20 Φεβ 2007

Τα μεγάλα πνεύματα ...

... συναντιώνται στις ίδιες απορίες, στις ίδιες ιδέες, και στα ίδια θέματα post.
Με διαφορά ωρών και εγώ και ο Κλέαρχος, ψάξαμε ο καθένας μόνος του και υλοποιήσαμε δύο διαφορετικά ποστς αλλά με το ίδιο θέμα, το ποιος δηλαδή ξεκίνησε την ιδέα για την πυραμίδα των posts σχετικά με τα 5 πράγματα που πρέπει να πει κάποιος για τον εαυτό του!!!

Για όσους δεν το έχουν προσέξει - ακόμη - εγώ και ο Κλέαρχος είμαστε κολλητοί εδώ και 19 χρόνια σχεδόν, συγκάτοικοι για περίπου 6-7 χρόνια, και συνεργάτες στην ίδια ακριβώς δουλειά και το ίδιο αντικείμενο με αντικρυστά γραφεία για 5 χρόνια! Αν και εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, είναι λογικό να έχουμε αναπτύξει κοινό τρόπο σκέψης και ... δράσης.

Τελειώνει εδώ η εισαγωγή και περνάμε στο κυρίως θέμα αυτού του ποστ, που δεν είναι άλλο από τα διάφορα συμπεράσματα που έβγαλα από το ψάξιμο αυτού εδώ του meme (έτσι βρήκα και εγώ να αποκαλείται το εν λόγω παιχνίδι, από τους περισσότερους bloggers που συμμετείχαν στην αλυσίδα.)

Διαπίστωσα:

Ότι αν και ξεκίνησε στις 18 Οκτώβρη μέσα σε σχεδόν 4 μήνες προωθήθηκε (τουλάχιστον από τον κλαδο που έφτασε σε εμάς στην Ελλάδα, μόνο σε 30 ανθρώπους! Από αυτούς οι πρώτοι 20 (όπως φαίνεται και πιο καθαρά από το ποστ του Κλέαρχου), είναι επαγγελματίες συγγραφείς, ενώ μετά την σκυτάλη την παίρνουν διάφοροι κομπιουτεράδες ή κατά την πιο προσφιλή τους έκφραση, διάφοροι διάσημοι και μη geeks!

Μέχρι την στιγμή που η αλυσίδα μπαίνει Ελλάδα!

Στην Ελλαδάρα μας, με τους δικούς της κανόνες και κωδικούς!

Και εξαπλώνεται ραγδαία σε ελάχιστες ημέρες προς κάθε κατεύθυνση: Σε μηχανικούς, δικηγόρους, λογιστές, γραμματείς, δημοσιογράφους, νοικοκυρές, μαγειρισσες κ.ο.κ

Δεν έχουμε ταξικούς φραγμούς στην Ελλάδα!

Στο Blog του κάθε συγγραφέα ή geek μπορεί να βρει κάποιος σχόλια από μια απλή γραμματέα έναν φοιτητή, ή ένα γιατρό ...
Και το αντίστροφο. Και είναι και λογικό για εμάς τους έλληνες.

Διότι στην αρχή ήταν το Monitor και σήμερα οι διάφοροι άλλοι aggregators (Greek Bloggers.com, Blogspace, Το μάτι του Κόκκορα!, το SYNC και άλλοι) , που έχουν φέρει κοντά και έχουν αναπτύξει φιλικές σχέσεις μεταξύ των bloggers, μεταξύ πολλών διαφορετικών ανθρώπων, που στην καθημερινή τους ζωή δεν θα τους είχε δοθεί καν η ευκαιρία να συστηθούνε!

Έξω οι συγγραφείς κάνουν links συγγραφείς και οι geeks linkάρουν geeks.

Εδώ ο blogger λινκάρει τον φίλο του! Είτε αυτός είναι μορφωμένος ή αμόρφωτος, gay ή straight, συνομίληκος ή μη.

Ίσως για να βγουν και άλλα συμπεράσματα σχετικά με bloggers άλλων χωρών, θα έπρεπε κάποιος να ψάξει και σε άλλους κλάδους της πυραμίδας και να δει πως αυτές έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα ή να δει αν έχουν σταματήσει και που.

