26 Οκτ 2007

Τα δικά μας...

Αυτή την Κυριακή πηγαμε και είδαμε Ρατατούη.
Ο μικρός στην πρωτη του επαφή με κινηματογραφική αίθουσα και εμείς μετά από πάνω από 1 χρόνο ξαναείδαμε ταινία!
ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε....


Η ταινία άρχιζε στις 6μμ. Στο village του Ρέντη!
Είμασταν εκεί εγκαίρως αφού ξυπνησαμε το μικρό μετα χιλίων κόπων και βασάνων και αφου του τονίσαμε πολλές φορές ότι θα πηγαίναμε σινεμα να δουμε τον αρουραίο (Rat-a-too-ee) τον Ρεμί για τον οποίο είχε ήδη ενημερωθεί καλά από περιοδικά και τηλεόραση!
Φτάσαμε γρηγορα, παρκαραμε εύκολα, και πήραμε τα εισητηρια μας στο λεπτό αφου τα είχαμε κλείσει με πιστωτική από το πρωί, χωρίς ουρές και άγχος για αναζήτηση κενων θέσεων μπροστα στο ταμείο.
Ο μικρος εκστασιασμένος κοίταζε τριγύρω με το δάχτυλο στο στόμα (δείγμα πιθανού φόβου από τον κόσμο αλλα και μιας συνεχιζόμενης υπνηλίας)
Μετα απο κανα τέταρτο αναμονης στο μπαρ για ένα χυμό και ένα ποπκορν, μπήκαμε στην αίθουσα.


Ο μικρός πηγε αθόρυβα και διακριτικά κάθισε στην θέση που του υποδείξαμε και άρχισε να μασουλάει το ποπκορν (με το οποιο δεν είχε και ιδιαίτερη σχέση παλαιότερα).
Αρχιζουν διαφημίσεις. Καγκελο ο μικρός, ακούνητος.
Αρχίζει η ταινία. Ο μικρός ουτε καν κουνιόταν. Καθηλωμενος στην μεγαλη οθόνη παρόλο που είχε δει την αρχή ξανα 5-6 φορές στο σπίτι.
Τελικά για μία ώρα κάθισε ακίνητος προσηλωμένος στην ταινία και γυρνουσε να δει μόνο αν του μετακινούσα θέση τα ποπκορν, τα οποία και καταβρόχθισε!
Ήπιε και αρκετο χυμό, πράγμα συνηθως σπάνιο για αυτόν!

Ώσπου.... κάποια στιγμή σηκώθηκε και κάθισε στο χερούλι του καθίσματος απο την πλευρα της μανας του.
Εκεί καθισε αγκαλιτσα της κανα τεταρτο. Αμίλητος αλλα με συνεχεις κινησεις που προδιδαν ότι είναι πιασμενος.
Και τότε άρχισε το τραγούδι.....


Ο μικρός άρχισε να τραγουδάει στα ακατάληπτα κάτι παιδικα τραγουδακια που εχει μάθει στον παιδικό και ενώ στην ταινία ο Ρεμί εκδιωχνόταν από τον Λιγκουίνι γιατί του προδωσε την εμπιστοσύνη!
Έτσι και γω καταλαβα ότι ήρθε η ώρα να παρω τον μικρό έξω για να μην χάσουν την ψυχραιμία τους οι υπόλοιποι θεατές της αιθουσας που μας κοιτάζαν και γελούσαν!

Βγηκαμε έξω. Τον χαλαρωσα λιγο του μίλησα και ξαναμπηκαμε.

Καθίσαμε πίσω και ορθιοι έχοντας τον αγκαλια.
Ηρεμος. Κάποια στιγμη μου λεει ασε με κατω. Κατεβαινει τα σκαλια και παει στην θέση μας. Πάει και κάθεται και πάλι ήσυχος....
Για 5 λεπτά... μεχρι που ξαναρχισε το τραγούδι....

Τότε τα μαζέψαμε! Αυτό ήταν!
Πάνω που είχε έρθει ο Ego να δοκιμάσει τις νέες συνταγές.....


Ο μικρός στην έξοδο ήταν μες την τρελλη χαρά. Χορός, τραγούδι, φωνές και τρέξιμο.... Και στο αμάξι γκρίνια....
Για να βγούμε από το σινεμα και μεχρι να βγουμε Θηβών, καναμε 30 λεπτά.
30 λεπτά για μια διαδρομη 200 μέτρων!
Όλοι μπουχτίσαμε... πόσο μάλλον ο μικρός.
Αλλα γελάσαμε, γελασαμε πολύ και μάλλον αυτή η πρώτη εμπειρία με τον μικρό στον κινηματογράφο θα μας μείνει αξέχαστη.


