Θα σας πω ένα παλιό ανέκδοτο που μας έλεγε ένας δάσκαλος στο φροντιστήριο:
Ήταν κάποτε ο Τοτός στην τάξη και τους λέει ο δάσκαλος:
"Θέλω να μου γράψετε στο σπίτι μια έκθεση για ένα αγαπημένο σας ζώο."
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα την Ελενίτσα να διαβάσει την έκθεσή της.
Η Ελενίτσα είχε γράψει για την αγαπημένη της γάτα.
Κατόπιν ο Γιωργάκης είχε γράψει για τον αγαπημένο του σκύλο.
Η Κικίτσα για το καναρίνι της, και ...τέλος ο Τοτός είχε γράψει για τον Γεωσκώληκα:
"Ο Γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Παραξενεύεται ο δάσκαλος αλλά δε λέει τίποτα.
Μετά από μία εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν μία έκθεση "για το πιο όμορφο κτίριο ή μνημείο που έχουν δει στην Αθήνα"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Κωστάκη που έχει γράψει για τον Παρθενώνα.
Μετά σηκώνει την Αννούλα που έχει γράψει για τον Πύργο Αθηνών, και ... τέλος σηκώνει τον Τοτό που έχει γράψει για το σπίτι του!
"Το σπίτι μου είναι πολύ όμορφο. Έχει και έναν μικρό κήπο. Στον κήπο μου ζει ένας γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο Δάσκαλος επεμβαίνει. Μα Τοτέ, δεν είναι το θέμα μας ο γεωσκώληκας. Λυπάμαι αλλά είσαι εκτός θέματος.
Την επόμενη εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν πως πέρασαν στις διακοπές τους.
Έτσι σηκώνει την επόμενη ημέρα τον Νικόλα που έχει γράψει για τις διακοπές με τους γονείς του στη Σκόπελο. Η Αννούλα διηγείται τις διακοπές της στη Disneyland με τους γονείς της και ... τέλος ο Τοτός περιγράφει τις διακοπές του στη Αίγινα με τον παππού του:
"Φέτος πήγαμε στο πατρικό του παππού μου στη Σουβάλα. Ο παππούς με πήγε στις φυστικιές του. Στην φυστικιά επάνω υπήρχε ένα γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο δάσκαλος αρχίζει κι ενοχλείται με τη στάση του Τοτού.
Αλλά βάζει όλη του την πονηράδα και την επόμενη εβδομάδα βάζει στα παιδιά ένα θέμα έκθεσης που αποκλείεται να περιέχει τον παραμικρό γεωσκώληκα!
"Παιδιά για αύριο θέλω να μου γράψετε μια έκθεση για τη Σελήνη!"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Τοτό!
"Τοτέ, διάβασε μας την έκθεση που έγραψες για την Σελήνη."
"Μάλιστα Κύριε
"Η σελήνη είναι ένας μικρός πλανήτης και δορυφόρος της γης.
Στην σελήνη δεν ζει κανένας γεωσκώληκας.
Ο δε γεωσκώληξ όμως ...."
Το ανέκδοτο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους που επιμένουν αυτές τις ημέρες να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα.
Που επιμένουν πεισματικά να είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Να μην έχουν καταλάβει ποιο είναι το σημερινό θέμα/ζήτημα που τίθεται στην κοινωνία.
Που επιμένουν στην δική τους ατζέντα.
Που επιμένουν στους δικούς τους εχθρούς, αδυνατώντας να αντιληφθούν εκείνους τους πιο επικίνδυνους εχθρούς μας που δυστυχώς είναι ήδη μέσα από τα σύνορα.
Ήταν κάποτε ο Τοτός στην τάξη και τους λέει ο δάσκαλος:
"Θέλω να μου γράψετε στο σπίτι μια έκθεση για ένα αγαπημένο σας ζώο."
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα την Ελενίτσα να διαβάσει την έκθεσή της.
Η Ελενίτσα είχε γράψει για την αγαπημένη της γάτα.
Κατόπιν ο Γιωργάκης είχε γράψει για τον αγαπημένο του σκύλο.
Η Κικίτσα για το καναρίνι της, και ...τέλος ο Τοτός είχε γράψει για τον Γεωσκώληκα:
"Ο Γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Παραξενεύεται ο δάσκαλος αλλά δε λέει τίποτα.
Μετά από μία εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν μία έκθεση "για το πιο όμορφο κτίριο ή μνημείο που έχουν δει στην Αθήνα"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Κωστάκη που έχει γράψει για τον Παρθενώνα.
Μετά σηκώνει την Αννούλα που έχει γράψει για τον Πύργο Αθηνών, και ... τέλος σηκώνει τον Τοτό που έχει γράψει για το σπίτι του!
"Το σπίτι μου είναι πολύ όμορφο. Έχει και έναν μικρό κήπο. Στον κήπο μου ζει ένας γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο Δάσκαλος επεμβαίνει. Μα Τοτέ, δεν είναι το θέμα μας ο γεωσκώληκας. Λυπάμαι αλλά είσαι εκτός θέματος.
Την επόμενη εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν πως πέρασαν στις διακοπές τους.
Έτσι σηκώνει την επόμενη ημέρα τον Νικόλα που έχει γράψει για τις διακοπές με τους γονείς του στη Σκόπελο. Η Αννούλα διηγείται τις διακοπές της στη Disneyland με τους γονείς της και ... τέλος ο Τοτός περιγράφει τις διακοπές του στη Αίγινα με τον παππού του:
"Φέτος πήγαμε στο πατρικό του παππού μου στη Σουβάλα. Ο παππούς με πήγε στις φυστικιές του. Στην φυστικιά επάνω υπήρχε ένα γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο δάσκαλος αρχίζει κι ενοχλείται με τη στάση του Τοτού.
Αλλά βάζει όλη του την πονηράδα και την επόμενη εβδομάδα βάζει στα παιδιά ένα θέμα έκθεσης που αποκλείεται να περιέχει τον παραμικρό γεωσκώληκα!
"Παιδιά για αύριο θέλω να μου γράψετε μια έκθεση για τη Σελήνη!"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Τοτό!
"Τοτέ, διάβασε μας την έκθεση που έγραψες για την Σελήνη."
"Μάλιστα Κύριε
"Η σελήνη είναι ένας μικρός πλανήτης και δορυφόρος της γης.
Στην σελήνη δεν ζει κανένας γεωσκώληκας.
Ο δε γεωσκώληξ όμως ...."
Το ανέκδοτο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους που επιμένουν αυτές τις ημέρες να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα.
Που επιμένουν πεισματικά να είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Να μην έχουν καταλάβει ποιο είναι το σημερινό θέμα/ζήτημα που τίθεται στην κοινωνία.
Που επιμένουν στην δική τους ατζέντα.
Που επιμένουν στους δικούς τους εχθρούς, αδυνατώντας να αντιληφθούν εκείνους τους πιο επικίνδυνους εχθρούς μας που δυστυχώς είναι ήδη μέσα από τα σύνορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου