Προχθές διάβασα στον Γιώργο το βιβλίο που μας δίνει κάθε Παρασκευή η δασκάλα για να του το διαβάσουμε και αυτός με την σειρά του να γράψει τίτλο και όνομα συγγραφέα και να ζωγραφίσει ότι του έκανε εντύπωση από την ιστορία.
Αυτή την εβδομάδα είχε ένα εξαιρετικό παραμύθι του Νικόλα Ανδρικόπουλου "Παιχνίδια και Ψιλικά" για τον Πόλεμο τον κανονικό, αυτόν που σκοτώνει και όχι αυτόν που ευτυχώς μόνο σαν παιχνίδι τον έχουμε γνωρίσει οι τελευταίες γενιές (άντε και σε δίλεπτα ρεπορτάζ στις ειδήσεις).
Και ο Γιώργος μπήκε σε σκέψεις μετά το τέλος του παραμυθιού, ρωτώντας τον για το τι κατάλαβε...
... συνειδητοποίησε την διαφορά του παιχνιδιου και του κανονικού πολέμου, των απωλειών που προκαλεί...
Όμως δεν θέλησε να αποτυπώσει κάτι τέτοιο στην ζωγραφιά του προς το σχολείο.
Όπως δεν θέλει να βλέπει το ξεκίνημα της ταινίας UP στο dvd...
και όπως δεν θέλει να πιέζεται να σχεδιάζει φιγούρες και λεπτομέρειες, αρκέστηκε να σχεδιάσει το ψιλικατζίδικο με τα παιχνίδια... και τα μπαλόνια με τα πολύ έντονα χρώματα... "γιατί εκεί βρίσκονται τα παιχνίδια..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου