... στον Google reader και βλέπω χιλιάδες ποστ να περιμένουν προς ανάγνωση. Πολλές δεκάδες από αυτά είναι φίλων καλών, ανθρώπων που δεν τους έχω δει ποτέ στη ζωή μου, αλλά νιώθω ότι τους ξέρω καλύτερα και από τους κολλητούς μου.
Κοιτάζω στα drafts αυτού του blog και βλέπω μερικές δεκάδες ακόμη ατελείωτα κείμενα. Μερικά μεγάλα και μερικά αποτελούνται από μερικές λέξεις ή κάποια links σκέτα για να θυμηθώ να γράψω κάτι. Ξέρω τι θέλω να γράψω αλλά δεν νιώθω ότι θα μου βγεί το ίδιο δυνατό το κείμενο όσο θα ήθελα την στιγμή που ξεκίνησα να το δημιουργώ.
Τα παρατώ.
Ξέρω ότι τα κείμενα που μου αρέσουν και μένα να διαβάζω μετά από μέρες και μήνες ή χρόνια είναι αυτά που γράφω αυθόρμητα. Εκείνη την στιγμή.
Θέλω να γράψω. Να γράψω πολλά. Για θέματα άσχετα μεταξύ τους. Για πολιτική, για social media, για το γιο μου, για διαφημίσεις, για την δουλειά μου, για σχέσεις και άλλα άπειρα σημαντικά και μη αλλά ... ενώ νιώθω ότι πνίγομαι από την ανάγκη μου να εκφραστώ, παράλληλα το μυαλό μου είναι προσανατολισμένο στην δουλειά που έχω αυτή την περίοδο. Όσοι ξέρουν με το τι ασχολούμαι ξέρουν ότι πρέπει και πάλι να προσανατολιστώ 100%, να αφοσιωθώ και να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να πετύχει αυτό που κάνω και ασχολούμαι το μεγαλύτερο διάστημα που εργάζομαι.
Για να κλείσει κάποια στιγμή. Επιτυχώς πάνω από όλα.
Και πάνω από όλα θέλω καθαρό και ξεκούραστο μυαλό.
Εχω αρχίσει κοιμάμαι νωρίς, δεν ξενυχτάω με τους φίλους μου στα Blogs πλέον, και φυσικά ασχολούμαι με τους πιτσιρίκους μου όση ώρα κάθομαι σπίτι ως ένα είδος αποτοξίνωσης από την ένταση της δουλειάς και για να δίνω ανάσες όσο μπορώ στη γυναίκα μου.
Και όμως αυτή την στιγμή που τα γράφω αυτά, νιώθω να λυτρώνομαι, να χαλαρώνω, να φεύγει ένα βάρος από πάνω μου.
Μου λείπει το γράψιμο, ίσως περισσότερο και από το διάβασμα.
Αυτη η επικοινωνία με ανθρώπους που μοιράζονται ίδιες σκέψεις, συναισθηματα, αγωνίες ή απλά τα ίδια γούστα.
Αυτό το αέναο debate ιδεών και τάσεων με άλλα επίμονα και εξασκημένα μυαλά.
Ακόμη και τα παιχνίδια μου λείπουν. Άσχετα αν έχω ρεκόρ προσκλήσεων που δεν έχω (response μου έρχεται η λέξη στα αγγλικά, μετά από δευτερόλεπτα κολλήματος, κοιτάζω στο λέξικο και βάζω στην θέση της την σωστή...) ανταποκριθεί! Θέλω αλλά είναι αδύνατο να βάλω σε φόρμες στις σκέψεις μου στα λίγα λεπτά που κλέβω χρόνο για να γράψω εδώ.
οκ.
enough for today.
Θέλω να πω και άλλα. Αλλά καμιά φορά έστω και αυτά τα λίγα λεπτά μπορεί να είναι εξίσου σημαντικά...
Περιμένω τα επόμενα λίγα λεπτά που θα νιώσω και πάλι έτσι.
15 σχόλια:
Ναι, είμαι βέβαιη πλέον ότι το κάνεις επιτηδες. Παραπονιέσαι για το δώρο που λέγαμε. Μαζί με το ποστ και την λαμπάδα θέλεις και πλειμομπιλ; Μη σε νοιάζει θα το τακτοποιήσω.
