Εμείς να κερδίσουμε;

"Αρκετά με τις μειοψηφίες. Για να ασχοληθούμε λίγο με τους νικητές που θα μας πονέσουν και περισσότερο"

έγραφε το tweet μετά από ένα πρωινό debate που παρακολουθούσα στο timeline...

μετά από λίγο ένα επόμενο tweet συμπέραινε ό,τι δεν διαβάζουμε κομμάτικα προγράμματα παρά μόνο κάνουμε κουβεντούλα.

Και μπορεί αυτές οι σκέψεις να προήλθαν από τον ίδιον άνθρωπο, αλλά έχεις την αίσθηση ότι οι περισσότεροι λίγο πολύ σκέφτονται παρόμοια ανεξάρτητα γενικότερης κομματικής τοποθέτησης.

Για πολύ κόσμο υπάρχουν οι νικητές και οι χαμένοι πολιτικοί και κομματικοί συνδυασμοί, όλοι προετοιμάζονται για το αποτέλεσμα του ντέρμπυ παραμονές των εκλογών, στα κανάλια εμφανίζονται υποψήφιοι πολιτευτές που δεν ρωτούνται παρά σπάνια για πρόγραμμα και θέσεις, ρωτούνται για την επικαιρότητα, για τον Άκη αυτές τις μέρες, δεν ρωτούνται έστω ένα απλό "Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της περιφέρειάς σας;" ή ένα "Πρώτο πράγμα που πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να υπάρξει ανάπτυξη;" μια ερώτηση τέλος πάντων που θα έκανε ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος προκειμένου να επιλέξει έναν άνθρωπο στην περίπτωση που τον πέρναγε από συνέντευξη για να αναλάβει μια συγκεκριμένη δουλειά και να πιάσει κάποιους στόχους (θα το κάνουν θα μου πεις την επομένη των εκλογών οι "μοχθηροί" Τροϊκανοί)!

Δεν υπάρχουν καν στάνταρ ερωτήσεις προς όλους για να μπορείς να ακούσεις τι απαντήσαν όλοι τούτοι οι υποψήφιοι σε κοινά ερωτήματα.

Και όταν κάπου δειλά προβάλει και κάποιο νέο κόμμα από ανθρώπους σοβαρούς, που και πρόγραμμα διαφημίζουν και ιδέες έχουν όπως η ΔΡΑΣΗ-Φιλελεύθερη Συμμαχία ή η Δημιουργία Ξανά, η ΔΗΜΑΡ ή οι Οικολόγοι, όλοι μέσα τους σκέφτονται εντάξει αρκετά ασχοληθήκαμε με αυτούς, τι θα κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι λοιποί πιο μεγάλοι;

Και εν τέλει ποια είναι η μειοψηφία; 

Αν πιστέψουμε τα γκάλοπ μειοψηφία είμαστε πλέον όλοι. Πλέον το 1/3 δηλώνει ότι θα ψηφίσει ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα του παρελθόντος. Αθροιστικά τα κόμματα που έχουν μέχρι 10% είναι πλέον πλειοψηφία. Μεγαλύτερα ποσοστά έχουν όλοι αυτοί που ακόμη δεν έχουν αποφασίσει τι θα ψηφίσουν.

Αλλά ακόμη και να κάνεις μια αναγωγή στο twitter, ισχνή μειοψηφία είναι αυτοί οι 1000-5000 σώφρονες ανθρώποι στο twitter, που ανταλάσσουν απόψεις, Links που δεν τα βρίσκεις αλλού, που δοκιμάζουν νέες εφαρμογές στα social media χρόνια πριν τις ανακαλύψουν το υπόλοιπο 99,99%, που συνδιαλέγονται με ανθρώπους με παντελώς αντίθετες απόψεις σε ιδεολογικά και πολιτικά θέματα, που έχουν χιούμορ απείρως καυστικότερο και πιο σύγχρονο από το χιούμορ ανθρώπων του θεάματος που χρυσοπληρώνονται, που γράφουν ενίοτε και 10 γραμμές παραπάνω στα blogs τους, που μοιράζονται φωτογραφίες, συνήθειες, αγωνίες, προσπάθειες, που ενώνονται για να δημιουργήσουν μια καμπάνια, ή για ένα event ή που διαδίδουν ομιλίες και σκέψεις ανθρώπων από τα TED όλου του κόσμου... που νοιάζονται αν έχεις ένα μικρό πρόβλημα ή απορία... που είναι δίπλα σου φωναχτά ή μη.

