#tcathens: a hashtag for a different party

Πέρασε κιόλας μια εβδομάδα. Αλλά κάποιες συναντήσεις, κάποια events στη ζωή σου ακόμη και κάποιες απλέ φράσεις είναι σαν milestones. Μπορεί να τα ανακαλέσεις καιρό μετά ή μπορεί μετά από καιρό να φανεί ότι προκάλεσαν μια ανατροπή μέσα σου... ένα disruption στις συνήθειές σου.

Όταν ανακοίνωνε ο Τζιραλής ότι δεν θα γίνει opencoffee τον Δεκέμβρη αλλά ένα νωρίς τον Γενάρη στο οποίο θα συμμετάσχει και το Tech Crunch, ήξερες ότι θα είναι αυτό το event ένα milestone για σένα. Μια μέρα που θα θυμάσαι για καιρό μετά.

Δεν απογοητεύτηκα. Ήταν αυτό που περίμενα. Χωρίς στην ουσία να ακούσω ουσιαστικά κάτι καινούργιο μιας και παρακολουθώ τον χώρο των start-ups χρόνια πλέον σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Και απλά για μια καταγραφή και από μέρους μου κάποιων ιδιαίτερων σημείων της εκδήλωσης (βιντεο) θα κρατήσω τα παρακάτω:

Travel, network and work! There is no panacea! @panosjee

 Μερικα αγνωστα πρόσωπα σε μένα...και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα!

 @tgeorgakopoulos: "Ένας συντάκτης του @TechCrunch συντονίζει το δεύτερο πάνελ του #TCAthens Εδώ γιατί δεν έχουμε τέτοιους flamboyant συντάκτες;"

 "Let's change the mentality to our spoiled generation by re-finding entrepreneurship!" Yorgos Koutsoyannopoulos (HSIA & Helic)

 Spiros Trahanis: VC'ς having the same culture with entrepreneurs is the key!
@kalavros we have to be more social, we have to change our mind sets!
"Why you?" Anyone should ask and answer this question... Both VC and entrepreneurs 
Spiros Trahanis: "Chemistry between funds and entrepreneurs is paramount"  
"Vc's are expecting to see more than 2-3.000 plans in the next 2 years"

 @drandakis: "Agree with @mikebutcher on the need for geographic concentration of the startup community. Tried to make the same point in the first panel"

 

@MilitaryRaiden: "Greeks are scared shitless of failure."

‏@StavMessinis: "@MilitaryRaiden they're not afraid of failure. It's just that In the past, they've had options that failed less if at all." 

Πολύ ενδιαφέρουσα και η παρατήρηση του Γιάννη Δοξάρα ότι για να βρούν νέους developers απευθύνονται σε πανεπιστημιακές σχολές, στις οποίες διοργανώνουν δωρεάν σεμινάρια.

Έμαθα ή μάλλον ξαναάκουσα επίσης ότι στα πολυτεχνεία και στις διάφορες σχολές υπάρχουν όλοένα και περισσότεροι νέοι που σκέφτονται σοβαρά να ασχοληθούν σε μια startup, σε τεχνολογίες και δραστηριότητες πρωτοποριακές.

Θα σταθώ και σε κάποιες επισημάνσεις του Νίκου Δρανδάκη και μερικών ακόμη στα πάνελς που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο όταν θες να αναπτύξεις μια μεγάλη, διεθνών στανταρντς start-up:
Δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές.
Θέλει μοίρασμα ρόλων, και managers κι όχι μόνο developers.
Θέλει designers και κόσμο για διάφορα πόστα.
Think big ...

Κάτι πολύ σημαντικό ακόμα που διαπίστωσα από την εκδήλωση και που δείχνει ότι το επιχειρείν έχει πλέον αλλάξει στάδιο είναι ότι μου έγινε σαφές ότι τα VC's στην Ελλάδα έχουν αλλάξει. Αλλάξανε σε ένα βαθμό αυτοί που τα διαχειρίζονται.
Το λένε πλέον ανοιχτά οι ίδιοι. Πρέπει να έχουμε χημεία, να καταλάβουμε την γλώσσα αυτων των νέων οραματιστών επιχειρηματιών, που παρακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις, που γεννάνε ιδέες, που ξενυχτάνε αυτή την στιγμή, διορθώνοντας bugs, συνομιλώντας με νέους συνεργάτες, που ετοιμάζουν plans, presentations, ξένα άρθρα, αναζητούν στο linkedin συνεργάτες ...

