Ωραίο και μοναδικό το συναίσθημα να βλέπεις ανθρώπους που έχεις χάσει τα ίχνη τους για χρόνια, και ειδικότερα το συναίσθημα αυτό γίνεται ακόμα πιο γλυκό, όταν την στιγμή που τους βλέπεις να νιώθεις ότι και εσύ αλλά πολύ περισσότερο και αυτοί χαρήκαν που σε είδαν.
Έτσι ακριβώς ένιωσα μια ώρα πριν όταν πήγα σε ενα φαρμακείο κοντά στην δουλειά και συνάντησα μία φίλη μου από την Πάτρα, που είχα να την δω ακριβώς 10 χρόνια.
Στο ίδιο σχεδόν σημείο που πριν δύο μήνες συνάντησα έναν άλλο πολύ καλό τότε φίλο, με τον οποίο είχαμε να ειδωθούμε εδώ και μία δεκαετία....
Μυστήρια ζωή, γεμάτη περίεργες συμπτώσεις και απρόοπτα.
Ας είναι τα απρόοπτα αυτά το δυνατόν πιο ευχάριστα!
p.s. Ο τίτλος του post είναι παραπλανητικός για τους μη μυημένους. Ο Κλέαρχος γνωρίζει τους σχετικούς διαλόγους ... και τις διαφωνίες με την πατρινή φίλη που προανέφερα, σχετικά με το αν παίρνει τελικό "σ" το ρήμα "ήσαντε"και γενικότερα όλοι οι αντίστοιχοι πληθυντικοί.
3 σχόλια:
Ήσαντες ή ήντουσαν;
Ποιος θα μας απαντήσει στο ερώτημα?
Δημοσίευση σχολίου