Και πλειοψηφία; Ποιοι είναι αυτοί που βλέπεις εσύ ως νικητές;

Αυτοί που κάνουν accounts δεκάδων χιλιάδων followers σε μια νύχτα, που τις περισσότερες φορές ανταλλάσουν κουβέντες μόνο με άλλους "νικητές", που κλείνουν συμβόλαια με διαφημίσεις και κανάλια, που ανακατευτήκανε με το twitter και κάθε τι καινούργιο μόνο για να δείξουν ότι έχουν influence ακολουθώντας την συμβουλή του επικοινωνιολόγου τους.

Στην πλειοψηφία ανήκουν όλοι εκείνοι οι δεκάδες χιλιάδες followers που στέλνουν tweets αγάπης στους επώνυμους και για τους οποίους τα κανάλια αφιερώνουν ώρες επί ωρών κάθε εβδομάδα για κουτσομπολίστικες και Lifestyle εκπομπές και τούρκικα. Αν τους βάλουν όλους αυτούς τα κόμματα σε ψηφοδέλτια ψήφο δεν θα πάρουν οι επαγγελματίες και οι κληροδοτούμενοι πολιτικοί δε πα να έχουν κάνει χιλιάδες ρουσφέτια και διορισμούς στο παρελθόν. Αυτοί θα μας σώσουν; Αυτοί έχουν λυσεις; Αξίζει να ασχολούμαστε μαζί τους και άλλο;

Είναι νικητές όμως; Θα είναι αύριο νικητής το όποιο κόμμα βγεί πρώτο ή κάνει κυβέρνηση; Ναι θα είναι. Αλλά θα είναι για τους ίδιους. Όχι για εμάς, όχι για την Ελλάδα.

Είναι νωρίς να νιώσουμε νικητές, όποιος και αν βγει μεθαύριο, είτε τον ψηφίσαμε είτε όχι.

Θα νιωσουμε νικητές αν μειωθεί ο δανεισμός μας, αν έχουμε πλεόνασμα, αν σταματήσει ο κατήφορος στους μισθούς και συντάξεις, αν σταματήσουμε να γινόμαστε συλλογικά παράνομοι και αυθαίρετοι, αν σταματήσουμε το φακελάκι και την διαφθορά, αν έχουμε σύγχρονη Παιδεία, σοβαρό σύστημα υγείας, αν σταθούμε μόνοι στα πόδια μας.

Δεν υπάρχουν πλειοψηφίες... παντού μόνο μειοψηφίες πλέον. Δεν αρκεί να είναι επώνυμος και γνωστός ο πολιτικός αλλά να έχει σύστημα, να λέει τι θα κάνει, πως, με τι λεφτά, απο πού και να θέτει το όριο της αποτυχίας του. Δεν έχουμε άλλο καιρό για χαζολογήματα και κενές κουβέντες στα κανάλια, στο twitter ή στο facebook.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί και έχουν θέληση και γνώση για το τι πρέπει να γίνει και άνθρωποι που πιστεύουν απλά ότι μπόρα ήταν και πέρασε και με λίγη ασπιρίνη όλα θα είναι όπως παλιά!

Απλά όσο περνάει η καθε μέρα και δεν δίνουμε λύσεις στα προβλήματά μας ο όγκος των προβλημάτων θα θεριεύει και θα παθαίνει μεταστάσεις και οι οποίες θα ξεπερνάνε κατά πολύ το 3%... και λένε ότι είναι ότι αυτοί οι μεταστατικοί "όγκοι" είναι και πιο επιθετικοί ... με κάθε έννοια της λέξης!