Δεν βγήκανε να πουνε όπως είχα ακούσει παλαιότερα ότι δεν υπάρχουν ιδέες.

Τέλος μου άρεσε και πάλι ότι δεν προσπάθησε να πείσει κανένας για το ότι δεν πρέπει να γκρινιάζουμε για τα ελληνικά vc's και ούτε αυτά για τους Έλληνες entrepreneurs. Απλά σταμάτησε η γκρίνια και η μιζέρια.
 
Τέλος η δήλωση του Δημήτρη Καλαβρού:
 

"I see this event as a celebration for the rebirth of startup ecosystem under new rules"

Ξαναδιαβάστε το και σκεφτείτε πόσες αλήθειες περιέχει!

***

Με αυτή την παραπάνω φράση έκλεισε μια εκδήλωση που δεν θα την θυμούνται μόνο όσοι παρευρέθησαν, αλλά ακόμη και το ίδιο το Μουσείο Μπενάκη δεν θα ξεχάσει εύκολα, μιας και δεν γίνεται συχνά να σε μια εκδήλωση να απομακρύνουν τον κόσμο επειδή γινόταν το αδιαχώρητο στην αίθουσα.
Ήδη γράψανε για την συνάντηση πολλοί και στο tech crunch και στο away.gr
Και ο Νίκος Δρανδάκης μετά από καιρό κατέθεσε την γνώμη του και ο Αρίστος Δοξιάδης μας είχε προδιαθέσει για τις σκέψεις του μαζί του και ο Νίκος Μωραϊτάκης που τον τελευταίο χρόνο οι σποραδικές του αναρτήσεις εχουν κατορθώνει να γίνουν viral στην κοινότητα με τον πετυχημένο και πολύ συγκροτημένο και ολοκληρωμένο τρόπο σκέψης του και μάλιστα στα αγγλικά.

Και πήγαμε όλοι συντονισμένοι, να συμμετάσχουμε,  να ενισχύσουμε, να δώσουμε παρόν, για να ακουστούμε σε ξένους ανθρώπους και όχι μόνο για να ακούσουμε τι έχουν να πουνε εκείνοι, αλλά να δώσουμε εμείς συμβουλές, ελληνικές συμβουλές, να μοιραστούμε τον ελληνικό τρόπο ανάπτυξης, να χειροκροτήσουμε παλιές και νέες πρωτοβουλίες και τέλος μην κρυβόμαστε να δείξουμε ένα όμορφο πρόσωπο όπως το θέλουν τα διάφορα VC's. Και χάρηκα που δεν άκουσα τις κλασσικές συμβουλές προς πρωτάρηδες που δίνανε παλαιότερα οι διάφοροι ξένοι προσκεκλημένοι του opencoffee.


Ναι ήταν πολύς κόσμος εκεί, και μετά τις ομιλίες ξεχύθηκαν όλοι στο lobby του μουσείου και μοιράζαν κάρτες και μιλούσαν με νέους και με παλιούς συνομιλητές αλλά και με φίλους και ίσως εκεί να βρίσκετε πάντα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι μιας τέτοιας εκδήλωσης... στην δικτύωση.
Και ας μην ακούστηκαν πολλά τόσο πρωτοποριακά ή μυστικά που ίσως κάποιος να μην ήξερε, αν θέλει να έχει έστω και μία πιθανότητα στις χίλιες να διεκδικήσει το ενδιαφέρον κάποιου fund. Αλλά το σημαντικό είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι πλέον μιλάνε την ίδια γλώσσα. Και σίγουρα υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να συνεργαστούν, να μοιραστούν ιδέες και προβληματισμούς, χωρίς το άγχος των προηγουμενω ετών μην και τους "κλέψουν την ιδέα" και άλλες τετοιες παρόμοιες "παιδικές ασθένειες".

