Και πάντα υπάρχουν και νέα, που δεν ξέρεις αν είναι καλά ή κακά

Σήμερα ήρθε νέος συνάδερφος στο τμήμα, νέος σε ηλικία για να αναλάβει την θέση του συνταξιοδοτημένου αναπληρωτή διεθυντή. Μια χαρά παιδί φαίνεται και ως μόνο του ελάττωμα προς το παρόν φαίνεται να είναι ότι τον διάλεξε το αφεντικό μου, αν και πάλι το 2 σε 1 (*) όνομα - επώνυμό του, μάλλον προδίδει ότι μεσολάβησε η θεά του έρωτα και της ομορφιάς.....
Του εύχομαι καλή επιτυχία.

Εγώ πάλι ως φιλόδοξο ον, θα ήθελα πολύ αυτή την θέση, με όλες τις υποχρεώσεις αλλά και τα ... δικαιώματα που είχε ο αποσυρθείς "κύριος". Την ζήτησα και επίμονα μάλιστα, αλλά δεν την πήρα όπως καταλάβατε ... (Αν την είχα πάρει θα σας έγραφα αποχαιρετιστήριο post, λόγω φόρτου εργασίας!)


Για εμένα έχει μέγιστη σημασία, αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα και θέλει πραγματικά να με εντάξει στην ομάδα ή στο τμήμα του, να μπορεί και να μου το αποδείξει με πράξεις και όχι με λόγια και πολύ περισότερο χωρίς να τον παρακαλάω. Και αυτό δεν έγινε ποτέ.



Από την στιγμή που εγώ ζήτησα και δεν μου ζητήθηκε, τα ειχα πάρει με τον εαυτό μου, αλλά και πάλι με το να διαπραγματευτώ το τελευταλιο διάστημα, πέτυχα δύο τρία σημαντικά πράγματα για την τσέπη μου....
Το τι αξίζω το ξέρω χρόνια τώρα γιατί κάνω πράγματα που κανείς άλλος δεν τόλμησε να κάνει εδώ μέσα, σε μία πολυεθνική εταιρεία μεγάλης με εμπειρία ετών .... (Πως το λέει ο Γεωργίου σπήκιγκ? Π.Μ.)


Αντίθετα πιστεύω να με βοηθήσουν οι εξελίξεις να πάρω την απόφαση και να ψάξω για κάτι καινούριο, όπως με συμβουλεύουν εδώ και χρόνια πολλοί φίλοι μου στα ξένα!

Και τελικά τι άλλο καλό μπορεί να εμπεριέχει αυτή η εξέλιξη για μένα:

1) Την θέση δεν την πήρε κάποιος άλλος από τους συναδέλφους, άρα δεν έχω λόγο να εναντιωθώ σε κάποιον ή να νιώσω άσχημα ότι κάποιος με έριξε, παρά μόνο τα αφεντικά μου.

2) Επιβεβαίωσα αυτό που ψιλιαζόμουν καιρό. Ότι και εδώ μια παραλλαγή του Δημοσίου είναι! Είναι στο DNA μας τελικά. Όλα τα περί αξιοκρατίας ισχύουν μόνο για τους άλλους, ποτέ για εμάς που την επικαλούμαστε. Εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα, γιατί πίστευα ότι εδώ αναγνωρίζονται οι ικανότητες και η εργατικότητα, αλλά μάλλον στο εξωτερικό ισχύουν μόνο αυτά!




3) Φεύγω από το Τμήμα. Αργά ή γρήγορα, μετακομίζω... τουλάχιστον εσωτερικά.

4) Μέχρι να φύγω από το τμήμα όμως, δεν έχω να κάνω κάτι εκτός από την δουλειά για την οποία με κρατάνε! Άρα ίδια ώρα εργασίας, λιγότερες εργάσιμες ώρες συνεπάγεται μεγαλύτερη αμοιβή εργατοώρας.

5) Μπορώ να bloga-ρω με τις ώρες.... (καλό για μένα, κακό για σας!!!)

6) Μπορώ να φεύγω στην ώρα μου και να μην έρχομαι στην ώρα μου, χωρίς να ακούω γκρίνιες!


7) Μπορώ να γκρινιάξω ελεύθερα και με επιχειρήματα, όταν έρθει η ώρα για μετάταξη ή αύξηση, γιατί δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά μου. (Ρωτήστε τον Κλέαρχο τι σημαίνει αυτό...)

8) Να ξαναγίνω μηχανικός έργου

9) Να παω ακόμη και Λιβύη ή Αραβία. Κάποτε αυτό μου φαινόταν έσχατη λύση, τώρα μου φαίνεται μια πολύ καλή προοπτική.

10) και τέλος.... να νιώσω σίγουρος και εντάξει με τον εαυτό μου για τις αποφάσεις που θα πάρω στο μέλλον, που δεν είναι απαραίτητο ότι θα αφορούν την ενασχόληση μου με τα κατασκευαστικά και μονο...

Κάθε εμπόδιο, μια καινούρια αρχή.
Τώρα χαλαρώνω!


p.s. Όλες οι φωτογραφίες είναι από την Despair.inc και μπορεί κάποιος να βρει δεκάδες ακόμη που να τον εκφράζουν....
ακόμη και να τις κάνει ημερολόγιο για να τις βλεπουν και οι γύρω του!

(*) εμμ shampoo, εμμ conditioner! όπως μου θύμησε και ο Κλέαρχος Κλεάρχου!