Και μες την τούρλα του Σαββάτου,

σκάει μύτη ένας συνάδερφος και μου λέει το παρακάτω ανέκδοτο:

Πάει ένας τύπος στο γιατρό και λέει:
- Γιατρέ μου, έχω ένα τρομερό πρόβλημα. Κλάνω συνεχώς, όμως οι κλανιές μου είναι άοσμες και δεν ακούγονται καθόλου.
- Τι μου λέτε;
- Ναι. Και, για να είμαι ειλικρινής, τόση ώρα που μιλάμε μπορεί να έκλασα και δέκα φορές.
- Ωραία, πάρτε αυτά τα χάπια και ελάτε πάλι ύστερα από ένα μήνα.

.....

Ύστερα από ένα μήνα:
- Γιατρέ, δεν ξέρω τι είχαν τα χάπια που μου έδωσες, αλλά τα πήρα και τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα. Κλάνω με την ίδια συχνότητα όπως πριν, αλλά τώρα βρομάνε απαίσια.

- Ωραία, τώρα που διορθώσαμε την όσφρησή σας, ας δούμε τι θα κάνουμε και με την ακοή σας.

Ή το ανέκδοτο είναι πολύ καλό γιατί πραγματικά πέθανα στα γέλια με το που το άκουσα ή εγώ είμαι κουρασμένος επειδή γράφω από το πρωί τεχνικά κείμενα και μου φάνηκε θεϊκό!