24 Αυγ 2009

Live with it!

Αν και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακρυα καίγεται ο τόπος σε δάση παρόμοια με αυτό που φιλοξενεί τον οικισμό που μένουμε και με καταστάσεις που περάσαμε και μεις ξώφαλτσα πριν 2 χρόνια, με την τηλεόραση μονίμως ανοικτή στα "ενημερωτικά" παράθυρα από μέτωπα της φωτιάς, με την μητέρα μου στο νοσοκομείο αλλα ευτυχώς με τα μικρά να κοιμουνται, βρήκα λίγο χρόνο να χαλαρώσω και να διαβασω εφημερίδα.
Δεν κάθισα να χαζέψω τουιτς. Αν ένιωθα ότι θα διάβαζα έστω και μια χρήσιμη πληροφορία ή μαρτυρία απο κάποιον που βρισκεται ή βρισκόταν στο επίκεντρο της φωτιάς, μπορει και να παρακολουθουσα πιο στενά.


Είναι λίγο δύσκολο ... κάποιος να τρέχει να μαζεψει τα υπαρχοντά του, να κάνει λίστες σαν αυτή της Άσπας του τι να πρωτοσώσει, να μιλάει με συγγενείς και φίλους, να τρέχει στο δρόμο με γείτονες να εκτιμησουν την κατάσταση, κρατώντας ένα κομμάτι δέντρου με φυλλα και με βρεγμένη πετσετα στο λαιμο, με αναφιλητα, με πανικό, γεμίζοντας λεκάνες, μπανιέρες με νερο, ποτιζοντας ότι μπορει να σκεφτεί εκείνη την στιγμή με το θολωμένο του μυαλό ή στο τέλος... αποχωριζόμενος το σπίτι του λιγο πριν το περικυκλώσουν οι φλόγες... να τραβαει φωτογραφίες ή να γραφει twits.

Την λίστα μας με τις προτεραιοτητες μας τις έχουμε κάνει πολλα χρόνια τώρα. Ασκησεις ετοιμοτητας ουκ ολίγες... σχεδόν κάθε δευτερο χρόνο.

Η φωτιά δεν πέρασε την Εθνική και το σουρουπο σε μια βόλτα που έκανα εδώ γύρω είδα ανα κάθε τρία ΙΧ και ένα όχημα της πυροσβεστικής, της αστυνομίας ή εθελοντών και ένιωσα μια κάποια ασφάλεια.

Αυτη την ασφάλεια που επιλέξαμε όσοι προτιμήσαμε να ζήσουμε σε ένα ευφλεκτο πευκοδάσος, το οποίο όχι μόνο δεν κοψαμε για να ενισχύσουμε την ασφαλεια μας απο πυρκαγιές αλλα φροντίσαμε και ενισχύσαμε με δεκάδες ακομη δέντρα και φυτά που φυτέψαμε σε κάθε αυλή μας.

Όμως κάθε φωτιά μαζι με τις ίδιες αγωνίες τις ακολουθουν και οι ίδιες σκέψεις...

Κάθε καλοκαίρι ο έντονος άνεμος προκαλεί ανησυχία.
Και η ανησυχία αυτη τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει.
Οι φωτιές ειναι φυσιολογικό φαινόμενο από μόνες τους. Προυπήρχανε πριν από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Η ανθρώπινη βλακεία να καίει δάση είναι και αυτή αναμενόμενη. Σε 11 εκατομυρια Ελληνες θα υπάρχουν και χίλιοι επίδοξοι εμπρηστές. Ένας στους 11.000. Είναι στατιστικό δεδομένο. Και άλλοι μερικοι στους 100 ασυνείδητους που μπορει να πετάξουν την γόπα τους σε ένα πευκοδάσος ή να βάλουν φωτιά σε ξερόχορτα μια μέρα με αέρα. Και αυτοι οι κάφροι ειναι στατιστικά τεκμηριωμένο νουμερο στην κοινωνία που ζουμε.


Ο λόγος που ανησυχω είναι η ανικανότητα των κυβερνόντων να σταματήσουν μια φωτιά εν τη γενέσει της. Την πρώτη μισή ώρα από την στιγμή που θα αναδυθεί ο πρώτος καπνός πάνω από τα δέντρα.

