10 Νοε 2007

H πλήρης συνέντευξη του ΓΑΠ προς τους Bloggers

Από σημερα το βράδυ στο rec-on, είναι ανηρτημένη η συνέντευξη του ΓΑΠ, σε ένα βίντεο στο οποίο έχουν μιξαριστεί οι ερωτήσεις όλων των Bloggers (όπως σχεδόν .... αυτές αναρτήθηκαν στο youtube) και οι επιμέρους απαντήσεις του Παπανδρέου.




Εγώ είδα και άκουσα και τα 45 λεπτά της συνέντευξης. Με έναν Παπανδρέου πιο χαλαρό και πιο ανθρώπινο από ότι έχουμε συνηθίσει.

Αλλά αυτό από μόνο του αρκεί?
Απάντησε ουσιαστικά στις ερωτήσεις που του τεθήκαν ή σε όλες τις ερωτήσεις που του γινανε? Έδωσε λύσεις συγκεκριμένες? πλαίσια δράσης που θέλει να ακολουθήσει? πολιτικές που θα εφαρμόσει?
Άλλαξε σε κάτι την γνώμη που είχατε για αυτόν?
Προς το καλύτερο ή το χειρότερο?
Τον εμπιστευτήκατε περισσότερο ή λιγότερο?
Εκμεταλλεύτηκε όπως έπρεπε αυτη την νέα μορφή επικοινωνίας?

Και αν τελικά βρήκατε την συνέντευξη μια από τα ίδια, τι πιστεύετε ότι φταίει για αυτό? Οι ερωτήσεις ή οι απαντήσεις περισσότερο? ή απλα το γεγονός ότι ήταν απλά μια συνέντευξη, και όχι ουσιαστική επικοινωνία?
Και τελικά αξίζει να γίνονται τέτοιες προσπάθειες ή μήπως θα ήταν καλύτερα να γίνεται ένας διάλογος μέσα από κάποιο blog? Με διευκρινιστικές ερωτήσεις και με αντίλογο? ή να συνεχιστεί η προβολή της πολιτικής όπως την έχουμε μάθει μέχρι σήμερα?

Πολλές ερωτήσεις ...
Δεν θα ήθελα να δώσω από τώρα τις δικές μου απαντήσεις ή άλλες εκτιμήσεις και απόψεις μου.

Άλλωστε από αύριο βράδυ οι περισσότεροι θα ασχολούνται με τον νέο πρόεδρο, τον ηττημένο υποψήφιο, τον αν θα έχουμε διάσπαση, παραιτήσεις, δηλώσεις, παράθυρα, τα νέα γκάλοπ κλπ κλπ κλπ .....
πολλά ακόμη παραπολιτικής φύσης και καθόλου μα καθόλου καθαρά πολιτικής φύσης.

Σήμερα για 45 λεπτά, ένας πολιτικός με τα θετικά και τα αρνητικά του, ήρθε σε άμεση επαφή μέ απλούς πολίτες. Από αύριο την σκυτάλη πιάνουν και πάλι τα media.

Εκτός....
εκτός και αν αλλάξουμε ενδιαφέροντα και συνήθειες.

Κάποιοι αλλάξαμε... and we feel fine!!!

update 13.11.07: Το προσωπικό site του Γεώργιου Παπανδρέου έχει μία εκτενή αναφορά στην συνέντευξη με τίτλο "Μια ζωντανή βιντεοσυνέντευξη μέσα από την μπλογκόσφαιρα"

5 σχόλια:

Σοφία είπε...

Δεν άντεξα να το δω όλο, γιατί ο ήχος ήταν χάλια. Από το κομμάτι που είδα, ο Παπανδρέου μου φάνηκε πολύ συμπαθής και οι απαντήσεις του καλές.

Επίσης έχω εντυπωσιαστεί που δέχτηκε να συμμετέχει σε αυτή την διαδικασία. Και εις ανώτερα.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει νάσαι πολύ βαρεμένος για να μπορείς να ακούς επί 45 λεπτά τον Γιώργο... στα 5 λεπτά έπεσα πάνω στο πληκτρολόγιο και ροχάλιζα...

philos είπε...

Σοφία, αυτός είναι και ο σκοπός...
Να εμφανιστεί πιο συμπαθής σε ένα συγκεκριμένο κοινό.
Τις απαντήσεις θα τις σχολιάσω αργότερα...

Ανώνυμε, μπορώ να πω ότι έχει την τάση και μακρυγορεί στις απαντήσεις του. Το ομολογώ ότι δύσκολα θα στεκόμουν 45 λεπτά να παρακολουθήσω μία τέτοια συνέντευξη αν δεν είχα προβάλει και γω τις ερωτήσεις μου (θα τις βρείτε μαζί με τις απαντήσεις στο 14'-18' λεπτό - μπορείτε να πατήσετε play και αν βαριέστε να ακούσετε όλο το περιεχόμενο πατάτε pause, αφήνετε να φορτώσει όλο το βίντεο και μετά πηγαίνετε στα σημεία που σας ενδιαφέρουν περισσότερο).
Παράλληλα έκανα και άλλες δουλειές και διάβαζα κάτι περιοδικά για το σπίτι!

bbchris είπε...

Ο τρόπος εκλογής κατευθείαν απ' τον «λαό» είναι κάτι που έγινε για πρώτη φορά. Στην Ελλάδα τουλάχιστον.

