Είσαι στο γραφείο...

και παρατηρείς τους «γείτονες» συναδέλφους, θέλοντας και μη.
Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν παρατηρώ ένα συνάδελφο με τον οποίο λέμε και πέντε κουβέντες παραπάνω, να συνομιλεί για αρκετή ώρα κάθε ημέρα από το τηλεφώνο με μία συνάδελφο μηχανικό σε εργοτάξιο.

Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που μιλάει στο τηλέφωνο, γιατί χρόνια τώρα δεν τον είχα ξαναπροσέξει να μιλάει τόσο ήρεμα και χαλαρά από το τηλέφωνο και ειδικά με συνάδελφο.

Σήμερα η εν λόγω συνάδελφος ήρθε από τα γραφεία μας.

Επί μία ώρα ο "γείτονας" και αυτή δούλευαν στα δυο μέτρα απέναντί μου και όσο απορροφημένος και αν είμαι στις δουλειές μου, το κύμα ενέργειας που εξέπεμπαν ήταν σαρωτικό!!!

Και παράλληλα είδα έκδηλη όλη την αμηχανία που νιώθανε δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να κρύψουν τον ερωτισμό που νιώθουν ο ένας για τον άλλον.

Ο "γείτονάς" μου παντρεμένος με ένα παιδί, αλλά πολλά και πολύ δύσκολα οικογενειακά προβλήματα. Τελευταία αντιμετωπίζει ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα από τα πολλά που του έτυχαν τα 2 τελευταία χρόνια. Και δυστυχώς φαίνεται να είναι απλά η αρχή ενός Γολγοθά που ξεκινάει τώρα.... και θα διαρκέσει μια ζωή.

Η σχέση του με την γυναίκα του δεν είναι καλή, όπως διαφαίνεται και από τα τηλέφωνα που γίνονται καθημερινά μπροστά μας.

Και μέσα σε όλα αυτά φαίνεται να έχει ερωτευτεί με μία κοπέλα, που κάνει το ίδιο επάγγελμα με αυτόν, σε λίγο καιρό θα δουλεύουν και στο ίδιο γραφείο, και η οποία τον κοιτάζει στα μάτια....

Τι θα πρέπει να κάνει?

Τι θα κάνει?

Ότι και αν κάνει, ένα είναι το σίγουρο. Τα προβλήματα που έχει δεν θα εξαφανιστούν. Ίσως προσθέσει και καινούρια.

Αλλά μήπως θα νιώσει πιο ήρεμος? Μήπως η ενέργεια που θα του δώσει μια ερωτική σχέση, τον βοηθήσει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει? Ή μήπως απλά θα τον αποπροσανατολίσει?

Δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις. Ούτε και θα μάθω ποτέ.

Παρατηρώ και αναλύω.

Και αυτό μου αρκεί.

Γιατί κανένας δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι όχι. Απλά ο καθένας μας ξέρει πότε νιώθει καλά και πότε όχι. Πότε λέει ψέματα στον εαυτό του και πότε την αλήθεια.

Κανένας άλλος.