Πουθενά κουβέντα για το τι σημαίνει εδώ που φτάσαμε
Πουθενά κουβέντα για το πως θα ξεφύγουμε από εδώ που φτάσαμε, πέραν της δανειοδότησής μας.
Πουθενά κουβέντα για δουλειά.
Για έργο που θα γεννήσει πλούτο.
Είμαστε σε ένα πόλεμο. Μας βομβαρδίζουν, ετοιμάζονται για εισβολή, για κατοχή... και ψάχνουμε ποιος φταίει και όχι πως θα αμυνθούμε.
Γκρινιάζουμε που δεν μπορούμε να αγοράζουμε όπλα (σα να λέμε ότι δεν μπορούμε να δανειζόμαστε χρήμα), λες και αμα είχαμε τώρα όπλα θα ξέραμε να τα χρησιμοποιήσουμε σωστά και να αμυνθούμε.
Δεν σκέφτεται κανένας ότι ίσως ήρθε η ώρα να παράξουμε τα όπλα μας. Από το μηδέν.
1.000.000 άνεργοι
Καθημερινά 8.000.000 χαμένες εργατοώρες.
Δεν θα μιλήσω για τις απεργίες...
Ξέρει κανένας πόσες ώρες θέλει ένα μεσαίο εργοστάσιο χημικής βιομηχανίας για να φτιαχτεί; Ένα στάδιο; Ένας δρόμος; Ένα περίπλοκο τεχνολογικό προϊόν κατά την φάση του R&D; Ένα software;
 |
| Ασπρα καράβια... |
Πόσες ώρες θέλει να φυτευτεί ένα βουνό με 100.000 δέντρα;
Πόσες ώρες θέλει να βαφτεί ένα κτίριο ή ένα σχολείο; Να βαφτεί όλο το τουριστικό κέντρο των Αθηνών και να καθαριστεί συνάμα;
Πόσες ώρες θέλει αυτή η χώρα για να αρχίσει πάλι να παράγει πλούτο; Να έχει υποδομές καλοσυντηρημένες και να βγάζει και πάλι κέρδος; Να πουλάει!
Για υπολογίστε 1000 ημέρες με 8.000.000 ώρες.. Σε 4 χρόνια θαύματα γίνονται με τόσες εργατοώρες αν αξιοποιηθούν έξυπνα!
Και να πηγαίνει το μεγαλύτερο κέρδος σε αυτούς που το παρήγαγαν. Πως δίνεται ένα έργο μακροχρόνια παραχώρηση σε ιδιώτες να δοθεί σε ένα σχήμα εργατών ή εργατών και ιδιωτών ... όχι κράτους! Κάτι σα νέο ΣΔΙΤ...
Στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, μας αρέσει να λέμε, ότι οι ήρωες πολεμούσαν ως Έλληνες
Στο παρόν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, ας αποδείξουμε ότι οι πρωτοπόροι δημιουργοί αποδίδουν ώς Έλληνες!
ps. Αφού έγραψα αυτές τις αυθόρμητες σκέψεις διάβασα αυτά τα tweets του @thegoodGeorge
 |
Υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται παρόμοια. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.
Το είχα ξαναγράψει και παλαιότερα στο twitter συγκεντρώνοντας την αντίδραση πολλών διαδηλωτών.
Αλλά στο τέλος της ημέρας πάντα εκτός από τις καμμένες περιουσίες και τις βίαιες σκηνές και το τελικό μηδενικό αποτέλεσμα μου μένει πάντα αυτή η σπατάλη από τις εκατομμύρια ... δισεκατομύρια χαμένες δημιουργικές εργατοώρες σε αυτό τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.
4 σχόλια:
Φίλε, Phile πόσο εύστοχο περιεχόμενο...και πόσο motivational: μου έρχεται να κατέβω κάτω και να αρχίσω να μαζεύω σακούλι σακούλι το σκουπιδαριό αυτής της γειτονιάς!
Δεν την αξίζουμε τέτοια πόλη, τέτοια χώρα... φτάνει να το πιστέψουμε όλοι και να κάνουμε μια νέα αρχή. Ας γίνουμε ταπεινοί και νομοταγείς για αρχή Πέπη.
Μέσα από τους προβληματισμούς γενιούνται και άλλοι προβληματισμοί. Χθες το βράδυ έκανα μια ανάρτηση σχετικά με την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία των ανθρώπων τις μέρες που ζούμε. Σήμερα διαβάζοντας λίγο το μεσημέρι για το τι συνέβαινε στο Σύνταγμα αναρωτιόμουν τι αποτέλεσμα θα έχει η πτώση της τωρινής κυβέρνησης; Σίγουρα τα προβλήματά μας δε θα λυθούν αυθημερόν! Θέλει χρόνο και ιδέες δημιουργικές, όπως σωστά είπες και εσύ Χρήστο. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως άτομα σαν εσένα και εμένα και άλλους πολλούς έχουν ωραίες ιδέες, δεν είναι ουτοπικές, και βλέπεις τους πολιτικούς από την άλλη να ζουν στο μικρόκοσμό τους. Δε μπορώ να πιστέψω ότι οι πολιτικοί, άνθρωποι πολυταξιδεμένοι και θεωρητικά μορφωμένοι, δεν βλέπουν τι ισχύει στο εξωτερικό και δε θα ονειρεύονταν και η πατρίδα μας να έμοιαζε στο ελάχιστο με τα οργανωμένα κράτη της Ευρώπης. Δε λέω φυσικά ότι έξω δεν υπάρχει ανεργία και ένα σωρό άλλα προβλήματα, αλλά όπως έχω ξαναπεί πρέπει να κοιτάμε τα θετικά των άλλων και να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε και όχι τα αρνητικά και να λέμε ότι ήμαστε καλύτερα σε συγκεκριμένους τομείς!
Δανάη όλο αυτό που έγραψες είναι από μονο του ένα ποστ. Συμπληρώνει απόλυτα όλα όσα ήθελα να πω. Δε μπορώ να φανταστώ ότι δεν μπορούν... δυστυχώς μάλλον δεν θέλουν!
Δημοσίευση σχολίου