθής από το σχολείο του Γιώργου!
(Κάγκελο προς στιγμήν εγώ... ωχ φανταστηκα... τι έκανε πάλι ο μικρός στο σχολείο και μας παίρνουν τηλεφωνο!)
- Σας παίρνω γιατί το άλλο Σαββατο κάνουμε ένα πάρτυ για τα γενεθλια της μικρής και θα θέλαμε να έρθετε με τον Γιώργο.
(η καρδιά μου ήρθε στην θέση της)
- Με μεγάλη μας χαρά θα κοιτάξουμε να έρθουμε, της είπα και γω ευελπιστώντας ο μικρός να μην είναι άρρωστος μέχρι τότε.

Και όντως είχε αναρρώσει πλήρως.
Και τις τελευταίες ημέρες συνέχεια αναφερόταν στο πάρτυ της Ανθής και στα μυρμήγκια που ήθελε να τις πάρουμε για δώρο !?!?!?!?

Μέχρι και χθες που πηγαμε στο Λητώ να τις πάρουμε ενα δωράκι, ο μικρός έλεγε στην πωλήτρια να μας φέρει μυρμήγκια για να τα δώσει στην μικρή!
Αβυσσος το μυαλό των μικρών μπομπιρων!

Ο μικρός χθες όλη μέρα είχε μια γκρίνια κάθε φορά που του έλεγε η μαμα του να κάνει κάτι. Την έφτασε σε τέτοιο βαθμό τσαντίλας που του μάζεψε όλα τα παιχνίδια και τον απείλησε ότι δεν θα πάμε στο πάρτυ 2 ώρες πριν. Ο μικρός έδειχνε ότι δεν ψάρωνε και συνέχιζε να κάνει φασαρία και να αρνείται να ξαπλώσει να κοιμηθεί!

Τελικα μετά από μερικα φιλάκια στη μαμά και συγνώμη που τον προετρεψα να πει, καμφθηκε η αντίσταση της μαμάς και ξεκινήσαμε για το παρτυ παρόλο που ο δρόμος στις 5 το απογευμα είχε ήδη αρχίσει να μαζεύει χιόνι. Στην Κηφισιά που φτάσαμε μόλις είχε αρχίσει να το στρώνει στις σκεπές.

Φτάσαμε δεύτεροι στο πάρτυ.
Πρώτη ήταν η Ιφιρένα με τη μαμά της.
Η Ιφιρένα δεν άφηνε την μαμά της ούτε λεπτό στο ξένο σπίτι.
Ο δικός μας όμως δεν έχασε λεπτό και άφησε την Ανθή να του δείχνει τα πράματα του δωματίου της και τα παιχνίδια της, με πρώτο ένα σαλονάκι ομορφιάς από τα ELC!

Εμείς συστηνόμασταν με τους γονείς της Ανθής και με την ώρα και με τους υπόλοιπους γονείς που καταφθάναν.
Στο τέλος είχαν έρθει όλα τα μικρά ζουζούνια!
Η Ειρήνη, ο Νικόλας, ο Βίκτωρας, ο Κωσταντίνος, δύο ακόμη αδερφούλες που δεν συγκράτησα τα ονοματά τους και ... τέλος... η μεγάλη μας αγάπη... η Τζώρτζια!
Το κοριτσάκι για το οποίο μας μιλάει ο Γιώργος σχεδόν καθημερινά όταν έρχεται από τον Παιδικό.
Είναι το κοριτσάκι στο οποίο την προηγουμενη εβδομάδα έδωσε την ζακέτα του γιατί κρύωνε!!!

Και χθες ήταν όλη την ώρα κολλημένος πάνω της.

Ευτυχώς που ήρθε και η κυρία Μαρία, η δασκάλα τους και τους έκανε διάφορα παιχνίδια και και μπορεσε το καημένο το κοριτσάκι να πάρει καμια ανάσα από το ασφυκτικό φλερτ του Γιώργου!

Το πάρτυ κυλισε ήρεμα, και ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε τον Γιώργο πως συμπεριφέρεται με τους συμμαθητές του και με την δασκάλα του.

