Άρθρο για τις ιδεολογίες του 20ου αιώνα

Από τα τελευταία άρθρα που διάβασα και με προβλημάτισε ήταν αυτό του Θαν. Γιαλκετση στην Κυριακάτικη "Ε", που στην ουσία είναι η συνέντευξη του Γερμανού κοινωνιολόγου Ραλφ Ντάρεντορφ στο περιοδικό «L' Espresso» :
Η σαγήνη του ολοκληρωτισμού
Μαρκάρω τα παρακάτω:

1. Και ποια είναι η διαφορά μεταξύ ναζισμού και φασισμού από τη μια μεριά και κομμουνισμού από την άλλη; «Ο ναζισμός και ο φασισμός είχαν μια αποκαλυψιακή θεώρηση της Ιστορίας και κατέληξαν να συμπαρασύρουν τις μάζες ακριβώς προς την αποκάλυψη. Ο κομμουνισμός, αντίθετα, είχε μια μεσσιανική ώθηση: το όνειρο ενός επίγειου παραδείσου. Και αυτή η ουτοπία επέτρεψε σε πολλούς κομμουνιστές να παραμείνουν κομμουνιστές ακόμη και μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων του Στάλιν».


2. Η λατρεία του Φίρερ ή του Ντούτσε (καθώς οι ηγέτες είναι θνητοί) αποκλείει τη μακροβιότητα του φασιστικού συστήματος. Η λατρεία του κόμματος, που δημιουργήθηκε από τον Λένιν, εξασφαλίζει τόσο τη διάρκεια του καθεστώτος όσο και την ολική αφοσίωση του αγωνιστή στην υπόθεση. Ο κομμουνιστής προσφέρεται για κάθε θυσία.


3. Ο ναζισμός έγινε μαζικό κίνημα επειδή σε εκείνη την ιστορική στιγμή ο Χίτλερ κατόρθωσε να στηριχτεί στο θρησκευτικό συναίσθημα των Γερμανών.


4. Ο φιλελευθερισμός, δυστυχώς, είναι μια κουλτούρα της μειοψηφίας. Και όμως, η αρχή της ατομικής ελευθερίας είναι η κινητήρια δύναμη του πολιτισμού και της προόδου.


5. Τότε, λοιπόν, γιατί κυριαρχεί η προτίμηση για την ισότητα;"Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται την ικανοποίηση των αναγκών τους και την ασφάλειά τους, δεδομένου ότι η ζωή είναι μια διαδρομή που κρύβει πολλούς κινδύνους."


6. "Είναι πιο σωστό να ζούμε σε μια κοινωνία ικανή να ανέχεται και να προωθεί τη σύγκρουση των αξιών, ή σε μιαν ολοκληρωτική κοινωνία που θυσιάζει ελευθερία και πλουραλισμό στο βωμό μιας φανατικής αντίληψης του απόλυτου Καλού; Σε μας ανήκει η επιλογή."