30 Νοε 2010

Προχωρώντας... αποχωρώντας!

Διάβαζα το πρωί στο Δελτίο του ΤΕΕ, ότι υπάρχουν προβλήματα στις υπηρεσίες του ΤΣΜΕΔΕ και ως πρώτη αιτία αναφερότανε το γεγονός ότι μειώθηκαν οι υπάλληλοι σχεδόν κατά το 1/3 από πέρσι λόγω συνταξιοδοτήσεων.
Δίπλα φυσικά δεν υπάρχει καμία μελέτη κάποιου φορέα ανεξάρτητου που να αιτιολογεί ότι όντως έχει δημιουργηθεί πρόβλημα από αυτή την μείωση προσωπικού ή να προτείνει κάποια σύγχρονη λύση με τους εναπομείναντες. Απλα αρκείται το ΤΣΜΕΔΕ να αναφέρει το πρόβλημα για να το λύσει το κράτος. Το άλλο κράτος... γιατί αυτοί νομίζουν ότι δεν αποτελούν μέρος του κράτους...

Δεκαετίες τώρα όλες οι λύσεις σε αυτή την χώρα βρίσκονται στις προσλήψεις.

Δεν νοιάζεται κανένας από τους managers του Δημοσίου αν μπορεί η δουλειά να γίνει με λιγότερους υπαλλήλους, με εφαρμογή νέων συστημάτων, με επανεκπαίδευση, με μετατάξεις από άλλους δημόσιους φορείς, με λίγα λόγια με νέα φιλοσοφία.

Αν σκεφτόνταν όλοι όπως οι διοικούντες και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, ο κάθε στρατηγός δεν θα παραπονιόταν αν ο στρατός του δεν έχει νέα σύγχρονα όπλα αλλά γιατί δεν έχει μερικούς χιλιάδες οπλίτες ακόμη που το μόνο που θα ξέρουν θα είναι να κρατάνε ένα όπλο. Και ας πετάνε πάνω από το κεφάλι του τα πιο σύγχρονα όπλα των εχθρών του, με τα οποία να ανατινάσσουν καθημερινά συθέμελα την χώρα.
Οι στρατηγοί δεν θα κάνανε ασκήσεις στρατηγικής αλλά θα κοίταζαν μόνο να συσσωρεύουν κόσμο στα στρατόπεδα και να φτιάχνουν καινούργια όταν δεν υπάρχουν κρεβάτια αρκετά να τους κοιμήσουν.

Ουπς, αυτό το τελευταίο δεν είναι και τόσο υποθετικό σενάριο στην Ελλάδα...

Όπως τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας θεωρούνται ακόμη και σήμερα ως η αιτία πολλών κακών συνηθειών των νεο-Ελλήνων έτσι και τα 35 χρόνια μεταπολίτευσης με κρατικιστικές και νεο-σοσιαλιστικές αντιλήψεις θα αποτελούν για τις επόμενες γενιές το νέο άλλοθι για την μη προοδό μας?

tedxathens

Αλλά από την άλλη βαρέθηκα μόνο να ελπίζω.
Θέλω να δω αλλαγές.
Σε αντιλήψεις και σε ανθρώπους.
Σε όσους μας επηρρεάζουν.
Σε όσους μας διοικούν και κυβερνάνε.
Σε γονείς. Σε παιδιά.
Σε όσους ψάχνουν για δουλειά. Σε όσους δίνουν δουλειά.

Και τέλος θέλω να δω αποχωρήσεις...
Η ομάδα θέλω να κερδίζει.
Όσοι διαδίδουν ότι έχουν την απαραίτητη εμπειρία για να κερδίσει η ομάδα, μάλλον είναι ανίκανοι μετά από τόσο χρόνια εμπειρίας να αντιληφθούν ότι ζημιώνουν την ομάδα.
Ή θέλουν η ομάδα να χάνει για να κερδίζουν αυτοί και μόνο.

