Μέσα σε αυτόν τον εθνικό παροξυσμό για το ασημένιο δοχείο νυχτός και τα κουταλοπίρουνα, οι συνυπεύθυνοι της πολιτικής δήλωσαν αναρμόδιοι για όσα άφησαν να φύγουν κι όσα επιτρέπουν στα ποντίκια του Τατοΐου να αποτελειώσουν. Κανείς δεν γνώριζε για τις λίστες που είχε το υπουργείο Πολιτισμού. Διευθυντές οργανισμών και υπάλληλοι στελέχη που πήραν τον υπουργό «στο λαιμό τους». Βγήκε κι αυτός να διεκδικήσει, από κεκτημένη ταχύτητα (τόση σιγουριά), όσα συνάδελφοί του άφησαν να φύγουν βράδυ με κοντέινερ από το οίκημα των ανακτόρων.Καμία παραίτηση. Κανείς δεν φταίει.
Τόση αγωνία για τη νεότερη ιστορία. Ας πάνε ώς το Τατόι να τη δουν. Ρημάζει. Κτίρια, επιπλα, αρχαία, παιχνίδια και σαβούρα. Ενα κουβάρι όλα στις αποθήκες. Αραχνιασμένα μαζί με τα αυτοκίνητα. Οσο για τα αντικείμενα που ανέλαβαν να συντηρήσουν οι υπάλληλοι του υπουργείου μπρος στις κάμερες όταν πήγε ως υφυπουργός Πολιτισμού ο Π.Τατούλης, τέλειωσαν τα λεφτά κι έμειναν έτσι.
... «Εγω θα προσπαθούσα να τα κρατήσω όλα, ενδεχομένως θα προσπαθούσα και να τα αγοράσω» δήλωσε ο Γ. Βουλγαράκης.
Ανάλογη ήταν η συγκίνηση και κάποιων που πήγαν στο Λονδίνο.
«Αυτά είναι ελληνικά, πρέπει να μείνουν δικά μας» αποφάνθηκαν.
Δηλαδή, τα άλλα που ρημάζουν στους αρχαιολογικούς χώρους, τίνος είναι;
Αυτή η κοινωνία νοιάζεται για ένα (1) άρρωστο παιδί, για μια (1) φτωχή οικογένεια, για ένα(1) σκάνδαλο,
νοιάζεται πάντα για το δέντρο ή το θάμνο ξεχνώντας το δάσος, ....
... που είναι και η εικόνα που βλέπουμε καθημερινά παντού γύρω μας.
6 σχόλια:
μια εποχή που έβλεπα (άκουγα μάλλον) το πρωί την Παναγιωταρέα στην τηλεόραση με παίρνανε τα δάκρυα από τα άρρωστα παιδιά που λες. Μέχρι που το έκοψα. Γιατί δυστυχώς στεναχωριόμουν πολύ.
Η δουλειά του κράτους είναι να μην βλέπουμε άρρωστα παιδιά στην τηλεόραση. Το να δείχνεις ένα άρρωστο παιδί στην τηλεόραση και μετά να δείχνεις το κοινωνικό σου πρόσωπο δίνοντας του λεφτά να θεραπευτεί, είναι απλά υποκρισία. Όταν αυτοί οι γονείς του παιδιού τρέχανε στις υπηρεσίες για να βρούν τα απαραίτητα λεφτα, που ήταν το κράτος?
Ή οι εκπομπές σαν αυτή της Παναγιωταρεας είναι η αίθουσα αναμονής για ακρόαση από τον Υπουργό.
Γιατί θα πρέπει να φαίνεται ο Υπουργός σαν ένας Βασιλιάς που μοιράζει χάρες και ελεημοσύνη?
Έτσι και με τα αρχαία. Τρέχει ο Υπουργός Πολιτισμού χαλάει εκατομύρια σε έξοδα παράστασης για να φέρει πίσω ένα αγαλματίδιο, και από την άλλη δεν δίνει κάποια λεφτά για να προστατευτούν τα αρχαία που ήδη υπάρχουν στην Ελλάδα.
Και επειδή εγώ τείνω να βλέπω τα πράγματα από επιχειρηματική (φιλελεύθερη) σκοπιά, σε ποια επιχείρηση θα επιβιώναν με τέτοια μυαλά και πρακτικές όλλοι αυτοί οι πολιτικοί μας?
Αν για μια δικιά μου αμέλεια στην κατασκευαστική εταιρεία που δουλεύω χρειαζόταν να λυθεί μόνο με την παρουσία του CEO, τότε όλοι θα τα αφήναμε για αυτόν και τα έργα μας σε λίγο διάστημα θα ήταν γεμάτα ατέλειες, δυσλειτουργίες και προβλήματα. Ποιος θα μου έδινε τότε καινούριο έργο, με τέτοιο κακό όνομα που θα είχαμε δημιουργήσει?
Θα το κλείναμε το μαγαζάκι. Το κράτος όμως δεν κλείνει και δεν πρέπει να κλείσει.
Αλλά πρέπει να έχει σωστούς managers.
Για κάθε άρρωστο παιδάκι που βλέπουμε στην τηλεόραση και για το οποίο επικαλούνται ότι δεν υπάρχουν τα απαραίτητα λεφτά στο κράτος για να σωθεί, πρέπει να θυμόμαστε ότι
το ίδιο κράτος που διαχειρίζεται τα δικά μας λεφτά, προτιμάει να τα σκορπάει για να κάνει σωρηδόν προσλήψεις υπεράριθμου προσωπικού... Για εκεί έχει προϋπολογίσει να έχει ... και μάλιστα αν δεν βρει στα ταμεία λεφτά, με μια κίνηση δανείζεται για 10, 20 ή 50 χρόνια χρεώνοντας τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας πριν ακόμη αυτά γεννηθούν!
Ουφ, τα είπα πρωί πρωί, που είχα όρεξη για γράψιμο!
Τα'πες και ξαλάφρωσες, εγώ τι να πω τώρα phile, δεν άφησες και τίποτα.
Επιμένω, η τηλεόραση να μένει κλειστή. Ευαισθητοποιούμαστε έχοντας τα μάτια ανοιχτά, διαπιστώνοντας τις τραγικές ιστορίες που υπάρχουν γύρω μας, βοηθώντας όπως μπορούμε.
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Εσύ βρε Αργυρενια λες άλλα πιο όμορφα και βιωματικά πράγματα, που θα θέλαμε όλοι μας κάποια στιγμή να πούμε στα blogs μας.
Α,... και
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΑΑΑΑΔΑ!
;))
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι όλα αυτά τα κιτσάτα μπιμπελό είναι κομμάτι της ιστορίας μας... μην τρελλαθούμε κιόλας.
Περιουσία του κράτους η οποία μπορεί να κλάπηκε ίσως. Κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι ισχύει αφού όλα έγιναν κάτω από αδιαφανείς διαδικασίες και με την πλήρη κάλυψη της τότε κυβέρνησης.
Δημοσίευση σχολίου