Και τελικά ήταν άψογος. Την άκουγε και έκανε άμεσα ότι του έλεγε. Δεν τσακώθηκε με κάποιο άλλο παιδάκι. Εδινε σχετικά εύκολα παιχνίδια και αντικείμενα που κράταγε και σε άλλα παιδάκια όταν του ζηταγανε. Και είχε μονιμα ενα τεράστιο χαμογελο ζωγραφισμένο στο προσωπο του.
Χαμογελο χαράς και διαολιάς μαζί!

Συγκρίναμε συμπεριφορές με άλλα παιδάκια.
Τελικά διαπιστώσαμε ότι τα κοριτσάκια σε αυτή την ηλικία είναι μακράν πιο ώριμα σε θέματα ομιλίας και αυτο εξυπηρέτησης. Όλα τα αγοράκια φορουσανε πανουλες, δεν μιλούσαν καθαρά όπως τα κοριτσάκια, και αν δεν τα τάισεις δεν πολυενδιαφέρονται για το φαί!!!
Σταθερή αξία για ολα πάντως τα παιδάκια σε αυτη την ηλικία είναι τα ζουζουνια!

Σε ένα παιχνίδι, η δασκάλα πέταγε παντού στο δωμάτιο μικρά αντικείμενα και τους είχε μοιράσει κουβαδακια για να μαζέψουν όσα το δυνατόν περισσότερα. Ξεκινούσε η μουσική και τα παιδάκια τρεχαν να μαζέψουν αντικείμενα... ή μάλλον ενα δυο παιδάκια το κανανε αυτό.
Τα άλλα και ειδικά τα κοριτσάκια χορεύαν την μουσική που ακούγανε! Ο δικός μου σε αντίθεση χωνόταν μέχρι και κάτω από το κρεβάτι να μαζέψει και το τελευταίο αντικείμενο. Αναγκασε την δασκάλα του να σηκώνει το κρεβάτι για να μαζέψει και το τελευταίο αντικείμενο.
Στο τέλος κυκλοφορούσε με τις τσέπες φορτωμένες μικρά πλαστικά παπακια που ήταν και τα έπαθλα για αυτους τους μικρους διαγωνισμους!

Όταν άρχισαν σιγά σιγά να φεύγουν τα παιδάκια, αρχίσαν και τα δύσκολα.... Ο δικός μας δεν έφευγε με τίποτα.
Ήθελε να κοιμηθεί εκεί!
Τελικα μου ηρθε έμπνευση και του πρότεινα να φύγουμε για να με βοηθησει να βάλουμε αλυσίδες στο αμαξι.
Χωρίς να ξέρει καν τι σημαίνει αυτό, έδειξε να ενθουσιάζεται και δέχθηκε να φορέσει το μπουφάν του.

- Χαιρέτησε Γιώργο την Ανθή και πες της και Χρόνια Πολλά. Δωσε και ένα φιλάκι όπως της έδωσε και ο Κωνσταντίνος.
Παει τελικα ο Γιώργος δίνει ένα σβουριχτό φιλί στο μάγουλο της Ανθής.
Γυρνάει και η Ανθή που δεν ήταν και στα καλύτερα της χθες μιας και είδε όλα αυτα τα παιδάκια να κάνουν καταληψη στο δωματιο της και λέει στον Γιώργο:
- Να έλα να σου δείξω πως φιλάνε... .
... και πιάνει τον γιό μου από το κεφάλι και τον φιλάει στο ... μαγουλο πολύ κοντά στα χείλη.

Πάλι καλά λέω από μέσα μου...

Είχα εναν ιδιαίτερο λόγο ανησυχίας.
Γιατί το απογευμα που φίλαγε την μαμά του, από κάποια στιγμη και μετά επέμενε να την φιλήσει στο στόμα...

"γιατί έτσι φιλάνε οι ερωτεμένοι μαμάααα"

Ο Γιώργος σε ένα μηνα κλείνει τα τρία...
Αναρωτιέμαι τι θα ακουσουμε ή θα δούμε στα δεκατρία!

ps. Τελικά ξέχασα να ρωτήσω τους γονείς τους Ανθής αν τυχόν είχε εκφράσει την επιθυμία να της φέρουν μυρμήγκια ως δώρο!

11 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Ωραία σκηνικά!

Πολύ απολαυστικός ο μπόμπιρας, απολαυστικό και το post!

Καλό απόγευμα.

bbchris είπε...

Πρέπει να γράψεις ένα post πως απ' τις κρεπάλες περνάς στο mood των παιδικών party! :)))

DaNaH είπε...

