Όχι πια Moirolatristas!

Δύο χρόνια τώρα προσπαθούσα να ερμηνεύσω την κατάσταση στην Ελλάδα.
Λίγα χρόνια πιο πριν με αφορμή την Αμαλία και μετά τις φωτιές της Πάρνηθας προσπαθουσα και πάλι να καταλάβω τι είναι αυτο που μπορεί ή δεν μπορεί να κατεβάσει τους Έλληνες σε μια διαδήλωση.
Αν μπορούν οι Έλληνες να κάνουν μια αλλαγή στις ζωές τους, τις συμπεριφορές τους πολύ δε περισσότερο να πετύχουν μια επανάσταση ή έστω μια πετυχημένη διαμαρτυρία.
Δεκάδες ίσως αναρτήσεις συσσωρεύονται αυτή την στιγμή στα drafts μου και δεν έχουν γίνει publish γιατί δεν μπορώ να βρω αν όχι μια απάντηση ούτε καν ένα συμπέρασμα.

Και ήρθανε οι Έλληνες και πάλι, δηλώσανε την αγανάκτηση τους σε σελίδες στο facebook και τώρα διαδηλώνουν, την ώρα που εγώ χαλαρώνω μπροστά σε λαπτοπ και τηλεόραση.
Χωρίς αιτήματα, χωρίς κομματικές τοποθετήσεις, χωρίς συνδικαλιστές (τέτοια ώρα έχουν τελειώσει τα ουζάκια τους και είναι ήδη σπίτι με εξαίρεση τους "τουρίστες" της ΓΕΝΟΠ), χωρίς μπαχαλάκηδες.

via http://picplz.com/user/vassilisonline/pic/67nn7/

Οι περισσότεροι παραμένουν σπίτι, στο λαπτοπ και χλευάζουν, ειρωνεύονται, κριτικάρουν, γκρινιάζουν, είναι απαθείς, άλλοι τόσοι φωνάζουν και τσαντίζονται με όσους προτιμούν να κάθονται σπίτι...
Κάποιοι κλείνουν την τηλεόραση μόλις τελειώσουν τα μεσημεριανά .

Και όλα αυτά είναι λογικά και αναμενόμενα.
Μια κοινωνία που δείχνει και πάλι να βρίσκει φωνή στα social media πρέπει να μιλάει, να διαφωνεί, να ενθουσιάζεται και πάντα να γκρινιάζει, έστω και μόνο να ουρλιάζει και να αναπαράγει συνθήματα σε άπταιστα greeklish.
Γίνεται παντού. Σε κάθε χώρα.
Με άλλα κοινωνικά χαρακτηριστικά κάθε φορά, αλλά αυτό δεν είναι δική μου δουλειά να το αναλύσω. Κανενός δουλειά δεν είναι αυτή την στιγμη. Κάποια πράγματα είναι θέμα timing, ένστικτου, τύχης, συγκυρίας.

Αν δεν υπήρχανε οι Ισπανοί, θα κατέβαιναν έτσι οι Αθηναίοι στους δρόμους?
Οι ποδηλάτες κάθε Παρασκευή γιατί κατεβαίνουν στους δρόμους αργά το βράδυ?

Τελικά αλλάζει κάτι?
Να... την πάτησα πάλι. Προσπαθώ να βρω κοινωνιολογικές εξηγήσεις, λες και αμα βρω τις λύσεις θα γίνω ο επόμενος ηγέτης, ο επόμενος ξερόλας ή ακόμη χειρότερα ο επόμενος ταλεγάκιας.

....

Καλά όλα αυτά, αλλά και γω πλέον έχω αρχίσει να πείθομαι ότι στις επόμενες εκλογές πάλι ίδια πρόσωπα και κομματα θα βλέπουμε.
Αλλά η Ελλάδα θα έχει αλλάξει. Φτωχότερη σιγουρα.
Τιμιότερη? Το ελπίζω!
Πιο αγωνιστική? ή μήπως πρέπει να εύχομαι πιο αποδοτική?
Πιο ρεαλιστικη μάλλον να ευχηθώ!

Και ναι πιο κοινωνικά δεμένη! Το κοινό καλό είναι καλό όλων. Είναι καλό για το μέλλον των παιδιών μας.
Να συμπεριφερόμαστε σωστά είναι η μόνη σοβαρή διαθήκη για τα παιδιά και τον τόπο μας.

