Παράλληλα έχω μονίμως μπροστά μου και ξεφυλλίζω το Passport και το υπέροχο αφιέρωμα της Μάγιας Τσόκλη στο δικό της Παρίσι και τις ιστορίες διαφόρων Ελλήνων που είναι χρόνια τώρα μόνιμοι κάτοικοί της. Γιατί Παρίσι και Γαλλία γενικότερα δεν είναι μόνο Disneyland και Λούβρος... Μου έκανε μάλιστα εντύπωση ότι σε διάστημα λιγότερο μίας εβδομάδας, διάβασα σε δύο διαφορετικές μεριές την ίδια άποψη ή μάλλον για την ίδια νοσταλγία που έχω και εγώ από το Παρίσι!
Και εκεί το όνειρο διακόπηκε....
Μετα από λίγο, βλέπω τον Τηλενομάρχη μας, σε κάποιο τηλεοπτικό δίαυλο επιπέδου ΤηλεΒόα να πουλάει χαλιά σε τηλεοπτική δημοπρασία από το Μακεδονία Παλάς και να παρακαλαει τους Μακεδόνες τηλεθεατές να αγοράσουν το δημοπρατηθέν χαλί, για να μη το προλάβουν και το αγοράσουν Αθηναίοι....
και σκέφτομαι ....
Ξέρετε πως σκέφτομαι εγώ και είμαι σίγουρος και οι περισσότεροι από τους εκλεκτούς αναγνώστες μου (τσσσσ γλύψιμο) σκέφτονται αντίστοιχα, κάτι τέτοιες στιγμές.
Ρε μπας και μαλ...στε που μένουμε τόσα χρόνια Ελλάδα?
Ωραίος ο ήλιος, οι φίλοι, οι παρέες, οι γονείς μας, αλλά μήπως είμαι με την ελάχιστη μειοψηφία μες στην χώρα μου?
Μήπως δεν ισχύει για μένα το καλύτερα πρώτος στο χωριό?
Μήπως είμαι παιδί μιας μητροπολης?
Μήπως πρέπει να μου λείψει αρκετά η Ελλάδα, για να καταλάβω αν την αγαπάω τόσο που να γύρναγα πίσω αψηφώντας κάθε κόστος?
Θα σταματήσω τα ερωτήματα εδώ. Δεκάδες ακόμα είναι στιβαγμένα στο μυαλό μου. Ούτως ή άλλως κάποια θα μείνουν για πάντα αναπάντητα.
Και θα προσπαθήσω να καθαρίσω το μυαλό μου βλέποντας μερικές αγαπημένες διαφημίσεις που αλίευσα τελευταία από διάφορα ξένα blogs.
Διάλεξα αυτή εδώ πέρα που φωτογράφισε ο αγαπημένος μου Eric από το Παρίσι και η οποία παραπέμπει με έξυπνο τρόπο στους Beatles και στην Abbey Road.
Καλή ιδέα, 66€ για Λονδίνο από Παρίσι, πηγαινε έλα? Pas mal du tout!
Άλλες όμορφες διαφημίσεις που είδα τελευταία... σε επόμενο ποστάκι.
9 σχόλια:
Οταν ημουν στο εξωτερικο, το μονο που σκεφτομουν ειναι πως θα γυρισω γρηγορα γρηγορα στην Ελλαδα.
Τωρα που ειμαι στην Ελλαδα το μονο που σκεφτομαι ειναι πως να γυρισω πισω στο εξωτερικο.
Κι οπως λεει κι ενας μπαρμπας μου εξ Αμερικης "Η Ελλάδα ειναι καλη, μονο για διακοπες."
Τώρα, ξεκινάω να σε διαβάζω, μου 'ρχονται διάφορες μνήμες, χαίρομαι, και ξαφνικά μου σερβίρεις τον υπάνθρωπο αυτό που λέγεται νομάρχης ... Και που σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα θα τον είχαν σε τσίρκο, να τον βλέπεις με εισιτήριο ως ανθρώπινο έκθεμα ...
Τι να σου πω, πάει το Παρίσι, έφυγε. Βάζω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί beaujolais nouveau (μια χαρά φέτος) και ξανασυνδέομαι.
Λοιπόν, μια ζωή ανθρώπους σαν και μας το ερώτημα αυτό (έξω ή μέσα) θα μας βασανίζει.
Και, για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, θα σου απαντήσω με μια ρήση του αγαπημένου μου Πεσσόα: Δεν κατοικούμε μια χώρα, κατοικούμε μια γλώσσα.
Οπότε, έχει κι η Ελλαδίτσα τα καλά της.
Όλες οι χώρες έχουν τα καλά τους και τα κακά τους. Το θέμα είναι όπου ζεις τα εκτιμάς τα καλά και να κάνεις ό,τι μπορείς για να διορθώσεις τα κακά. Προσωπικά το Παρίσι δεν μου λέει πολλά πράγματα (αλλά γούστα είναι αυτά).