Πόσες εργατοώρες παρατηρητων εθελοντών και μη χρειάζονται τα δάση της Αττικής κάθε καλοκαίρι?
Πόσες ώρες πτήσης και πόσο θα στοίχιζε να περιπολουσαν καθημερινα τα δάση της Αττικής απλα ελικόπτερα χιουι του στρατου και του ναυτικου με ένα κάδο γεμάτο στις δύσβατες περιοχές?

Πόσο τελικά στοιχισαν σε χρόνο αλλά και χρήμα οι προσπάθειες πυρόσβεσης την ώρα που οι φωτιές έχουν βγει εκτός ελέγχου?
Και πόσο είναι τελικά το κόστος του κράτους (κυβέρνηση και δήμοι μαζί) μετά το τέλος των φωτιών σε έργα αναδάσωσης, αντιπλημμυρικά, αποζημιώσεις και άλλα.


Τα δαση που καήκανε θα αναδασωθουν και πάλι σε μεγάλο βαθμο. Είτε μόνα τους, είτε με ανθρώπινη παρέμβαση. Θα μπουνε όμως αυτη την φορά φυλάκια παρατήρησης? Και αν ναι, θα επανδρωθουν σε μόνιμη βάση ακομη και με εθελοντές? Θα υπάρξουν αντιπυρικές ζώνες? ή θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τα δάση της Αττικής να καίγονται με τον ρυθμό των τελευταίων 30 ετών?

Το τελικο ερώτημα ειναι απλό. Θέλουμε να μάθουμε να ζουμε με το πευκοδάσος? Ή μόνο να γκρινιάζουμε για την εκάστοτε κυβέρνηση και τους απρόσωπους μεγαλοεργολάβους?



Και σιγουρα 5 εκατομυρια Αθηναίοι δεν μπορουν να ζουνε καθε μερα στο πευκοδάσος, αλλά δεν είδα να ξεχύνονται τα σαββατοκυριακα του χειμώνα με την ίδια ορμη στα απέραντα δάση
τριγυρω μας, να κάνουν πικνικ, αθλητικες ή άλλες χαλαρωτικες δραστηριοτητες για να μην πω για κάποιες δραστηριοτητες απαραίτητες για την προστασία του δάσους, οπως ο καθαρισμός του εδάφους ή των ίδιων των δέντρων.

Ήμουν στην λίμνη της Ιπποκράτειου Πολιτείας πριν δυο Κυριακές.


Απο την Βαρυμπόμπη μεχρι την Ιπποκράτειο Πολιτεία μια διαδρομη 10 χλμ δεν πέτυχα ούτε 20 αυτοκινητα στα διαφορα ξέφωτα που έχουν δημιουργηθεί για όσους θέλουν περιηγηθουν ή να χαλαρώσουν στο δάσος. 2-3 παρέες κάνανε πικνικ.
Στην λίμνη ζήτημα να πετυχαμε αλλες 10 οικογένειες στην 1 ώρα που κάτσαμε. Και είχε και εκτενές άρθρο η Καθημερινη εκείνη την Κυριακή.

Δυστυχώς αρκετα τα σκουπίδια από τους εκδρομείς έξω αλλά και μέσα από την λίμνη. Φύλακας ούτε για δείγμα. Σε ένα μέρος που θα μπορουσε να αποτελει πόλο έλξης. Μια εκκινηση για περιήγηση μες το απέραντο και πανέμορφο δάσος της Πάρνηθας.


Και όμως πιο πάνω το δάσος σε ένα σημείο που έχει βελανιδιές ήταν πολύ καλά κλαδεμένο και καθαρισμένο. Και πυροσβεστικά οχηματα σε πολλα σημεια μες το δάσος και περιπολιες αρκετές μερα μεσημέρι. Μακαρι να ξερα ποιοι διαφυλάσσουν το δάσος της Πάρνηθας σε τόσο καλη κατάσταση όλα αυτά τα χρόνια. Το αποτέλεσμα όμως μετράει.
Ποιο αποτέλεσμα? Καμία μεγάλη πυρκαγια δεν ξεκίνησε ποτε τα 30 τελευταία χρόνια μεσα απο το δάσος της Πάρνηθας. Όλες σβηνανε καιγοντας το πολυ μερικές δεκάδες στρέμματα.
Όλοι νομίζουν ότι ποτέ δεν μπαίνουν φωτιές στην Παρνηθα. Λαθος. Καθε χρόνο μπαίνουν. Πριν λίγες μέρες έκανα twit για μια φωτια προς την Εθνική, που έσβησε σε χρόνο ρεκορ και ουτε καν ακουστηκε σαν ειδηση από οποιοδηποτε εντυπο ή ηλεκτρονικο ΜΜΕ.
Και αυτο θέλω.

