8 Μαΐ 2008

Δεν υπάρχουν εταιρείες, αλλά πρόσωπα και συμπεριφορές.

"Οι εργαζόμενοι που αποχωρούν δεν εγκαταλείπουν μία επιχείρηση, εγκαταλείπουν έναν Προϊστάμενο!

Αυτό το συμπέρασμα εξήγε η έρευνα της WilsonLearning που απέδειξε ότι 69% της ικανοποίησης των εργαζομένων από την εργασία τους προέρχεται από τον τρόπο διοίκησης τους από τον Προϊστάμενο τους και κυρίως από τις ηγετικές του ικανότητες. Η έλλειψη ικανοποίησης αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την απόδοση και την αφοσίωση προς την εταιρία τους."

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από ένα κείμενο στο site της Team Management Consultants.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

14 σχόλια:

Unknown είπε...

πώς όμως θα μπορούσε να είναι αλλιώς? φαντάζεσαι το Νομικό Πρόσωπο να επιβραβεύει, να προσβάλει ή να χορεύει? πάντα άνθρωποι είναι αυτοί που καθορίζουν τη στάση μας: ακριβώς όπως συμβαίνει και με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα: τα πρόσωπα δίδουν νόημα στις ιδέες. Μερικά πρόσωπα μάλιστα σε καιρό πολέμου μπορούν να σε ρίξουν στη φωτιά.

Σοφία είπε...

Προσωπικά συμφωνώ κατά το ήμιση μόνο. Οι εργαζόμενοι μπορεί να εγκαταλείπουν την επιχείρηση, το συνολικό "πακέτο" ή τον προϊστάμενο. Απλά ένας καλός προϊστάμενος ενδέχεται να σε κάνει να μείνεις περισσότερο σε μια άσχημη επιχείρηση απ' ό,τι θα έμενες κανονικά, ενώ ένας κακός προϊστάμενος σε διώχνει πιο γρήγορα από μια άσχημη επιχείρηση και ενδεχομένως και από μία καλή.

ένας στρατολάτης είπε...

Μήπως οι προϊστάμενοι σε εταιρείες σαν αυτές τις οποίες έχει στο νου της η ερευνήτρια δεν λειτουργούν μέσα στα πλαίσια που τους καθορίζουν οι ίδιες οι εταιρείες; Εμένα μου ακούγεται μάλλον σαν απόπειρα αθώωσης των δοικητικών τακτικών των επιχειρήσεων δια της μετατόπισης ευθυνών σε προσωπικό επίπεδο.

bbchris είπε...

Δηλαδή είσαι έτοιμος να ζητήσεις συγγνώμη από την γραμματέα σας?

:))

philos είπε...

Ελένη και Σοφία, συμφωνω με τα σχολιά σας. Άλλοστε και η έρευνα δεν μιλάει απόλυτα.

στρατολάτη, για όλους υπάρχει ένας προϊστάμενος. Και για τον απόλυτο προϊστάμενο υπάρχει ένας στόχος.
Και το μαστίγιο δεν είναι νομίζω ο ενδεδειγμένος τρόπος.
Η δική μου γνώμη είναι ότι αν δεν υπάρχουν καλές σχέσεις μεταξύ προϊσταμένων-υφισταμένων, η απόδοση είναι σημαντικά μειωμένη και πληθαίνουν οι λόγοι αποχώρησης.
Βεβαια αυτα στο εξωτερικό αυτά τα φαινόμενα είναι πιο φανερά γιατί οι εργαζόμενοι αλλάζουν συχνά εταιρείες από μόνοι τους. Με σκοπό να βρουνε καλύτερα.
Εδώ οι περισσότεροι βολευόμαστε!

philos είπε...

Chris, εγκώ δεν έχω καμία υφισταμένη. Οι γραμματείς εδώ είναι του αφεντικού και του τμήματος. Εγώ είμαι shop in a shop και λειτουργώ χωρίς outsourcing!

Αλλά εδώ δεν ζήτησε η ίδια συγγνώμη από άλλους για αυτά που αποδεδειγμένα έκανε και είπε...
Περιέργως για μένα δεν είπε κακά λόγια! Παρά μόνο ότι της την έλεγα για το άρωμα της επειδή κατά βάθος την γούσταρα!
Τα συμπερασματα δικά σου!

;)))

Σοφία είπε...

@ ένας στρατολάτης: η εταιρία που έκανε την έρευνα (λέμε τώρα) προσφέρει εκπαιδευτικά προγράμματα για managers. Πώς αλλιώς θα δικαιολογήσει τα χρήματα που θα πάρει, αν δεν σε πείσει ότι για όλα τα κακά φταίνε οι managers και μόνο αυτοί μπορούνε να σου φέρουν τα καλά; Είναι δυνατόν η Malboro ή η Silk Cut να βγάλει έρευνα που να διατείνεται ότι το κάπνισμα σκοτώνει; Όχι - αλλά θα δημοσιεύσει άνετα μια έρευνα για τις επιπτώσεις του νέφους, ή του στρες - και καπάκι μια άλλη έρευνα για το πόσο το τσιγάρο μειώνει το στρες.

Έτσι είναι αυτά: ό,τι βολεύει τον καθένα και αυξάνει τις πωλήσεις του.

philos είπε...