Χεχε πολύ ωραίο και τρυφερό ποστ! Σαν να βλέπω ταινία. Μακάρι τα παιδιά να έμεναν έστι πάντα μικρά! Τα δύσκολα θα έρθουν όταν μπει στην εφηβεία, αλλά έχετε πολύ ως τότε! :)

Σοφία είπε...

Μήπως εννοούσε τα ζουζούνια όταν έλεγε μυρμήγκια;

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι όλα όσα θα ακολουθήσουν να είναι κάθε φορά και πιο ξεχωριστά και απολαυστικά και να τα ζήσετε με την ίδια χαρά και προσμονή.

Ερωτευμένος ο μικρός ε; Απίστευτες στιγμές να παρακολουθείς την εξέλιξη μιας ανθρώπινης ζωούλας, που κάποια στιγμή όπως όλοι μας, θα σας κάνει την ζωή δύσκολη! Χαρείτε το όσο μπορείτε!

Unknown είπε...

Καλά ξεμπερδέματα!!!
Η Τζώρτζια είναι καλή? τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς της?
έχει αδελφάκια? μαιζονέτα? προχωράει η κατάσταση?
Και τέλος πάντων αγόρι είναι! πες του να μην κολλάει σε μία από τώρα!
Η μονογαμία στα δύο είναι επικίνδυνη.
Το σίγουρο χαζομπαμπά πάντως είναι ότι του αρέσουν τα κορίτσια και κάπως απαλύνεται ο φόβος σου!
Α! και για τα μυρμήγκια έχω να προσθέσω ότι συμμαθητής μου στο νηπιαγωγείο είχε προτίμηση στις κάμπιες! σήμερα είναι (πολύ) διακεκριμένο στέλεχος της παρούσας κυβέρνησης και ας τραύλιζε τότε πολύ!

Ανώνυμος είπε...

Με κάτι τέτοια φίλε μου θα με κάνεις να αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά να κάνω οικογένεια, αν και δεν νιώθω ακόμη έτοιμος!

philos είπε...

Αυτό το ποστ περισσότερο είχε τον χαρακτήρα ημερολογίου.
Να καταγράψω αυτό το πρώτο πάρτι του μικρού. Συναισθήματα και καταστάσεις.

Γκρινιάρη, τα παιδάκια σε αυτή την ηλικία είναι απόλαυση. Αν και πριν αποκτήσω το δικό μου δεν ασχολιόμουν καν. Τωρα μπορώ να χαζεύω και να τα παρατηρω με τις ώρες.

Chris, κρεπάλες? Ποιες κρεπάλες? Αυτά τα κάνανε οι άλλοι... "εγω εξαπανεκαθεν γιέ μου ήμουν σοβαρός οικογενειάρχης..."
Σήμερα η river μου θυμισε πολλά από αυτό το αμαρτωλό παρελθόν με τις κρεπάλες και είναι πραγματικά από τα πράγματα που θα ήθελα να καταγράψω... Προς το παρόν διαβάζω για τις δικές σου...

philos είπε...

Κάθε ηλικία είναι ωραία Δανάη. Τότε στην εφηβεία θα έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε και πάλι με εμάς!

Σοφία, πίστεψε με ήξερε πολύ καλά τι έλεγε! Μας τα έδειξε!
;)

freedula, Ας είναι πάντα χαρούμενος όπως προχθές και όλα ξεχνιούνται. Κάθε δύσκολη στιγμή.
Χθες το απογευμα έλεγε συνέχεια γελώντας ότι είναι ερωτεμενος!

Ελένη δεν ρώτησα τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς. Αλλά δεν φαίνονται και για μπατίρηδες. Ετοίμαζε και άλλο guest room!
;p

fileleythere, κάνε παιδιά όσο πιο νωρίς νιώσεις έτοιμος. Αν δεν νιώθεις έτοιμος μην βιάζεσαι. Αυτά σου έρχονται από την μια μέρα στην άλλη. Αν σου ερθει...

Ανώνυμος είπε...

παλι δουλεια δεν ειχες στο γραφειο?

Τι σεντονιους ειναι αυτους?

philos είπε...

Αν το διάβαζες... θα πρόσεχες ότι γράφω συνέχεια χθες και χθες αναφερόμενος στο Σάββατο. Για την Κυριακή το είχα ... αλλα με προλαβαν τα χιόνια!