Απ' το αποτέλεσμα θα πρέπει να πάρουν το μύνημα οι πολιτικοί ότι ο «λαός», έχει βαρεθεί την πολλή δημαγωγία και την αλαζονία.

philos είπε...

Δύσκολα βλέπω να παίρνουν θετικά μηνύματα οι πολιτικοί μετά το φαινόμενο των πρόσφατων εκλογών.
Και το ΠΑΣΟΚ αν θέλει σύντομα εξουσία, χωρίς στην ουσία να το νοιάζει να αλλάξει την Ελλάδα, θα απευθυνθεί σε αυτούς που δώσανε ψήφο εμπιστοσυνης σε μια κυβέρνηση που έβλεπε να καίγονται τα δάση όλο το καλοκαίρι για να τολμήσει μόνο μετά τις εκλογές να απομακρύνει έναν ανίκανο υπουργό.

Εγώ βλέπω ότι έχουμε καταντήσει στην Ελλάδα να επικροτούμε το αυτονόητο... Να βγαινει αρχηγός κόμματος με ανοιχτές εκλογές.

Αλλα και παλι... μόλις βγήκε ένας τέταρτος άγνωστος υποψήφιος, έξω από τα πολιτικά τζάκια και μηχανισμους, πεσανε να τον φάνε.
Ξεφτύλλισε λέγανε την διαδικασία.

Αντί να ανταγωνιστούν σε προγράμματα, ιδέες, και οράματα, ανταγωνιστήκαν σε συγκεντρώσεις, σημαίες, κόρνες, και μονολόγους σε στάδια.

Να δεχτώ ότι έγινε μία αρχή, μία καλή αρχή σε θέμα επικοινωνίας έγινε. Αλλά και πάλι, άλλη η αμεσότητα ενός blog.
Με τον διάλογο και τα αντεπιχειρήματα που αναπτύσσονται.

Υποθέτω ότι πρόσεξες Χρήστο ότι κόπηκε το δικό σου κομμάτι της ερώτησής μου και στην ουσία δεν απαντήθηκε το σκέλος για το αν είναι ευχαριστημένος για το επίπεδο της προεκλογικής διαδικασίας. Άρα και στο άμεσο μέλλον θα βλέπουμε και πάλι γεμάτα σταδια και πλατείες, αφίσες, σημαιούλες, φωνες στα παράθυρα...
Και θα είμαστε και μείς εδώ στα blogs να θυμίζουμε ότι κάτι μπορεί και θα είναι ωραίο τελικά να αλλάξει στο θέμα της επικοινωνίας.
Αυτός ήταν και ο δικός μου ρόλος στην συμμετοχή μου.
Δεν ήλπιζα ότι κάτι θα αλλάξω. Ούτε περίμενα να απαντήσει επί της ουσίας των ερωτήσεων μου.

Απλά χάρηκα που δόθηκε η δυνατότητα σε έναν πολιτικό να απαντήσει ήρεμα, χαλαρά, χωρίς μακιγιάζ, από το σπίτι του, χωρίς τρελλή υποστηριξη σε 10 ερωτήσεις απλών ανθρώπων που τους νοιάζει η πολιτική λίγο παραπάνω από τον μέσο όρο.
Να στο πω και διαφορετικά. Μόνο αν ο κόσμος ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους επικοινωνία θα έχουμε και μεις μια ελπίδα στην ΦΣ να ακουστούμε κάπως παραπάνω. Και ας μην προσελκύσουμε, απλά να ακουστούμε.
Το δεύτερο σκέλος της ερώτησης μου για άλλα πρόσωπα δεν απαντήθηκε γιατί επίτηδες ήθελα να τον κάνω και γω να απαντήσει σε μία ερώτηση που θα έβγαζε είδηση. Να δείξει το στίγμα του.
Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν φεύγει ένας πολιτικός από έναν χώρο, πεφτουν όλοι πανω του να τον προσελκύσουν στο δικό τους κόμμα. Βλέπε Πολύδωρα, Μαντουβαλο με το Καρατσαφέρη. Αλλά όσο δεν απομακρύνονται από το κόμμα τους, πρέπει να είναι και να φαίνονται αντιπαλοι.
Άσχετα αν έχουν συμφάγει στα εστιατόρια πέριξ της Βουλής ή στο Κολωνάκι άπειρες φορές.

Τέλος είδα τον ΓΑΠ να πλατιάζει πολύ στις απαντήσεις του. Δεν με κέρδισε. Όπως δεν με είχε κερδίσει ποτέ και ο Αβραμόπουλος.
Δύο πράγματα θελω να ακουσω. Ενα ναι ένα όχι ή μία πρόταση.

Ας δεχτούμε ότι δεν αμφιβάλλουμε ότι οι πολιτικοι έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Προτάσεις θέλουμε. Πολιτική που θα ακολουθήσουν. έργα, νόμους, πρακτικές.
Και πως γίνεται μία αξιολόγηση.
Θα περάσουν 4 χρόνια. Πως αξιολογείς τον εαυτό σου?
Δλδ, αν είχαμε μιά επιχείρηση που απλα χρηματοδοτούμε και τους εκλεγαμε για CEO, τι αποτελέσματα θα περιμέναμε να πάρουμε για να τους κρατήσουμε στην θέση τους?

Αντε το γλυτώσατε το ποστ...
Τα είπα εδώ και τώρα και ξεθύμανα!