Και λέω έτσι γιατί μάλλον δεν πρέπει να έχει ανακαλύψει ακόμη τα ίδια τα Blogs.
Για να πάρουμε την ιστορία από την αρχή!
Αυτή την Τρίτη, με την θεομηνία που είχε πλήξει την Αττική, έτυχε να βρεθώ σπίτι κρεβατωμένος λόγω ίωσης και μάλιστα χωρίς ηλεκτρικό, γιατί ένα δέντρο φρόντισε να πέσει ξημερώματα πάνω σε κάτι καλώδια λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου.
Κοινώς no DSL, no TV, και όχι επαρκής φωτισμός για διάβασμα.
Πιάνω και εγώ με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι, το πρώτο ραδιοφωνάκι που βρίσκω μπροστά, δηλαδή αυτό του γιού μου (βλέπε φωτό! Ναι με αυτό ακούω ραδιόφωνο όταν δεν έχει ρεύμα! Είναι δώρο από το Παιδί μου και εγώ!),
και ψάχνω να βρω κάποιον ενημερωτικό σταθμό για να μάθω τι γίνεται έξω.
Όταν ο δείκτης έδειξε κάπου κοντά στους 106, από το ραδιόφωνο ακούγεται η χαρακτηριστική φωνή του Καλαμίτση στον ΝΕΤ 105,8 να διαβάζει ένα κείμενο.
Δεν μου πήρε πάνω από δυο προτάσεις για να καταλάβω πιο κείμενο ήταν και από που προερχόταν.
Εγώ θα σας παραθέσω λίγο περισσότερο κείμενο:
"Είσαι γύρω στα 30 (πάνω / κάτω μία πενταετία). Έχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακό, μιλάς μία με δύο ξένες γλώσσες. Όταν ήσουν 10 ετών, ήθελες να γίνεις πιλότος/αστυνομικός/δάσκαλος. Στα 15 σου, γιατρός/δικηγόρος/αρχιτέκτονας και στα 20, brand manager/project manager/IT specialist. Σήμερα και κοιτώντας το γραφείο όπου δουλεύεις, συνειδητοποιείς ότι καλύτερα να είχες μείνει στο αρχικό plan. Πηγαίνεις γυμναστήριο (όποτε μπορέσεις, μία φορά το εξάμηνο), κάνεις συχνά δίαιτες και διαβάζεις το ζώδιό σου χωρίς να ντρέπεσαι γι’αυτό. Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα, σου αρέσει το έντεχνο, νιώθεις καλλιεργημένος, διαβάζεις λιγότερο απ’όσο θα ήθελες, βλέπεις Fame Story και πηγαίνεις σινεμά. Στη ντουλάπα σου έχεις ακόμη μερικά ξεχασμένα τεύχη του Κλικ και στη βιβλιοθήκη σου υπάρχουν βιβλία του Μαρκές και του Ουμπέρτο Έκο. Έχεις πληθώρα cds, τα οποία σπανίως ακούς. Αγοράζεις τουλάχιστον δύο εφημερίδες κάθε Κυριακή (με κριτήριο το dvd) και αρχίζεις την ανάγνωσή τους από τα ένθετα: πρώτα τα διαφημιστικά, μετά τα τηλεοπτικά, τα lifestyle και τέλος –αν προλάβεις- ρίχνεις και μια ματιά στην εφημερίδα.
.............................................................................................................................................."
Αν δεν είχατε την τύχη να διαβάσατε το κείμενο αυτό με τον τίτλο "Βρε ουστ!" όταν το πρωτοέγραψε και το έκανε post ο Nik_Kit στο blog του το Tekmirio , σίγουρα θα το έχετε λάβει μέσω email στο λογαριασμό σας. Αν πάλι όχι, αφού τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του post, μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το εν λόγω Blog και να το διαβάσετε όλο.
(Αξίζει πραγματικά, αλλά δεν είναι στους σκοπούς αυτού του post o σχολιασμός του).
Και εγώ μέσω email έλαβα το παραπάνω κείμενο (ήδη δύο φορές), αλλά επειδή με εξέπληξε και με αγγίξανε τόσο πολύ αυτά που πραγματεύεται, έψαξα να βρω από που προέρχεται. Στην αρχή πίστεψα ότι θα ήταν από κάποιο περιοδικό, αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι θα βρεθώ προ ευχάριστης εκπλήξεως. Έβαλα την πρώτη φράση στο google και απεκαλύφθη ότι ο "δράστης" ήταν σεσημασμένος blogger, και μάλιστα από τους καλύτερους του είδους του.
