Αντιγραφω από το κείμενο της Mαριαννας Tζιαντζη στην στήλη της Αποτυπώματα (Κυριακάτικη Καθημερινή της 11.03.07):
«Nα έχετε στο σπίτι σας μόνον ό,τι ξέρετε ότι είναι χρήσιμο ή πιστεύετε ότι είναι όμορφο», συμβούλευε τους συγχρόνους του ο Ουίλιαμ Μόρις. Kαι επειδή η τηλεόραση μπαίνει στο σπίτι μας και εποικίζει τη συνείδησή μας, ίσως θα έπρεπε να βλέπουμε μόνον ό,τι ξέρουμε ότι είναι χρήσιμο ή πιστεύουμε ότι είναι όμορφο.
Γιατί όμως τόσοι πολλοί παραδέχονται ότι βλέπουν ανούσιες ή και άθλιες εκπομπές; Οι συνήθεις απαντήσεις είναι «για να περνάει η ώρα», «γιατί έτσι κάνουν όλοι» ή «είμαι πολύ κουρασμένος για να κάνω οτιδήποτε άλλο». Συχνά βλέπουμε τηλεόραση επειδή κρυφά μας παρηγορεί η σκέψη ότι υπάρχουν και χειρότερα: άνθρωποι πιο δυστυχισμένοι, αλλοτριωμένοι και ανόητοι από εμάς, εποχές και τόποι πιο δύσκολοι, ζωές πιο άδειες και ρημαγμένες. Η γελοιότητα πουλάει, όπως πουλάνε η αμάθεια και η σκληρότητα. Μπορεί να φταίει το σύνδρομο της Μαριγούλας....."
Η συνέχεια και για να μάθετε και εσείς ποιο είναι το σύνδρομο της Μαριγούλας, πατήστε εδώ.
Το πολύ καλό κείμενο τελειώνει με τα παρακάτω:
"Οι περισσότερες εκπομπές μάς χαστουκίζουν, μας κολακεύουν, μας υποτιμούν, μας προσβάλλουν, μας καθηλώνουν – και όμως τις βλέπουμε. Ισως γιατί εδώ και χρόνια το Μέσο μάς έχει επιβάλει τη δική του αντίληψη περί ωραίου και επωφελούς. Και ίσως ένα παρόμοιο σύνδρομο της Μαριγούλας μάς σπρώχνει στην αγκαλιά εκείνων των πολιτικών που θυμίζουν τους παραδοσιακούς αγαπητικούς."
Πολύ ενδιαφέρουσα την βρίσκω την άποψη αυτή!
Βαράτε μας αλύπητα... και ας κλαίμε εμείς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου