Ζωή στην γη

Θα ξεκινήσω ανάποδα.
"Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο για το διαδικτυακό αφιέρωμα με θέμα "ζωή στη γη" και έμπνευση τον @moloch82 " ήταν η συμφωνία μεταξύ πολλών ακόμη @ από το twitter που με ένα απλό dm μια στιγμή μες την εβδομάδα έτσι απλά είπανε να γράψουν όλοι ταυτόχρονα στα blogs τους μερικές γραμμές για ένα ακόμη @ που παρακολουθούν στο timeline τους.
Τον @moloch82 τον γνώρισα διαδικτυακά πριν πολύ καιρό (σε δεδομένα διαδικτυακού χρόνου) μέσα από τα blogs. Μου έκανε σχόλια στο blog, ενίοτε και γω στο δικό του. Κωνσταντινουπολίτης δεν ήθελα και πολύ να τον συμπαθήσω και να τον διαβάζω συστηματικά. Αυτά τα μικρά, απλά ποστ στα οποία όμως πάντα διακρίνονταν για τον αυθορμητισμό των σκέψεών του και την καταγραφή των συναισθημάτων του.
Μετά ήρθε το twitter.
Και ήταν και είναι κι εκεί. Ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους followers
Και συνέχισε να είναι αυθεντικός. Και ξεχώρισε κατευθείαν, και από την αρχή!

Και μετά από λίγο διάστημα ξαφνικά και απροειδοποίητα η ζωή τον κάλεσε να δώσει τον δικό του πόλεμο.
Έτσι είναι η ζωή στην γή. Το ξέρουμε πάντα αλλά και πάντα όταν έρχεται εκείνη η ώρα να δώσουμε τον δικό μας πόλεμο για να παραμείνουμε στη γή, παγώνουμε στην αρχή, φοβόμαστε, θυμώνουμε.
O @Moloch82 δεν έκρυψε σε καμία φάση τα συναισθήματά του για τον αγώνα του με τον καρκίνο από τις αρχές του 2010.
Δεν έκρυψε ποτέ ότι θέλει να ζήσει. Θέλει να βγει νικητής. Δεν έκρυψε ποτέ τις πληγές του, τον πόνο της αρρώστιας.
Μοιράστηκε. Για αυτό είμαστε στα κοινωνικά δίκτυα. Για να μοιραζόμαστε αυτό που είμαστε, τους αληθινούς φόβους μας, τις αγωνίες μας, τις σκέψεις μας. Μιλάμε δεν κρυβόμαστε. Αγκαλιαζόμαστε.

via klearchos

Εκεί θέλω να καταλήξω. Τα @, τα avatar, τα status μας, τα dm μας δεν είναι virtual.
Είμαστε εμείς. Και οσο πιο αυθεντικά αντιπροσωπεύουν τον εαυτό μας, τα συναισθήματα μας, τις σκέψεις μας για τους άλλους, τόσο πιο κοντά στην αληθινή ζωή είναι.
Στην ζωή στην γη.
Η ζωή στην γη πλέον έχει ψηφιακό αποτύπωμα για εκατομμύρια ανθρώπους.
Όσο πιο αληθινό είναι αυτό το αποτύπωμα τόσο μεγαλύτερη αξία παίρνει η ζωή ανεξάρτητα από πόσο αυτή θα διαρκέσει για τον καθένα μας.

Και μέσα μου πάντα πίστευα ότι μπορούμε να τον ξεγελάσουμε τον θάνατο, ζώντας έντονα, περιφρονώντας τον.
Η ζωή μόνο δεν θέλει την περιφρονησή μας.

Για αυτό και κάθε tweet του Απόστολου, δείχνει την αγάπη του για την ζωή. Ότι δεν την περιφρόνησε ποτέ. Ούτε και τώρα που νοσταλγεί τα ταξίδια του, τις μαγειρικές, τις μυρωδιές, την αγκαλιά της αγαπημένης του κοπέλας, τα όνειρά του για το μέλλον.

Σε κάθε σου tweet Απόστολε παίρνω δύναμη περισσότερη από όση θα μπορούσα να σου δώσω. Και ζω...χωρίς να περιφρονώ και να γκρινιάζω όσο το δυνατό λιγότερο για μικρές καθημερινές δυσκολίες.
Σε ευχαριστώ!