Να μην ακουω καν για πολύωρες ή πολυήμερες κατασβέσεις πυρκαγιών ειδικά εντος Αττικής. Ξερω ότι οι φωτιές ειναι φυσιολογικο φαινομενο απο μόνο του. Η μη κατασβεσή τους με τα σημερινά μέσα δεν ειναι καθόλου φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι ανικανότητα. Εγκληματική.

Τελειωσα τελικά την εφημερίδα με τρεις ευχάριστες εκπλήξεις.
Πάντα από το τέλος προς την αρχη όπως διαβαζω την Καθημερινή
Στα Πρόσωπα της Ρίτσας Μασούρα διάβασα γιατί "η μόνη απάντηση στο μίσος είναι η ανθρωπιά", στις αμέσως επόμενες σελίδες ήρθε μια ευχάριστη έκπληξη για δυο ανθρώπους του Γιώργου και του Δημοσθένη που εκτος απο μένα πιστευω ότι εκτιμουν αφάνταστα και πολλοι ακομη διαδικτυακοι μου φίλοι αλλα και πολλές χιλιάδες χρηστες του iphone ήδη ή στο άμεσο μέλλον. Το success story δύο νέων επιστημόνων.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι που διάβασα σε μια εφημερίδα επιτέλους για μια δική μου απορία ετών...
"...πλησιάζει τα 600 χιλιάρικα μια αξιοπρεπής παρουσία στη Β΄, όταν από μία πλήρη θητεία τεσσάρων ετών ο βουλευτής θα βγάλει 380.000 ευρώ!"
Ισως το να ζεις με τις πυρκαγιές δεν είναι τόσο δύσκολο. Εδώ έχουμε μάθει όλοι να ζουμε με τόσο υποκριτές πολιτικους...

7 σχόλια:

ThirdEye είπε...

Τα είπες όλα.

Kwlogria είπε...

Πολύ σωστά τα λες φίλε μου, αλλά δεν είμαστε άνθρωποι, δεν έχουμε συναισθήματα, δεν καταλαβαίνουμε απολύτως τίποτα. Μέχρι το τέλος.

Aspa είπε...

Αν και ακόμα μουδιασμένοι από όλη αυτή την ιστορία, διαβάζοντας το post σου αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη συμβουλή σου και προγραμματίζουμε εκδρομή με τα κορίτσια για Ιπποκράτειο Πολιτεία! Κάθε επιπλέον πληροφορία για την περιοχή ευπρόσδεκτη :)

Vassilis είπε...

σκεφτόμουν να σου γράψω ότι η εικόνα της λίμνης ηρέμησε λίγο τις σκέψεις μου και ότι θα κανονίσουμε να την επισκεφτούμε, μέχρι που είδα το σχόλιο της Άσπας :) Αυτό πάει να πει συντονισμός!
Σχετικά με τα υπόλοιπα που αναφέρεις συμφωνώ σε όλα.

philos είπε...

Thirdeye, δεν τα είπα όλα... έχω αφησει πολλά...

kwlogria, καταλαβαινουμε αλλα η αδράνεια ειναι ανυπερβλητη δυναμη για τους περισσοτερους.

Βασίλη-Άσπα-Εβελίνα-Εβίτα,
χαιρομαι που ενεπνευσα εστω και μια οικογένεια να εκδράμει προς τα βουνά. Θα βάλω και αλλες εικόνες στο flickr και ίσως ένα ποστ αν βρω χρόνο.
Το δύσκολο ειναι να βρειτε την λιμνη την πρώτη φορά, μετά θα συνειδητοποιησετε πόσο κοντά ειναι και θα την επαναλάβετε την εκδρομή στα σίγουρα.
Αν δεν έχω προλάβει μεχρι τότε επικοινωνουμε με mail να σας οδηγησουμε οικογενειακώς αν το επιθυμείτε και εσεις!
;)

KitsosMitsos είπε...

Απλές σκέψεις. Ίσως γι αυτό δεν τις εφαρμόζει κανείς, γιατί είναι τόσο απλές. Αλλά στην απλότητα κρύβεται η αλήθεια και η πραγματικότητα.
Τι άλλο να πει κανείς...

ritsmas είπε...

Καλησπέρα καλέ μου φιλε...νασαι καλα πάντα.Η μανα πώς πάει ;