Φτάσαμε στο σπίτι και εκεί συνεχίστηκε το παιχνίδι και μετά η όλη διαδικασία κοιμίσματος του μικρού, δηλαδή μπανάκι, γαλατάκι και παραμυθακι.... Κατά τις 10-10:30 μας κοιμηθηκε...
Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ εχω αράξει απλα στον καναπέ χωρίς να
κάνω τίποτα, χτυπάει το τηλεφωνο....
Ήταν ο κολλητός μου ο Πάνος...
-Ελα ρε μ... τι θες τέτοια ώρα?
-Σπασανε τα νερά πριν λίγο...
-Φωνάξατε υδραυλ.... ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ Μ.... Πήρατε τηλεφωνο τον γιατρό, την μαία?
-Ναι μόλις τώρα και μας είπανε σε καμια ωριτσα να παμε απο Μαιευτήριο.
-ΟΚ. Τα λέμε απο εκεί...

Την υπόλοιπη ιστορία την γνωρίζετε...


p.s. H ταινία δεν ήταν και κάτι σούπερ, αλλα μία καλογυρισμένη, καλα μεταγλωτισμένη, και ευχάριστη παιδική ταινία. Και με όμορφες δόσεις από Παρίσι και καλά παριζιάνικα εστιατόρια, τα οποία και λατρεύω.... Αν έχετε παιδιά να τα πάτε να την δουνε, αν όχι ειναι ιδανική για Κυριακή μεσημέρι στο βίντεο ή στο filmnet!
Και μην ξεχνάτε ποτέ το μήνυμα της ταινίας....
Anyone can cook!

7 σχόλια:

Katerina ante portas είπε...

Τι χαριτωμένη και τρυφερή ιστορία!! Κοκκινίζω ακόμα από τη γκάφα μου! πάντως καλομελέτησα, ας έρθει καλό και ευλογημένο το δεύτερο και εσείς να έχετε το ίδιο κέφι που έχετε με το πρώτο σας μωρ΄..εε τι λέω ολόκληρο αγόρι που πάει σινεμά!!

(Προσκαλέστηκες, στο παιχνίδι των 5 αγαπημένων αντικειμένων!)

Cinderelen είπε...

Ax τι ωραία ιστοριούλα :)
Πολύ μ άρεσε ^^

Την ταινία λέω κι εγώ να πάω να τη δω με το αδελφάκι μου :)

Φιλιά κ καλό βράδυ :)

Σοφία είπε...

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με το μύνημα της ταινίας, αλλά εντάξει, για παιδική καλή ήταν ;-)

CyberEddie είπε...

την εχω σε DVD εδώ και καιρό , μαλλον το Σ/Κ θα την δω...

philos είπε...

Κατερίνα, καμία γκάφα δεν έκανες. Γράφω και γω περίπλοκα. όσο για το παιχνίδι σου, οσονούπω!

Ελένη, εγώ πάντως χθες που είδα και το τέλος μου άρεσε αρκετά! Μία ταινία για όσους αισθάνονται παιδιά και δεν σιχαίνονται τόσο τους πραγματικά αληθοφανείς αρουραίους.

Σοφία, είδα χθες και την Ποντικούπολη. Άλλο στυλ. Αλλα αρκετό γέλιο! Την συστηνω για ενοικίαση ανεπιφυλακτα!

Ανδρέα, ότι και να λεμε αλλο πραμα το σινεμα... Αλλα εκεί που είσαι δεν έχεις και πολλές επιλογές!

Ανώνυμος είπε...

Σκεφτόμαστε αυτό το Σαββατο να επιχειρήσουμε ακριβώς το ίδιο με τον δικό μας! Δεν ξέρω, με έβαλες σε σκέψεις :) Πάντως δάκρυσα από τα γέλια, περνάτε και εσείς καλά βλέπω !

philos είπε...

Καλώς μας όρισες m00nchild.
Εμένα ο δικός μου είναι 2,5 και κάτι και ήξερα ότι δεν αντέχει πάνω από 1 ώρα να παρακολουθησει κάτι.
όπως και έγινε.
Αλλα δεν με πείραξε.
ίσως το κόλπο να είναι να πατε 10 λεπτά από την ώρα έναρξης όταν πια εχουν τελειωσει οι διαφημίσεις και τα προσεχώς.

Αλλα γενικά γελάμε όταν δεν μας είναι αρρωστούλης.