Ναι, θέλω πρωτίστως αλλαγές και στην απονομή δικαιοσύνης!

4 σχόλια:

Sophia είπε...

Λοιπόν, εγώ πλέον, έχω βαρεθεί να ακούω για τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας και για το ένα και για το άλλο, μιας και από την στιγμή που είναι κάποιος ένα μορφωμένο και σκεπτόμενο άτομο, μακράν απέχει από την χρήση τέτοιων δικαιολογιών οι οποίες απλά είναι τρόποι, για μένα, για να αποφεύγουν, όσοι τους χρησιμοποιούν, τις ευθύνες τους. Το θέμα είναι το εξής: έχεις το θάρρος να κάνεις έστω και ένα μικρό βήμα για να αλλάξεις και να βελτιώσεις την ζωή σου, τον κόσμο και την κοινωνία σου? Κάντο. Μην αναλώνεσαι σε ανούσιες φτηνοδικαιολογίες...
Βαρέθηκα να περιστοιχίζομαι από δειλούς, άβουλους ανθρώπους. Βαρέθηκα να μην προσπαθούνε να κάνουνε καλύτερο τον εαυτό τους όταν βλέπουν τους άλλους καλύτερους γύρω τους, αλλά αντίθετα, να θέλουν να τους τραβήξουν στον βάλτο. Και ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί που δεν είναι έτσι, και γίνονται όλο και περισσότεροι. Βέβαια, πάρα μα πάρα πολλοί δεν ανήκουν στον πληθυσμό αυτής της χώρας. Αλλά, I go by με το: "you're either part of the solution or you're part of the problem". Και δεν έχω αμφιβολίες για το σε ποιό μέρος προσπαθώ να συγκαταλέγομαι.

Μαμά στο Δρόμο είπε...

"Δεν νοιάζεται κανένας από τους managers του Δημοσίου αν μπορεί η δουλειά να γίνει με λιγότερους υπαλλήλους, με εφαρμογή νέων συστημάτων, με επανεκπαίδευση, με μετατάξεις από άλλους δημόσιους φορείς, με λίγα λόγια με νέα φιλοσοφία."
Γιατί να νοιαστούν οι άνθρωποι; Γιατί να μπουν στον κόπο να προσπαθήσουν για οτιδήποτε; Τι θα πάθουν; Ποιος θα τους ελέγξει;
Άσε που για να εφαρμόσουν νέα συστήματα, θα πρέπει να τα γνωρίζουν, να έχουν τα προσόντα που απαιτούνται για να διοικήσουν μια επιχείρηση. Ποιος τα έχει; Ποιος κατέχει τη θέση του λόγω προσόντων;
Δεν υπάρχει αξιοκρατία στην επιλογή των στελεχών, ούτε πίεση λόγω ανταγωνισμού, ούτε φόβος κυρώσεων - πώς περιμένουμε να λειτουργήσει σωστά οτιδήποτε;
Για σκέψου ποδοσφαιριστές που επιλέγονται με βάση τις γνωριμίες, όχι την απόδοση, δεν παίρνουν μπόνους όταν κερδίζουν και δε γιουχάρονται όταν χάνουν.
Τι ποδόσφαιρο θα έβλεπες τότε, άραγε;

philos είπε...

μαμά στο δρόμο... αυτή η φράση που είπες στο τέλος ήταν όλα τα λεφτά...
πόσες φορές έχω παραλληλίσει πράγματα από την ζωή με το ποδόσφαιρο...
Νομίζω αξίζει ξεχωριστό ποστ!!! Μόνο αυτό!

philos είπε...

sophia, είδες πόσο εύκολα βγαίνουν όλα αυτά από μέσα μας...
αισιοδοξώ ότι κάτι όμορφο θα ξεπηδήσει σύντομα μέσα από όλα αυτά τα άσχημα που ζουμε.