Ο Φεθρυ!

Είμαι από τους ανθρώπους που κρίνω τους ανθρώπους φυσιογνωμικά. Και όταν λέω φυσιογνωμικά δεν εννοώ από τη μύτη, τα μάτια ή τα χέρια μόνο, αλλά από τη στάση του σώματος, από τα ρούχα που φοράνε, από το μπλά μπλά τους, πολλές φορές από κάτι απροσδιόριστο, που μου βαράει καμπανάκι μέσα μου.

Χθες και σήμερα δύο περιστατικά μου επιβεβαίωσαν ότι πολλές φορές αυτή η 6η αίσθηση που διαθέτω με αποτρέπει να συνδεθώ με ανθρώπους που αποδεικνύονται όντως προβληματικοί στην πορεία.
Χθες έμαθα για ένα παλαιό συνάδελφο πολύ νέο σε ηλικία και για μία εκπληκτικού θράσους ενέργεια που έκανε εις βάρος της εταιρείας του (μη ρωτάτε λεπτομέρειες γιατί είναι άκρως σοβαρό το θέμα), και δεν μου εκανε καμία εντύπωση, γιατί κάτι απροσδιόριστο στην συμπεριφορά του, δεν με ώθησε ποτέ να αναζητήσω να του προτείνω να πιούμε ένα καφέ μαζί ή να του πιάσω κουβέντα, παρόλο που τα γραφεία μας (κοντέηνερ) ήταν το ένα δίπλα στο άλλο.

Σήμερα λοιπόν....

Εδώ και ένα μήνα έχουμε μία νέα συνάδελφο στην μία από τις δύο θέσεις της γραμματείας της Διεύθυνσης στην οποία δουλεύω.

Τι να πω για αυτή την κοπέλα.
Να καταφέρει άνθρωπος να με κάνει από την πρώτη στιγμή να τον αντιπαθήσω,.... θέλει πολύ ικανότητα!!!

via Pixar

Κάτι το βλέμμα της μεταξύ μουρλοκούκου (κάτι σαν τα πουλάκια της φωτογραφίας) και του Φέθρυ όταν ετοιμάζεται να κάνει το δικό του και ας ξέρει ότι θα προκαλέσει μπελάδες στον Ντόναλντ, κάτι το μικρό της πρόσωπο με την πολύ λεπτή και κάτασπρη επιδερμίδα (ένα πράμα σαν του Michael Jackson) που μου θύμιζε μια γερμανίδα που ξέρω, κάτι κάποιες εντελώς αποτυχημένες προσπάθειες για χιούμορ με το καλημέρα που γνωριστήκαμε, κάτι ότι πρώτη ημέρα φοραγε μίνι, μπότες και καπαρντίνα κόκκινη ταυτόχρονα και την οποία δεν την αποχωρίστηκε στιγμη από πάνω της, ενώ κατευθείαν βρίσκοντας πρόσβαση σε παράθυρο, πήγε και το άνοιξε γιατί ζεσταινόταν (με 5 βαθμούς έξω!!!), με εβάλαν σε έντονους προβληματισμούς για το κατα πόσο εύκολα ή μή θα προσαρμοστεί στο περιβάλλον στο οποίο ήρθε.

Από την άλλη επειδή είμαι σε φάση αποχώρησης από την Διεύθυνση (είδηση, είδηση!!!) δεν πολυασχολήθηκα κιόλας!

Ανάγκη γραμματέως ποτέ δεν δημιούργησα, και ούτε πρόκειται να δημιουργήσω ποτέ, γιατί έχω μάθει ολα να τα κάνω μόνος μου, οπότε οι σχέσεις μου μαζί της είχαν περιοριστεί σε μια καλημέρα το πρωί και ένα "καλό βράδυ" στο τέλος της ημέρας που και αυτά μου φανήκαν υπεραρκετά.

Με τον καινούριο χρόνο όμως δεν μπορούσα να αρκεστω μόνο στην καλημέρα μου και μόνο.

Καθημερινά το πρωί εδώ και δύο εβδομάδες, με την είσοδο μου στο γραφείο δέχομαι μία βάρβαρη (sic) επίθεση από εκατ0μύρια μόρια ενός απιθανα βαριού γυναικείου αρώματος, το οποία κατασκήνωνουν για όλη την διάρκεια της 10ωρης παραμονής μέχρι και την αποχώρησή μου από το γραφείο, βαθιά μες στην μύτη μου ταλαιπωρώντας αφάνταστα τους αρμόδιους νευρώνες του εγκεφάλου μου.

Την τρίτη ημέρα που διαπιστωσα ότι επαναλαμβανόταν αυτό, διέκοψα το άτυπο εμπάργκο που είχα δημιουργήσει στις συνομιλίες μας και της μίλησα:

- Να σε ρωτήσω κάτι? Μυρίζω ένα έντονο άρωμα τις τελευταίες ημέρες στο χώρο, δικό σου είναι?
- Ναι γιατί σου μύρισε?
- Και να ήθελα, δύσκολα δεν θα το μυριζα. Σκέψου ότι η μύτη μου δεν έχει καθαρίσει ακόμη από το κρύωμα που είχα και το μυρίζω σε όλο του το μεγαλείο.
- Ναι, το βάζω για να σας ρίξω όλους τέζα!!!
................................

Donald Duck, by Fernando Ventura, 06/2001

Μετά την μικρή συγκοπή που έπαθα και προσπαθώντας να αντιληφθώ αν κάνει χιούμορ ή το έχει βάλει στα σοβαρά σκοπό να μας ρίξει τέζα - πάντα αφήνω ανοιχτα ολα τα ενδεχόμενα - της απάντησα φεύγοντας με ένα ελαφρό μειδίασμα:

- Δεν τα έχεις πάει και άσχημα πάντως, ...
- Ναι, ναι (την ακούω από πίσω μου να λέει με εκδηλη την χαρά στη φωνή της)

Επιστρέφοντας μετά από 10 λεπτά, σταματάω πάλι μπροστά της και της λέω:

- Στο σπίτι βάζεις το άρωμα ή και εδώ?
- Όχι στο σπίτι δεν βάζω, γιατί μπαίνω σε λεωφορείο για να έρθω το πρωί.
Συνήθως πάω και βάζω στην τουαλέτα όταν έρχομαι.
- Κοίτα, επειδή μυρίζει πάαααρα πολύ έντονα, μήπως θα μπορούσες να βάζεις λιγότερο και από το σπίτι? Σε ανοιχτό χώρο είμαστε. Δεν φταίμε σε τίποτα να μυρίζουμε όλοι το άρωμα σου για 10 ώρες εδώ μεσα. Σε λίγο θα αρχίσουμε να πηγαίνουμε σαν κοτόπουλα εδώ μέσα.

Δεν πήρα απάντηση, παρά μόνο μία έκφραση που μόνο στον Φέθρυ έχω δει στα κομικς, όταν τον κατσαδιάζουνε, και έχοντας όλη την ώρα που της μίλαγα ανοιχτό το στόμα της, λες και ετοιμαζόταν να ξεστομίσει κάτι, που τελικά δεν ξεστόμισε (κάτι από Μαρία την Άσχημη ένα πράγμα!).

via βικιπαιδεία

- Σε παρακαλώ πάντως...,
της είπα, και πήγα κάθησα στο γραφείο μου.

Η κατάσταση από τότε δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Αντίθετα σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι στον γύρω χώρο της έκαναν την αντίστοιχη παρατήρηση να βάζει λιγότερο άρωμα.
Χαμπάααααρι!

Σήμερα, ήρθα πιο νωρίς από εκείνη.
Μπαίνει στο γραφείο, αφήνει την τσάντα (λίγο μικρότερη από το λουκάνικο στον στρατό μου θυμίζει), παίρνει μια πλαστική σακούλα από μέσα και πάει κουζίνα. Λέω από μέσα μου "Παλι θα πάει να βάλει το άρωμά της στις τουαλέττες")
Αμ δε!!!
Γυρνάει, κάθεται στο γραφείο, βάζει την πλαστική σακούλα μες στην τσάντα της και εκεί που νόμιζα ότι το ξέχασε γιατί δεν μου ήρθε κάποιο άρωμα στην μύτη κάνει την κίνηση ΜΑΤ.

Σηκώνεται όρθια μετά από δύο λεπτά από το γραφείο της και μου φωνάζει:
-Χρήστο κοίτα....
Και βλέπω να βγάζει τα 150ml (χοντρική τις παίρνει) του αρώματος από την τσάντα της και να βάζει πέντε με έξι γενναίες δόσεις πάνω της.

Το μόνο που κατάφερα να ψελίσω ήταν:
-Τι κάνεις τωρα?

για να πάρω την πιο αφοπλιστική απάντηση που έχω πάρει ποτέ από άνθρωπο:

- Βάζω την κολώνια μου επειδή ξέρω ότι σου την δίνει!!!

O ΦΕΘΡΥ!!!
via

Δεν αντέδρασα.
Αστραπιαία το μυαλό μου εξέδωσε απόφαση.
Αυτή ή τρελλή είναι (80% πιθανότητες) ή πολύ πολύ έξυπνη (10% πιθανότητες και θέλει πολύ κουβέντα γιατί έδωσα τόσο μεγάλη πιθανότητα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το δε υπόλοιπο 10% το αφησα για πιθανότητες και ενδεχόμενα που δεν μπορώ να σκεφτώ).

Η λογική μου είπε να πάω κατευθείαν στην ίδια και να της εξηγήσω τι στάση θα κρατήσω από εδώ και πέρα απέναντί της ή στον Διευθυντή να του πω για το επεισόδιο και να κρίνει ο ίδιος.


Επαναλαμβάνω.
Δεν αντέδρασα. Ούτε εκείνη την στιγμή, ούτε αργοτερα.
Απλά πάγωσα για μερικές στιγμές...

Όσοι με ξέρουν καλά αυτή την στιγμή που με διαβάζουν, εκπλήσσονται από την ψυχραιμία και την νηφαλιότητά που επέδειξα. Εγώ πάλι νιώθω ότι πραγματικά δεν με πειράξε το όλο γεγονός, ίσως γιατί νιώθω ότι δεν θα αλλάξει σε κάτι την υπάρχουσα κατάσταση. Αν όντως η κοπέλα διαθέτει κάποιο δείκτη παράνοιας, είναι ανώφελο και θα στραφεί μόνον εναντίον μου κάθε κίνηση ή πραξη από μέρους μου.

Απλά το κατέγραψα...

Η δε 6η αίσθησή μου λέει ότι δεν θα δω σύντομα άλλα στριπς με πρωταγωνιστή τον "Φέθρυ" στον χώρο εργασίας μου...

Αν δεν με επαληθεύσει η 6η μου αίσθηση, με βλέπω σύντομα να κυκλοφορώ με μανταλάκι στην μύτη ή να το ρίχνω στον αθλητισμό και πάλι...
από τον δεύτερο όροφο, πόσο μακρυά να μπορεί να φτάσει ένα μπουκαλάκι 150 ml με τρία μέτρα φόρα?