Τις τελευταίες ημέρες πρόσεξα ότι 4-5 posts σταμάτησαν την αλυσίδα με διάφορα αιτιολογίες. Κάποιοι άλλοι συνεχίζουν ακάθεκτοι...
Το θέμα είναι ότι δύσκολα θα βγει και πάλι εκτός ελληνικών blogs η αλυσίδα τούτη.
Είναι και αυτό χαρακτηριστικό των ελληνικών blogs και σίγουρα συμβάλει σε αυτό και η ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Είμαστε πιο απομονωμένοι.

Αλλά αυτό που μετράει και πέρα από τις κατά καιρούς κόντρες που γίνονται ... ότι είμαστε και πιο αγαπημένοι μεταξύ μας, .... εμείς οι Έλληνες bloggers!

p.s. O phivos ξεκίνησε καινούρια ιδέα, μήπως έχει και κανένας άλλος καμιά καινούρια ιδέα για πυραμίδα, μπας και σταματήσει κάποτε και ο Κλέαρχος να γράφει 5 +5 + 5 πράγματα για τον εαυτό του!!!!

10 σχόλια:

Klearchos είπε...

Μου θυμίζει το παλιό ανέκδοτο με τον τύπο στο μηχάνημα για τα εισητήρια, που τον περίμεναν οι άλλοι να τελειώσει και αυτός έβγαζε συνέχεια εισητήρια, οπότε γυρνάει κάποια στιγμή στους αγανακτισμένους τύπους που περίμεναν στην ουρά και τους λέει: "Όσο κερδίζω θα παίζω!!"

philos είπε...

Μου θυμίζω θες να πεις!
:)

Klearchos είπε...

Ναι, ναι... (Αυτό εννοούσα)

Klearchos είπε...

Σχόλιο 2: Συγγραφείς υπάρχουν στο διαδίκτυο, αναγνώστες υπάρχουν;

philos είπε...

Οι συγγραφείς πρέπει να μας πούνε!

Eleni63 είπε...

Πολυ ενδιαφέροντα συμπεράσματα!

paraxeno είπε...

http://paraxenies.blogspot.com/2007/02/blog-post_21.html

να μια ιδέα, δειλά την καταθέτω αν και συνήθως εχω και θάρρος και θράσος, αλλά είναι δύσκολοι καιροί για λέξεις, και χλωμοί καιροί για φαντασία...

το παιχνίδι που παίζαμε γινόταν με δυο τροπους, πέφταν πεντε δεκα λέξεις, άσχετες μεταξύ τους για παράδειγμα, βάρκα κιτρινοκόκκινο, παπαγάλος, ομπρέλα, στάζει, χλωμάδα... και οποιος ήθελε έφτιαχνε κάτι με δαύτες, κείμενο ποίημα ανέκδοτο, γρίφο μαντινάδα ότι ήθελε ότι του έβγαινε...

η συνέχεια μπορούσε να έχει δύο τρόπους, είτε ο επόμενος έφτιαχνε κάτι δικό του καινούργιο με αυτές τις λέξεις, είτε συνέχιζε από κει που χε σταματήσει ο προηγούμενος... βγαινουν πανέμορφα πράγματα με τη σωστή σειρά...

δεν ξέρω αν μπορεί να λειτουργήσει σαν πυραμίδα τούτο δω αλλά μια και δυο λεπτά πριν διαβάσω τούτο το ποστ ζήτησα λέξεις στο μπλογκ μου είπα να τη ρίξω την ιδέα...

χαμογελαστή καλησπέρα

paraxeno είπε...

αααα και Κλέαρχε, αν καποιος γράφει χωρίς να διαβάζει, τρία πραγματα συμβαίνουν, ή είναι ψώνιο, ή είναι μοναδικό ταλέντο, ή πολύ εγωιστής/τρια

ταπεινή μου γνώμη είναι... μη μου νευριάσει κανείς...

οι λέξεις που δεν μοιράζονται είναι χωρίς ζωή... σχεδόν δεν υπάρχουν...

πάντα θα υπάρχουν αναγνώστες πιστεύω, όσο υπάρχουν λέξεις...

paraxeno είπε...

γιατί τα ποστς δεν εχουν δυνατότητα εντιτ?

philos είπε...

Θα μπορούσα να πω και άλλα συμπεράσματα, αλλά θα πλάταινα πολύ!

paraxeno είσαι γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις, όσο για τα ποστς που δεν έχουν έντιτ, είναι γιατί ακόμη βρίσκονται σε πρωτόγονη μορφή.

Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα πρέπει να εμπλουτιστούν σε δυνατότητες.