Οι νέες επιχειρήσεις, τα σταρτάψ (μέχρι να καταλήξουμε σε μια ελληνική λέξη), είναι σαν μια ταινία. Έχουν σενάριο, θέλουν cast, θέλουν παραγωγούς να τα χρηματοδοτήσουν. Κάποτε στην Ελλάδα βασιζόντουσαν μόνο στην κρατική επιχορήγηση, αλλά πλέον όλοι συνειδητοποίησαν ότι αν εφαρμοστούν κάποια στάνταρντς διεθνή, η ταινία μπορεί να κάνει διεθνή καριέρα. Και δεν αρκεί μόνο το καλό σενάριο.
Θέλεις καλή παραγωγή, καλή παρουσίαση αλλά και ταλαντούχους και καλά διαβασμένους ανθρώπους που θα την προβάλλουν, λάμψη, πολύ διαφήμιση, κατάλληλα connections - πες το και PR - που θα την προωθήσουν. Και όταν αυτές οι όμορφες "παραγωγές" αρχίσουν γίνονται όλοένα και περισσότερες και μιλάνε διεθνή γλώσσα με μοντέρνα εμφάνιση, τότε θα αρχίσουν να προσελκύουν το ενδιαφέρον και των ξένων, που χρόνια πλέον στην αγορά αυτή, θέλουν να ρισκάρουν, να επενδύσουν σε κάτι διαφορετικό, σε μια νέα ιδιαίτερη αγορά, που θα κρύβει σίγουρα κάποια διαμάντια. 

Και αυτά τα διαμάντια δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι οι ιδέες και οι παρουσιάσεις, οι ίδιες δηλαδή οι σταρτάπς, αλλά μπορεί να είναι οι άνθρωποι από πίσω τους, που πλέον θα έχουν την προοπτική όχι μόνο να πείσουν ανθρώπους στο εξωτερικό, αλλά μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και αβεβαιότητας θα έχουν σοβαρό λόγο να πιστέψουν οι ίδιοι περισσότερο στους εαυτούς τους και να δοκιμάσουν μια διεθνή καριέρα, όχι απαραίτητα γιατί θα τους δίνει την βεβαιότητα να κερδίσουν περισσότερα από ότι εδώ, αλλά γιατί θα έχουν μια ευκαιρία, να ρισκάρουν να κερδίσουν τα πάντα!

Και οι περισσότεροι που ήταν εκεί πάνω στα πάνελς εκείνη την Παρασκευή στο OpenCoffee - Tech Crunch event είμαι σίγουρος ότι ήδη κάνουν παρόμοιες σκέψεις και όνειρα. Και πολλοί κάτω στο κοινό. 

Και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις ή όπως προτείνει και ο Νίκος από το taxibeat να υπάρχουν και χώροι για χαλάρωση ή για ένα brunch ή ποτό που να βρίσκονται πιο συχνά μεταξύ τους όσοι βρίσκονται σε αυτό το μικρό ακόμη αλλά πολύ δυναμικό οικοσύστημα των σταρταπς.

  

***

 Επίλογος

Και όλα τα παραπάνω δεν τα κατάφερε ο Mike Butcher αλλά τα κατάφερε το opencoffee, που δημιούργησε μέσα στα χρόνια αυτή την κοινότητα και η κοινότητα πλέον από την συνεχή τριβή και τις επαφές και τις πολλές νέες προσπάθειες ωρίμασε, ωριμάζει κάθε μέρα και πλέον φαίνονται οι πρώτοι καρποί. 
Και όσο πεσιμιστικό αν ακουστεί, μπορεί οι καρποί αυτοί να σαπίσουν γρήγορα και να υπάρξει απογοήτευση γρήγορα, αλλά έτσι πρέπει να είναι σύμφωνα με τα παγκόσμια στατιστικά. Θα συνεχίσουμε όμως...