Ειναι δύσκολο να κυνηγάμε το χρόνο, την ώρα, το λεπτό κι εκεί να προσπαθούμε να τα χωρέσουμε όλα. Εμάς μας αρκεί να είσαι ξεκούραστος, συγκενρωμένος σε όσα πρέπει και χαρούμενος.
Θα περάσουν τα δύσκολα με την δουλειά και θα χαρείς ότι αγαπάς με ηρεμία.
Να ξεκουράζεσαι για να μπορείς να μοιράζεσαι. Υπάρχουν πολλοί που σε έχουν ανάγκη.
Καλό σου βράδυ
Όλοι κάπως έτσι είμαστε, μην νομίζεις.
Εγώ λυπάμαι αυτούς που προλαβαίνουν, όχι αυτούς που δεν προλαβαίνουν. ;-)
...εσυ να εισαι καλά :)
Καλημέρα :)
Και μάς μας έλειψες πολύ. 2 και 3 φορές τη μέρα κοιτάζω να δω αν έγραψες κάτι...
freedula, είδες πόσο με ξέρεις... Θέλω τα playmobil πειρατές!
Ξεκουράζομαι όσο μπορώ για όλους αυτους που με έχουν ανάγκη! Έτσι είναι!
Καλή σου ημέρα!
Παναγιώτη, νομίζω ότι έκανες την δήλωση του μήνα!
;)
Ηλία, καλή σου ημέρα!
:)
Ελένη και εμάς (και εννοώ οικογενειακώς) μας έχετε λείψει! Και έχουμε να πάμε και σινεμά για "παιδικούλι"!
;))
Το ποστ σου φυσικά αντιπροσωπεύει πολλούς από εμάς...και φυσικά του Πανγιώτη το σχόλιο είναι πολύ "έγκυρο"!!!
Καλό Πάσχα φίλε!
Αγαπητέ μου σε καταλαβαίνω... Πάντως μεταξύ μας, τα αυθόρμητα (γενικά...) είναι και τα πιο καλά...! (Άσχετα αν μετά επικρατήσει η λογική και κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο...)
Καλό Πάσχα Μάνο. Να περάσετε όμορφα με την οικογένειά σου!
River, αν έχεις καλό ένστικτο, το ακολουθείς... Και που και που το να χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο κάνει καλό!
;)
Χρήστο, σίγουρα μας λείπουν τα ποστ σου, αλλά οι οικογενειακές στιγμές που περιγράφεις είναι σίγουρα αναντικατάστατες!
Και εγώ όσο πλησιάζει το καλοκαίρι νιώθω τον χρόνο να λιγοστεύει! Ίσως και λόγω της ανυπομονησίας να έρθουν οι πολυπόθητες διακοπές! :)
Κάνε κουράγιο και όλοι εδώ είμαστε, δεν πάμε πουθενά! ;)
μα βασικα το blogging ειναι οπως το περιεγραψες, ενα συνεχες debare. Δε γιενται ομως να μας αγχωνει και αυτο, ετσι; πασχα ερχεται,κοιτα να γεμισεις μπαταριες και να περασεις στιγμες με την οικογενεια.δε χανομαστε!!
καλη ανασταση!
Ξεκινώ με την εορτάζουσα lifewhispers! Χρόνια σου πολλά και καλή ανάσταση. Πίστεψε με δεν αγχώνομαι καθόλου. Απλά εκφράζω όσα νιώθω.
Δανάη, εσύ με τόσα υπέροχα ποστ από την Βαρκελώνη, δεν πρέπει να νιώθεις έλλειψη διακοπών. Τι να πουμε και μεις οι γονείς! Κάνουμε υπομονή! ;))
Φιλιά πολλά και μπόλικη ξεκούραση!
Πάντα ήθελα 36 ώρες στο 24ωρό μου!!
100 χρόνια έχεις ακόμα να το συνηθίσεις! Κουράγιο ...
Καλά να περάσεις αυτές τις ημέρες Ανδρέα!
Να σου πώ κάτι; Έχω μέρες να μπώ στον greader και με το που μπήκα ήσουν πάνω - πανω! Δεν ξερεις ποσο χαρηκα!!
Αν αλλάξεις ποτε και την φωτο στο blog θα είσαι super!! LOL
Πες μου dealsend τι φωτό θα θέλατε στο background μου να παω να φωτογραφίσω τώρα!
;)))
Δημοσίευση σχολίου