Σοφία, εφόσον δεν φταίνε οι μάνατζερς, τότε ποιοι μπορεί να φταίνε? Οι υπάλληλοι που προσλαμβάνονται από αυτούς? Οι μέτοχοι που προσλαμβάνουν τους μάνατζερς?

Πάντως οι διάφορες εταιρείες consultants συνήθως δεν ασχολούνται μόνο με τους μάνατζερς αλλά προσπαθούν να φέρουν πιο κοντά τους μανατζερς με τους υφισταμένους τους για να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο και να αποδόσουν καλυτερα!
Το βλέπεις και στο ποδόσφαιρο.
Η ίδια ομάδα και με τον ένα μανατζερ βγαινει πρωταθλήτρια και με τον άλλο πάει για υποβιβασμό.
όλα παίζουν το ρόλο τους!

Σοφία είπε...

Φταίνε (πάντα) οι διευθυντές μιας επιχείρησης γιατί αυτοί είναι που αποφασίζουν για τις δομές της εταιρίας, το είδος και την ποσότητα της δουλειάς, την κουλτούρα, την πολιτική, τους μισθούς και γενικώς το όλο πακέτο. Επίσης είναι υπεύθυνοι για την πρόσληψη, την επιμόρφωση και την απόδοση των managers της εταιρίας, που με τη σειρά τους παίζουν καθοριστικό (αλλά όχι μοναδικό) ρόλο στην ικανοποίηση των εργαζομένων. Αλλά επειδή οι Team Management Consultants δεν μπορούν να πάνε σε μια εταιρία και να πουν στα μεγάλα αφεντικά (που συνήθως έχουν και μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς τους) "δεν ξέρετε τι κάνετε και ελάτε να σας δείξουμε" τα ρίχνουν όλα στους managers, κι έτσι και τα αφεντικά μένουν ευχαριστημένα και οι consultants βγάζουν τα προς το ζειν, και τα πράγματα στην εταιρία βελτιώνονται έστω στο ελάχιστο, χωρίς ποτέ να γίνουν τέλεια, εξασφαλίζοντας στους consultants έξτρα χρήματα στο μέλλον. Είναι αυτό που λέμε win-win-win all the way to the bank.

philos είπε...

Εγώ πάντως και τους διευθυντές ως managers τους βλέπω και εδώ στην εταιρεία όταν κάναμε σεμινάρια είμασταν όλοι μαζί! Μικροί και μεγάλοι μάνατζερς.

Σοφία είπε...

Αν οι διευθυντές είναι managers, η εταιρία ποιος είναι; Το άγιο πνεύμα; Σε κάθε εταιρία υπάρχει ένα επίπεδο manager, που αλλού λέγεται directors, αλλού λέγεται senior management team, αλλού λέγεται VP, πάντως όπως και να λέγονται το θέμα είναι ότι αυτοί καθορίζουν την κουλτούρα της εταιρίας με πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο από τον οποιοδήποτε μικρο-μεσαίο manager.

philos είπε...

Δεν βλέπω να διαφωνώ κάπου μαζί σου, Σοφία!
;)

lemon είπε...

Όχι απλά συμφωνώ, συμφωνώ τόσου που δεν, δεν....δεν βρίσκω τρόπο να το εκφράσω...
Να μην πω τίποτα για τα σεμινάρια coaching που κάνουν, κοπέλα είμαι, δεν θέλω να πω τι γνώμη μου γιαυτά..!
Που άμα είσαι χωριάτης (και τι μου φταίνε οι κυριολεκτικά χωριάτες, δηλαδή), άμα είσαι Αμόρφωτος και Ανήθικος, κανένα σεμινάριο δεν μπορεί να σε κάνει ικανό να κάνεις το προσωπικό σου να παράγει περισσότερο.

Εδώ και μήνες σκέφτομαι να φύγω, να παραιτηθώ. Δουλεύω 21 χρόνια σ΄αυτή τη δουλειά, δεν είναι από τεμπελιά-μ αρέσει να δουλεύω, δεν είναι ότι δεν τα καταφέρνω-είμαι πολύ αγαπητή σε πελάτες και συναδέλφους. Αλλά αυτή η συμπεριφορά η "από πάνω", το ότι είσαι άχρηστη γιατί δεν κάνεις αυτό που σου ζητάω ΤΩΡΑ και ΟΠΩΣ ΘΕΛΩ, ε δεν αντέχεται πια.
Στεναχωρέθηκα, έκλαψα, ξενύχτησα, φοβήθηκα, θύμωσα, δεν ξέρω άλλο πια τι να κάνω.
Έφτασα να αδιαφορώ για τη δουλειά, να ξυπνώ το πρωί και να μη με πάνε τα πόδια μου.
Τέλος πάντων. Εδώ και μέρες ήθελα να σου τα γράψω αυτά!
Ευχαριστώ και συγνώμη για την πολυλογία και το ύφος μου... :)

philos είπε...

lemon, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και καλά κάνεις και τα λες και να εκτονώνεσαι. όλοι λίγο πολύ τα έχουμε ζήσει. Και τελικά καταλήγουμε ότι όλα είναι θέμα ανθρώπων και συμπεριφορών.
Δεν υπάρχει χειρότερο από το να μην θες να πας για δουλειά εξαιτίας του άσχημου κλίματος.
Καλό κουράγιο σου εύχομαι και να περνάς καλά εκτός δουλειάς για να αντέχεις!
;)