Περίμενα λοιπόν και εγώ να τελειώσει ο Καλαμίτσης να τελειώσει την ανάγνωση όλου του κειμένου, για να ακούσω αν θα αναφερθεί στον συγγραφέα και την πηγή προελευσης του post. Απαντώντας σε ερώτηση ακροατή αργότερα, του απάντησε ότι είναι ανώνυμο και ότι το είχε λάβει και αυτός σε email και δεν ήξερε περισσότερα.
Απογοήτευση στο ακροατήριο!
Δυστυχώς παρατηρώ, ακόμη και σήμερα τους περισσότερους από εμάς να τους νοιάζει να αναφέρουν και να παρουσιάσουν ένα ωραίο κείμενο ή μια φωτογραφία ή ένα οποιοδήποτε δημιούργημα γιατί τους προσθέτει αναγνωσιμότητα ή ακροαματικότητα ή τηλεθέαση χωρίς όμως ποτέ να νοιάζει ποια είναι η πηγή. Και δεν το βλέπω αυτό μόνο στα mails που δέχομαι δεκάδες κάθε μέρα, αλλά και στα περισσότερα blogs. Και ειναι ντροπή μας και ασέβεια στον κάθε δημιουργό. Και πολύ περισσότερο όταν βλέπεις ακόμη και δημοσιογράφους ή και bloggers που συνηθίζουν .... να απαγορεύουν την αναδημοσίευση των κειμένων τους χωρίς προηγούμενη άδεια από τους ιδίους, να αναδημοσιευουν φωτογραφίες ή μουσικά κομμάτια χωρίς έστω την χρήση links προς τους δημιουργούς τους.
Είναι θέμα γενικότερης παιδείας και κουλτούρας.
Και δεν λέω ότι ο Καλαμίτσης δεν νοιάστηκε για το ποιος το έγραψε, αλλά ίσως και αυτός να πίστεψε ότι δεν θα μπορούσε να μάθει από που προήλθε το συγκεκριμένο κείμενο και πολύ περισσότερο να ξέρει ότι θα μπορούσε να το ψάξει στο google. Άλλωστε δεν διακρίνεται για την τεχνογνωσία του, αλλά για το μοναδικό σε οξυδέρκεια πνεύμα του, την σάτιρά του και τους εκπληκτικούς στίχους που έχει γράψει σε πολλά αγαπημένα τραγούδια. Για μένα ο Καλαμίτσης ούτως ή άλλως είναι μια μοναδική προσωπικότητα για την Ελλάδα.
Οι συνάδερφοι δημοσιογράφοι όμως που τον πλαισιώνουν? Σε αυτούς βγάζω κίτρινη κάρτα, γιατί είναι υποχρεωμένοι λόγω επαγγέλματος να ξέρουν να ψάχνουν και να ερευνούν. Και να αναδεικνύουν το καινούριο.
Τέλος πάντων, ελπίζω ότι θα θυμηθώ και θα πάρω ένα τηλέφωνο στον σταθμό αύριο, για να τους μιλήσω ή να τους εξηγήσω με ένα mail για τον συγγραφεα του κειμένου αυτού, γιατί ο nik_kit είναι ένας blogger που πραγματικά αξίζει αναγνώριση για τα ωραία και απολαυστικά κείμενα του.
p.s. Αν πάλι το ξεχάσω, μπορεί όποιος από τους αναγνώστες αυτού του Post επιθυμεί να αναλάβει αυτός, την ενημέρωση του Καλαμίτση. Τα τηλέφωνα στην εκπομπή Πρωινές Χειρηλασίες είναι τα 2106009604-5 και η εκπομπή διαρκεί από τις 6-9 κάθε πρωί.
Καιρός να αλλάξεις το post σου Κλέαρχε τώρα!!!
7 σχόλια:
Σύντροφε, με πήδηξες, Παρασκευιάτικα!
Μιά φίλη (η οποία εργάζεται στην ΘΡΥΛΟΣ ΑΕ) μου έστειλε σε ημέηλ το πιό πάνω κείμενό σου...
Με δικαιολογείς, βεβαίως, για το ότι δήλωσα άγνοια ως προς το ποιός είχε γράψει το άλλο κείμενο -εκείνο που διάβασα από την εκπομπή (το ημέηλ με το οποίο ήρθε έγραφε απάνω απάνω "αγνώστου συγγραφέα"... εγώ θεώρησα πως ήταν από Περιοδικό... δεν πήγε καν το μυαλό μου σε μπλογκς...)- αλλά εγώ και πάλι αισθάνθηκα πληγωμένος, που είμαι τεχνολογικά αναλφάβητος...