Όσο για τα 66 € με επιστροφή, μην τρελαίνεσαι. Αν προσέξεις δίπλα έχει αστερίσκο, και στο κάτω μέρος της αφίσας λέει ότι υπάρχει περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων σε αυτή την τιμή, ότι πρέπει να αγοράσεις το εισιτήριο τουλάχιστον 2 εβδομάδες νωρίτερα και μεταξύ 12/3 και 10/4, και ότι ισχύει μόνο για ταξίδια από 26/3 έως 30/6. Φέξε μου και γλίστρησα.
Υποψιάζομαι δε, ότι τα εισιτήρια αυτά είναι για αναχώρηση πρωί Τετάρτης με επιστροφή απόγευμα Παρασκευής ή κάτι ανάλογα ηλίθιο.
Όλα είναι μύθος!!!!...
... δεν χρειάζεται να σου πω που να τον ζήσεις... :)
Σόρρυ αν δεν ανταποκρίθηκα άμεσα στα σχόλια, αλλά είμαι δυο μέρες αγκαζέ με μια ίωση στο σπίτι και τη μια είμαι καλά, την άλλη τέζα...
Dealsend, καταλήγω ότι όλα είναι συνήθεια. Έχω γυρίσει ένα σωρό μέρη Ελλάδα και εξωτερικό. Μόνο στο Παρίσι ένιωσα ότι θα ήθελα να ζήσω μόνιμα. Και αυτό γιατί από μικρός το σνόμπαρα και το περιφρονούσα! Ειδικά τους Γάλλους μη σου πω που τους είχα!
antvol, τον υπερνομάρχη τον έβαλα για να δείξω ότι καλή η Ελλαδίτσα μας, αλλά αν είσαι πολίτης του κόσμου σε πιάνει μια μελαγχολία να το πω, και αρχίζεις και αναρωτιέσαι...
Κάποτε αυτό που είπε ο Πεσσόα ίσχυε. Σήμερα νομίζω έχει πιο πολύ σχέση με την δουλειά μας!
Σοφία, εγώ είχα την τύχη να γνωρίσω ένα Παρίσι από επαγγελματίες ανθρώπους που έμειναν εκεί για χρόνια. Μου δείξαν μέρη που δεν τα γνωρίζεις ως απλός τουρίστας. Είδα ένα συγγενη που ίσως και να μην ξαναδω ποτέ μου... έζησα συμπυκνωμένες εμπειρίες μιας ζωής σε λιγότερο από 6 μήνες... και... τέλος το περπάτησα ατελείωτα και κοιμήθηκα ελάχιστα!!!
Δύο φορές πήγα να βγάλω εισητήριο και τις δύο είχε μετά από μήνα για φτηνά! Την πρώτη μου είπαν 450€ και φυσικά ούτε που το σκέφτηκα!
Chris, μιας και βλέπω ότι είσαι του αυτοκινητιστικού τουρισμού, θα σου έλεγα μία εκδρομή με αυτοκίνητα, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιούλη μήνα είναι ένας μυθος! Τέλος!
;DDD
Κατ' αρχήν περαστικά!
Για το Παρίσι επιμένω ότι γούστα είναι αυτά, γιατί κι εγώ πάω τακτικά και όχι σαν απλή τουρίστρια. Κι ενώ την πρώτη φορά που πήγα μου έκαναν τη χειρότερη εντύπωση και η πόλη η ίδια και οι Παριζιάνοι, τώρα πλέον συμπαθώ αρκετά την πόλη και κατά τι λιγότερο τους Παριζιάνους. Αλλά μέχρι εκεί - και να σκεφτείς ότι έχω περιορίσει τις μετακινήσεις με μετρό (βολικό μεν, αλλά αυτή τη μπόχα δεν μπορώ να τη συνηθίσω με τίποτα)...
Κάποια φοβάται τα μετρό μετα τις 7/7..
Λογικό το βρίσκω, γιατί και εμείς βρεθήκαμε σε αντίστοιχη κατάσταση μετά την Μαδρίτη και ένα φόβο τον είχαμε, αλλά μπροστά στην ευκολία τα χρησιμοποίησα ουκ ολίγες φορές, ακόμη και για μια στάση!
Της Νέας Υόρκης πάντως είναι βρωμερότερο. Του Λονδίνου το έχω χάσει.
Χαχαχαχαχαχα αυτό κι αν είναι ανέκδοτο. Καλέ εδώ μπαίνω στον υπόγειο του Λονδίνου, τι να φοβηθώ στο Παρίσι?
Το μόνο που δεν μου αρέσει στο μετρό του Παρισιού είναι η βρώμα, γι' αυτό όποτε μπορώ παίρνω RER (μπορεί να βρωμάει το ίδιο αλλά τουλάχιστον πάει πιο γρήγορα), ταξί ή περπατάω.
Δημοσίευση σχολίου