Και τελικά τι πρέπει να γίνει με την κρίση? Εμείς διαδηλώνουμε και οι τόκοι τρέχουν. Το χρέος ανεβαίνει κάθε μέρα... όσο το έλλειμα παραμένει ή μειωθεί έστω και στο 0,0001%.

Θα πληρώσουμε όλους αυτούς τους τόκους? Πρέπει να αυξηθούν οι φόροι και άλλο? Πρέπει να απολυθούν ΔΥ? Πρέπει να χρεωκοπήσουμε? Μήπως πρέπει να μπει κανένας φυλακή? Να πουληθούν ακίνητα και επιχειρήσεις του Δημοσίου ή απλά να δεσμευτουν λογαριασμοί και περιουσίες όλων αυτών που δηλώνουν ότι τα φάγανε? Μήπως να πουλήσουμε τις περιουσίες εκείνες και μόνο των πολιτικών που τις αποκτήσανε μετά την εισοδό τους σε Βουλή και Οργανισμούς?

Ακόμη και αν εμπιστευτήκαμε σχεδόν όλοι κάποτε κάποιους επιτήδειους πολιτικούς, γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε όλοι? ήδη ποσοστιαία πληρώσαμε μισθωτοι και συνταξιούχοι...

Είμαστε ώριμοι να ψηφίσουμε τελικά λύσεις και όχι κόμματα?
Να συμπεριφερθούμε σαν μέτοχοι του κράτους? Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ένα τέτοιο κράτος έπρεπε να είχε κέρδη και όχι ζημιές.

Θέλετε να αγανακτήσουμε? Να αγανακτήσουμε!
Ας πουμε και τις Ελληνικούρες μας για φιλότιμο, για περηφάνεια, για αρχαίες Ελλάδες αλλά στο τέλος ας παρουμε έξυπνες αποφάσεις και να δουλέψουμε για να μην κατρακυλίσουμε και άλλο και να μην φτάσουμε να αναπολούμε τη φετινή χρονιά, αλλά να δημιουργήσουμε πολύ καλύτερες χρονιές που να μην κρύβουν πιστωτές από πίσω!

Και μετά τις ευχές... μια ιδέα.

Ας κάνουμε δημοψήφισμα που θέλει και ο ΓΑΠ.
Αλλά όποιος έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση ας την καταθέσει και αν συγκεντρώσει 20.000 υπογραφές να λαμβάνει μέρος. Ακόμη και από το ίδιο κόμμα. Ακόμη και μη πολιτικοί.
Μια τέτοια κρίση θέλει λύσεις όχι αφορισμούς. Δεν αρκεί να πεις ότι απολύω ΔΥ ή αποκρατικοποιώ ή χρεοκοπώ.  Πρέπει να λύνεις το πρόβλημα μέχρι τέλος. Με υπολογισμούς που να ελέγχονται από ανεξάρτητες αρχές. Με συνδυασμούς λύσεων, με ρεαλισμό.

Με δημοκρατία αληθινή. Ουσιαστική.
Θέλετε προθέρμανση... ας ψηφίσουμε πρώτα για αυτούς που εκλέγουμε και που μας διοικούν. 8 χρόνια είναι πολλά όχι για έναν πολιτικό αλλά και για την οικογένεια του. Μετά από 20 χρόνια πάλι και χωρίς καμία ασυλία. Με έλεγχο οικονομικών στοιχείων και πόθεν έσχες για μια ζωή!

Μέχρι να πάψουμε να ακούμε φράσεις όπως... "όλοι τα ίδια λένε" "όλοι κλέφτες είναι" "και ποιος να αναλάβει τώρα". Ο καθένας μας μπορεί να αναλάβει!

Τέτοιες φράσεις και τέτοια στάση πολιτών δεν είναι δείγμα αγανάκτησης, αλλά μοιρολατρίας... και δυστυχώς αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνημα της Ελλάδας αυτή την στιγμή!

update: βλέπω tweets από τις διαδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα και διακρίνω μια ελπίδα, έναν ενθουσιασμό, ακόμη και αλλαγή στάσης απο μερικούς!
Αλλάζω τον τίτλο της ανάρτησης ... Όχι πια Moirolatristas!