Πικρή αλήθεια!
Επιασα όμως -από το σχόλιό σου- τα περί γκούγκλ κι έτσι κατάφερα, μετά από κόπο, να βρω ποιός είσαι εσύ και διάβασα όλα όσα έχεις γράψει.
Μ' αρέσεις!
Τώρα, όσον αφορά τα μπλογκς, τα έχω ανακαλύψει, αλλά μαζί με αυτήν την ανακάλυψη, ανακάλυψα και την πολυλογία κάποιων...
Ανακάλυψα τρεις περίπου φημισμένους μπλόγκερς και σου ομολογώ πως βαριέμαι να διαβάζω τα ατελείωτα κείμενά τους και -ακόμα περισότερο- τα ατελείωτα σχόλια...
Εσένα, δεν σε ήξερα σαν μπλόγκερ κα ιδεν σε ξέρω και σαν άτομο.
Οταν όμως κάποιον τον ξέρω, χρόναι τώρα, και ξέρω πως ποτέ δεν σπούδασε αυτά που ΛΕΕΙ πως σπούδασε και κοροϊδεύει εκατοντάδες οαδούς-μαλάκες, αρνούμαι να τον διαβάσω...
Τις περισσότερες απόψεις του, τις θεωρώ κλειτοριδεκτομές της κοινωνίας...
Φτιάχνει μια κοινωνία οπαδών ανικάνων μεν για οργασμό, προσφερομένων όμως για ένα στεγνό πήδημα...
Διαβάζοντας τα κείενά σου, έμεινα λίγο παραπάνω στο περι Αμαρύνθου.. Με βρίσκει απολύτως σύμφωνο!
Να είσαι καλά, να βρεις την μουσική που ψάχνει η γυναίκα σου και να γράφεις!
φιλικότατα και με ευχαριστίες
Γιάννης Καλαμίτσης
vardahal@otenet.gr
Ο κ. Καλαμιτσης καποτε ελεγε πολλα χωρις να λεει πολλα. Τωρα μιλαει πολυ, πολυ αργα και δεν μας λεει τοσα. Επειδη τα στερνα κρινουν τα πρωτα προτεινω συνταξη.
Όταν διάβασα την απάντηση του συντρόφου Καλαμίτση aka vardahal, μπορώ να πω ότι έμεινα αποσβολωμένος αρκετή ώρα στην οθόνη μην μπορώντας να πιστέψω ότι ο θρύλος Καλαμίτσης που τον ακούω πάνω από 12-13 χρόνια τώρα, και με τον οποίο δεν επικοινώνησα ποτέ έως σήμερα, επικοινώνησε πρώτα αυτός μαζί μου μέσω της «Θρύλος Α.Ε.»!!!
Και αυτό λόγω του παραπάνω μου κειμένου, με το οποίο τον "πήδηξα Παρασκευιάτικα" !!!
Άλαλα τα χείλη των Ασεβών!
@ Γιάννη Καλαμίτση
Κατ' αρχάς σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη για το "Παρασκευιάτικο". Σαφέστατα και δεν ήταν στις προθέσεις μου κάτι τέτοιο όταν έγραφα αυτό το Post.
Χαίρομαι που ακούω ότι έχεις ανακαλύψει τα μπλογκς, αυτή την νέα μορφή έκφρασης και επικοινωνίας που πολύ δειλά ακόμη αρχίζει και εξαπλώνεται και στην Ελλάδα και θα αναθεωρήσω σε επόμενο post για τις σχέσεις σου με το διαδίκτυο, οι οποίες μπορώ να πω ότι με εξέπληξαν ευχάριστα! Δεν σε βρίσκω καθόλου τεχνολογικά αναλφάβητο. Με την ίδια λογική βρίσκω τον εαυτό μου μπροστά σε σένα λογοτεχνικά και μουσικά αναλφάβητο. Πόσα και πόσα δεν μου έχεις διδάξει ...
Σε ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια, αν και νομίζω ότι υπάρχουν δεκάδες άλλοι πραγματικά ανώνυμοι Έλληνες bloggers που γράφουν πολύ καλύτερα από μένα και χωρίς να είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, λογοτέχνες ή άλλου είδους γραφιάδες.
