Μεσημεριανή ζώνη στην ελληνική Blogοσφαιρα

Έχω πάψει εδώ και κάνα μήνα να μπαίνω στο monitor. Έχω εντοπίσει καμιά 50ρια ελληνικά blogs (ΟΥΚ ολίγα!) που για διαφορετικούς λόγους το καθένα μου κεντρίζουν την περιέργεια περισσότερο ή λιγότερο και μάλιστα 5-6 από αυτά δεν πρέπει να βρίσκονται στο μονιτορ, όπως και τα δικό μου blog άλλωστε. Ενίοτε όμως ψάχνω στο monitor με την ελπίδα και αλιεύσω κάποιον καινούριο ή παλιό blogger που μου έχει διαφύγει.

Τα Blogs τώρα διαμορφώνονται.
Κάθε μέρα, εβδομάδα, μήνα - δεν ξέρω - κάποιος θα ξεκινάει κάτι καινούριο και θα έχει να πει κάτι διαφορετικό. Αυτό ψάχνω. Την διαφορετικότητα, την πρωτοτυπία, το μεράκι, την αυθεντικότητα.

Framed by Leviathor

Αν σκεφτεί κανείς ότι με το άθλημα στην Ελλάδα δεν πρέπει να ασχολούνται πάνω από 3.000 άνθρωποι (1128 είναι οι μέχρι τώρα εγγραφές στο monitor) και από αυτούς το πολύ χίλιοι πρέπει να κρατάνε μια σταθερή και περιοδική ανανέωση στις σελίδες τους (και οι οποίοι είναι λογικό να επιθυμούν και μια μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία τους αποτελούν και τα μέλη του μονιτορ). Το γυμναστήριο που πάω, έχει κάνει περισσότερες από 3.000 εγγραφές μέχρι σήμερα σε 5 χρόνια.
Καλώς ή κακώς και παρά τα όσα ελπιδοφόρα γράφουν οι αρθρογράφοι του Economist στο σαββατιάτικο φύλλο της Καθημερινής (δυστυχώς δεν βρήκα ελληνικό link) το blogging στην Ελλάδα είναι ακόμη σε εμβρυακή κατάσταση και παγκοσμίως θα έλεγα, μιας και 42 εκατομύρια links σε παγκόσμια βάση (συνυπολογίζοντας και όλους αυτούς που διατηρούν μέχρι και 10 blogs έκαστος, εγώ μόνο διατηρώ δύο) είναι ένα μικρό ακόμη νούμερο.

FLOTSAM by Hogbard

Παρόλα αυτά μέσα σε αυτή την ταπεινή (sic) ελληνική κοινότητα παρατηρεί κάποιος όλα τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και κοινωνίας. Με αποκορύφωμα τις κατινιές τύπου απογευματινής ζώνης στα ιδιωτικά κανάλια μας. Βρισιές, χυδαιότητες γενικότερα, “φίλοι” που μετά από ένα "ατυχές" post περνάνε γενεές 14 τους πρώην φίλους τους και πολύ πολύ πολύ μα πάρα πολύ κριτική. Ειδικά σε όσους έχουν μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα.

The Secret by Tarotastic

Αυτά βλέπουμε, αυτά κάνουμε.

Οι επιστήμονες πλέον το είπανε ξεκάθαρα. Ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον.

Βλέπεις παντού γύρω σου ανθρώπους να κρίνουν χωρίς οι ίδιοι να επιθυμούν να κριθούν (μας το επαναλάμβανε καθημερινά ο καθηγητής μου ο κ.Νικήτας στη Χημεία Δέσμης: Μην κρίνετε ει να μη κριθείτε). Τσακωμοί επωνύμων για να διατηρήσουν την αναγνωρισιμότητά τους. Και να προσπαθείς να μείνεις εκτός , άμα στην πέσουν δύσκολα δεν αντιδράς και δεν ανταποδίδεις.
Τα ίδια και στα blogs. Και εδώ ήρεμοι, νηφάλιοι με χιούμορ και ΑΠΟΨΗ (με κεφαλαία γράμματα) άνθρωποι, πέσανε στο επίπεδο των μιμητών της Τατιάνας, του Μικρούτσικου, του Θέμου και όλων αυτών των γραφικών που κυκλοφορούν ανενόχλητοι από τις οθόνες μας και μας έχουν μολύνει την κρίση και την νοημοσύνη μας.
Και να, εκατοντάδες τα comments επωνύμων και ανωνύμων μόλις μυριστούν τσακωμούς και κόντρες και πολλαπλάσιες οι απλές επισκέψεις στα αντίστοιχα blogs. Με την ίδια λογική που μόλις γίνει ατύχημα με λίγο ή πολύ αίμα στην Εθνική φρενάρουν όλοι λίγο μπροστά από την σκηνή αναζητώντας κάτι που θα τους ταράξει, τρομάξει, τους κάνει να συμπονέσουν ή και να προσευχηθούν, έτσι και μόλις κάποιος μυριστεί καυγά στην ατμόσφαιρα μπαίνει να δει και να καταθέσει άποψη. Πόσο εύκολο γίνεται στα blogs αφού και τσάμπα διαφήμιση για τους επώνυμους του χώρου είναι και ανώνυμα και ανώδυνα καταθέτουν την αποψή τους οι περισσότεροι.
Υπάρχει αρκετός κόσμος που μόλις πείσουν τους εαυτούς τους ότι η άποψή τους είναι σημαντική, φροντίζουν να την διασπείρουν και να την κηρύξουν σαν να ήταν Ευαγγέλιο στα πέρατα του κόσμου, δημαγωγώντας, βγαίνουν και κάνουν τα πάντα για να τραβήξουν τα βλέμματα του κόσμου πάνω τους, προσθέτωντας την προσωπικότητα τους δίπλα στο πάνθεον με τις προσωπικότητες της Λουκά, του παπα Τσάκαλου ή του Χατζη(δεν θυμάμαι το υπόλοιπο) και άλλων πολλών.
Έτσι είναι στην ανθρώπινη φύση. Τα blogs τα φτιάχνουν άνθρωποι και οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα. Τα ίδια συναισθήματα, αγωνίες και φόβους κουβαλάμε εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αλλά αυτά που μένουν τελικά με τα χρόνια και γυρνάμε και αναζητούμε ως φάρους μέσα στην άπειρη πληροφορία και γνώση που υπάρχει γύρω μας, είναι κάθε τι δημιουργικό.
Ένα ωραίο κείμενο, μια ωραία φωτό, ένας πίνακας, ένα γραφιστικό δημιούργημα, μια αυθεντική ιστορία, ένα καινούριο εργαλείο που θα μας βοηθήσει στην καθημερινότητα μας, ένα ωραίο έπιπλο, ένα αντικείμενο design, μια ωραία μηχανή, ένα κτίριο... και πολλά άλλα.

Untitled By Kariobinja

Make a wish, and make it happen!