Μην ξεχνάμε!
Μπορεί η φούσκα όλης αυτής της κοινότητας να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και με μεγαλύτερ ρυθμό. Παραμένει όμως μια φούσκα στην κοινωνία μας. Μικρή και σε νούμερα και σε οικονομικά μεγέθη ακόμη αλλά πιο σημαντική και υπολογίσιμη σε σχέση με το παρελθόν. Και ας ακούστηκε ότι υπάρχει υπερδημοσιότητα και παρουσιάζεται το entrepreneurship ως κάτι glamour.
Για ξαναπηγαίνετε ρωτήστε τους κολλητούς σας πόσα νέα apps χρησιμοποιούν στα κινητά τους, αν ξέρουν πέραν του facebook έστω το flickr ή αν έχουν λογαριασμό στο twitter ή αν ξέρουν να κάνουν σύνθετη αναζήτηση στο google ή πόσοι πληρώνουν 2 ευρώ για μια εφαρμογή στο κινητό και πόσα πληρώνουν το χρόνο για ένα παιχνίδι στο playstation.

Θέλουμε τα πάρτυ και την δημοσιότητα. Και για να έρθει η δημοσιότητα θέλει μια ιστορία που να πουλάει. Να γίνει ανοιχτό όλο αυτό. Να διαδώσουμε. Να μιλήσουμε στα νέα παιδιά που είναι στο σχολείο και βολοδέρνουν σε σελίδες με εκατοντάδες χιλιάδες φίλους και περιεχόμενο δελφινάριου, με φθηνό χιούμορ και εύκολες αιτίες για όλα τα κακά της μοίρας μας, και μόνιμες αμφισβητήσεις και γκρίνιες.

Όταν θα μπαίνω στο tl μου και θα βλέπω την είδηση με το νέο υποκατάστημα του taxibeat ή τη νέα χρηματοδότηση ή το νέο πελάτη του bugsense ώς την ανάρτηση με τα περισσότερα shared ή Likes, τότε θα έχει ξεκινήσει το πραγματικό πάρτυ της δημιουργικότητας. Γιατί μην γελιόμαστε... αν πετύχουν όλες αυτές οι start-ups ουσιαστικά και όχι απλά για να 10πλασιάσουν το τωρινό εισόδημα κάποιων ιδρυτών τους, αυτό θα σημαίνει ότι οι περισσότερες από αυτές θα έχουν ήδη εγκατασταθεί σε ξένα εδάφη... και τα ουσιαστικά οφέλη θα είναι μόνο για τους ιδρυτές τους ατομικά. Αλλά αν θέλουμε να πάψουμε να γκρινιάζουμε για αυτή την χώρα και αν θέλουμε να την δούμε να προκόβει και να ξεκόβει με το πρόσφατο παρελθόν και την νοοτροπία της, αυτή είναι η μοναδική πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. Να στρέψει το βλέμμα έξω... στον υπόλοιπο πλανήτη.

Ας μιλήσουμε εμείς πρώτοι για επιχειρηματικότητα στους φίλους μας, στα παιδιά μας, σε παιδιά του γυμνασίου και λυκείου και στους γονείς τους, στους γονείς μας και στις παρέες μας. Να πέσουν ταμπού και κλισέ και οι συνήθεις αγκυλώσεις.
Για τα υπόλοιπα η κοινότητα θα βρει τον δρόμο της. Θα γίνουν τα μέρη που ολοι οι entrepreneurs θα μπορούν να φάνε ένα πιάτο μαζί ή να πιουν ένα ποτό και να συζητήσουν προβλήματα ή να αναζητήσουν συμβουλές. Αυξάνονται οι χώροι colabs, οι συναντήσεις, οι vc's συνειδητοποίησαν ότι θα διαβάσουν χιλιάδες προτάσεις, θα μιλήσουν ατελείωτα στο όρθιο, θα δώσουν κάρτες και το επάγγελμά τους δεν θα είναι το ίδιο όπως μέχρι σήμερα... και οι επιχειρηματίες ότι πρέπει να γοητεύσουν γρήγορα και άμεσα, αλλά και να σκέφτονται ότι κάθε μέρα πρέπει να δουλεύουν για να μην ξεφτίσει ο έρωτάς τους με τον επενδυτή τους... να δωθούν ψυχή και σώματι... 24/7.