Εγώ προσπαθώ μέσω του blog μου απλά να γράφω κάτω ότι μου κάνει εντύπωση, εμπειρίες μου ή απλά σκέψεις για καθημερινά σοβαρά και μη γεγονότα. Δεν κράταγα ποτέ μου ημερολόγιο. Ποτέ μου δεν έγραφα κείμενα, και ποτέ δεν αποπειράθηκα να γράψω λογοτεχνία.
Διαβάζω πολύ, ενημερώνομαι όσο μπορώ, ακούω φωνές πολλές και διαφορετικές στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο για ποικίλα θέματα. Και τώρα μέσω του μπλογκ μου, νιώθω περισσότερο ότι καταγράφω τις σκέψεις μου, παρά ότι γράφω κείμενα. Με λυτρώνει η καταγραφή των σκέψεών και των απόψεων μου ή μιας εικόνας που μου δημιούργησε έντονα αισθήματα, παρά το να κάτσω απλά να γράψω ένα κείμενο.
Χάρηκα ιδιαίτερα που συμφωνείς με το κείμενο της Αμαρύνθου. Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί πολλές απόψεις μου με τα χρόνια έχουν διαμορφωθεί και από τις δικές σου απόψεις και τα καθημερινά σου σχόλια στο ραδιόφωνο.
Δεν με ξέρεις, αλλά μέσα μου υφίσταται ένα δικό σου κομμάτι.
Ούτε εγώ σε ξέρω ως απλό άνθρωπο, αλλά μέσα από την πολύχρονη παρουσία – παρέα σου στο ραδιόφωνο, νιώθω ότι σε μια παρέα θα σου μιλούσα λες και γνωριζόμασταν χρόνια! Το ίδιο θέλω να πιστεύω ότι καταφέρνω και εγώ μέσα από αυτό το Blog. Δίνω το στίγμα μου. Δεν θα με γνωρίσει και καταλάβει ποτέ κανένας 100% από τα κείμενα μου και μόνο. Αλλά θα πάρει μια γερή δόση από μένα. Και θέλω να πιστεύω ότι θα είναι μια ειλικρινής και αληθινή δόση.
Πιστεύω ότι το καθεστώς ανωνυμίας που διατηρώ, βοηθάει προς αυτή την προσπάθεια.
Σε ευχαριστώ και πάλι για τα όμορφα λόγια σου και θα χαρώ με μεγάλη μου χαρά να σου λύσω κάθε απορία τεχνολογικής φύσεως που αφορά τα μπλογκς, το γκουγκλ και ότι άλλο σκεφτείς, όποτε το θελήσεις.
Με ειλικρινή φιλικά συναισθήματα,
Philos.
υ.γ. Συγγνώμη αν καθυστέρησα να απαντήσω, αλλά είχα ένα πολύ γεμάτο από ευχάριστες υποχρεώσεις Σαββατοκύριακο και στο οποίο ένα από τα κυριότερα θέματα συζήτησης ήταν η τεχνολογική κατάρτιση του Γιάννη Καλαμίτση!!!
@ ανώνυμο.
Έχεις βρει άξιους αντικαταστάτες του? Ονόμασέ τους. Και αν αξίζουν, αν κερδισουν την αγάπη του κοινού όπως ο Καλαμίτσης, τότε η αγορά από μόνη της, το κοινό θα του δώσει σύνταξη.
Μέχρι τότε και επειδή με την λογικη αυτή θα πρέπει να έχει βγει στην σύνταξη η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ασχολούνται με το ραδιόφωνο, ο Καλαμίτσης θα συνεχίζει να δίνει το δικό του μοναδικό στίγμα στο ελληνικό ραδιόφωνο. Ίσως έχοντας πολλούς εχθρούς, αλλά και πολύ περισσότερους φανατικούς φίλους!
Δυστυχώς ή ευτυχώς φίλε μου το ραδιόφωνο είναι γεμάτο από αρκετούς δημοσιογράφουςκαι καλλιτέχνες που κάνουν καλύτερη δουλειά απ αυτή που κάνει σήμερα ο Καλαμίτσης. Είναι κρίμα για τον άνθρωπο να παρουσιάζει τέτοια εικόνα του κάποτε καλού εαυτού του. Σκληρή η κουβέντα για σύνταξη αλλά συμφωνώ.
Οι περισσότεροι κάποτε θα πιστέψουν ότι τους αποδίδεται θέση μέσα στη φασιστική κοινωνία κι αυτό είναι σφάλμα που πληρώνεται με απομόνωση από τους ανθρώπους φυσικά.
Δημοσίευση σχολίου